Jun 20, 2006

Ο έρωτας μπλοφάρει


Το έγραψα mail το πρωί στη Μαρκησία.
Απ' ότι βλέπω όμως, δεν είμαι η μόνη.
Τσάρλι, Weirdo και Mαρκησία, ο έρωτας είναι παιδί της ξεγνοιασιάς τραγουδούσε η Κάρμεν. Let's do it.

Το Σ/Κ στην Πάρο, εκείνος ο φίλος που γλύτωσε από τον καρκίνο (τι ειρωνεία αλήθεια, να μιλάω εγώ σε αυτόν για απελπισία), μου τα είπε ένα χεράκι.
"Ξέρεις γιατί κλαις;" με ρώτησε.
"Έχεις αναλογιστεί ή συνειδητοποιήσει ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ;"
Δεν περίμενε απάντηση φυσικά.
"Όταν χάνουμε κάποιον", μου είπε, "δεν κλαίμε για ΚΕΙΝΟΝ, αλλά για μας. Εκείνος πάει. Έφυγε. Μπορεί για καλύτερα, μπορεί για χειρότερα. Κλαίμε για εμάς που τον χάσαμε. Για τις προσδοκίες μας. Για το "λίγο ακόμα" που θέλαμε. Και αυτό είναι ΚΑΘΑΡΑ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ.
Αν λοιπόν, είσαι τόσο εγωίστρια ώστε να πλαντάζεις για το ότι έχασες κάποιον, αυτό σημαίνεί
α) ότι ΓΙ' ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΝ ΕΧΑΣΕΣ (*επειδή ήμουν εγωίστρια με τον τρόπο μου, εννοεί) και
β) ότι είσαι και αρκετά εγωίστρια για να το ξεπεράσεις, γιατί αγαπάς πολύ τον εαυτό σου".
Θρύψαλλα η Μανταλένα.

Join the club

R U sure you want to end current game?
Yes? No? Fuck it

Click Quit to end Game

Restart game
η ζωή διαδραματίζεται σε ακαριαίο ενεστώτα.
Someone's dead here, and that's not me.
Τουλάχιστον μπορώ να κάνω reset...
Πάμε πάλι.

26 comments:

Anonymous said...

Ο πόνος του καθενός διαστέλλεται και καταλαμβάνει όλο το διαθέσιμο χώρο της ψυχής - είτε καρκινοπαθής είσαι είτε heartbroken. Του μυαλού δουλειά είναι να αποκαθιστά κάθε φορά τις ισορροπίες.
Shine on
Katt

thas said...

Ολίγον άσχετο. Με εξέπληξε η ανάσυρσις του μουσικού τεμαχίου. (φυσικά η μεγαλύτερη έκπληξη παραμένει η αδυναμία σου στους Van Der Graaf). Τέλος πάντων πόσοι δηλαδή να γνωρίζουσι το παρόν; Εγώ, εσύ και ο Χατζηπετρής;

(πήρα και το άλμπουμ τους εξαιτίας του συγκεκριμένου, αλλά δεν.)

andy dufresne said...

Mην το λέτε thas.
Δεν είμαστε και λίγοι (όσοι δεν είμαστε ολίγοι...).
Η εμπειρία μου στη δισκογραφική που τους αντιπροσώπευε λέει μερικές χιλιάδες αντίτυπα.

Dear marialena,
ναι ο έρωτας συνήθως θέλει ξεγνοιασιά, αλλά εμένα με χτύπησε "άσχημα" εν μέσω θύελλας υποχρεώσεων και σκοτούρων.

andy dufresne said...

Mην το λέτε thas.
Δεν είμαστε και λίγοι (όσοι δεν είμαστε ολίγοι...).
Η εμπειρία μου στη δισκογραφική που τους αντιπροσώπευε λέει μερικές χιλιάδες αντίτυπα.

Dear marialena,
ναι ο έρωτας συνήθως θέλει ξεγνοιασιά, αλλά εμένα με χτύπησε "άσχημα" εν μέσω θύελλας υποχρεώσεων και σκοτούρων.

Chaca-Khan said...

βάλε κι απο μένα μια συνεισφορά στο δίκαιο τούτο αγώνα : http://arxediamedia.blogspot.com/2006/06/h_20.html

σοφά εμίλησε ο φίλος νομίζω..

ZissisPap said...

Το παιχνίδι είναι ίδιο, δεν αλλάζει ούτε κάνεις restart...
Restart έκανε ο φίλος σου που είδε το φως στο βάθος του τούνελ και δεν πέρασε...
Επόμενη πίστα...

drskafidas said...

h "π" όταν την είχε ψωνίσει με την ενασχόληση μου με τη "φυσική" μου είχε δωρίσει ένα μπλουζάκι με το μότο LOVE IS THE DRUG FOR ME... Αυτή έφυγε από τη ζωή μου πριν 2 ακριβώς (νομίζω) χρόνια... Η φυσική παραμένει!!!

drskafidas said...

ΚΑΙ με το που πατάω το εντερ για να ποστάρω το ράδιο παίζει το "¨εγώ σε θέλω" της τσάτσου που μου χάριζε επανελλημένα... ΓΑΜΩΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ WAS THE DRUG FOR ME...
BUT , ONCE A JUNKY, ALWAYS A JUNKY λένε οι Άγγλοι...

thas said...

Αγαπητέ andy αν δεν τους διένειμε το περιοδικό επιλέγοντας το best track, υποψιάζομαι ότι θα ήταν πολύ ολιγότεροι οι ολίγοι. Πάντως είναι γεγονός το "μεγάλη μπουκιά φάε / μεγάλο λόγο μη λες". Εμφανιστήκατε αμέσως!


(Εεε, πρέπει να πούμε ότι η ιδιοκτήτρια είναι κάπως ευαίσθητη και στο όνομά της...)

Mantalena Parianos said...

KATT>>
"Του μυαλού δουλειά είναι να αποκαθιστά κάθε φορά τις ισορροπίες"
Πόσο δίκιο έχεις πάλι... Ο φίλος μου έτσι το νίκησε (φαντάζομαι)

ΤΗΑΣ>>
Το μουσικό τεμάχιο είναι πολύ ονειρώδες - ο υπόλοιπος δίσκος κοσμεί αυτη τη στιγμή το εσωτερικό κάποιας κούτας στο υπόγειο.

Αndy dufresne>>
Σε πιστεύω. Οι Διοτίμα (γιατί περί αυτών πρόκειται) έκαναν ένα σχετικό hype ανάμεσα στους αρχαιολάτρεις, "ψαγμένους", φίλους μου. Το κομμάτι τους που ακούμε πάντως (Χορός για τρεις) έχει το εξής συναρπαστικό: παίζεται αφαιρετικά (όργανο μπαίνει , όργανο βγαίνει) από τρια μόλις άτομα. Και είναι και ΦΥΣΙΚΟ γαμώτο! Θα μπρούσες δηλαδή να ακούσεις ακριβώς το ίδιο αν τα παιδιά το έπαιζαν κάτω από το σπίτι σου με τα ντέφια, τα ξυλόφωνα και τα νταούλια τους. Το διάλεξα ως μουσική υπόκρουση για τοπ ποστ της Γενέθλιας Γης, αλλά... μεσολάβησαν άλλα.
Last but not least: ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΝΤΑΛΕΝΑ.


ΤΣΑΚΑ ΚΑΝ>>
Το 21'λεπτο κομμάτι σας δεν παίζεται φίλε μου! Αν ήσασταν σε ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ θα το είχατε κυκλοφορήσει. Σοβαρά! Μπορώ να το παίζω σε κανένα DJσετάκι μου; (πες ναι!)

ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ>>
Όπως έγραψα, "Someone's dead here and that's not me". Ο τύπος πέθανε κι αν όχι ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει (μέσα μου).

ΔΡ ΣΚΑΦΙΔΑ>>
Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο.

Μαρκησία του Ο. said...

Εγώ παιδιά μου, ξεροψήνομαι από τη ζέστη και ακούω βραζιλιάνικα για να παραμυθιάζομαι ότι κολυμπάω σε μια θάλασσα γρανίτα φράουλα.

Μανταλενίτσα, ελπίζω να μη μου θύμωσες με αυτά που σου έγραψα το πρωί. ΧΧΧ

Φυσικά και μπορείς να κάνεις restart. Κάνε και μια επανεγκατάσταση while you're at it ;-)

XXX

Mantalena Parianos said...

MARkhsia>>
Ωραία φαντασίωση. Γρανίτες είναι τα μόνα παγωτά που τρώω - και δεν φτιάχνουν πια τις προκοπής , όταν ήμουν μικρή μας έπαιρνε ο πατέρας μου και ήταν σλουυυυυρπ!
Γιατί να θυμώσω, βρε; ESY θα θυμώσεις μαζί μου κάποια στιγμή...

weirdo said...

Αυτό το μυαλό μας πια, ανεξέλεγκτο είναι...
Αυτό αποκαθιστά τις ισορροπίες (εκ των υστέρων)
Αλλά κι αυτό είναι που έχει κάνει όλη (ή σχεδόν) τη ζημιά πριν..:)

ZissisPap said...

Ουφ και ξανά ουφ...
Γιατί κάτι πρέπει να πεθάνει για να υπάρξει παραγραφή, διαγραφή και μετά συνέχεια;

weirdo said...

Χαίρετε, φίλτατε Σιγμούνδε!
Τι μουρμουράτε εκεί;..

ZissisPap said...

Δεν μουρμουράω...
Το έχω σταματήσει εδώ και χρόνια...
Μου χάλαγε το δικό μου συκώτι και μόνο...

Αλλά λίγο χαμόγελο και θετική στάση κανέναν δε χάλασε :)

To έχω γράψει κι αλλού:

Carpe Diem - SEIZE THE DAY

TIS ONLY IN THEIR DREAMS THAT MEN TRULY BE FREE,
'TWAS ALWAYS THUS, AND ALWAYS THUS WILL BE. -KEATING.

weirdo said...

..Κι εγώ αυτό κάνω
(ίσως παραπάνω απ'ότι πρέπει καμιά φορά)
Και ξέρεις γιατί;
Γιατί, πέρα απ'τις όποιες αναποδιές, υπάρχουν πράγματα worth living. Είτε τα έχουμε, είτε τα επιθυμούμε.
Το πιο σημαντικό; Η ίδια η ζωή..

φιλιά..!
(με στεναχωρήσατε λίγο σήμερα..)

ZissisPap said...

Δεν υπάρχει παραπάνω σε αυτό...
Δεν είναι ποσοτικό...

Σας φιλώ!

Mantalena Parianos said...

Chat μου το κάνατε το μαγαζάκι...
Κάτι τέοια βλέπουν οι άτονοι, οι μπούργκες και οι φίλοι τους και μου γράφουν για "benefit"... ποιοι; Αυτοί!

Mantalena Parianos said...

Όταν δεν σβήνουν τα comments και τα posts βέβαια... (τι λέω; εδώ σβήνουν τα blogs τους και τα ξανανοίγουν με άλλα ονόματα και τα ΙΔΙΑ posts!!!)

weirdo said...

Χιχι..
Καλησπέρα, Μανταλενάκι!

weirdo said...

(..και μεγειά τα ωραία..!)

highfidelityshow said...

Διαφωνώ!

Το κλάμα είναι έκφραση. Δε τίθεται θέμα για το αν είναι εγωιστικό!
Δηλαδή όταν αγαπάμε κι αυτό εγωιστικό είναι? Αγαπάμε για να νιώσουμε καλύτερα?
Όχι, αγαπάμε και κατά συνέπεια νιώθουμε καλύτερα.
Αυτό δεν το κάνει εγωιστικό όμως. Απλά συμβαίνει. Έτσι είναι. Έτσι γίνεται.
Όχι να νιώθουμε και ενοχές γι'αυτά τα πράγματα βρε παιδιά.

Νιώθεις πως θες να κλάψεις? Κλάψε... Καλό θα σου κάνει.

"Ω, πόσο την αγαπώ! Πόσο όμορφα αισθάνομαι!
Μήπως δε θα έπρεπε να αισθάνομαι τόσο όμορφα?
Μήπως είναι πολύ εγωιστικό να αγαπώ κάποια και να feels so fuckin' good?".
Ακόμα κι αν είναι εγωιστικό, τι προτείνετε? Να μην αγαπάμε τόσο?
Να μην πονάμε τόσο? Και τότε σαν τι να κάνουμε? Τίποτα μήπως?

Δε θα έλεγα ότι ταιριάζει η λέξη εγωιστικό. Δεν αρμόζει βρε παιδί μου. Πως το λένε?
Όταν κλαίμε είναι διότι πονάμε. Εμείς. Εμείς πονάμε. Πες το όπως θες...

Mantalena Parianos said...

Mc FLY>>
Πιο πολύ για τον πασά και τα γιουσουφάκια του μου κάνει.


ΖΕΡΟ>>
Nothing from nothing = nothing
(and you got NOTHING to lose)

Anonymous said...

Apo tis 4 Feb06 klaiei..
den katafere na ton prolavei k to kane..pou vrike to tharos,mallon stin apelpisia.Twra sto adeio spiti ton parakalei na fanei alla avtos tin afinei na vasanizetai me ypervolikes doseis zwis.
Eva

Mantalena Parianos said...

EVA>>
Σε ποιον αναφέρεσαι στο Γ' ενικό; Aλήθειες λες. Το έχεις ζήσει κι εσύ; (τι ρωτάω...) Ποιος δεν το έχει;