Γράμμα στον Αντίχριστο (666 λέξεις)

Πήγα σε μάγισσες σε χαρτορίχτρες και μου είπαν ότι λίαν συντόμως, θα περιφέρεις το κοκκινισμένο κωλαράκι σου ανάμεσά μας.
Προσπερνώ όλα τις γνωστές καταροευχούλες που σου αρέσουν, παλιοκερατά, και μπαίνω απευθείας στο ψητό.

Σαν παλιά φίλη και γνώριμος στους κύκλους της Κολάσεως όπου δίναμε τα πάρτυ μας κάθε Παρασκευή και 13, έχω να σου συστήσω τα εξής:
Κατά τον ερχομό σου, πρέπει πάση θυσία, να αποφύγεις μια μικρή χώρα ονόματι Ελλάδα, τουλάχιστον στην αρχή. Εκεί ζουν άνθρωποι χειρότεροι από σένα και το πιθανότερο είναι ότι θα έχεις να αντιμετωπίσεις τέτοιον ανταγωνισμό που δύσκολα θα κάνεις όνομα ή θα σταδιοδρομήσεις ως σατανάς.





Μια ελπίδα ίσως είχες αν κατάφερνες να μπεις σε κανένα realitοπάιχνιδο, αλλά και εκεί οι θέσεις είναι καπαρωμένες: οι κριτές είναι χειρότεροι απ’ τον Βελζεβούλη (να του δώσεις τους χαιρετισμούς μου) και οι παίκτες τραγουδούν με τέτοιο φρικιαστικό τρόπο που τα ζόμπι στριφογυρίζουν στους τάφους τους (αυτούς να μην μου τους χαιρετήσεις, την τελευταία φορά, με κυνηγούσαν να μου σκίσουν το νυχτικό).

Στη ελληνική Βουλή πάλι, ίσως είχες κάποια τύχη. Μικρή όμως και μόνο στην αρχή. Κι αυτό επειδή θα μπορούσες να περάσεις απαρατήρητος μέσα σε 300 τόσους διαβολικούς τύπους, οι οποίοι by the way ντύνονται χειρότερα από σένα.
Ωστόσο, δεν σου το συνιστώ,
α) επειδή ουσιαστικά είναι ένας κλειστός κύκλος ανθρώπων – κάτι σαν τη δική μας πεντάλφα στο σαλόνι σου που μέσα της κάναμε όργια όλοι κι όλοι πέντε άνθρωποι, θυμάσαι;
και
β) επειδή το πρόσφατο πόθεν έσχες των δυσανάλογα πολυάριθμων αντιπροσώπων του μικρού αυτού έθνους, έδειξε ότι δεν θα μπορούσες με τίποτε να τους ανταγωνιστείς σε επίπεδο διαφθοράς, καταθέσεων και αδιαφορίας για την τύχη του πλησίον. Δοκίμασε καλύτερα στο Αμπού Γκραμπ.

Να μου φιλήσεις τη μάνα σου (ξέρεις που), τον μικρούλη Βάαλ (σταμάτησε να πιπιλάει την ουρά του;), την εξαδέλφη Ντατούρα (γαμάτο το τελευταίο της κόλπο που φύτρωσε εκεί που δεν την έσπειραν), τον Λάβκραφτ (πες του ότι οι Tiger Lillies τον έκαναν punk cabaret, μπας και χαμογελάσει λιγάκι ο μονόχνωτος), τον Κίναιδο με τα ΤΡΙΑ πέη (όχι τον άλλο με τα δυο, ok?) και την ανήλικη Σίβα (πες της θα κατέβω για piercing μια απ’ αυτές τις μέρες).
Σε περιμένω πως και πως
Έχω καεί μαζί σου


Η καβλωμένη σου μαγισσούλα

Μανταλένα


ΥΓ. Άρχισες ήδη τις σατανιές σου, έτσι; Δεν μπορώ να ποστάρω ούτε μια είκόνα σου στον blogger! Eπιφυλάσσομαι να σε κάνω από κόκκινο, μπλε στο ξύλο, με το κνούτο.

YΓ2. Τελικά, τα κατάφερα να ανεβάσω φώτος. Κι ο διάολος, φοβέρα θέλει.

Οι τρεις κεντρικές φωτογραφίες από το Ελλαδιστάν, προέρχονται από το πολύ καλό site poulametrela.com