Η αβεβαιότητα της γνώσης
εξισώνεται
με τη βεβαιότητα της μη-γνώσης
μια που
τελικά
η αυριανή ανυπαρξία έχει ήδη βιωθεί
για δευτερόλεπτα
μια χτεσινή γυναίκα
στέκεται συγχυσμένη
ακόμα μια φορά
άψυχη
δολοφονημένη
έκλαμψη δέρματος.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
τι κριμα που δεν λειτουργει το μπλογκερ..ηθελα να δω ποσοι θα διακρινουν το υπονοουμενο κινκυ στην απελπισμενη νεα
:pp
Τώρα μ' έστειλες... Άκουγα τον Peter Hammill (κι ιδίως αυτό το τραγούδι) κατά κόρον πριν από 30 σχεδόν χρόνια, σε μαύρη κατάθλιψη μετά από μια ερωτική απογοήτευση... (Να μη σου πω και για το 5 Years, καλύτερα...)
Τι μου θύμισες...
Αλλά η bottom line ειναι: όλα περνάνε, κι όλα θα περάσουν.
Η κατάθλιψη έχει τη γοητείο της, το παραδέχομαι, αλλά η Ζωή μεγαλύτερη.
Να'σαι καλά, κι ευχαριστώ για τη μουσική.
Jam>>
Η foto είναι του Jon Saudek (καινούριο μου κόλλημα).
Dimitri>>
O Ηammill είναι παλιό μου κόλλημα.
Πάντα μου αρέσει να Hammillώνω τη μουσική.
Post a Comment