Jun 8, 2006

Εσύ κι εγώ (και κάποιος άλλος)

Άντε γαμήσου, σε αγαπώ.
Ο έρωτας είναι η υπέρτατη ταπείνωση.
Δυστυχώς μόνο για μένα.

37 comments:

Anonymous said...

Καλημέρα, κι εγώ σ'αγαπώ :))

Βλέπω δεν κοιμηθήκαμε απόψε Μαγδαληνή και θα σας μαλώσω, το ξενύχτι κάνει μαύρους κύκλους . Τέλος πάντων μικρά κορίτσια είμαστε...

Υπέρτατη ταπείνωση... και ποιός νοιάζεται μικρή μου? Ο εγωισμός δεν πρέπει να αποτελεί παράμετρο, κι αν είναι έτσι... πονάει περισσότερο απ' ότι σου χρειάζεται αυτή τη στιγμή.

Απλά θεώρησε ότι οι άνθρωποι ταξιδεύουν - για ένα κομμάτι του δρόμου μαζί. Μπορεί οι δρόμοι τους να συμπίπτουν για λίγο ή για πολύ, τυχαίνει όμως καμιά φορά να πάνε ο ένας στη Θηβών και ο άλλος στο Θιβέτ. Το ποιός φταίει, γιατί, πού και πώς... τι σημασία μπορεί να έχουν πιά?

Μην παιδεύεσαι. Ο έρωτας είναι πολλά πράγματα, είναι και ταπείνωση. Αλλά εξυψώνει.

You rock.

Πρωινά φιλιά και νυσταγμένες (άρα και ακατέργαστες) σκέψεις από μια Γάτα

weirdo said...

Mantalena, όσο αβάσταχτο κι αν μοιάζει τώρα, κάποια στιγμή θα πάψει να πονάει...
Κοίτα μπροστά.. (αφού το κάνεις αυτό, ρε γαμώτο, γενικά στη ζωή σου.. αμαρτία είναι)

Α, και για κάτι που είπες εχθές, διαφωνώ (πώς το'παθα;) ' ο μοναδικός άνθρωπος στη ζωή μου'. Δεν ισχύει. Υπάρχουν περισσότερα από ένα 'άλλα μισά' μας. Το'χω καρατσεκάρει.

(Σκέψου και κάτι πιο extreme. Παντρεύεσαι τον άλλο, κάνεις κι ένα παιδί και σου σκάει την παραμύθα μετά.. Αντε μετά να 'σαι μόνη μ'ένα παιδί και να κυνηγάς διατροφές..)

Νέα μέρα σήμερα, νέα plans, σήκω..
φιλάκια

Xνούδι said...

Ναι όντως extreme game αυτό weirdo... με κάτι κανόνες, άστα να πάνε.

Πάραυτα, όταν τραβάς το ζόρι σου, δεν σκέφτεσαι (και καλά κάνεις) ότι υπάρχουν και χειρότερα.

Ναι ναι ο ήλιος λάμπει, τα πουλάκια κάνουν τσίου τσίου,ναι Μανταλένα, σήκω να τα δεις :)

Αντε κοριτσάκι μου. Καλημέρες

φιλώ σας

weirdo said...

(Καλημέρα, Katt-Woman.. Ωραία τα λέτε)

Anonymous said...

Εμείς δηλαδή είμαστε οι πιό πρωϊνές :))
Καλημέρες κορίτσια
Katt

weirdo said...

Έτσι είναι, χνούδι..
Καλημέρα και σ'εσάς

Mantalena Parianos said...

Υπάρχουμε κι εμείς οι νυσταγμένες. Αλλά δεν μιλάμε όταν τρώμα (τα σωθικά μας).

Mantalena Parianos said...

*τρώμε

Anonymous said...

define "τρώμε" Μάντυ
Αν τρώτε για πρωϊνό τα σωθικά σας νομίζω πως είναι άκρως ανθυγιεινό. Κάνα κούκι, καμιά μαρμελαδίτσα, κανένα κρουασάν δεν σας βρίσκετε?
Μουτς στα μουτρ
Katt

Anonymous said...

...* βρίσκεται
(αμάν)

Mantalena Parianos said...

Δεν κοιμάμαι πια. Τρώγομαι. Εύκολα.

Anonymous said...

καλά, αν αυτό το έλεγες εις την αγγλική θα ήταν άκρως παρεξηγήσιμο... αλλά στα ελληνικά ακούγεται από δυσκοίλιο έως πολεμοχαρές.
Πες μας κάτι.
Katt

Μαρκησία του Ο. said...

Καλημέρα και από ακόμα μία πρωινή

Μανταλένα κορίτσι μου, σε διαβάζω αυτό τον καιρό και δεν ξέρω τι να πω.

Φάτα τα σωθικά σου - όλα μέσα στο παιχνίδι είναι. Απλά φαντάζομαι πως ξέρεις ότι τα σωθικά δεν βγαίνουν ξανά μόνα τους. Τα τρως και δεν έχεις τίποτα.

Σκέψου ότι ίσως πρέπει να έχεις και κάπου να γυρίσεις και αυτό το κάπου θα είσαι μόνο εσύ. Εσύ θα ξαναφτιάξεις σωθικά, με χρόνο και κόπο.

Ο έρωτας δεν είναι μόνο ταπείνωση. Είναι και εξύψωση.

και καμιά φορά δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα Do you love me like I love you?

Δεν ξέρω τι έχει συμβεί, αλλά είμαι σίγουρη ότι έχεις κάνει ότι περνάει από το χέρι σου. Αυτό και μόνο θα πρέπει να σε ηρεμεί...

Καλημέρα, πολλά είπα και είμαι και με δυό γουλιές καφέ

ΧΧΧ

Mantalena Parianos said...

Τι να πω Katt. Μαρκησία, όλα σωστά. Λέει πως με αγαπάει, αλλά ότι ερωτεύτηκε κατακούτελα. ¨Οτι δεν ξέρει τιποτα για το τι θα γίνει. Δεν θέλησε να συναντηθούμε και έκλαιγε.

Mantalena Parianos said...

Πολύ κλάμα αμφότεροι (εγώ ακόμη, να δω πώς θα πάω στη δουλειά).

Mantalena Parianos said...

Kαι BTW, η υπέρτατη ταπείνωση του έρωτα είναι που σε στέλνει στα ουράνια.
"If you want a husband for your child, or if U wanna walk with me a while, across the sand... I'm your man" - Leonard Cohen
Αυτό.

"Laisse-moi devenir
L'ombre de ton ombre
L'ombre de ta main
L'ombre de ton chien
Ne me quitte pas"
Kαι αυτό.

Και εγώ έτσι.

weirdo said...

Μας πέθανες, με το mail σου..

Ένα πράγμα καταλαβαίνω εγώ: Οταν γυρνάς την πλάτη στην απόλυτη αγάπη (σαν τη δική σου), είσαι ή άρρωστος, ή τρελός, ή απίστευτα εγωιστής.. Και σίγουρα μεγάλο κορόιδο: κάποια στιγμή συνέρχεσαι, αλλά τότε μπορεί να είναι πολύ αργά..

Mantalena Parianos said...

Weirdo>>
"ή άρρωστος, ή τρελός, ή απίστευτα εγωιστής"
Kαι τα τρία είναι.

Μαρκησία του Ο. said...

Ωχ.
Αυτό έγινε;

Σ'αγαπάει αλλά ερωτεύτηκε;

Μανταλένα μου, άστον ήσυχο.
Να συναντηθείτε να πείτε τι; Άκρη δεν θα βγάλετε.
Εσύ θα κοπανάς το κεφάλι σου...
Φυσικά και δεν ξέρει τι θα γίνει. Ποιός το ξέρει;

Τι να πω...
Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να χειρίζεται και να αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις.
Κάνε ό,τι νομίζεις καλύτερο για σένα.
Μην ξεχνάς, at the end of the day, έχεις εσένα. Μόνο.

ΧΧΧ

ZissisPap said...

Ήρεμαααααααααα.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!

Ο ήλιος ανέτειλε και σήμερα...
Τι ωραία που είναι...
Είμαστε ΖΩΝΤΑΝΟΙ...
Και πονάμε...
Και αγαπάμε...
Και μας φτύνουνε...
Και πέφτουμε...
Και ανεβαίνουμε...
ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΑΠΟ ΠΡΙΝ...
Γιατί...

Είμαστε ΖΩΝΤΑΝΟΙ...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ :)

Anonymous said...

Μια ιστορία παλιά όσο ο έρωτας κι ο κόσμος. Συμφωνώ με τη Μαρκησία. Άμα του ήρθε κατακούτελα... κάτι υπέβοσκε από καιρό. It always hurts when you're on the receiving end.
Katt

georgios H2O® said...

δεν μπορω να καταλαβω την εμμονη καποιων ανθρωπων να προσπαθουν να αναμοχλευουν τα ερειπια για ενα σημειο ζωης απο τη στιγμη που ολα γυρω ειναι καμμενα καιοι καλυτεροι στρατιωτεσ κειτονται στο εδαφος με το προσωπο στο χωμα...??

Anonymous said...

georgie h2okaitaloipa χρειάζεται χρόνος για να καθαρίσεις το πεδίο της μάχης, να μαζέψεις τους νεκρούς σου, να περιποιηθείς τους τραυματίες σου και να ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου.
Katt

Mantalena Parianos said...

Μαρκησία>>
Ελπίζω ακόμη στο αδύνατο.

Sigmund_01>>
Στο τέλος της Κάρμεν (στην εκδοχή του Γκοντάρ), την ώρα που ξημερώνει έξω από το παράθυρο του ξενοδοχείου, ρωτάει εκείνη: "πώς λέγεται αυτό το συναίσθημα ότι όλα έχουν τλειώσει, αλλά να... ο ήλιος πάλι βγαίνει, οι άνθρωποι περπατάνε, και όλα μοιάζουν να ξαναζούν;"
Και ο γκρουμ της απαντά: "Αh, ca... ca s' appelle 'l' aube' madame...."
(A,,, αυτό... αυτό το λέμε 'αυγή' κυρία...)

Katt>>
Thanx και για την τηλεφωνική υποστήριξη. Δεν αισθάνομαι κάθόλυο καλύτερα. :Ρ

Γεώργιε του νερού>>
"αναμοχλευουν τα ερειπια για ενα σημειο ζωης"
Ακριβώς άνθρωπε. Για επιζήαντες ψάχνουμε. Ψάχνω. Ψάχνεις;

ΠΡΕΖΑ TV said...

Ναι μεν ο ερωτας,αλλα υπαρχει και αυτο που λεμε Αξιοπρεπεια.Αν την χασεις,χαθηκες.
Κρατα και κατι για εσενα.

Mantalena Parianos said...

Πρέζα>>
Το παλεύω. Ευχαριστώ όλους. Είστε οι μόνοι που μπορώ να μιλάω. Όπως φαντάζεστε, οι φίλοι μου ήταν φίλοι ΜΑΣ, τα τελευταία πέντε χρόνια. (Αξιοπρεπές δεν είναι να μην τους παίρνω σβάρνα στα τηλέφωνα;)

Μαρκησία του Ο. said...

Όπως λέει και η Λένα
" Ο καιρός είναι γλυκός
και τα φυτά ποτίζονται
κι εσύ λες
έτσι δεν υποφέρω
αλλά δεν ζω"

....

Οι φίλοι δεν είναι μόνο ανά δύο. Είναι και ανά ένας και είναι και για τα άσχημα.

Παρόλα αυτά, είναι αξιοπρεπές εκ μέρους σου...ΧΧΧ

ZissisPap said...

Αυτό με τους κοινούς φίλους είναι μεγάλη μαλακία...
Σε ευνουχίζει... χωρίς να το καταλάβεις...
Σου τρώει το ζωτικό σου χώρο...

Anonymous said...

Σκρουντ... άκου εκεί δεν αισθάνεσαι καθόλου καλύτερα :)) Παλιοτουίτι... Μιαρρρρρρ
Katt

Jamella said...

δεν είναι κατάσταση αυτή..

georgios H2O® said...
This comment has been removed by a blog administrator.
αθεόφοβος said...

Και να γυρίσει τα πράγματα δεν θα είναι όπως πριν.
Μην τρέφεις ψευδαισθήσεις .Ένα καρφί θα είναι πάντα καρφωμένο στη καρδιά.
Γι’αυτό κλάψε όσο μπορείς τώρα και όχι για πάντα που γράφεις, μόνο οι δειλοί δεν κλαίνε.
Και μετά γύρισε σελίδα στη ζωή σου και να δείς που θα έρθει η στιγμή που θα θυμάσαι το σήμερα και θα γελάς με όλα αυτά.
Μην ξαναπέσεις όμως στα γόνατα για κανένα ,όσο και αν το συναίσθημα σου σε οδηγεί εκεί.
Είσαι τόσο πολύτιμο(δεν βρίσκω καλύτερη λέξη)ψυχικά άτομο αλλά κράτησε για σένα και για κανένα άλλο, ένα μέρος του εαυτού σου και μην τον σκορπάς εύκολα.
Πρέπει να καταλάβεις ότι το να δίνεσαι χωρίς φραγμό δημιουργεί στον άλλο αίσθημα κυριαρχίας και όχι ισότητας και άλλες φορές αίσθημα ασφυξίας.
Δίνε στον άλλο καθημερινά την αίσθηση ότι και αυτή την μέρα πρέπει να δώσει την μάχη για να σε κρατήσει μέχρι ο χρόνος να μετατρέψει τον έρωτα σε συντροφικότητα.
Κουράγιο

αθεόφοβος said...
This comment has been removed by a blog administrator.
georgios H2O® said...

μην ψάχνεις ποτέ για νεκρούς ανάμεσα στους ζωντανούς...αν και καπνισμένα τα ερείπια είναι καιρός να τα αναστηλώσεις και εκεί που κάποτε ήταν μια πόλη ένα χωριό, τώρα πρέπει να βρεις τη δύναμη και να ξαναχτίσεις κάτι καλύτερο...μην προσπαθήσεις να φτιάξεις τα σπίτια όπως ήταν αλλά σχεδίασε τα πάντα από την αρχή....θάψε όλους τους νεκρούς στρατιώτες σου στο πιο ψηλό σημείο έτσι για να τους βλέπεις όταν τους θυμάσαι...και να χαμογελάς γιατί πολέμησαν για εσένα ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα...φτιάξε το δικό σου σπίτι στο κέντρο της πόλης σου και το δωμάτιο σου άστο να κοιτάει την θάλασσα και τότε θα δεις όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο ...θα φτιάξεις καινούργιες στρατιές και νέες μάχες σε περιμένουν αρκεί να είσαι δυνατή και σίγουρη....σήκωσε το κεφάλι μην ζεις στο ψέμα πολέμησε κάθε είδους βία κρύψε τα πλαστικά σου όπλα μαχαιριά πιστολιά και κάθε είδους κόλπα φέρσου θετικά...και εμείς εδώ είμαστε για εσένα στρατιώτες ή αρχηγοί όπως εσύ μας προτιμάς...

Purple Overdose said...

ΠΑΛΕΨΕ ΤΟ! ΓΥΡΝΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΣΕ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ, ΚΑΤΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ. ΚΑΙ ΚΛΑΨΕ. ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΔΕ ΧΩΡΑΕΙ ΕΓΩΙΣΜΟΣ...ΚΑΙ ΞΑΝΑ-ΠΑΛΕΨΕ ΤΟ.

weirdo said...

Πώς είσαι, καλή μου;

weirdo said...

(ελπίζω να είσαι κάπου με παρεούλα, να χαμογελάς λίγο, έστω λίγο..)