Είσαι άνεργη, λοιπόν... (yeah, fuck it)

Είσαι άνεργη λοιπόν.



Ναι.



Και τι κάνεις;



Περιμένω.



Τι;



Να μου απαντήσουν.



Και δεν ψάχνεις καμιά αγγελία;



Σιγά μην ψάξω και στο blog ανέργων της μάτζικα! Τρελός είσαι; Υπάρχει σοβαρός εργοδότης που θα δει τι γράφεται εκεί και θα προσλάβει άνθρωπο για τη δουλειά του;

Γιατί; Πώς βρίσκονται οι δουλειές; Κυκλώνεις με το μαρκαδόρο τις αγγελίες που σε ενδιαφέρουν, τηλεφωνείς, κλείνεις ραντεβού και…


Σιγά μη γίνω και η Φωτεινή της Νύχτας. Τι λες ρε καημένε; Να σου πω εγώ πώς κλείνονται οι δουλειές γιατί από τα πολλά χρόνια που είσαι σκυμμένος πάνω από ατό τις παρτιτούρες με τα σόλο του Rory Gallagher, έχεις χάσει επεισόδια.

Για να σε δω, ξυπνοπούλι.



Κατ’ αρχάς, παίρνεις τηλέφωνα.



Που;



Σε όποιον γνωρίζεις. Πήρα μια παλιά μου γκόμενα, έναν παλιό μου γκόμενο, και ένα παρτουζογκρούπ που είχαμε περάσει ξέσαλες στιγμές. «Παιδιά», λέω, «κάνω αυτό, αυτό κι αυτό. Ήμουν εκεί, αλλού και παραλλού. Σας στέλνω βιογραφικό;» Έτσι πάει το κόλπο. Δεν χρειάζεται καν να βγεις απ’ το σπίτι, λέμε.

Αστειεύεσαι τώρα.



Καθόλου. Στο Ελλαδιστάν, δεν παίζει αξιοκρατία, αλλά καπιταλισμός της πλάκας. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις γνωστούς και φίλους.


Και κουμπάρους.



Ε, ίσως. Είμαι όμως λίγο μικρή για να έχω κουμπάρους.



Και τι κάνεις τώρα;



Περιμένω, λέμε. Κουφάθηκες; Η μαλακία κουφαίνει – δεν νομίζω να σου ‘φταιξε που όλο το απόγευμα μιλούσες με τον γείτονα.


Καλά… πολύ μαλάκας, ο τύπος.



Ε, μα κι εσύ, που πας και μπλέκεις; Κάθεσαι και μιλάς με τον μαλάκα; Αφού είναι στόκος ο άνθρωπος, δεν τον είδες;


Ε, που να φανταστώ. Λέω, εντάξει, γείτονας είναι, μια κουβέντα θα τη λέμε όποτε τον τρακέρνω σε καμία διασταύρωση.


Και τον ήπιες. Χααα.



Ξέρεις… από πάντα ήμουν ανήμπορος απέναντι στη μιζέρια και τη δυστυχία.



Σαρκάζεις τώρα.



Όχι. Αλήθεια, το παιδί, πρέπει να έχει σοβαρό πρόβλημα. Μπορεί και να είναι παρθένο.



Μη μου λες! Πώς το κατάλαβες;



Ε… δεν εξηγείται τόσος φθόνος.



Γιατί; Τι σου είπε;



Μου είπε ότι είμαστε ΖΩΑ επειδή λέει πηδιόμαστε και ακούει τις φωνές μας. Κι ότι όποιος καβλώνει μαζί μας είναι επίσης ζώο.


Ε, κάτι θα ξέρει από ζώα, το βλαχάκι. Είπε όμως τέτοιο πράγμα; Με τι αφορμή;



Πέρασα να του πω ότι είχε βγάλει τα άπλυτά του στην ταράτσα και μαζί μ’ αυτά, πήρε και τα δικά μας και αν θέλει να μας τα επιστρέψει γιατί εμείς καθαρίζουμε μόνοι μας σε τέτοιες φάσεις και…

Είσαι ΤΡΕΛΟΣ;



Ε, τι να σου πω. Κάτι τόσο άσχετο τέλος πάντων, έπαιξε. Και το τυπάκι άρχισε να απειλεί και να λέει για το μουνί σου και διάφορα χαριτωμένα.


Το δικό μου μουνάκι; Και που το ξέρει αυτός; Και που έχει δει ποτέ αυτός μουνάκι;



Ώχουυυυ. Τι ρωτάς κι εσύ τώρα. Με τον γείτονα θα ασχολούμαστε; Εδώ έχουμε δικά μας προβλήματα. Για πες, λοιπόν, τι δουλειά βρήκες/θα βρεις τώρα;


Εχμ. (γκουχ γκουχ)



Λέγε μωρή.



Χμ, χμ και χμ.



Θέλεις μια Halls;



Με ασπαρτάμη; Γκλουπ. Sic, ψιτ και φτου.



Τι έπαθες, το κερατό μου; Είσαι καλά;



Εεερκ. Μου κάθισε ένα πράσο. Το μεσημέρι έφτιαξα πρασόριζο και γαρίδες βραστές.


Και δεν το ‘βρασες το πράσο;



Ναι. Η γαρίδα μου κάθισε που είχε πάρει αγκαλίτσα ένα πράσο και…



Ξεκόλλα! Λέγε τι κάνεις από δουλειά.



Τίποτα, λέμε. Σήμερα δεν βγήκα από το σπίτι παρά για να πάρω τσιγάρα. Κoλοβαράω. Απολαμβάνω. Ξεκουράζομαι. Κάνω τηλέφωνα, μανικιούρ, πετικιούρ, ανεβάζω κανένα ποστ, βάζω σε μια τάξη τα δισκάκια μου που τα είχα παραμελήσει και χτες το βράδυ μου έπεσαν στο κεφάλι εκεί που κοιμόμουν… βάζω δαχτυλάκι εκεί που μου έρχεται, τέτοια κάνω.

Βάλε μου κάνα κονιακάκι, έχεις;



Όχι. Τέλειωσε. Το έβαλα όλο στο γλυκό που σου έφτιαξα για τη γιορτή σου, remember;
χικ

A...



Άξινος και ξερός.



Λες αυτό που το δοκίμασε η αδελφή σου και μετά την πήγαμε σπίτι μεθυσμένη;



Ναι. Δεν σου άρεσε καθόλου;



Ε, καλό ήταν, αλλά ρε πούστη μου, «τούρτα φραπέ», δεν έχω ξαναφάει.



Με κάστανα και σαντιγύ.



Με κάστανα και σαντιγύ, ναι, αλλά φραπέ. Σα να την είχες πλακώσει στα χαστούκια ήταν η τουρτίτσα.


Ποιος σου είπε ότι δεν τη σφαλιάρωσα λιγάκι; Ξέρεις τι νεύρα είχα;



Νεύρα; Γιατί; Δεν σε πηδάει αυτό το παλικάρι… πώς τον είπαμε;



Αντωνάκη.



Ε, αυτός.



Όχι πια.



Γιατί;



Γιατί έτσι. Έχυνε γρήγορα και τα πήρα στο κρανίο. Κοίτα να δεις αγόρι μου, του είπα, αν είναι να τελειώνεις πριν τη σπανακόπιτα που έχω στο φούρνο, να πας αλλού να χορτάσεις την πείνα σου.

Λιγούρης, δηλαδή.



Ναι. Σαν τον γείτονά σου ένα πράγμα.



Ξέρεις, καμιά φορά σκέφτομαι ότι ο ιδανικός εραστής, είναι αυτός που καταλαβαίνει τι θέλεις πριν καν το ζητήσεις. Ο δικός σου όπως φαίνεται, δεν ήξερε πώς να σε κουλαντρίσει.

«Να με κουλαντρίσει»; Τι λόγια είναι αυτά, ρε αρχαίε; Δεν καταλαβαίνω font, λέμε.


Τι είναι «φοντ»;



Χιιιι… Σιγά μην είναι και φοντανάκι.



Μη με δουλεύεις γαμώ το. Δεν κατάλαβα.



Ούτε κι εγώ κατάλαβα τι εννοείς, αν με εννοείς.



Θα σε στείλω να κάνεις παρέα με τον γείτονα.



Σιγά μη με στείλεις και στην Greenpeace ως απόβλητο.



Τελικά θα μου πεις αν έχεις κάτι υπόψη σου για δουλειά;



Δεν ξέρω.



Δεν ξέρεις αν θα μου πεις, ή δεν ξέρεις αν έχεις κάτι υπόψη σου.



Δεν ξέρω, λέμε.



ΤΙ απ’ όλα «δεν ξέρεις»;



Δεν ξέρω τίποτα.



Ε, τώρα το μαλακίζεις.



Δεν ξέρω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είσαι ελεύθερος.



Αρχίσαμε και τους χαρακτηρισμούς; Είμαι ότι θέλω, μη μου κολλάς.



ΕΣΥ μη μου κολλάς. Άντε, μη σε πετάξω έξω απ’ το blog. Όπως το καλοκαίρι που με πέταξες κι εσύ έξω από τα Summertime Stories.


Κόφτο.



Οk. To κόβω. Όταν βρω δουλειά, θα βγάλω έκτακτο παράρτημα. Θα στο πω. Θα το μάθεις από αυτό εδώ το blog. Τώρα, δίνε του.


Θα σου βγάλω το μαλλί αν μου ξαναμιλήσεις έτσι.



Blogάκι μου είναι, ότι θέλω κάνω. Φιλοξενούμενος είσαι αν δεν το κατάλαβες.



Μμμμ… τι μυρίζει έτσι; Σαν καμμένο…



Όχι ρε γαμώτο!



Τι;



Ξέχασα τα ποστ μας στην τοστιέρα!





Update: το μυξ της απραξίας


No Fuckin’ Job Mix
17:31’ / 14MB

1. Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο (μυξ ιν δε μυξ)
2. Thank You & Fuck You
3. Οsama Fukamurasaki – Black Dog
4. Nα σου πω ένα μυστικό?
5. Λεσβία, ίσως
6. Διαφημιστικό
7. Πονάει πάντα η πρώτη φορά (δεν είναι Τρύπες, λέμε)
8. Τoy Dolls – Τhe Final Countdown


.