Μια κοινωνική προσφορά από τη Mantalena

Τρέχουμε για να έχουμε.




Ε! Τον ξέρω αυτόν! Είναι φίλος!




Too much information...




Εμένα δεν μου συνέβη ποτέ τίποτε απ' όλα αυτά πάντως. Έχω καλή φυσική κατάσταση, λέμε (στο να κάνω κατακόρυφο με την κιθάρα χωλαίνω μόνο). Α, ρε Hendrix!
χιιι


ΥΓ.

Αυτή την εποχή δεν γράφω. Βλέπω, ακούω και δεν μιλώ.
Καμιά φορά γελάω κιόλας (όταν δεν κλαίω).

I'll be back on my feet soon, και τότε θα τα πούμε απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, που βρήκατε ευκαιρία, όλοι οι "αξιόλογοι",
-να εκπονήσετε μανιφέστα για το τι είναι φασισμός και τι όχι (θυμάσαι τι έγραφες για το Λίβανο γατομάτα;),
-για τους "ανθρώπους πίσω από τα πληκτρολόγια" (χα, θα πρέπει να είναι πολύ μικροσκοπικοί αυτοί οι άνθρωποι για να μπορούν να κρυφτούν πίσω από ένα πληκτρολόγιο) προκειμένου να δικαιολογήσετε τα δημοσιοσχετίστικα linkblogz σας (μα, πάλι Miss Μπούργκα μας; ΠΑΛΙ; Δεν βαρέθηκες;),
-για το ότι "μπήκαν στην πόλη" οι οχτροί, τα τριζόνια, τα ψαρόνια, τα γλαρόνια, τα πεπόνια και τα παγώνια.

Άντε, τυχεράκηδες. Υπομονή, λέμε. Αυτή θα είναι η πραγματική κοινωνική προσφορά μου στην μπλογκόσφαιρα.

τσίου
.