Feb 15, 2007

Postitute #4 - St Valentine’s ντέι


Δυο γαϊδούρια κι εγώ. Το τελευταίο valentine’s party της ζωής μου. Πέρυσι.

Ήταν party για δυο. Και όχι για δυο άτομα, αλλά για δυο ΕΠΙΠΛΕΟΝ άτομα. Γιατί δεν φτάνει που ο Πέτρος με τον οποίο έβγαινα ήδη ένα μήνα, είχε τη φαεινή ιδέα να έρθει από το σπίτι φορτωμένος σοκολατάκια, κεράκια και λούτρινα τερατάκια made in Taiwan, την ίδια φαεινή ιδέα είχε και ο Βούλγαρος φίλος μου, ο Ιβάν, ο οποίος επίσης με επισκέφθηκε με μια αγκαλιά κόκκινα τριαντάφυλλα, μέσα στα οποία βρίσκονταν διασκορπισμένα σαν πλαστική μελίγκρα, πολύχρωμα φακελάκια με προφυλακτικά.
-Μμμ… πολύ σέξι σε βρίσκω, ρε Ιβάν, του είπα μόλις μου έχωσε τα τριαντάφυλλα κάτω απ’ τη μύτη. Ωραία μυρίζουν.
Μετά είδα τη μελίγκρα που λέγαμε. Τα προφυλακτικά με άρωμα με ξενερώνουν και με αποθαρρύνουν, διότι προτιμώ τις φυσικές γεύσεις: τίποτα δεν συγκρίνεται με ένα φρέσκο χυμό βαλτόμουρο, ένα ντακίρι με αληθινές φράουλες που έχεις χτυπήσει στο μπλεντεράκι σου, ή ένα κέικ με ξύσμα πορτοκαλιού (άσχετο).


Πρώτος έφτασε λοιπόν, ο Ιβάν. Ήταν ένα ωραίο, γυμνασμένο παιδί (στο σαχλοχώρι της Βουλγαρίας απ’ όπου καταγόταν, ο υπαρκτός σοσιαλισμός τούς είχε φτιάξει κλειστό γυμναστήριο και θερμαινόμενη πισίνα, όχι όπως Ελλάδα) και είχαμε μοιραστεί το κρεβάτι μου κάτι φορές που ο Πέτρος έβγαινε -κρυφά νόμιζε- με τη φίλη μου τη Μαρία. Απλά, καθημερινά πράγματα. Πολιτισμένα και όμορφα.
Έβαλα να ακούσουμε λίγο Audioslave που γκαρίζουν ρομαντικά και επέστρεψα στην κουζίνα μου, που από τις φράουλες και τα παγάκια που χτύπαγα με το σφυρί μέσα σε μια πετσέτα (για να φτιάξω τριμμένο πάγο, ντε), έμοιαζε με τοπίο στη Βαγδάτη. Ο άμαχος πληθυσμός ήμουν εγώ κι αυτό το κατάλαβα όταν άκουσα τον Ιβάν να λέει:
-Καιρός για δυο… Άντε να ετοιμαζόμαστε για του Βαλεντίνου...
Άρχισε να ξεκουμπώνει το παντελόνι του.
-Εε!, του λέω εγώ. Μην κάνεις όρεξη. Περιμένω τον Πέτρο.
Δεν πρόλαβα να αποσώσω και το κουδούνι χτύπησε σε σήματα Μορς το όνομα «Πετράκης».
Σούπερ, σκέφτηκα. Έτρεξα στην πόρτα σκουπίζοντας στην ποδιά τα χέρια μου που κόλλαγαν απ’ τις ζάχαρες.
-Παλουκώσου εδώ πέρα, είπα στον Ιβάν και μη μου τρως τις φράουλες. Και κουμπώσου!


Έμενα τότε στη μοναδική πόλη της Ελλάδας που γράφεται με δυο σίγμα και προφέρεται με τρία λάμδα, τη Θεσσαλλλονίκη, στον πρώτο όροφο μιας παλιάς εργατικής πολυκατοικίας στην Άνω Πόλη. Από τα γύρω διαμερίσματα, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, σύμφωνα με το τοπικό έθιμο ακουγόταν Βασίλης Καρράς.
Άνοιξα την πόρτα χαρωπή και μέσα στο σπίτι εισέβαλλε ο Πέτρος συνοδευόμενος από μια μουσική λαϊκοπόπ, που ερχόταν από το απέναντι διαμέρισμα.
-Ουφ, μου είπε. Προς στιγμή φοβήθηκα ότι ήσουν εσύ που άκουγες Βαλάντη.
-Πόσο λίγο με ξέρεις…, του είπα απογοητευμένη. Είναι η κυρά Κουφοντίνα από απέναντι. Βαριακούει από τότε που της έσκασε ένα γκαζάκι στα χέρια και βάζει τη μουσική στη διαπασών. Εμείς ακούμε Pearl Jam και Audioslave.
-«Εσείς»; είπε ο Πέτρος, ενώ έριχνε μια ματιά στα τριαντάφυλλα, μυρίζοντάς τα.
-Τσκ, τσκ, τσκ, έκανε. Τα τριαντάφυλλα αυτά μυρίζουν μπανάνα. Σε τίποτα δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη τη σήμερον.
-Όντως, του απάντησα χαμηλώνοντας το βλέμμα. Να σου συστήσω... από ‘δω ο Ιβάν.
-Ποιος;
-Ιβάν από ‘δω ο Πέτρος. Εμένα θα με συγχωρήσετε, είπα, αλλά θα πρέπει να φύγω.
-Γιατί;

-Γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν θέλω κανέναν σας. Χωρίζουμε. Πιείτε ότι θέλετε, πείτε ότι θέλετε, αλλά μην κάνετε πολλή φασαρία και μην μου κάνετε το σπίτι Τατόι. Φιλιά.
-Που πας;
-Έξω.
-Που έξω; είπε δειλά ο Ιβάν.
-Να χορέψω. Είναι ο μόνος τρόπος να καταλήξω απόψε πτώμα και ιδρωμένη.


=============================

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Το Άρθρο της Κυριακής", στις 11/2/07.

.

17 comments:

The Motorcycle boy said...

Στείλανε λέει στον Κουφοντίνα μια επιταγή με κάμποσες χιλιάδες ντάλαρς -κι αυτός την έδωσε, λέει, στον διευθυντή της φυλακής. Άσχετο, αλλά το θυμήθηκα από την κυρία Κουφοντίνα.

Mantalena Parianos said...

Motorpsycho>>
Γιου κουφντ μι, νάου.
ΚΑι γιατί του έστειλαν χρήματα;

[Αν η κυρά Κουφο-Ντίνα -καλά να 'ναι η γυναίκα όπου κι αν είναι- δεν βαριάκουγε, δεν θα μπορούσα ποτέ να βάζω τα cdάκια μου στη διαπασών]

καλημερομούτς

Αυτά που με πότισαν χτες το βράδυ, πάντως, λίγο έλειψαν να με κουφάνουν κι εμένα. Ούτε ξέρω πώς γύρισα σπίτι - στην Καλλιδρομίου έστριψα (με μηδενική ταχύτητα όμως) πάνω σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο.
χιιιι

χικ

τα βαλεντάινς είναι πολύ ζημιάρικα πλάσματα / ποτά / βράδυα / έθιμα
:]

Anonymous said...

Και γω νομιζα ότι μετα την αναγνωση των σημερινων "Νεων" θα γινοταν εδω μεσα παλι μαδομουνι... Ευτυχως διαψευστηκα.

Mantalena Parianos said...

Ιουλία,

γιατί? Τι έγραφαν τα Νέα?

Anonymous said...

εεε... γαμωτο... Νομιζα οτι θα τα χες διαβασει... Περιμενε να βρω το λινκ...

Mantalena Parianos said...

Χμ.

Anonymous said...

http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18766&m=P24&aa=1

Anonymous said...

Εχει τιτλο "ΤΟ ΤΟΠ 5 ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΒLΟGS"

Mantalena Parianos said...

Αν δεν είχε μιλήσει ο Πασκάλ στον δημοσιογράφο, θα θεωρούσα ότι είναι χιουμοριστικό!

:)

Βλακείες μου φαίνονται όλα αυτά τα τοπ.
Άσε που ούτε κι αυτοί δεν ξέρουν ΤΙ μετράνε. Το Ιστολόγιο ας πούμε έχει 99 λυνξ (μόνιμα) σύμφωνα με το μόνο έγκυρο κατά τη γνώμη μου μετρητή, το Technorati, ενώ είμαι βέβαιη ότι το ιστολόγιο του Πασκάλ έχει τουλάχιστον διπλάσια λυνξ.

Αν πάλι δεν μετρούν τα μόνιμα λυνξ ενός ιστολογίου (αυτά δηλαδή που είναι στην αρχική του σελίδα), αλλά ΟΛΑ τα λυνξ (και από όλα τα ποστ όλων των άλλων blogs), τότε παίζει ρόλο και το πόσο ΠΑΛΙΟ είναι ένα ιστολόγιο.
Παράδειγμα: όπως φαντάζεται εύκολα κανείς, το παλιό ιστολόγιο του Πασκάλ στο blogspot, θα έχει φυσιολογικά περισσότερα ΣΥΝΟΛΙΚΑ λυνξ από το καινούριο του, στο οποίο μετακόμισε πριν δυο μήνες.

Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. με τις μετρήσεις ασχολούνται μόνο όσοι έχουν κάτι να κερδίσουν ή αντλούν ικανοποίηση από την ανομολόγητη αλαζονεία τους.
Σιγά μην περίμενε ο Πασκάλ δηλαδή, τα λυνξ ή τη *διάκριση* των "Νέων" για να καταλάβει ότι γράφει πολύ καλά!

:)


[θα φτερνίζεται ο άνθρωπος με τόσες φορές που έγραψα το όνομά του]

Ελπίζω να είναι κατανοητά αυτά που έγραψα - δεν προτίθεμαι να τα επαναλάβΩ!

Πάω τώρα να τηγανίσω κανένα σαφριδάκι γιατί έρεψα απ' την πείνα όλη μέρα στους δρόμους.

χικ

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΡΑΝΤΟΛΙΝΑ ΔΗΛΑΔΗ;
http://ta-nea.dolnet.gr/data/D2007/D0215/1or24b.gif

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Jimmy Bloody Rose said...

Καλά αληθινή ήταν όλη αυτή η ιστορία?!!!
ΧΑΧΑ! Πολύ γέλασα! Ήσουν πολύ παραστατική όπως πάντα άλλωστε!!!
LOL

@anonymoys: Γιατί δεν κάνετε login για να γράψετε την κάθε παπαριά που σας έρχεται στο μυαλουδάκι σας?!!!
Τόσο πολύ ευθυνόφοβοι ποια?!!!

Jimmy Bloody Rose said...

XAXAXAXAXAXA!
ooooooooooxoxoxoxoxo!
Τώρα μόλις πήγα στο link των "ΝΕΩΝ".
Αυτή είναι πιο πανούκλα από την πανούκλα!
ΧΕΧΕΧΕΧΕ!!!!!

ΤΩΡΑ ΕΞΗΓΟΥΝΤΑΙ ΟΛΑ!!!

A,βρε Κωνσταντίνε Πιλάβιε!!!
Για να βρεις την "τέλεια" πρωταγωνίστρια για το 3ο επεισόδιο (Μονιτορ), μάλλον θα έπρεπε να πλησιάσεις το MEGA, μπας και σου δάνειζαν για λίγο τη "Μαρία την άσχημη"!!!
ΧΕΧΕΧΕ!!!!!

Anonymous said...

χε χε χε!
ωραίο κι έξυπνο, μ' αρέσει.

SniperAthens said...

Mε ιδιαίτερη χαρά βλέπω στη φωτό 1 ότι ο Βασιλάκης βρήκε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το μαχαίρι και έκανε το καθήκον του - καθάρισε τον ακαμάτη κρυουλιάρη.

:-pppppppppppppp

Mantalena Parianos said...

Tα σπάσατε πάντως, ανώνυμοι και μη!

JIMMY BLOODY ROSE,
απορώ man. Πραγματικά απορώ ακριβώς γι' αυτό που έγραψε παραπάνω η Ιουλία...
("νομιζα ότι μετα την αναγνωση των σημερινων "Νεων" θα γινοταν εδω μεσα παλι...")

Φαίνεται ότι για τους "δικαστές της blogoslovakias" όλα είναι ΟΚ, όταν δεν εμπλέκεται το MantalenoBlog.

:)


ΡΟΪΔΗ>>
Thanx, κύριέ μου. Είσαι απ' τους ελάχιστους φοβάμαι που τους άρεσε αυτή η σάχλα.
:]


ΣΝΙΠΕΡ>>
Ο Βασιλάκης έκανε σωστά τη δουλειά του, darling. Το κατέσφαξε το teddy bear.
Μένει σε 'μας να παραδειγματιστούμε και να σκοτώσουμε τα "darlings" μας.
Χι χο χα χε