Feb 6, 2007

Postitute #3 - Κορώνα στο κεφάλι μου

H Mantalena μαθαίνει σκάκι.

Παίζει ο Grandmaster Flash (με τα μαύρα φυσικά) και λέει:
-Τσεκ.
Εγώ: -Tσικ.
Grandmaster flash: -Tσεκ παιδί μου, τσεκ. Ο βασιλιάς σου κινδυνεύει.
Eγώ: -Δεν καταλαβαίνω. Όποτε κινδυνεύει πρέπει να του κόβουμε τσεκ;


Στην συνέχεια βέβαια μου εξήγησε το παιχνίδι. Ότι πρέπει τον βασιλιά μου να τον προσέχω σαν τα μάτια μου γιατί είναι και πολύ κομμάτι, λέμε. Να του φτιάξω entourage από τρελούς και λογικούς, άλογα και πύργους, αξιωματικούς, στρατιωτάκια και ένα γκομενάκι στο ύψος του, που είναι πολύ φονικό μιλάμε, τέτοια. Ένας σκασμός κόσμος μαζεύτηκε γύρω από τον ακαμάτη, που μέχρι να κουνηθεί να πάει από εδώ εκεί ένα τετράγωνο, ο κόσμος γύρω του έχει αλλάξει τόσο πολύ που αναγκάζεται να θυσιάσει ό,τι έχει και δεν έχει για να αισθανθεί ξανά ασφάλεια.

Στην περίπτωσή μου, θυσίασα για πάρτη του πέντε στρατιωτάκια, δυο πύργους (δύο δεν είναι;), και πέντε έξι αλόγατα – και στεναχωρήθηκα γιατί αυτά μ’ αρέσουν πολύ. Ωστόσο, από άλογα δεν είχα πρόβλημα, γιατί είχα αγοράσει παραπανίσια και έβγαζα συνεχώς καινούρια από το κουτί μέχρι που ο GrandMaster, τα πήρε στο κρανίο και μου είπε να κόψω τις παγαποντιές μη γίνει του Christie’s το κάγκελο.

Το παιχνίδι πάντως το βαρέθηκα γρήγορα και ο μόνος λόγος ήταν αυτό το βλαμένο, ο βασιλιάς. Πολύ μούχλας ρε παιδί μου. Σαν δημόσιος υπάλληλος είναι.


Οι βασιλιάδες που είχα υπόψη μου εγώ, ήταν πολύ πιο ενδιαφέροντες. Και δεν εννοώ αυτούς στα παραμύθια, που όσο να ‘ναι και ένα εξοχικό το διαθέτουν και παντρεύονται και τα καλύτερα γκομενάκια. Εννοώ τον Βασιλιά Καρνάβαλο, ας πούμε, τον Lion King ή τον αγαπημένο μου Βασιλιά της Σκόνης του Παυλίδη. Αυτοί οι βασιλιάδες μ’ αρέσουν, όχι οι ξενέρωτοι στις σκακιέρες: «Να τη βγάλουμε καθαρή με σικελική άμυνα αρχικώς Φρειδερίκη μου και ας αφήσομεν για αργότερα τις δημόσιες εμφανίσεις και τα χαμόγελα. Χειμών είναι, θα περάσει».


Στους εμπνευστικούς βασιλιάδες της ζωούλας μου, ο GrandMaster πρόσθεσε και τους BB King και Martin Luther Κing. Συμφώνησα. Αλλά μετά μου έκανε αμέσως ματ και μου έκοψε την όρεξη. Η λέξη «ματ» λοιπόν, μου θυμίζει πάντα τον Βουλγαράκη. Άσε που κάτι τέτοιο πήγε να κάνει και αυτός πρόσφατα σε έναν τέως βασιλιά: Ματ. Μόνο που εκείνος ο βασιλιάς ήξερε καλύτερο σκάκι και του την έφερε, πουλώντας ό,τι είχε και δεν είχε σε υπερδιπλάσιες τιμές, επιβεβαιώνοντας έτσι τη MantalenoΘεωρία με το «τσεκ», που αναφέραμε στην αρχή.

Περισσότερα από 850 αντικείμενα αυτού του τέως βασιλιά βγήκαν στο σφυρί: από κοσμήματα μέχρι πιο ψυχεδελικές, πατροπαράδοτες σαχλαμάρες: παραδοσιακές (!) θήκες χαπιών, κασετίνες και τσιγαροθήκες, λαβές μπαστουνιών (τσιρικαταμπλιάξ, λέμε) και κουδούνια.

Α! Και ωά. Πολλά ωά. Ωά μπλου μαρίν, καφέ ω λε, ολέ και οέο. Σιγά τα ωά θα μου πεις. Ναι, αλλά ήτανε ωά φαμπερζέ, θα σου πω κι εγώ. Καμιά εκατοστή αυγουλομπιπμπλό, που μαζί με μια πρωτότυπη συλλογή από μινιατούρες ζώων (κουνέλια, γουρούνια, κουκουβάγιες, ελέφαντες, βατράχια και σαλαμάνδρες –αυτοκρατορικές ελπίζω) αποτελούν ιδανική στρατιά κακογουστιάς για να βάλετε πάνω από το τζάκι σας, Sir. Indeed, λέμε.

***

Ήταν δε, τόσα πολλά τα κακογουστίξ κειμήλια, και ο Βουλγαράκ αττάκ κατάφερε τόσο εύκολα με τους χειρισμούς του να στείλει τις τιμές τους στα ύψη, χάρη στην ίδια πρακτική που χρησιμοποιούν οι μεσάζοντες της λαϊκής για τα σέσκουλα («είχαμε χιονιά συνεπώς τα σέσκουλα τελούν υπό εξαφάνιση, πάρε κόσμε με 700 ευρώ το κιλό»), που η δημοπρασία κράτησε μέρες.



Εγώ πάντως μετά και από αυτό, έπαθα μια ψύχωση με τις κορώνες. Ένα πράγμα μόνο ζήλεψα από τις σουπιέρες και τα ασημικά των 200 χιλιάδων ευρώ. Μια κορώνα, ρε γαμώτι! Μια τιάρα έστω, να τη φοράω και να πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ να αγοράζω άλλες κορόνες – τις μπιρίτσες μου.

Κι αυτό γιατί αν είχα μια κορώνα στο πλουμιστό κεφάλι μου να τριγυρίζω στα κουλουάρ των σουπερμάρκετ, δεν θα ήταν δύσκολο να βρω ένα Βασιλόπουλο ή ένα Σκλαβενίτη να με ερωτευτεί. Τώρα έτσι όπως είμαι, ο μόνος βασιλιάς που θα μπορούσε να με πάρει ξυπόλητη και ξεβράκωτη είναι ο King Kong. Ή εκείνο το κάθαρμα, ο Elvis, αλλά αυτός δεν ζει πια.


=============================================

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Το Άρθρο της Κυριακής,
στις 4/2/2007.


5 comments:

Κοιλάκανθος said...

χεχε όμορφο, θα μπορούσε επίσης έτσι όπως είσαι να σε βάλει ο Stephen King σε κανά βιβλίο του, και μετά να πήγαινες για συνέντευξη στο Larry King

Attalanti said...

Καλημέρα Μανταλενοκόριτσο! Για να μη σου εμφανίζει τα διαχωριστικά των παραγράφων, ανέβαζε τα ποστάκια από τον explorer. Ωραίες παρτίδες ανοίγεις ;)

Mantalena Parianos said...

ΚΟΙΛΑΚΑΝΘΕ>>
Ο συνειρμός σου είναι εξωφρενικός, εξωφρενικέ μου.

:)


ΑΤΤΑΛΑΝΤΙ>>
Ανοίγω συνήθως με το "άνοιγμα των ίππων", αλλά καθώς έγραψα, τρώω πολύ γρήγορα τα μούτρα μου και βγάζω άλλους από το κουτί.

Για δες και πες, το διόρθωσα τώρα αυτό με τις παραγράφους;

μουτς

Lili said...

αψογο κειμενο.

:)
(μπραβο)

LoulouBlu said...

Poly wraio, mou aresei tromera o tropos pou grafeis, syneirmika, pou mplekeis current affairs, asteia, logopaignia k telika ta deneis ola mazi me kapoio vasiko axona.

Kala, k poly analysi! ;)

Kali synexeia, se diavazoume!