Σβήσε τα φώτα του σπιτιού σου να το δεις...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
A Weblog for exotic needs
-
▼
2007
(321)
-
▼
February
(51)
- Fool's mate
- Σόδομα και Γόμορα
- Καλά έλεγα εγώ για το Θεό της Μμμμπανάνας
- Ψιτ
- Βρέθηκε, λέει, ο τάφος του Ιησού (LoL)
- Shoot 'em up - the game
- Όσα δεν λένε τα ΜΜΕ για την φοιτητική πορεία
- Everything is on TV
- Η συνέντευξη που ο Μάνος δεν έδωσε ποτέ, στη σελίδ...
- "Έξι μήνες στη blogόσφαιρα και δεν έχω comments, ρ...
- Μην το τρενάρεις άλλο
- Μinority Report (έθνικ μύξες 1 και 2)
- Βεντέτα
- Αγαπητέ/ή N. Ago
- Postitute #5 - Μια νύχτα στα λαδάδικα
- Kite (για τη Μαρία Αντουανέτα)
- Lost & the NightWish
- Και επειδή πολλά ακούστηκαν για τα "5 πράγματα"
- Aνοιχτό μέτρο όλο το βράδυ
- Robin Thicke - Oh Shooter (feat. Lil' Wayne)
- Americans, go home
- Πέντε πράγματα για μένα
- The Final Countdown
- Postitute #4 - St Valentine’s ντέι
- A Charlie Brown Valentine [τρία φιλμάκια]
- V-Day
- Anti - Valentine Μυξ
- Η Joss Stone όπως δεν την είδαμε ποτέ
- Play this (κάτι σαν "Σπάστα, the sound - track")
- Πρώτα ήρθαν και συλλάβανε τους κομμουνιστές...
- Σκληρά αντράκια - a MantalenoFamily Art Project
- Ανέβα στο συρτάρι, να τα κάνουμε όλα λίμπα
- Μια Windows Vista και μια ρεβύθια, παρακαλώ
- Mantaleno-works
- Ινδιάνικη παροιμία
- Ευαισθησίες του κώλου
- Για να ζήσεις εκτός νόμου, πρέπει να είσαι τίμιος
- Σαν blogoσυζήτηση
- Erotica Part2za
- Postitute #3 - Κορώνα στο κεφάλι μου
- Κι όμως, οι Ναζί ήταν πολύ μπροστά
- Δίκιο δεν έχει;
- Φθηνό lifestyle (για λίγους)
- Post-her
- Stay clean
- Επιτέλους χειμώνας
- Benzino
- Τραγωδία ηθών [2 από 2]
- Mantalena e λαπούτα
- Φυσικό φως
- Σβήσε τα φώτα να δούμε αστεράκια
-
▼
February
(51)
23 comments:
Άναψε το φως του ουρανού.
Σβήσε τα φώτα του κόσμου...
Καλημέρα, Βιτα Μι
δεν ήταν εντελώς "bad moon rising" το φεγγαρι χτες;
Θα προτιμήσω τη φράση που με έκανε να κλαίω από τον Γυάλινο Κόσμο του Τένεσσι Ουίλλιαμς:
"Σβήσε τα κεριά σου Λώρα γιατί ο κόσμος μας φωτίζεται από αστραπές".
Και κλάαααμα η Μανταλένα...
Αν δεν ήσουν σπίτι και άρα τα φώτα ήταν κλειστά έτσι κι αλλιώς, πιάνεται για συμμετοχή στην όλη φάση "Σβήσε τα φώτα;" ;-)
Σβήστε τα φώτα
σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει
τον πόνο μου μη δει
ή κάπως έτσι.
;-)
Μανταλενάκι είχες δει την παράσταση του Μαυρίκιου του Γυάλινου Κόσμου στο Εμπρός πριν πολλά χρόνια;
καλημέρα!
Το "Φως που τρέμει" εννοείς;!
(Κων/νος Βάρναλης)
Αν εννοείς αυτό, τότε είναι πλέον αργά...
Ναι Μανταλενακι μου
αυτη ηταν
αυτη
..που το καταλαβες;
Ώπα παιδιά, έπεσε ξαφνικιά κουλτούρα στο MantalenoBlog και θα χαλάσει το προφίλ της άξεστης που με τόση επιμέλεια έχω οικοδομήσει αμορθογραφία την ανορθογραφία (γαμώ τα ελληνικά μου μέσα - κάτι τέτοια βλέπει κι ο χρήστης Tsagar και με στέλνει να πνιγώ για τα χάλια ελληνικούλια μου).
Από τώρα και στο εξής, λέω να ονομάτίζω τα ποστάκια μου "Κακώς Κείμενα", να τα ιδεί και ο μπαρμπα Στάθης και να θριαμβολογεί που σήκωσα λευκή σημαία.
Χάλια γράφω, το λοιπόν, το παραδέχομαι και βγαίνω γυμνή στους αγρούς να με γονιμοποιήσει καμία θεία έμπνευσις με τη χρυσή της βροχή, να γουστάρουμε.
(ξέφυγα - άντε πιάσε με)
Ας κουτσοπορευτούμε και σήμερις με τις απαντησούλες μας...
ΜΑΡΚΗΣΙΑ>>
Όχι δεν έχω δει την παράσταση που λες. Εξήγησε μου όμως!
:)
ΑΛΛΟΥΥΥ>>
(ποιος είσαι 'σε καλέ?)
Μήπως εννοείς το "Φως που Καίει" του Βάρναλη - και όχι "τρέμει" ?
Αν και γενικά τις θρησκευτικο-ελεγείες δεν τις μπορώ γιατί μου μεγαλώνουν τα κερατάκια στο κούτελο, μου αρέσει (αποκομμένο από το υπόλοιπο ποίημα) το:
"θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν.
Δεν είν’ αλήθεια πιο χρυσή, σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.
ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΑ>>
Αυτή η απάντηση έπρεπε να βρίσκεται στο blog σου, καλικατζαρένια!
Ναι, την 10η του Μahler εννούσα, από την ημιτελή εκτέλεση του Pierre Boulez όμως, όχι από την μετέπειτα "συμπληρωμένη". Adagio... Κάθε φορά που ακούω περνάω διαδοχικά όλα τα ψυχολογικά στάδια της απώλειας: θλίψη, θυμός, εναντίωση ("δεν μπορεί να συμβαίνει σε μένα αυτό"), αποδοχή.
Ααααα! Βοήθεια!
"Που το κατάλαβα" (ότι άκουγες αυτό);
-Σε διαβάζω αρκετό καιρό, κι ας μην τολμάω να αφήνω comment γιατί μου φαίνεται γελοίο ότι και να σου γράψω (δες, π.χ. τι μαλακία σχολίασα στο τελευταίο σου post)
:S
Ααα πολυ με καταπιεζεις
τωρα θα μου πεις και που θα επρεπε να ειναι η απαντηση;
Οπου θελω θα ειναι,
οριστε μας
εγω ηθελα να ερθω σπιτι σου να στο πω
MARIA ANTOUANETTA>>
Καλά ντε!
(Λέω να πάω για μέντιουμ. Θα είμαι το πρώτο μέντιουμ με πέντιουμ).
Aνώνυμη,
αν δεν είσαι μπλόγκερ -που πολύ αμφιβάλλω- και κάθεσαι και γράφεις σεντόνια στο Ίντερνετ, έχεις πρόβλημα.
Αν πάλι θες να σε κάνω σάκο του μποξ, βάλε ένα nick - τόσον καιρό αυτό έκανες.
Εδώ και κάποιο διάστημα παρακολουθώ το μπλογκ σου (το οποίο πριν από καιρό μου σύστησε ένας φίλος) και προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς προσπαθείς να δώσεις στο αναγνωστικό κοινό.
Χωρίς περιστροφές και χωρίς φυσικά κανένα ενδοιασμό, μια που δεν είμαι μπλογκερ αλλά απλός αναγνώστης - έχω να κάνω μερικές παρατηρήσεις.
Είναι ίσως (και ευτυχώς) μια από τις πολύ λίγες φορές που συναντώ μια τόσο αρρωστημένη εγωπάθεια, όχι μόνο σε έναν τομέα αλλά σε πολλούς και διάφορους. Όλοι οι μπλογκερ λιγο-πολύ έχουν μια υπερ-εκτίμηση για τον εαυτό τους (γι' αυτό ίσως και επιλέγουν να εκθέσουν τις σκέψεις τους δημόσια) αλλά λίγοι, ανάμεσά τους κι εσύ, ζουν σε αυτό το παραμύθι του «επίκεντρου της προσοχής».
Η αρχική εικόνα που αποκτά κάποιος διαβάζοντας σύντομα κάποια από τα κείμενα σου είναι ότι «πρόκειται για ένα βασανισμένο παιδί που φτάνει στα άκρα επειδή έζησε κάποιες μεγάλες απογοητεύσεις». Δυστυχώς, η εικόνα αυτή γρήγορα διαλύεται από μια απίστευτη κακία, μια ιδεοληψία ότι «εγώ είμαι το άτομο και εσείς σκάστε και ακούστε», μια άποψη ότι «εγώ είμαι στο υψηλότερο βάθρο του μπλογκινγκ και οι υπόλοιποι είτε με αντιγράφετε, είτε με πολεμάτε γιατί ζηλέυετε». Αν προστεθεί σε αυτό και το γεγονός ότι (σύμφωνα με προσωπική μου αυτοψία, γιατί μου έχουν δείξει e-mail που έχεις στειλει) προσπάθησες να επικοινωνήσεις με άλλους μπλόγκερ μέσω μια άλλης «περσόνας» που είχες δημιουργήσει και να τους «πλησιάσεις» δήθεν ως «φίλη» που θα ακούσει τα προβλήματά τους και θα τους συμπαρασταθεί, τότε έχουμε να κάνουμε μάλλον με μια αρρωστημένη αισθητική η οποία τείνει να γίνει παράδειγμα προς αποφυγήν για πολλούς.
Δυστυχώς και πάλι, οι προσπάθειες σου να αποδείξεις ότι είσαι «ειδήμων» σε πολλά και επίσης ότι «δέχεσαι πόλεμο γιατί σε ζηλεύουν» πέφτουν απλά στο κενό, μόνο και μόνο επειδή η «συγγραφική» σου ικανότητα και ο «πλούτος» των ιδεών και των γνώσεών σου είναι τελείως επίπλαστα, ρηχά και οι υπερβολικές ατέλειές τους επιπλέουν στην επιφάνεια μιας βρώμικης θάλασσας(οι οποίες ατέλειες δεν θα φαινόντουσαν αν δεν διαλαλούσες τις «ποιότητές» σου με τόσο στόμφο, οπότε και εσύ ο ίδιος παγίδεψες τον εαυτό σου στην ίδια την ανικανότητά σου)
Αντιλαμβάνομαι ότι τρως «πόλεμο» από άλλους οι οποίοι ενοχλούνται από τα όσα έκανες και είπες. Έχεις και τους προσωπικούς σου «δικηγόρους» να σε υπερασπίζονται σε κάτι ηλίθιες στιχομυθίες-σχόλια από 'δω κι από 'κει.
Έχεις επίσης και μια «συγκινητική» ιστορία απόρριψης να παραθέσεις, λες και δεν υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα τα οποία ταλανίζουν ένα σωρό άλλους μπλόγκερς αλλά αυτοί τουλάχιστον έχουν τα κότσια να μην επιζητούν να είναι το «επίκεντρο» χαρη σε αυτά.
Με λίγα λόγια, κρίνοντας από την τόσο μεγάλη ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου (κάτι που κάνουν μόνο οι μετριότητες λόγω κόμπλεξ, όπως οι αγάμητοι άνδρες που μιλούν συνέχεια για γκόμενες), είσαι επιεικώς ένα σκουπίδι. Βέβαια και τα σκουπίδια μας τρώνε χρόνο, όπως εμένα τώρα που κάθομαι και γράφω για σένα. Αλλά μέσα σε μια φορά μπορεί κάποιος να περιγράψει στην εντέλεια την χαμηλή (υπό του μηδενός) ποιότητα και ηθική που σε χαρακτηρίζει.
Αυτό που ενδιαφέρει πιο πολύ είναι ότι κάποτε διάβαζα μπλόγκερ που εκτιμούσα για τα κείμενά τους. Πολλοι από αυτούς έχουν ρίξει το επίπεδό τους για να ασχοληθούν με άτομα όπως εσύ, με σκουπίδια δηλαδή που εσκεμμένα δημιουργούν έριδες για να έχουν κάτι να λένε πως πέτυχαν.
Επειδή όμως ο φτάνει μια μέρα που ο «μάγκας» και ο «υπεράνω όλων» σταματά να χαίρεται, με χαρά μου βλέπω την «δημοτικότητα» που τόσο επιζητούσες να πέφτει σε τόσο χαμηλό σημείο, όσο και η θερμοκρασία του χιούμορ σου (το οποίο είναι κλασικό παράδειγμα χιούμορ ενός «γαμάω και δέρνω», δηλαδή βράστα).
Η λέξη κομπλεξικός δεν αρκεί για να περιγράψει ένα σκουπίδι σαν έσενα.
Ευτυχώς που σε έχουν πάρει χαμπάρι οι περισσότεροι. Φαντάζομαι ότι κάθεσαι σαν τρελός και στέλνεις ιμέιλ από δω κι απο κει για να δημιουργήσεις «φιλίες» και «υποστηρικτές» της μικρότητάς σου.
Αλλά τα σκατά επιπλέουν, Μιχάλη. Και βρωμάνε από πολύ μακριά, από μεγάλη απόσταση.
Καληνύχτα, σκουπίδι
entropy_kills@yahoo.com
Ρε συ, για να μπεις σε τόσο κόπο για μένα, θα πρέπει να με γουστάρεις πολύ!
θα σου απαντήσω μόλις βγω απ' το μπάνιο - πάω για ντουσάκι
Ευχαριστώ - διάδοσέ με
I'm an attention whore
μουτς μουτς μουτς μουτς
Mantalena, νομίζω έχεις λάθος.
Σε μένα απευθύνεται αυτό το σχόλιο.
Όχι ρε, εμένα εννοεί το πιρπιτσόλι.
Είδες πουθενά το αφρολουτράκι μου, το Cleopatra;
Aνώνυμη - φονική εντροπία
δεν ξέρω αν "ο λόγος που οι bloggers αποφασίζουν να εκθέσουν τις απόψεις τους δημόσια είναι η υπερ-εκτίμηση του εαυτού τους" όπως γράφεις, και ποσώς με αφορά.
Κανείς στο Mantalenoblog δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι θα σώσει τον κόσμο, ότι θα γράφει για πράγματα ουσίας (θα μας επιτρέψεις τη βαθύτερη ουσία ή τις ουσίες μας να τις κρατήσουμε για πιο ιδιαίτερες, δικές μας στιγμές) ή ότι θα κάνουμε show off.
Τώρα, αν παρ' όλα αυτά, εξακολουθείς να αισθάνεσαι μειονεκτικά διαβάζοντας το Mantaleno-blog, και να θεωρείς ότι παρ' όλ' αυτά η Mantalena κάνει φιγούρα, μάλλον έχει να κάνει με δικές σου ανεπάρκειες που αποδεικνύονται εύκολα από το γεγονός ότι τις σαχλαμάρες της, τις θεωρείς σημαντικές ή έχεις απαιτήσεις από αυτές.
Όσο για τις υπόλοιπες ερωτήσεις - που συνοδεύονται και από χαρακτηρισμούς, το Μανταλενούδι έχει απαντήσει επανηλειμμένα στο αμαρτωλό παρελθόν της.
Όσο για μένα, σε γράφω σε αυτά που ξέρω ότι δεν έχεις.
[κλείνω εδώ γιατί με φωνάζει να πάω να της τρίψω την πλάτη]
μη φύγεις, θα σου απαντήσει επισταμένα είπε, μόλις βγει
Ανώνυμη παρανυχίδα - entropy_kills>>
Δεν έχω κανένα σκοπό να απαντήσω σε ΤΙΠΟΤΑ απ' όσα λες, αλλά να σου δώσω να καταλάβεις ότι δεν αξίζει να ασχολείσαι μαζί μου – είμαι βέβαιη ότι στο τέλος θα συμφωνήσεις.
:)
Πάμε γερά.
«προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς προσπαθείς να δώσεις στο αναγνωστικό κοινό»
Αν καταλάβεις, πες το μου κι εμένα. Γιατί δεν προσπαθούμε τίποτα στον ΕλεύθεροΣκοπευτίκό blogάκι. Aπό τον καφέ, μέχρι το σεξ, όλα τα κάνουμε αυτόματα και με κλειστά μάτια.
{Σε λυπάμαι}
”Χωρίς περιστροφές και χωρίς φυσικά κανένα ενδοιασμό, μια που δεν είμαι μπλογκερ αλλά απλός αναγνώστης”
Tι σε κάνει να πιστεύεις ότι ένας μπλόγκερ θα είχε ενδοιασμούς; Άσε. Δεν μ’ ενδιαφέρει!
{Σε φτύνω ευγενικά}
«Είναι ίσως (και ευτυχώς) μια από τις πολύ λίγες φορές που συναντώ μια τόσο αρρωστημένη εγωπάθεια, όχι μόνο σε έναν τομέα αλλά σε πολλούς και διάφορους»
Α, να το κοιτάξεις αυτό. Εγώ όταν συναντώ προσωπικότητες που δεν μου αρέσουν, δεν ξαναπηγαίνω εκεί και στο μέλλον τις αποφεύγω. Αλήθεια.
{Σε βοηθώ να δεις την μια και μοναδική Αλήθεια, πριν καταλήξεις έρμαιο καμίας αίρεσης}
“Όλοι οι μπλογκερ λιγο-πολύ έχουν μια υπερ-εκτίμηση για τον εαυτό τους (γι' αυτό ίσως και επιλέγουν να εκθέσουν τις σκέψεις τους δημόσια)”
Στον ποπό μου. Δεν είμαι «όλοι οι μπλόγκερ».
{σε κλάνω βαθειά στη μύτη. Εϊμαι καλλιτέχνις και αδιαφορώ για το Σύμπαν. Επιδεικτικά}
«αλλά λίγοι, ανάμεσά τους κι εσύ, ζουν σε αυτό το παραμύθι του «επίκεντρου της προσοχής».
Ευχαριστώ.
{τώρα, σε αγαπώ - όπως ο Πόντιος Πιλάτος το νερό}
"Η αρχική εικόνα που αποκτά κάποιος διαβάζοντας σύντομα κάποια από τα κείμενα σου είναι ότι «πρόκειται για ένα βασανισμένο παιδί που φτάνει στα άκρα επειδή έζησε κάποιες μεγάλες απογοητεύσεις».
Αδιαφορώ.
{τ'ωρα μη σου πω τι σου κάνω - αφού τό 'γραψα, βρε: αδιαφορώ, λέμε}
Δυστυχώς, η εικόνα αυτή γρήγορα διαλύεται από μια απίστευτη κακία, μια ιδεοληψία ότι «εγώ είμαι το άτομο και εσείς σκάστε και ακούστε», μια άποψη ότι «εγώ είμαι στο υψηλότερο βάθρο του μπλογκινγκ και οι υπόλοιποι είτε με αντιγράφετε, είτε με πολεμάτε γιατί ζηλέυετε».
Αλήθεια είναι αυτό. Είμαι ένα κορίτσι πάνω στον ανθό της νιότης μου και της οξυδέρκειάς μου, τσαμπουκαλεμένο, οργασμικά ενδιαφέρον και ασύστολα εκκεντρικό. Φυσικό είναι να με ζηλεύουν, χαζή είσαι;
(πες ναι, να τους γελάσουμε)
{τώρα , σε βλέπω αφ' υψηλού, κοίτα μη στραβολαιμιάσεις}
"Αν προστεθεί σε αυτό και το γεγονός ότι (σύμφωνα με προσωπική μου αυτοψία, γιατί μου έχουν δείξει e-mail που έχεις στειλει) προσπάθησες να επικοινωνήσεις με άλλους μπλόγκερ και να τους «πλησιάσεις» δήθεν ως «φίλη»... μπλα μπλα μπλα ... παράδειγμα προς αποφυγήν για πολλούς.
Δεν ξέρω γιατί θα έπρεπε να με αφορά αυτό το ψέμα. Το να δώσω εξηγήσεις δημοσίως για το πώς, γιατί και σε ποιους στέλνω mail, ή κάτω από ποιες συνθήκες, δεν θα το κάνω ποτέ. Χτύπα το κεφάλι σου, όπως βγαίνεις αριστερά.
{τώρα σε σβήνω - eat my dust, sucker}
"Δυστυχώς και πάλι, οι προσπάθειες σου να αποδείξεις ότι είσαι «ειδήμων» σε πολλά και επίσης ότι «δέχεσαι πόλεμο γιατί σε ζηλεύουν» πέφτουν απλά στο κενό, μόνο και μόνο επειδή η «συγγραφική» σου ικανότητα και ο «πλούτος» των ιδεών και των γνώσεών σου είναι τελείως επίπλαστα, ρηχά και οι υπερβολικές ατέλειές τους επιπλέουν στην επιφάνεια μιας βρώμικης θάλασσας"
Ώπα ρε φλουφλίτσα. Που ακριβώς προσπάθησα να δείξω ειδήμων, μωρή νάδα;
Στα υπόλοιπα -επειδή μπλέκεις τα φύλα- απάντησε ο Summertime.
{τώρα σε έβρισα}
”Αντιλαμβάνομαι ότι τρως «πόλεμο» από άλλους οι οποίοι ενοχλούνται από τα όσα έκανες και είπες”.
Είσαι πανέξυπνη. Να το κοιτάξεις ΚΑΙ αυτό.
{τώρα σε ειρωνεύτηκα}
Έχεις και τους προσωπικούς σου «δικηγόρους» να σε υπερασπίζονται σε κάτι ηλίθιες στιχομυθίες-σχόλια από 'δω κι από 'κει."
Και εκτός εισαγωγικών διαθέτομεν τέτοιους.
{τώρα λέω μια μεγάλη αλήθεια πάλι, η Κυρίαρχος Μανταλενίτσα)
"Έχεις επίσης και μια «συγκινητική» ιστορία απόρριψης να παραθέσεις, λες και δεν υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα τα οποία ταλανίζουν ένα σωρό άλλους μπλόγκερς αλλά αυτοί τουλάχιστον έχουν τα κότσια να μην επιζητούν να είναι το «επίκεντρο» χαρη σε αυτά."
Σωστά τα λες καημένη... αλλά θα είναι μάλλον επειδή έπιασες ξαφνική επικοινωνία με τον βρώμικο αφαλό σου: Επειδή, λοιπόν, οι άλλοι έχουν προβλήματα μεγάλα -ή μεγαλύτερα κατά την υποκειμενική σου κρίση, απαγορεύεται να έχει οποιοσδήποτε άλλος. Σωστόοο. Επειδή γίνεται πόλεμος στο Ιράκ, δεν δικαιολογείσαι να κλαις επειδή σε χώρισε ο γκόμενος.
Πολύ σωστό -και λογικό- λέμε.
Όσο για την προσοχή, μα, πάντα αυτό ήθελα. Να με προσέχουν. Και αν κρίνω από το τι κάθησες κι έγραψες για μένα, ΠΕΤΥΧΑ! Δοξάστε με.
{τώρα θέλω ικανοποίηση -κάθε είδους-}
”είσαι επιεικώς ένα σκουπίδι (…) και τα σκουπίδια μας τρώνε χρόνο, όπως εμένα τώρα που κάθομαι και γράφω για σένα. Αλλά μέσα σε μια φορά μπορεί κάποιος να περιγράψει στην εντέλεια την χαμηλή (υπό του μηδενός) ποιότητα και ηθική που σε χαρακτηρίζει.”
Αναλογίσου, βλαμένη: αν ένα σκουπίδι όπως εγώ γράφει καλύτερα ελληνικά από εσένα (δεν κατάλαβα χριστούλι από την τελευταία πρότασή σου), εσένα τι σε κάνει αυτό; Πλανγκτόν;
Και που την ξέρεις εσύ την ηθική μου; (Για την ¨ποιότητά» μου πάλι, δεν παίρνω όρκο: όλοι στη ροκ σκηνή γνωρίζουν ότι κάνω καλό σεξ και ότι έχω ευαίσθητη επιδερμίδα (και που).
{κράτα σημειώσεις}
”Αυτό που ενδιαφέρει πιο πολύ είναι ότι κάποτε διάβαζα μπλόγκερ που εκτιμούσα για τα κείμενά τους”.
Εδώ κάνεις λάθος, πίστεψέ με. Δεν ενδιαφέρει ΚΑΝΕΝΑΝ τι διαβάζεις και τι όχι.
{τ'ωρα σε βοηθάω, πάλι}
«Πολλοι από αυτούς έχουν ρίξει το επίπεδό τους για να ασχοληθούν με άτομα όπως εσύ»
Ελπίζω να μην πληγώθηκε κανείς από την πτώση.
{Διερωτώμαι, δηλαδή.}
”με χαρά μου βλέπω την «δημοτικότητα» που τόσο επιζητούσες να πέφτει σε τόσο χαμηλό σημείο, όσο και η θερμοκρασία του χιούμορ σου”
Τη δημοτικότητα, την έχουμε αλυσοδεμένη στο μέσα δωμάτιο και τη λύνουμε μόνο για να κάνουμε τρυφερό σεξ μαζί της. Της αρέσει, believe me. Γι’ αυτό και μετά μας ζητάει να την ξαναδέσουμε και να της βάλουμε να δει Αλμαδοβάρ.
{τώρα κάβλωσα}
”Η λέξη κομπλεξικός δεν αρκεί για να περιγράψει ένα σκουπίδι σαν έσενα”.
Σωστά. Για σένα όμως είναι ότι πρέπει! :) μουτς
(εδώ γελάμε, εκεί γελάτε;}
”Ευτυχώς που σε έχουν πάρει χαμπάρι οι περισσότεροι”.
To συζητάς, βρε κουτό; Ευτυχώς, δεν θα πει τίποτα. Έχω κάνει φίλους μέσα απ’ τα blogs εμένα που (δεν) με βλέπεις.
{άλλη δουλειά δεν κάνω - Zουρί θα γίνω στο τέλος στα blog PR}
Φαντάζομαι ότι κάθεσαι σαν τρελός και στέλνεις ιμέιλ από δω κι απο κει για να δημιουργήσεις «φιλίες» και «υποστηρικτές» της μικρότητάς σου.
Ναι, ναι! Κι άλλο! Κι άλλο! Προχτές με έπεισαν να βάλω και MSN - τόσο κοινωνική ήμουν που το είχα απεγκαταστήσει επειδή μου την έσπαγαν τα πλινκγκ πλονγκ όσο έγραφα.
{Τώρα, ρωτώ και μαθαίνω}
”τα σκατά επιπλέουν. Και βρωμάνε από πολύ μακριά, από μεγάλη απόσταση».
Φιλοσοφία ζωής, σκατουλιέρα μου... Τι θα έχεις ζήσει κι εσύ καημένη…
{δεν έχει άλλο - βούτα στα παραπάνω}
ΥΓ.
Και μόλις βγεις, ρε συ – κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και ρούφα με καλαμάκι μια φραπελιά όσο θα βάζεις το δάχτυλάκι σου στην πρίζα.
:)
φιλιά με ξυραφάκια
μανταλενομούτς
Καλώς τηνα κι ας άργησε.
Ε, τι να κανα, μωρή ανώνυμη πικραμένη; Βγήκαμε τρία υπέροχα κορίτσια κι εγώ. Συνεπώς, γυναικοπαρέα.
Λογαριασμό θα σου δώσουμε;
η πίκρα θα σε φάει
ξουτ
Post a Comment