Μinority Report (έθνικ μύξες 1 και 2)

Φασιστόμουτρα όλου του κόσμου ενωθείτε. Τα δυο ακόλουθα μυξ εθνοτικών διακρίσεων είναι μόνο η αρχή. Τρέμετε, αλλόθρησκοι, ο Μανιτού είναι μαζί μας.
Ν. Ago συνέχισε τις σάχλες – όλοι πια έχουν καταλάβει το φυγόδικο και υστερόβουλο ποιόν σου.


Εthnic Mυξ #1
(κλικ)



1. American Indian Dance Theater – Memory Dance
(το μουσικό συγκρότημα διάσωσης της ινδιάνικης κληρονομιάς)
2. Hossam Ramzy & Raffa El Tachuela – Al Quantara
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μίξεις πολιτισμών, ανάμεσα σε αυτόν των Αράβων και εκείνον των Ισπανών συντελέστηκε στη δυτική Μεσόγειο. Η μουσική έκφραση αυτής της μίξης μπορεί να ακουστεί (sic) στο είδος του Flamenco Arabe, όπως είναι και αυτό το κομμάτι: ένα υπέροχο φλαμένγκο που ξεκινά με αραβικό φλάουτο! Το φλάουτο της ερήμου εισάγει το track (σε μια illumination Μantalenoμύξης –με την έννοια του Rimbaud, όχι των Illuminatti!- όπου το ινδιάνικο φλάουτο του πρώτου κομματιού, μεταμορφώνεται σε πνευστό βεδουίνου. Όλοι Ινδιάνοι είμαστε, αγάπη μου.
3. Haig Yadjian and Martha Moreleon – Ov Siroun
ΔΙΟΡΘΩΣΗ: Βαλκάνια; ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, Mantalena όπως έγραφες πριν. ARMENIA είναι χαζοχτυπημένη κουνούπω. Κι απορούσες για το ούτι του Yadjian, βληματέξ.
4. Al DiMeola – Tango II
Ο σπαστικά διάσημος και ωραιοπαθής στο παίξιμό του κιθαρίστας αυτός, ερμηνεύει μοναδικά Astor Piazzola.
5. Yann Tiersen – L’ Autre Valse d’ Amelie (live)
6. Damon Albarn – Spoons
Ο ιθύνων νους των Blur παίζει με μουσικούς απ’ το Mali.
7. Sophie Solomon – Poison Sweet Madeira
Περυσινή έκπληξη, η Ρωσο-αγγλίδα βιολίστρια σε τσιγγάνικους ρυθμούς που είδαμε και στην Αθήνα, στην τελευταία συναυλία της ευρωπαϊκής τουρνέ της.
8. Niya Yesh – Parvash
"their second album, means gnosis in Greek" (Amazon)
9. Mιχάλης Νικολούδης - Μελίντα
10. Αχιλλέας Περσίδης – Λευκωσία
Από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες που δεν θυσιάζουν την ατμόσφαιρα ή το songwriting προς χάρη του εντυπωσιασμού. Από το πρώτο του ομώνυμο cd με τους «Nότιος Ήχος».
11. Oregon – Song for a Friend
Glenn Moore στο κοντραμπάσο, Ralph Towner κιθάρα…
12. Aryeh Franfurter – Morning Dew
Οι παλιότεροι ίσως αναγνωρίσουν τη μελωδία από το κομμάτι «Words» των Christians (ΚΙ ΑΛΛΗ διόρθωση: Αυτό το "words" είναι ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ #6 ΤΟΥ ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΜΥΞ!). Ουσιαστικά και το κομμάτι εκείνο όπως και εκείνο των Christians είναι μια παραδοσιακή Ιρλανδική μελωδία νανουρίσματος.
Η μόνη ίσως μη τουριστική ιρλανδική άρπα της ethnic πιάτσας.
13. Solo Randrafidrakoto – Tiralila (Μαδαγασκάρη)
Primitive ήχοι από τη μαύρη ήπειρο.
14. Josi Hirotta & Pete Lockett – M’bira
Από έναν εξαιρετικά μυστήριο δίσκο με τίτλο “From Taiko to Tabla”. Δυο ετερόκλητοι μουσικοί, κάνουν τα απίστευτα: ο Hirotta είναι Ιάπωνας ενώ ο Lockett εκτός από το να διδάσκει μουσικολογία στα Βρετανικά Πανεπιστήμια, έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Peter Gabriel, οι Stones και ούτε θυμάμαι ποιος άλλος.
15. Bασίλης Τζωρτζίνης – Κύματα






Εthnic Mυξ #2
(κλικ)


1. Kazu Matsui – The Desert
2. Jestofunk – Stellar Funk
3. Hossam Ramsy & Rafa El Tachuela - Egyptian
To ντουέτο του Flamenco Arabe που λέγαμε…
4. Aχιλλέας Περσίδης – Για τη Μικρή Αγάπη
Στη σεληνιασμένη κρητική λύρα, παίζει ο Ross Daily.
5. John Renbourn – The Hermitt
Ανακάλυψα αυτόν τον κιθαρίστα, σε ένα ταξίδι στο Λονδίνο. Στα δισκάδικα που τον έψαχνα στο Camden, οι ροκάδες με κοίταζαν με μισό μάτι γιατί εκεί τον θεωρούν English folk. Έδρασε μέχρι τα ‘70s και όντως έπαιζε κάτι ανάμεσα σε English folk (σαν αναγεννησιακά κομμάτια) με νέγρικο blues μαζί! Δεν είναι πια πολύ΄γνωστός, ειδικά όταν στα ‘60s - ‘70s, στην Αγγλία –και γενικότερα στη μουσική- της εποχής, μεσουράνούσαν πολύ σπουδαία ονόματα από τη rock μέχρι τη blues. Ευτυχώς βρήκα δυο σόλο κιθαριστικά cd του, από το ομώνυμο The Hermitt, αυτό είναι το opening track.
6. Aryeh Frankfurter – Women of Ireland (lullaby)
Aαυτό είναι το θέμα του Words των Christians.
7. Hossam Ramsy & Rafa El Tachuela – Al Vuelo
Kι άλλο flamenco arabe!
8. Roman Giza – Recuerdos del Alambra (F. Tarrega)
Λοιπόν, τον τυπάκο αυτόν, τον έχω γνωρίσει στη Βαρκελώνη, έξω από το μουσείο Πικάσο. Είναι Πολωνός και πρώτη μούρη. Έπαιζε στο δρόμο και όπως περιμέναμε όρθιοι στην ουρά του μουσείου, ακουγόταν από την πίσω μεριά του δρόμου, τόσο τέλεια, που νόμιζες ότι άκουγες cd. Όταν προχώρησε η ουρά και φτάσαμε κοντά στην είσοδο, μου έπεσαν τα αυτιά: ο τύπος παίζει ένα όργανο που λέγεται roman stick και ουσιαστικά πρόκειται για ένα αρχαίο έγχορδο (άγνωστης προέλευσης) που παίζεται πατώντας τις χορδές (tapping λέγεται) – όπως έπαιζε ηλεκτρική ο Stanley Jordan για όσους ξέρουν. Όταν του το είπα, θύμωσε! «Εγώ παίζω roman stick όχι κιθάρα!» μου απάντησε. Αγόρασα ένα home studio cd που πωλούσε ο άνθρωπος (στο cd, απ’ όπου και τα δυο κομμάτια αυτού του μυξ, παίζει από… Mozart –το A La Turka- μέχρι Vangelis! Αυτό που θα ακούσετε ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ κομμάτια του, είναι ΕΝΑ όργανο – δεν έχει πολλαπλή εγγραφή δηλαδή και κατά έναν αλλόκοτο τρόπο, ακούγεται πολύ πιο χάλια απ’ ότι αν το άκουγε κανείς ζωντανά μπροστά του.
9. Myrial Alter – Home
Μια άλλη όψη της Αργεντινής.
10. Αχιλλέας Περσίδης – Ήχοι Δωματίου
Ethnic και jazzy … ένα κομμάτι για το οποίο λατρεύω αυτόν τον τύπο.
11. Hossam Ramsy & Rafa El Tachuela – Ζambra Por Nadejda
Kι άλλο flamenco arabe, χιλιολέμε.
12. Jean Louis Matinier – Mystitorway
Απ’ τη Γαλλία με αγάπη.
13. Roman Giza – La Chica de Ipanema
Ο ρόμαν-στικ-άνθρωπός μου παίζει και Jobim!






YΓ.
Αν υποψιαστώ ότι κι εμείς οι εξωγήινοι Ινδιάνοι από την Ατλαντίδα καταγόμαστε από τους ΑρβανιτοΠελασγούς, ίσα που το έχω να μετοικήσω σε άλλο ηλιακό σύστημα.
Αυτός ο κόσμος δεν είναι για μένα. Είναι για τον Βύρωνα Πολύδωρα, το/τη N. Ago, τη λουλού φαν παρκ και εκείνο το νοσηρό ανθρωπάκι που ανεβοκατεβάζει εικόνες τεράτων στο blog του θεωρώντας ότι ο κόσμος που φοβάται πρέπει να είναι κάπως έτσι. Α! Και για τη σιχαμάτζικα bien sur (για να μη ξεχνιόμαστε).
Ξουτ, μισανθρωπάκια.


.