Σαν Φεγγαράκι

Σαν φεγγαράκι θα σου δείχνω μόνο φάτσα
δεν θα γυρίσω την πλευρά τη σκοτεινή,
γιατί δεν είναι το κορμάκι μου ταράτσα
να μου απλώνεις της μαμάς σου το σκοινί

Πάρε τα λόγια σου τα φωταγωγημένα
και τα τραγούδια με τις λέξεις τις φτηνές
δεν είσαι τίποτα, αγάπη μου, για μένα
σ' αναβοσβήνω σαν τις λάμπες τις κοινές

Είσαι επισκέπτης στης ζωής μου το μπαλκόνι,
είσαι επισκέπτης στο θαμμένο λίβιγκρούμ
Το ματωμένο το νυφιάτικο σεντόνι
το 'χω στρωμένο για τη χάρη του Θεού

Είναι η ψυχή μου σε σκυλάδικο γαρδένια,
παραγγελία μεθυσμένου νταβατζή,
μου την πατάνε μανεκέν ξεσαλωμένα
την τραγουδάνε καλλιτέχνες τραβεστί

Θέλω να φύγω όπως έφυγε η λατέρνα
Να ξεψυχήσω σαν ρεμπέτης χασικλής
Και να μου παίζουνε στον τάφο μου μοντέρνα,
να βγουν βρικόλακες να κάνουνε στριπτίζ

Έχει γυρίσματα ο χρόνος και τουμπάρει
κι οι καλικάντζαροι πετούν στον ουρανό
Το μαύρο δέντρο που κρατούσε το ντουβάρι
γυρνάει ανάσκελα με ρίζες στο κενό

(του Τζίμη Πανούση)

αφιερωμένο στον Ανώνυμο που θέλει να μετρήσουμε ποιος θα κάνει πιο πολλούς ρούμπους
και στους Pascal, McFly και Bρωμόγατο, που δεν κατάλαβαν τίποτα - ελπίζω τώρα που θα σταματήσουμε όλοι να γράφουμε, να συναντηθούμε για κανένα ποτό.


*