Ακούστε…
μη μου κολλάτε. Δεν είστε τόσο προχώ όσο θα θέλατε.
Δεν μπορείτε ούτε να διαβάσετε ούτε να εκτιμήσετε ούτε να καν να οσμιστείτε αυτό που δεν μπορείτε να ονομάσετε. Δεν σας ψέγω για την αναπηρία σας αυτή, κάθε άλλο. Αλλά μη μου κολλάτε, λέμε. Δεν ευκαιρώ να ασχοληθώ άλλο, ξαναμανταλέμε.
Έτσι όπως τα βλέπω, μπλέκεστε διαρκώς στα πόδια μου και ή θα πρέπει να σας κλωτσήσω να πάτε στην άκρη ή να μπουρδουκλωθώ και να πέσω. Και πιστέψτε με, δεν έχω χειρότερο από την αθέλητη πτώση.
Μπορείτε να διαχωρίσετε τη μορφή από το περιεχόμενο;
Χιιι. Εγώ μπορώ. Αυτό έκανα στο blog μου.
Στον εαυτό μου. Στις μουσικές μου.
Οι καλλιτέχνες το κάνουν επίσης. Έτσι μπορούν να εκφράζουν την αλήθεια τους αέναα, χωρίς να την εξαντλούν.
Μα πώς «δεν είναι αλήθεια»; Μα τι είναι ψέμα;
Η αλήθεια εμπεριέχει το κριτήριο του κύρους της, αλλά ας μην μπλέξουμε και τον Σπινόζα στην κουβέντα μας.
Χικ.
«Εγώ είμαι ένας άλλος», έγραψε ο Ρεμπώ - αυτόν ας τον μπλέξουμε, αδελφή ήταν εξάλλου, έτσι; Ψυχή.
Μια από τις μεγαλύτερες συνεισφορές των αρχαίων στο παγκόσμιο γίγνεσθαι ήταν αυτό ακριβώς, κύριε μου: η διάκριση ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα.
Δώστε μου τώρα πίσω το σουτιενάκι μου, να καθίσουμε σαν άνθρωποι να ακούσουμε Pat Metheny.
Ε, ψιτ… το Lonely Woman.
*
11 comments:
πολύ όμορφο το κομμάτι
άσχετο (τελείως όμως) - έχεις ακούσει το
you make me wanna wear dresses
της lisa germano;
στο αφιερώνω :-)
Εννοείς "το κομμάτι" του Metheny φαντάζομαι!
:Ρ
Όχι δεν το έχω ακούστα αυτό που λες... Τι είναι αυτή η λίζα η γερμανίδα; Καλή; Σαν κι εμένα;
Οέ...
εγώ αγάπησα το ποστ
όσο και πολλά άλλα σου, όλο και περισσότερο
με κάνεις και φεύγω από τα πρέπει από τα οποία έχω φύγει από την εφηβεία κιόλας αλλά πολλοί θέλουν ντε και καλά να μου τα ταϊσουν
και δεν έχω χειρότερο
κι επειδή νιώθω να με στήνουν στον τοίχο τελευταία
έχω κι ένα σουτιέν πρόχειρο από κάτι απόκριες, στο δανείζω
(αγαπημένο lisa germano το we suck)
Divine MItsako >>
Με κάνεις και κοκκινίζω ορέ.
Σουτιέν δεν θέλω, σχήμα λόγου ήταν. Επιφαινόμενο. Επουδιώδες.
Ποια θέλει να φοράει σουτιέν τη σήμερον;
Τιποτα δεν πρέπει.
Την τελευταία φορά που μίλησα σε ένα κορίτσι για την παρθενία, με ρώτησε σε ποιο κέντρο τραγουδάει.
:D
ναι τον metheny εννοούσα.
και το κομμάτι-αφιέρωση είναι το the dresses song.
και το we suck δεν το ξέρω/έχω.
κι εγώ αυτή τη λίζα τη γερμάνια την ανακάλυψα τυχαία πριν χρόνια κάνοντας search για να κατεβάσω lisa gerard... τι σου είναι η τεχνολογία ε...;
σας γάμησα τη συζήτηση
πάω για ύπνο
θεϊκέ μητσάκο και για σένα τα φορέματα της λίζας :-)
Θέλει πείσμα το να ζεις, άλλο τόσο θέλει το να ζεις με άποψη.
Όμορφο ήταν.
Σταματα να δικαιολογήσε. Χεστήκαμε για την αλήθεια. Εαν οι αλλοι έβλεπαν τον εαυτό τους σε αυτά που έγραφες, και τωρα σε λενε ψέυτρα λενε ψέματα στα μούτρα τους, γιατί δεν πιστέψανε τη Μανταλένα αλλα τα συναισθηματά της.
Εγώ δεν θέλω να σου πω κάτι, γιατί σου τα έχω πει ήδη και ελπίζω να σου τα έχω δείξει κιόλας. Γιατί τα λόγια είναι, πολλές φορές, σαν τα σαλάμια -αέρος δηλαδή.
Απλά θέλω να πω οτι χάρηκα που είδα τους δυο Μεταφραγμένους εδώ μέσα. Γιατί αυτοί τα λένε καλύτερα από μένα και τα εννοούν κιόλας. Και το σαλάμι το τρώνε δεν το φτύνουν.
Δεν αδικώ κανέναν πάντως. Γιατί κι εγώ, υπάρχουν πράγματα που ΔΕΝ τα καταλαβαίνω.
Πάμε γερά.
ΟΥΝΑΠΑΤΑΤΡΑΣ>>
Ποια συζήτηση "μας γάμησες" μωρέ;
"Oλα καλά - ask for more"
(Sakis)
ΣΕΞ+ΠΥΡ>>
Αρκετά με τα πείσματά μου! Θα μου τις βρέξω (αχ, φτάνει να τ' αντέξω)
:)
ΣΜΕΡΝΑ>>
Ανάθεμα κι αν καταλαβαίνω τι λες!
:Ρ
ΜΟΤΟΣΑΚΕ ΜΠΟΫ>>
Ποιο σαλάμι;
Με μπλέξατε...
Και όχι τίποτε άλλο, αλλά μόλις ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι βρίσκομαι στη δουλειά.
:(
Να ζεις από κέφι και να το γουστάρεις εσύ και μόνο. Το πείσμα είναι μαλακία, είτε εικονική είτε πραγματική...
Καλησπέρα :-)
oso gia to salami, i ali8eia einai oti den exei genni8ei akoma metafragmenos pou 8a to ftusei anti na to faei, alla ana8ema me an to epiasa to uponooumeno...
Post a Comment