Αγαπητέ Pascal

Αφού τα έφερε η ζωή (sic) να συνομιλούμε μέσω διαφορετικών posts στα blogs μας, σου απαντώ εδώ.
Δεν θα έμπαινα στον κόπο να σου γράψω, αλλά βλέπεις, η e-mail επικοινωνία μας εξαντλείται συνήθως σε θέματα τεχνικής φύσεως και σπανίως σε ότι μας απασχόλησε ή μας απασχολεί και τους δυο. Ας είναι.
Πάμε γερά.

Δεν ξέρω πώς θα αισθανόσουν εσύ ή φίλη σου αν διαβάζατε να σας σχολιάζουν με τα λόγια
«Το ξυλοφόρτωμα [σου] έχει να κάνει με την αγανάκτηση κάποιων ανθρώπων που θα έπρεπε να σε ψάχνουν ήδη»
και
«δεν θα έπρεπε να ντρέπεσαι, θα έπρεπε φοβάσαι».
Μπορεί να μην σας ενοχλούσε, θα μου επιτρέψεις όμως να αμφιβάλλω γι’ αυτό.

Και θα ενισχύσω την αμφιβολία μου ειδικά αν λίγο καιρό πριν, κάποιος είχε κοινοποιήσει προς κάθε ενδιαφερόμενο το που εργάζεσαι, ή αν στο παρελθόν είχες δεχθεί και πάλι απειλές τόσο με το nick κάποιων (δεν θα αναφέρω εδώ ούτε ποιος είναι ούτε τις απειλές γιατί θα ανατριχιάσουμε όλοι) όσο και χωρίς αυτό (Ανώνυμοι).

Αν ο φίλος σου ο McFly που «είναι καλό παιδί» λέει οτι «φρίκαρε», θα ήθελα να δεχτείς ότι κι εγώ είμαι καλό παιδί και ακριβώς γι’ αυτό φρικάρω όταν διαπιστώνω ότι κάποιος έχει κάτσει και γράφει ένα ολόκληρο βράδυ διεστραμμένα σχόλια (ξέρω πολύ καλά την έννοια της λέξης) εναντίον μου - αυτός ο άνθρωπος/χρήστης, πες τον όπως θες, είναι ικανός για το χειρότερο.
Ο McFly λοιπόν, έρχεται μετά απ’ αυτό και όχι μόνο ρίχνει λάδι στη φωτιά, αλλά προτρέπει (το πρώτο του «θα έπρεπε» είναι σαφώς προτρεπτικό, αν μπορείς να πεις ότι το δεύτερο είναι απλώς... δυνητικό), όσο κι αν θέλει να βγάλει την ουρά του απ’ έξω.

Καλό παιδί ή όχι (η συζήτηση στου Μακ Μάνους αποδεικνύει πολύ εύκολα ποιος βρίζει και ποιος όχι), συνεχίζει με κάτι σαν «ο νοών νοείτο» αντί να βρει, αυτός ο τόσο ευρηματικός blogger όπως τον χαρακτηρίζετε όλοι, έναν εύσχημο τρόπο να συμμαζέψει τα πράγματα.

Η κατάσταση επιτείνεται δε, αν σκεφτεί κανείς (όπως είδα κάποιους να σχολιάζουν στο μπλογκ σου) ότι «ε, καλά κι εγώ αν πω σε κάποιον στο δρόμο ότι είναι για πολλές μπάτσες, θα μου κάνει μήνυση;», ότι αυτά δεν είναι λόγος που εκφέρεται αλλά ΓΡΑΠΤΟΣ λόγος.
Κάποιος δηλαδή, το έγραψε εν γνώσει του, ενδεχομένως το ξαναδιάβασε, άλλαξε μια λέξη και πάτησε το κουμπάκι. Ειδικά ο φίλος σου που όπως γράφει στα ίδια σχόλια «δεν βάζει τίποτε… άθελά του».

Το αποτέλεσμα;
Δυο μέρες μετά, η απειλή/προτροπή, παραμένει εκεί και ο ευρηματικός McFly δεν έχει βρει ούτε έναν ιδιωτικό – μη ανακοινώσιμο τρόπο να μου πει όχι ότι «λυπάται» (που ούτε σε μένα δεν το είπε στο blog σου, αλλά γενικά και αόριστα και κατόπιν δικής σου προτροπής), αλλά ούτε ένα «δεν το εννοούσα».
Εδώ να πω, ότι το mail μου ήταν και είναι πάντα ενεργό - δεν το έβαλα σήμερα.

Τώρα, έλα και πες μου σε παρακαλώ γιατί θα πρέπει να μου χρεώσει κάποιος το κλείσιμο του blog του αγενούς McFly επειδή αυτός ο άνθρωπος όπως ισχυρίζεται «κλείνει το μπλογκ του επειδή η πραγματική του ζωή ενεπλάκη με την δικτυακή» τη στιγμή που:
εκείνος με απείλησε – εγώ όχι,
εκείνος απέφυγε να μου δώσει εξήγηση όταν τη ζήτησα – εγώ όχι,
εκείνος με έβρισε – εγώ όχι.

Δεν νομίζεις ότι κάαααποια στιγμή αυτής της αθλιότητας που συντελείται καιρό τώρα εναντίον της πραγματικής μου υπόστασης (το υπογραμμίζω αφού είναι πλέον γνωστή η ταυτότητά μου και μπορεί οποιοσδήποτε να με βρει ανά πάσα στιγμή), θα πρέπει να προχωρήσω σε ΝΟΜΙΜΗ ΑΜΥΝΑ;
Εγώ έκρινα ότι θα έπρεπε.

Kαι αυτή είναι μόνο μια περίπτωση, ξέρεις – έχει δίκιο η Ιφιμέδεια, «έτυχε και ήταν ο McFly». Και άλλοι με έχουν απειλήσει, όπως ο Γείτων. Και άλλοι κοινοποίησαν απόρρητα στοιχεία μου, όπως η Μάτζικα και οι "ανώνυμοι" φίλοι της... ξέρουν πολύ καλά ποιοι είναι. Και δυστυχώς γι' αυτούς, ξέρω κι εγώ.

Πρόσφατα, κάποιον blogger που και οι δυο μας τυχαίνει να γνωρίζουμε, ανώνυμοι του έγραψαν ότι «ξέρουν σε ποιο σχολείο πάει το παιδί του», εσένα μια πρώην σου όπως έγραψες έβγαλε φωτογραφίες σου στο Δίκτυο – όσοι κινηθήκατε (όπως κινηθήκατε τέλος πάντων που δεν το ξέρω), εναντίον αυτών των ενεργειών, ήσασταν φασίστες;

Εκτός αν τα λαμόγια της ψευδεπωνυμίας που αρέσκονται να την πέφτουν δυο δυο και τρεις τρεις εναντίον ενός, σε γνωστό δημοφιλές blog, είναι οι δημοκράτες της υπόθεσης και έχουμε όλοι πλανηθεί.

Όποιος διακρίνεται για τα δημοκρατικά του αισθήματα όμως και τολμάει να μιλάει για «φίμωση»,
δεν ΑΠΑΙΤΕΙ να ξεκαθαρίσει κάποιος το φύλο του
ούτε να κάνει ΔΗΛΩΣΗ γι’ αυτό,
ούτε ΤΟΙΧΟΚΟΛΛΕΙ έξω από το σπίτι της πόρνης το επάγγελμά της,
ούτε ΑΠΕΙΛΕΙ με κατηγορίες που δεν μπορούν να στηριχτούν πουθενά ότι «χειραγωγείς τις μάζες» όπως έλεγαν μια φορά κι έναν καιρό για τους κομμουνιστάς εις την ευαγή πατρίδα μας.

Όσο για αυτά που μου καταμαρτυράς προσωπικά στο post σου, απαντώ σε όσα θεωρώ ότι χρήζουν δημόσιας απάντησης:

«η δικτυακή μας ταυτότητα θα υπαγορεύει ήθη και συμπεριφορές στη μη δικτυακή»

-Όποιος με απείλησε, όποιος κοινοποίησε αλληλογραφία μας και προσωπικά μου στοιχεία (την εργασία μου κ.λπ), επειδή διαφώνησε μαζί μου, έκανε ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ.


«το «θα σε πάω στο δικαστήριο» λειτουργεί με τρόπο που παραπέμπει σε ημιφασιστικές κοινωνίες όπου το «politically incorrect» και το «παράνομο» έχουν γίνει σχεδόν ταυτόσημα»

-Δεν θεωρώ ότι κάνω κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανες κι εσύ όταν σε εξέθεσε η πρώην σου στο web. Εκτός αν εννοείς ότι θα έπρεπε να πλακωθώ με κανέναν, να τον/με στείλει στο νοσοκομείο και μετά να λάβω τα μέτρα μου.


«Είδα ότι ο mcfly έκλεισε το blog του και είμαι σίγουρος ότι η διένεξή σας έχει να κάνει, σε κάποιο βαθμό, μ’ αυτή του την απόφαση. Το paralysis by analysis ήταν κατά τη γνώμη μου ένα από τα καλύτερα ελληνικά blogs».

-For your information, και ο Χίτλερ ήτο πολύ καλός σε αυτό που έκανε, I must say. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι έκανε κάτι αξιόποινο.


«Το σωστό και το λάθος δεν είναι ταυτόσημα με το νόμιμο και το παράνομο».

-Συμφωνώ. Μόνο το «παράνομο» έχει σχέση με το «παράνομο». Ολοκληρωτική και σαφέστατη και εδώ δεν υπάρχει παρερμηνεία.


«Στη συγκεκριμένη περίπτωση θεωρώ ότι δεν έχει καμιά δουλειά κανένα δικαστήριο να κρίνει»
-Και ποιος θα κρίνει ρε Pascal; Η εκκλησία του δήμου στο blog σου; Οι φίλοι σου και οι φίλοι μου; Ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του. Και χωρίς να γνωρίζει κιόλας. Είναι φοβερή φθορά για όλους μας αυτό.


Και εν τέλει, δεν καταλαβαίνω… αν κάποιος είναι τόσο εύθικτος ώστε να κλείσει το blog του απλώς και μόνο με την ΥΠΟΝΟΙΑ μιας απειλής, γιατί δεν είμαι απόλυτα δικαιολογημένη στα μάτια σας κι εγώ που ΚΑΙ εκτέθηκα ΚΑΙ απειλήθηκα ;



ΥΓ.
Οι μαγκίτσες και οι πλάκες, έχουν ένα όριο, όταν θίγεται η ελευθερία του άλλου και προσωπικά οφείλω να σου πω ότι αυτό που διαβάζεις τώρα ΔΕΝ είναι αυτό που είχα κατά νου μου να γράφω σε αυτό το blog.
Ελπίζω να συνειδητοποιείς ότι χειρότερο «κλείσιμο» απ’ αυτό της αυτολογοκρισίας δεν υφίσταται.

Ανάθεμα κι αν θα καταλάβει κανείς τη θέση μου.


*