Jan 17, 2007

Πρωινός καφές


Άντε. Παλουκώσου και λέγε, Summάκιο! Που χάθηκες;



Ώχου, ρε Mαντλέν. Που να χαθώ; Όπως τα ξέρεις. Δουλειές δεν υπάρχουν και πρέπει να τις κυνηγάς. Δεν είναι κι εύκολο στις μέρες μας.


Η ανεργία είναι το μέλλον, βρε κουτέ. Μείνε άνεργος και θα δεις. Λούσου με Μούλτρεξ και θα δεις. Συνέχισε να κοιτάζεις τα βυζάκια μου και θα δεις.


Ε, ρίξε κι εσύ κάτι πάνω σου. Πρωί είναι, θα κρυώσεις. Με καλείς στο Mantalenόσπιτο για καφέ και μου τριγυρνάς μόνο με τις χνούδινες παντόφλες και το see-through νυχτικό.

Ναι αλλά από κάτω φοράω το μποξεράκι σου.



Το βλέπω. Σαν τον Λυμπερόπουλο με νυχτικό είσαι.



Τι είναι το λυμπερόπουλο, Sum;



Άστο καλύτερα.



Πόση ζάχαρη θες;



Μια μυτούλα.




Μυτούλα σαν τη δική μου ή σαν τη δική σου; Χιιι



Σε παρακαλώ, μην αρχίζεις τις σάχλες από τόσο νωρίς. Μια χαρά ήμουν στο στούντιο. Και μια χαρά το έχουμε οργανώσει – έχει τα πάντα. Από πάγκο γυμναστικής, μέχρι μπαράκι και από ατελιέ ζωγραφικής (της Γ.) μέχρι κρεβατοκάμαρα. Είναι αχανές και το έχουμε χωρίσει σε χώρους με παλιά παντζούρια που μαζέψαμε από τα σκουπίδια, τα οποία τα έχουμε βάψει σε διάφορα χρώματα και τα χρησιμοποιούμε ως παραβάν. Αν θες μπορείς να μετακομίσεις κι εσύ μαζί μας εκεί. Είναι πολύ μεγάλο, λέμε.

Καλά, κι αν θέλω να παίξω με κάποιον στο κρεβατάκι μου και οι φίλοι σου παραδίπλα ηχογραφούν φωνές, τι γίνεται;


Ψυχεδέλεια.



Τι εννοείς;





Ε… ότι μπορεί να ηχογραφήσουν και τις δικές σου φωνές.



Θα αστειεύεσαι!



Τσκ.




Δεν μπορεί να το εννοείς αυτό, Sum. Δηλαδή, θα πηδιέμαι εγώ πίσω απ’ το παντζουράκι μου και η ρεμπετω-φίλη σου παραδίπλα θα ψέλνει «κάθεεεε βράδυ, τόσο λυπημένη, κάαααθε βράδυ βαθειά συλλλλογισμένηηη»;





Μίλα, ρε κάθαρμα της μπλογκοκενωνίας!



Μπορεί, ρε Μαντλέν, μπορεί.




Τι «μπορεί», βρε ηδονοβλεψία; Για να μη σου πω ότι, σύμφωνα με τη λογική σου, ακόμη κι αν τα πυκνωτικά σου μικρόφωνα δεν πιάσουν τα αναστεναγματάκια μου επειδή ίσως τύχει να βγάζω τα μάτια μου μακριά από το recording area (μ’ αρέσει που το συζητάω κιόλας!), ο οποιοσδήποτε θα μπορεί να έρθει να με πάρει μάτι πίσω απ’ τις γρίλλιες του παντζουρακίου… Ρε ασύστολε τύπε, ούτε στις σχολικές καταλήψεις δεν γίνονται αυτά!

Τα παραλές, μωρέ. Πέντε άνθρωποι θα είμαστε όλοι κι όλες.



Αχά. Μπορώ να μάθω παρακαλώ ποιοι θα μένουν στο κοινόβιο;



Δεν είναι κοινόβιο. Δεν θα μένει όποιος κι όποιος.



Λέγε ποιοι θα είναι, να σου πω αν είναι όποιος κι όποιος.



Κατ’ αρχάς, εσύ κι εγώ.



Χμ, χμ. Συνέχισε.



Η Γ., η ζωγράφος.




Και χμ. Και ο γκόμενός της φαντάζομαι.



Δεν έχει πια.




Γιατί; Τι απέγινε εκείνος o καλός τυπάκος που έβγαινε να τη μαζέψει από τη στέγη όταν της την έδινε και ανέβαινε να παίξει βιολί; Ρε Sum, σοβαρολογείς ότι θα με βάλεις να συγκατοικήσω με την τρελή; Αυτή είναι θεόμουρλη, λέμε.

Είναι καλό παιδί, όμως. Και ακίνδυνη.



Ακίνδυνο το λες εσύ, το να πρέπει να την κυνηγάμε μη φουντάρει από τα κεραμίδια; Ή το πώς παίζει βιολί; Όλη μέρα με ωτοασπίδες θα είμαι.


Υπερβάλλεις. Παίζει πολύ καλύτερα πια. Και δεν ανεβαίνει στη στέγη και τόσο συχνά. Άσε που μπορούμε να ζητήσουμε από τη σπιτονοικοκυρά να κλειδώνει την πόρτα στην ταράτσα. Ορίστε. No problemo.

Άλλος;



Εε… θα είναι άλλα δυο άτομάκια. Ένα ζευγάρι για την ακρίβεια, ο Τ. και η Ε.



Μιζέρια μου κάνει.



Γιατί;





Γιατί τους ξέρω, ρε συ. Αυτοί θέλουν να είναι όλα πάντα τακτοποιημένα, να πληρώνουμε το νοίκι στην ώρα του, να βρίσκουν πάντα το μπάνιο ελεύθερο, το σπίτι σφουγγαρισμένο, τα cd στις θήκες τους, τα παπούτσια πάντα το ένα δίπλα στο…

Κόφτο!



Ψέματα είναι; Διερωτώμαι, δηλαδή.



Ε, χρειάζονται και δυο λογικοί άνθρωποι εκεί μέσα.



Ναι, αλλά θα τους καταπιέσουμε. Θυμάσαι σε εκείνες τις διακοπές στη Νάξο; Όλα τα σνομπάριζαν. Εκτός από τις παρτούζες.


Λίγο το ‘χεις;



Ε, τους βαριέμαι. Εγώ θέλω να κυκλοφορώ ξυπόλητη με την κούπα μου στο χέρι και να πηγαίνω από το studio στο ατελιέ της Γιάννας και από το «δωματιάκι» που θα φτιάξω, να πετάγομαι στο μπάνιο με το I-pod στ’ ακουστικά και να ανάβω τα κεριά μου. Στο προγράφω: αν μου μιλήσει ο Τ., να μαζευτώ ή να μαζέψω τίποτα στο loft, θα του πετάξω την κούπα στα μούτρα.

Πολύ τη δύσκολη κάνεις, ρε Μαντλέν. Και μου κάνεις και τη ζωή δύσκολη. Άκου λοιπόν: ούτε ρεμπέτικα θα γράφουμε στο home studio, αλλά φευγάτες ψυχεδελικές εμπνεύσεις μας – αν θες πάρε κι εσύ το φλάουτό σου και έλα να φυσήξεις καμιά νότα, ούτε η Γ. είναι καμία τρελή – πιο πολύ ίσως σε ενοχλεί η μυρωδιά απ’ τις τέμπερες παρά όταν θα μελετάει βιολί (άσε που το loft είναι 300 τετραγωνικά) και όσο για το ζευγαράκι μας, είναι φίλοι παλιοί, καλοί και δοκιμασμένοι – if you get my point. Δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνεις τόσο ζήτημα.

Θέλω να επισκεφθώ το χώρο πρώτα, πριν πω το ναι.



Σιγά ρε ΜantalenoΚλουζώ που θες «να επισκεφθείς και το χώρο». Αφού θα σ’ αρέσει!


Ξέρω, ξέρω… «Κι αν δεν μ’ αρέσει ντύνομαι και φεύγω».



Μμμμ… Ωραίο καφέ, έφτιαξες.



Άσε τις μαλαγανιές. Αν δεν μ’ αρέσει θα στο πω αμέσως.



Εννοείται. Δεν σου κρύβω πάντως ότι εμένα άλλο με ανησυχεί.



Τι;



Τι θα κάνεις αν ΌΝΤΩΣ τύχει να σ’ αρέσει. Τη γαμήσαμε.



Ε, τώρα γίνεσαι κακός.



Είμαι κακός.




Εννοώ… τι μπορεί να ενοχλώ δηλαδή; Είμαι αξιαγάπητη, όπως έχεις πει. Είμαι… εε… αξιαγάπητη – το ξανάπα;


Άσε ρε Μαντλέν. Είσαι hard to handle.



Γιατί το λες αυτό; Διερωτώμαι, δηλαδή.









Υπάρχει περίπτωση σα να λέμε, ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΘΕΛΟΥΝ τα παιδιά να μετακομίσω μαζί σας;


Εε, δεν ξέρω. Ίσως.



ΤΩΡΑ αστειεύεσαι. Αυτό που λες, δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι! Θα τα σπάσω όλα.


Εε! Τι σ’ έπιασε; Που πας;



Μέσα. Αρχίζω να πακετάρω. Μετακομίζω μαζί σας ΑΥΡΙΟ κιόλας.




Μα, δεν περιμένεις να τους το πω πρώτα; Δεν τους το έχω συζητήσει ακόμη. Το μόνο που ξέρουμε είναι πως χρειαζόμαστε ακόμη έναν συγκάτοικο…


Πάρε τους να τους το πεις. Βρήκατε συγκάτοικο.



Ρε, Μανταλούδι μου γλυκό, κάτσε λίγο. Μην παίρνεις φωτιά έτσι.



Τέλειωσε η συζήτηση! Πάω να αλλάξω και να κλείσω φορτηγό για τη μετακόμιση.



Άσε με να τους το πω τουλάχιστον πρώτα.



Πάρε τους τώρα, λέμε. Το τηλέφωνο είναι μέσα στο φούρνο.



Στο φούρνο; Τι κάνει εκεί;




Αντήχηση, Sum, αντήχηση. Για να το ακούω καλύτερα.

30 comments:

Anonymous said...

Χα χα χα χα χα! Εσένα σου κάνει καλό το ξενύχτι, μου φαίνεται! Μη δημοσιεύεις βρε διαλόγους Sum και Μανταλένας πρωινιάτικα -την tomboy δεν τη σκέφτεσαι που θα γελάει σα χαζή στη δουλειά της; Είμαστε τώρα για απολύσεις;

Anonymous said...

μοτοσακέ και στην δουλειά μου, εγώ, μια απο τα ίδια.

Σίγα μωρέ το ξενύχτι που έκανε ο παλιόγερος.Ενώ εμείς τα νιάτα...χμμμμ

Anonymous said...

Δεν ξενύχτησα πολύ. Γι' αυτό την έπεσα πρωί πρωί στο Μανταλούδι για καφέ.

Anonymous said...

ναι οκ -μας έπεισες φίλε-


(δεν σε συμπαθώ ιδιαίτερα...με τρομάζεις)

Anonymous said...

@candyblue: κι εμένα με ενοχλεί αυτός. Να συστήσουμε ένα Φορέα Εκδίωξης Σάμμερτάϊμ από το Ιστολόγιο (Φ.Ε.Σ.Ι.)????

Anonymous said...

χμμμμμμμμμ
ναι αμέ!

Anonymous said...

Κάτω τα χέρια από τον Sam ρε! Κάνει ωραία χορευτικά ντουέτα -έρχεται και όταν ετοιμαζόμαστε να φύγουμε και μας μπλέκει σε περιπέτειες (από αυτές που εμποδίζουν το μάτι να ανοίξει πριν το μεσημέρι).
Εσάς τα νιάτα candy, μόνο σας ακούμε -δεν σας βλέπουμε. Από μακριά γαπητή μου κι εγώ μπορώ να ισχυριστώ πως είμαι ο Τραβόλτας -από κοντά όμως; Για να σε έβλεπα χτες που ήταν εκεί ο Mad rockabilly doctor Sigmund και μετά τα λέγαμε!
Υ.Γ.: Σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις -τα νεώτερα μοντέλα βγαίνουν λιγότερο ανθεκτικά από τα παλιά -γι΄αυτό και φύγαμε αντιστρόφως ανάλογα των ηλικιών μας χτες από το μπαρ. Ο Sam έφυγε πρώτος, πάντως.

Anonymous said...

xaxaxaaxaxa βρε τον καημένο τον sum, τον θάψαμε πρωί πρωί

Και σταμάτα τα καρφάκια,"μόνο σας ακούμε -δεν σας βλέπουμε"
είχα κανονίσει να με ζωγραφίσουν χτες...δεν ξέρω αν την έχεις ακουστα αυτη την ζωγράφο.Tamara το μικρό της.
Και μου έκανε ένα πίνακααααααα.

Πολύ φοβάμαι οτι μόνο με απαγωγή μπορει πια να με δει κανείς.
Καλομελέτα

Anonymous said...

Μotorcycle, μην δίνεις σημασία στην Candy.
Συνήθως την παίρνει και δεν στην επιστρέφει ποτέ.

Anonymous said...

Ψέμματααααααααααααα
ψέμματα λέειο αχώνευτος


Δίνω και με το παραπάνω-σε σημείο να σκας-
Αλλά αυτος τώρα ειναι νευριασμένος και δεν ξέρει τι λέει κύριε Μοτασακέ
Αλήθεια δεν ξέρει τι λέει

Μανταλένα έλα πάρτον
Χύνει φαρμάκι στο όνομά μου

και δεν ξέρω και τον λόγο

Anonymous said...

candy εσύ είσαι αυτό που ποστάρει σε δόσεις η tamara; Λίγο αφηρημένη σε κόβω.
Sam, δε βαριέσαι -έχω κι άλλη (σημασία εννοώ -είμαι πολύσημος ((παρένθεση στην παρένθεση -πολύσημος και όχι Πολύφημος έτσι;)) κλείσιμο ομαδικών παρενθέσεων, ουπς άλλη μία).

Mantalena Parianos said...

Καλά έλεγα χτες... chat μου το κάνατε το blogάκι.
Έχω να δω τέτοιο chat room από τις εποχές της Jamella και του Allu Fun Marx.
(*sign*)

SNIPER>>
O "Φορέας Εκδίωξης Σάμμερτάϊμ από το Ιστολόγιο (ΦΕΣΙ)" είναι μάλλον περιττός. Εδώ κάνουμε αμάν να τον πείσουμε να γράψει κάτι τις στο γαμωμπλόγκ του.

Anonymous said...

καλά καλά
πάω να δουλέψω...μιλημένοι είσαστε όλοι
ακόμα και οι παρενθέσεις σας!!!!

χμμμμ
2 ώρες ακόμα

χάρηκα που τα είπατε
και με κάνατε να νοιώσω άσχημα(που σαι ρε μαντυ)

και να,ι εγω ειμαι αυτή που ποστάρει η ταμάρα σε δόσεις(χχαχαχαχαχα πολύ καλό αυτό)

Mantalena Parianos said...

επ!

Anonymous said...

τι?

Mantalena Parianos said...

Εδώ είμαι τρελοκόριτσο. Βράδυ πρωί στη δουλειά εσύ?
Σήμερα στις 10 θα με ακούσεις στο Hats Radio; Θα παίξω ψυχεδέλεια - της εποχής σου!

Anonymous said...

ναι θα σε ακούσω(αν είμαι σπίτι)
με υπνωτίζεις
με εθίζεις
ναι ναι ναι ναι...

Κολοκύθι said...

Ρε παιδιά νομίζω ότι τον διάβασα τον διάλογο.
1) Μπράβο μου
2) Τελικά τι?
3) Που είναι αυτό το σπίτι- στούντιο?
4) Τίποτα.

Anonymous said...

chat το κανατε εδω μεσα?

τσ τσ τσ ;p

Anonymous said...

Ρε (ή καλυτερα, Βρε) Μανταλενα,

Δεν ξερω για τους απο πανω, οι ανδρες γκευ πρεπει να ειναι, δεν με πειραζει βεβαια. Αλλα θα σταθω σε κατι: στα βυζακια.

Οφειλω να πω οτι η περιγραφη ητο γλαφυρη και ευθυς ενιωσα μια ακαταμαχητη επιθυμια να τα δω - προσεξε, οχι κατευθειαν να τα πιασω, γιατι μπορει να μας λες ψεμματα και να κρεμονται, να ειναι νια νια κτλ. Αμα δε δω πρωτα, δεν θελω να τα πιασω (και ας μου ελεγες πχ να τα πιασω πισω απο κουρτινα - οπτικος τυπος γαρ).

Προχωραω στην ερωτηση: οταν λες βυζακια, ειναι μεγαλα και χρησιμοποιεις το υποκοριστικο χαιδευτικα ή ειναι οντως μικρουλικα;

Αυτα, θα επανελθω με αλλες ερωτησεις αμα δω ανταποκριση.

Anonymous said...

πωπω...πολυλογια εδω μεσα...εχετε χαρη που ειχα δουλεια το πρωι και με κουρασε και η καντυ(μη την παρετε για μοντελο , ολο κουνιεται και χαλαει την ποζα, γι 'αυτο μου βγηκε ετσι κουνημενο...)
που...ειναι αυτο το στουντιο?(γιατι κι εγω ψαχνομαι να μετακομισω κουτι θα μου'ρθει...)και ποια ειναι αυτη η ζωγραφος με το βιολι? ερασιτεχνη την κοβω, ακομη με τεμπερες ασχολειται???τςςςςςς....(κακιες)

alX said...

Αντήχηση;;;;
Αντήχηση....

Μου θυμίζει το άλλο:
"Αν χτυπήσει το τηλέφωνο σήμερα, πότισέ το"

Anonymous said...

"Σαν τον Λυμπερόπουλο με νυχτικό";

Χα χααααααα χααα

δεν παίζεσαι ρε summertime

- Μανταλένα είσαι τόσο μελαχρινή, κουκλίτσα μου; γι' αυτό στο λέει αυτό;

χα χχχαααα

σας φιλώ τρελαμένα άτομα
Την επόμενη φορά που θα δω τον Λυμπερόπουλο στην tv μπορεί και να βάλω τα γέλια

Ένας μη blogger αναγνώστης σας

Anonymous said...

Βρε κορίτσι μου,

μήπως να βγάλεις το τηλέφωνο από το φούρνο και να βάλεις τον @#$%^&* you know who?

:-pppppppppppppppppppppppp

Anonymous said...

Είπα και γώ... Καιρό έχει να βάλει διάλογο με Summertime.

Anonymous said...

Δεν πρόλαβα να μαι ο πρωτος που θα σου πει καλημέρα και προτίμησα να είμαι ο τελευταίος ;)
Καλημέρα !!!

Mantalena Parianos said...

CANDY>>
Χμ. Αφού εγώ ξυπνάω την ώρα που εσύ πας για ύπνο!
:)

ΚΟΛΟΚΥΘΙ>>
Διάβασες το στιγμιοτυπάκι του καφέ μας με τον Σαμ...
1) Μπράβο σου
2) Τελικά τι?
3) Αυτό το σπίτι- στούντιο είναι στην Πειραιώς
και δεν θα μετακομίσω τελικά εκεί.

Πάντως ψάχνω συγκάτοικο για μεγάλο σπίτι (loft) αλλά ΕΝΑΝ - δεν μπορώ την τρελή πολυκοσμία. Μπορώ να δίνω μέχρι 300 ευρώ το μήνα.
;)


BLISS>>
Μεγειά το blog κοριτσάκι! Το νέο σου αβαταράκι όμως είναι λίγο κοψοχολιαστικό.
:S

ΤΑΜΑΡΑ ΝΤΕ ΛΕΜΠΙΤΣΚΑ>>
Η Κάντυ κουνιέται πολύ γιατί είναι "κουνημένη γεύση". Σαλεύει η σαλεμένη. Και δύσκολα ποζάρει, γιατί είναι απροσποίητο το άτομο, με μια λέξη, ειλικρινές.
Η ζωγράφος με το βιολί είναι φίλη, αλλά κάνει περισσότερο αγιογραφίες (ένας λόγος επιπλέον να μη μετακομίσω εκεί - όλο ξύδι και αυγό μυρίζει, μπλιαξ) Καλά θα 'ταν να μύριζε τέμπερες! Ή λάδια.


V>>
Αντήχηση, φυσικά. Όπως βάζουμε το ξυπνητήρι μέσα στην κατσαρόλα, ένα έξτρα ζευγάρι ηχεία στο μπάνιο και το καλαμένιο σήμαντρο στο σαλόνι, μπροστά από την γυαλοκορνιζαρισμένη γιγαντοαφίσσα του Πικάσσο. Όλα γίνονται για κάποιο σκοπό στο Mantalenόσπιτο.
:D

"Αν χτυπήσει το τηλέφωνο σήμερα, πότισέ το"
Στη γλάστρα με τον μπέντζαμιν, έχω φυτέψει μια χουφτίτσα υπογεγραμμένες και περιμένω να μεγαλώσουν για να τις μεταφυτέψω - αυτό θα πει μετάδοση γνώσης.

ΑΝΩΝΥΜΕ ΜΗ bLOGGER ANAGNVSTH MAS>>
Ε, αυτό ρώτησα κι εγώ τι είναι το λυμπερόπουλο. Κάτι προς Liberation μου κάνει, αλλά δεν στίβω και το σουτιέν μου.
Το πουλί της λευτεριάς σα να λέμε;


ΠΑΝΟ>>
Έχω δουλέψει καφετζού, ξέρεις. Σε ένα Παραδοσιακό -δε-λέω-άλλα στη Σόλωνος. Και είχα φανατική πελατεία σε πλεροφορώ. Τον Βουλγαράκη, κάτι άλλους που δεν τους ήξερα, τον μελλοντικό ψυχαναλυτή μου, μια γκόμενα από ένα δισκάδικο που πολύ μου αρεσε, έναν παπά και τρια γεροντάκια που ερχόντουσαν κάθε μεσημέρι και έπιναν μπίρα.
Όποιος πίνει ελληνικό από τα χεράκια μου, θέλει να τα φιλήσει - και όχι μόνο αυτά, αλλά λέμε.
:)


ΣΝΑΪΠΕΡ>>
Διακρίνω εκ μέρους σου κάποια εμπάθεια με τον ακαμάτη;

ΧΑΜΕΝΟ ΚΟΡΜΙ>>
Άσε και το 'χουμε ρίξει στο σορολόπ και οι δυο: εγώ γράφω για άλλα πράγματα και ο Σαμ ασχολείται με την εκτός blog ζωή.
Αυτός ο Mantalenoδιάλογος προέκυψε ύστερα από πολύ καιρό που ίχαμε να βρεθούμε. Και να σκεφτείς ότι τα έχουμε κόψει τα πολλά σόκιν.

ΠΑΡΑΦΩΝΕ>>
Κάτι ήξερες που άργησες: Τέτοια ώρα που μου 'ρθες, έχει χαθεί όλο το καϊμάκι απ' τον καφέ.

Anonymous said...

Όχι βρε... είπα μήπως κρύωνε ο άνθρωπος... Άλλωστε παρ' όλη την ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα, το πρωί είναι κομματάκι κρύο... βλέπεις που προτρέχεις??

:-pppp

Anonymous said...

SNIPER,
δεν κρύωνα ρε συ. Ούτε ακαμάτης είμαι όπως γκρινιάζει η Μις Λαμόγιο 2007.

Anonymous said...

όλα τα λεφτά είσαι ;)