Mar 31, 2006

Ατλαντίδα


To να περπατάς τυφλωμένη από τον ήλιο μέσα στην πόλη, μοιάζει λιγάκι με το να κολυμπάς. Στα βαθειά, αισθάνεσαι μεταίωρη.
Ζαλίζεσαι λοιπόν.

To να περπατάς τυφλωμένη από τον ήλιο μέσα στην πόλη, μοιάζει λιγάκι με το να κολυμπάς.
Όπως μετά το μπάνιο: είσαι ιδρωμένη, από το περπάτημα - η γραμμή της σπονδυλικής στήλης νοτίζει από την υγρασία της κίνησης ανάμεσα σε αγνώστους. Μην ανησυχείς... στο πρώτο φύσημα του αέρα, θα νιώσεις καλύτερα. Πολύ καλύτερα.
Σε λούζει κρύος ιδρώτας λοιπόν.

To να περπατάς τυφλωμένη από τον ήλιο μέσα στην πόλη, μοιάζει λιγάκι με το να κολυμπάς.
Σαν να σκουντουφλάς στον πρώτο ύφαλο που συνάντησες βγαίνοντας απ' τη θάλασσα - σκοντάφτεις πάνω σε γρανιτένιους αγνώστους.
Χαμογελάς αμήχανα λοιπόν.

To να περπατάς τυφλωμένη από τον ήλιο μέσα στην πόλη, μοιάζει λιγάκι με το να κολυμπάς.
Δεν κοιτάς ποτέ τον βυθό. Δεν κοιτάς ποτέ κάτω - εκεί που πέταξες το δαχτυλίδι σου φεύγοντας.
Κολύμπα πάλι μακριά, λοιπόν.

To να περπατάς τυφλωμένη από τον ήλιο μέσα στην πόλη, μοιάζει λιγάκι με το να κολυμπάς.
Μια σταγόνα θαλασινό νερό που μπορεί να στάξει από τα μαλλιά στα βλέφαρά σου και το τσούξιμο να σε κάνει να δακρύσεις.
Δακρύζεις λοιπόν.

Στη θάλασσα των ανθρώπων.

Mar 29, 2006

Sexstory 1820 μ.Χ. – 1956 μ.Χ. (part 4)

Δ’ κεφάλαιο

Η σειρά που αγαπήσατε σε νέες περιπέτειες
(Α’ κεφάλαιο, Β’ κεφάλαιο, Γ’ Κεφάλαιο)


1820 μ.Χ. Ο Βρετανός ερευνητής Τόμας Χάνκοκ πειραματίζεται με τους χυμούς του καουτσουκόδεντρου και δημιουργεί το υλικό που θα γίνει αργότερα γνωστό ως λατέξ και στο οποίο θα βασιστεί η βιομηχανία των προφυλακτικών.
Και οι μπουγελοκαπότες.

1859 μ.Χ. Ο χημικός Ρόμπερτ Τσίζμπροουτ εφευρίσκει ένα λιπαντικό με σκοπό να θεραπεύσει τις πληγές από τα εγκαύματα. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, θα αρχίσει να το εμπορεύεται με την κατοχυρωμένη ονομασία «βαζελίνη».
Ο ΠΑΟ πότε είπαμε ότι ιδρύθηκε;

1881 μ.Χ. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, κάποια ασπρόμαυρα φωτογραφικά γυμνά (που σήμερα βρίσκουμε μόνο σε καρτ ποστάλ εποχής και απεικονίζουν γυμνές στρουμπουλές γυναίκες που δεν σοκάρουν κανέναν), είχαν πάψει να αντιμετωπίζονται ως καλλιτεχνικά έργα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 1881, στο Αμβούργο κατασχέθηκαν ως πρόστυχες φωτογραφικές αναπαραγωγές έργων με την Αφροδίτη του Τισιάνο και άλλων πινάκων.



1883 μ.Χ. Ο Βρετανός γιατρός Τζόσεφ Γκράνβιλ εφευρίσκει τον πρώτο δονητή με μπαταρία – καθαρά για ιατρικούς λόγους: οι γιατροί της εποχής, συμπεριλάμβαναν τον οργασμό στους τρόπους θεραπείας για τη γυναικεία υστερία.
Ισχύει και σήμερα.

1896 μ.Χ. Ο Σίγκμουντ Φρόυντ διατυπώνει τον όρο «ψυχανάλυση» αλλά και τις θεωρίες του για τον «φθόνο του πέους» και το ότι όλοι οι άντρες θα θέλανε κρυφά να πηδήξουνε τη μαμά τους.
Που να είχε ακούσει και Jim Morrison.

1920 μ.Χ. κυκλοφορούν τα πρώτα προφυλακτικά από λατέξ (από την Trojan).
Και με εντελώς διαφορετικά κίνητρα για τη χρήση τους… (δες διαφήμιση)

1933 μ.Χ. Μια 18χρονη από την Αυστρία, η Χάιντι Λαμάρ, εμφανίζεται γυμνή να προσποιείται τον πρώτο κινηματογραφικό οργασμό ever, στο φιλμ «Έκσταση».
Τιμή και δόξα στην πρώτη διδάξασα.

1938 μ.X. Πρώτη έκδοση του –τολμηρού τότε- μυθιστορήματος «Ο εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ». Θα απαγορευτεί για τα επόμενα 30 χρόνια.
Μέχρι και το 1968. Αν αναλογιστείς τη σκηνή με τα λουλούδια στο αποτέτοιο της κυρίας, δεν είναι να απορείς: τα ‘60s ήταν «η εποχή των λουλουδιών».



1940 μ.Χ. Προβληματική υπήρξε πάντα η δημοσίευση γυμνών καλλιτεχνικών φωτογραφιών στον Τύπο. Τη δεκαετία του ‘40 ωστόσο, τα περιοδικά άρχισαν σιγά σιγά να γίνονται πιο τολμηρά: στην αρχή φάνηκαν τα πόδια, στην επόμενη δεκαετία τα στήθη, στα ‘60s τα οπίσθια, ενώ το αιδοίο (με ρετουσαρισμένο το τρίχωμα της ήβης), από τα ‘70s και μετά.
Και τότε, οι γραφίστες δεν δούλευαν με photoshop, έτσι; Mε πινελάκι και πολλή πολλή πολλή πολλή πολλή πολλή πολλή πολλή πολλή πολλή πολλή υπομονή.

1953 μ.Χ. Κυκλοφορεί στην Αμερική το πρώτο τεύχος του «Playboy». O εκδότης του, Χιού Χέφνερ, σίγουρος ότι το περιοδικό θα απαγορευτεί από το πρώτο του κιόλας τεύχος, δεν έχει καν αριθμήσει στο εξώφυλλο ότι αυτό ήταν το τεύχος #1.

1956 μ.Χ. Ο Έλβις Πρισλεϋ εμφανίζεται στο Ed Sullivan Show μόνο από τη μέση και πάνω (!) «για να μην παρασύρει τη νεολαία με τον ερωτικό του χορό».
Στα «πάνω της» η land of the free. Kαι σιγά τον μορφονιό (sorry, μαμά). Τσιρίξτε.

(συνεχίζεται φυσικά – τι νομίσατε;)

Φίλτρο Ηλίου


Δεν θα άντεχε, λέει, να περιμένει άλλα 88 χρόνια για να δει μια ολική έκλειψη!
Φόρτωσε το τηλεσκόπιο Meade των δυο εκατομμυρίων (δραχμών) στον φορητό σάκο, ζήτησε κι από τη Μαργαρίτα να τη βοηθήσει στο κουβάλημα.
Πέταξαν χτες βράδυ με αεροπλάνο για Ρόδο και από εκεί για Καστελόριζο. Δυσκολεύτηκαν πολύ να βρουν εισιτήρια, και - εννοείται πως δεν βρήκαν να διανυκτερεύσουν: τα λιγοστά δωμάτια και διαθέσιμοι χώροι του νησιού, είχαν κλειστεί εδώ και δυο χρόνια, από ένθερμους μελετητές του ουρανού, χομπίστες και κυνηγούς εκλείψεων. Θα γυρίσουν αυθημερόν.

Το 1999 είχε πάει μόνη της στο Βουκουρέστι. Τότε ήταν 22-23 χρονών και ΔΕΝ είχε τηλεσκόπιο.
-"Μπαμπά, πάμε στη Ρουμανία τον άλλο μήνα να δούμε την έκλειψη;" είχε ρωτήσει.
-"Θα δούμε".

Όταν λοιπόν, εκείνο το πρωί, οι γονείς της την είδαν να πακετάρει, απόρησαν - "που πας παιδάκι μου;"
-Δεν σας είχα πει ότι θα πάω στη Ρουμανία; Ε, το τρένο μου φεύγει το μεσημέρι.

Βίωσε ολομόναχη το σοκ τού να αισθάνεσαι μηδαμινός κάτω από τον μαύρο αυτόν ουρανό. Μου έλεγε ότι μετά την ολική, είχε κλειστεί στο ξενοδοχείο, είχε φράξει τα παράθυρα και δεν ήθελε να κοιτάζει έξω. Η έκλειψη στο Βουκουρέστι, είχε κάλυψη 100 τοις εκατό.

Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, το πιθανότερο είναι πως εκείνη θα τρέχει πέρα δώθε, με κινήσεις μαθητευόμενου μάγου θα τακτοποιεί τις τελευταίες της ρυθμίσεις στο Meade, θα ιδρώνει κάτω από τον μεσημεριάτικο ήλιο ("να πάρεις αντηλιακό"), χτες την ταλαιπωρούσε και αυτή η ίωση - η ίδια που με κάνει να βρίσκομαι αυτή την ώρα σπίτι και να εκτοξεύω λέξεις καταπάνω στην αιωνιότητα.

Θα θυμώσει όταν δει αυτό το post. Δεν της αρέσει να εκτίθεται. Δεν θέλει να ξέρουν οι άλλοι ή να υποψιάζονται. Δεν της αρέσει να αισθάνεται ξεχωριστή (ίσως γιατί κάπου μέσα της συνειδητοποιεί πόσο αναπόφευκτα είναι).
Της ζήτησα να μου τραβήξει φωτογραφίες - έχει ένα σύστημα που προσαρμόζει τη μηχανή πάνω στο τηλεσκόπιο. Μάλλον δεν θα το κάνει - "δεν θα προλάβω να δω την έκλειψη ΚΑΙ να τραβήξω" μου απάντησε.
Ας είναι, είπα. Τράβα τους γύρω σου, που θα χάσκουν με ανοιχτό το στόμα.

Και στο κάτω κάτω, γιατί δεν μένεις στην Αθήνα; της είπα προχτές. Και από την Αθήνα θα είναι ορατή η έκλειψη... 95% μεν, αλλά σε κάθε περίπτωση, ορατή. Δεν βαριέσαι να τρέχεις στο Καστελόριζο και μάλιστα, προκειμένου να γυρίσεις αυθημερόν;
-Για να σου δώσω να καταλάβεις, απάντησε, η διαφορά μιας έκλειψης στο 95% και μιας στο 100% είναι η ίδια με εκείνη ενός φιλικού εναγκαλισμού και μιας νύχτας πάθους.

Θα έπρεπε να το ξέρω.

(η φίλη μου λέγεται Μαρία Ευσταθίου, είναι νέα εικαστικός, και το έργο της συνδυάζει -και- προβολή αστροφωτογραφίας πάνω σε φυσικές επιφάνειες. Το παραπάνω εικονιζόμενο έργο είναι δικό της).

Άγιος άνθρωπος


Πώς καταλαβαίνεις τον Άγιο;
Από το μακιγιάζ, φυσικά.

Mar 28, 2006

Sexstory 1590 μ.Χ. – 1814 μ.Χ. (part 3)



Γ’ κεφάλαιο

Η σειρά που αγαπήσατε σε νέες περιπέτειες
(A' κεφάλαιο, Β' κεφάλαιο)

1590 μ.Χ. Η πορτογαλική λέξη «fetico» (μτφ. φετίχ), χρησιμοποιείται για πρώτη φορά για να υποδηλώσει ακραίες σεξουαλικές συμπεριφορές. Εκτός από τις γνωστές μορφές φετιχισμού (πελματολαγνεία κ.λπ.), συναντάμε και έννοιες όπως δενδροφιλία (σεξ με δέντρα!), αγαλματοφιλία (διέγερση στη θέα γυμνών αγαλμάτων) και φορμικοφιλία (από το γαλλικό formi που σημαίνει μυρμήγκι) και χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει άντρες και γυναίκες που απολαμβάνουν μικρά έντομα να περπατούν πάνω στο γυμνό τους κορμί.
Ανωμαλάρες! Μια δενδροφιλία με διακατέχει, ομολογώ.

18ος αώνας Στον αιώνα του Διαφωτισμού, ανακαλύπτεται η ύπαρξη των σπερματοζωαρίων και οι εγκυκλοπαιδιστές αποφαίνονται: η ντροπή δεν χωρά στον σεξουαλικό τομέα.
Έλα μου, ντε.

1727 μ.Χ. Ο Ισαάκ Νεύτων πεθαίνει παρθένος, σε ηλικία 85 ετών. (Προηγουμένως είχε προλάβει να διατυπώσει τη θεωρία τού γιατί τα πράγματα πάνε από πάνω προς τα κάτω...)
Επιστήμη = η διατύπωση μια θεωρίας με βάση την εμπειρία του πειράματος.

1770 μ.Χ. Η Γαλλίδα comedienne, Mademoiselle Dubois, ισχυρίζεται ότι στη ζωή της κοιμήθηκε με περισσότερους από 16 χιλιάδες εραστές μέσα σε 20 χρόνια. Μια πρόχειρη μαθηματική πράξη, ανάγει τη λύση της εξίσωσης σε περίπου 2 εραστές την ημέρα.
Δυο aimants την ημέρα, την ανία κάνουν πέρα.

1796 μ.Χ. Η Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας αφήνει τον μάταιο ετούτο κόσμο. Πίσω της όμως, αφήνει «ορφανές» και τις έξι βοηθούς που είχε προσλάβει στην βασιλική αυλή, οι οποίες περνούσαν από crash test τους μελλοντικούς εραστές της αυτοκράτειρας, αξιολογώντας τις σεξουαλικές τους επιδόσεις.
«Σας έχουμε ένα λουκουμόπαιδο, τεφαρίκι κυρία!»

19ος αιώνας Παροξυσμός σεμνοτυφίας πλήττει (και πάλι) τα σεξουαλικά ήθη. Ακόμη και η ανακάλυψη του τηλεφώνου από τον Γκράχαμ Μπελ δεν γίνεται αρχικά ευπρόσδεκτη από τα μέλη της πουριτανικής κοινωνίας. Ορισμένα σωματεία, μάλιστα, ζητούν την απαγόρευσή του, επειδή υποστηρίζουν ότι το τηλέφωνο επιτρέπει στις γυναίκες να απατήσουν τους συζύγους τους, συνομιλώντας με τον εραστή τους.
Το σύγχρονο phone sex βέβαια, απέδειξε το εντελώς αντίθετο.

1814 μ.Χ. Ο Γάλλος Μαρκήσιος Ντε Σαντ πεθαίνει σε άσυλο ανιάτων, έχοντας περάσει 27 χρόνια της ζωής του στη φυλακή κατηγορούμενος για τις αποποινικοποιημένες σήμερα έννοιες της βλασφημίας και σοδομίας. Έργα του όπως η «Αφροδίτη με τις Γούνες», «120 Μέρες στα Σόδομα», «Ϊουλιέτα και Ιουστίνα» κ.ά., θα παραμείνουν απαγορευμένα έως και το 1950.
Υπεύθυνοι γι’ αυτό βέβαια, δεν ήταν άλλοι από τους κραταιούς θρησκευτικούς κύκλους της εποχής. Όπως σήμερα – που οι κληρικοί αποκαλούνται αλλήλους με γυναικεία ονόματα και σε λίγο απέχουν από το να θεσμοθετήσουν και επισήμως την ύπαρξη ομοφυλόφιλων μοναστηριών. Ξου!

(συνεχίζεται – με πάθος)

Mar 27, 2006

Raining season


Έξυσα το χέρι μου μέχρι που μάτωσε.
Δάγκωσα μια μικρή παρανυχίδα και έβαψα δυο νύχια - του αντίχειρα και το μικρό.
Μαύρα.
Διάβασα.
Πήγα μέχρι την κουζίνα και έστιψα πορτοκάλια.
Μέρλιν. Σαν τον μάγο.
Κόκκινα. Σαν το αίμα σου.
Έκανα ένα καυτό ντους.
Κάπνισα κοιτώντας το νερό να πλημμυρίζει το πάτωμα του μπάνιου.
Μόνο το τηλέφωνο έβαλα ψηλά να μη βραχεί.

Δεν σε σκέφτηκα λεπτό - σε σκεφτόμουν συνέχεια.

Το βράδυ, την ώρα που θα βγάζεις τη μπλούζα σου για να ξαπλώσεις, θα δοκιμάσω να στο πω. Ελπίζω να καταλάβεις γιατί τα χαλιά μου είναι πιο υγρά απ' τα μάτια μου.
Όταν λείπεις βρέχει ασταμάτητα στο γαμώσπιτο.

Mar 25, 2006

Bienvenu!


Un Certain Plume, καλώς όρισες.
Je vous souhaite le meilleur.

SexStory 37 μ.Χ. – 1520 μ.Χ. (part 2)


H σειρά που αγαπήσατε, σε νέες περιπέτειες.

37 μ.Χ. Ο Καλιγούλας γίνεται Ρωμαίος αυτοκράτορας. Περηφανεύεται πως έχει γεννηθεί από αιμομικτική σχέση, αποπλανεί τις τρεις αδελφές του και πολιορκεί ερωτικά τις γυναίκες των καλεσμένων του.
"Την έπεσες στη φίλη μου στο πάρτι μου; Θέλω όλους τους φίλους σου για πάρτη μου" (που να είχε ακούσει και το CD της Πολυξένης - αυτής της σεμνής κοπελίτσας που διαφημίζεται στο Alter, ο Kαλιγού).

79 μ.Χ. Η Πομπηία θάβεται κάτω από ηφαιστειακή λάβα και στάχτη. Δυο χιλιάδες χρόνια μετά, οι αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν στα ερείπια ενός μπάνιου γραμμένη στον τοίχο την επιγραφή «Hic ego puellas multas futui» (εδώ έκανα έρωτα με πολλά κορίτσια). Αλλά όχι μόνο: ανακαλύπτουν ακόμη αγάλματα σαν εκείνο του Πάνα να συνουσιάζεται με κατσίκα, πέη σε στύση κάθε πέντε μέτρα, και εκατοντάδες εξωφρενικά τεχνουργήματα, συνδεδεμένα άμεσα όπως αποδείχθηκε με την καθημερινότητα των Ρωμαίων. Τα περισσότερα απ’ αυτά, θα φυλαχθούν με τις ευλογίες του Βατικανού μακριά από τα μάτια του κοινού σε μια αίθουσα του Μουσείου της Νάπολης, στο Ιδιαίτερο Δωμάτιο Ασέμνων Αντικειμένων που ελάχιστοι έχουν επισκεφθεί.
Οι χριστιανοί μουτζαχεντίν ξεκινούν το εκπολιτιστικό τους έργο στον πλανήτη.
"Εδώ έκανα έρωτα με πολλά κορίτσια"... Το τελευταίο απελπισμένο γκράφιτι στη ζωή ενός ανθρώπου λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή κάτω απ' την λάβα.

400 μ.Χ. Ο θρησκευόμενος λόγιος -και «παρθένος» σύμφωνα με τις γραφές- Vatsyayana ολοκληρώνει τη συλλογή-συγγραφή του ινδουιστικού εγχειρίδιου του Κάμα Σούτρα. Τα κείμενά του, όπου περιγράφονται 64 διαφορετικές σεξουαλικές στάσεις, περιέχουν κάθε είδους «οδηγίες προς ναυτιλομένους».
Εγχειρίδιο σεξ από αγάμητο. Γι' αυτό οι περισσότερες στάσεις του Κάμα Σούτρα είτε έχουν να κάνουν με δαγκώματα και λοιπές σάχλες είτε είναι πρακτικά ανεφάρμοστες απ' όσους αρέσκονται απλώς (;) στο παθιασμένο, ακροτελεύτιο και πλαστουργό γαμήσι.

1199 μ.Χ. Ο Πάπας Ινοκκέντιος Β’ απαγορεύει το γάμο και τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ μοναχών, παπάδων και καλογριών.
Ε, κάποιος έπρεπε να τους σταματήσει - για λίγο. Φαντάσου τι γινόταν.

Μεσαίωνας Φεύγοντας για να διεξάγουν τους ιερούς τους πολέμους, οι Σταυροφόροι δεν κλειδώνουν μόνο το χρυσάφι και τα τιμαλφή τους, αλλά και τα γεννητικά όργανα των γυναικών τους.
Οι κλειδαράδες και οι σιδεράδες θα πρέπει να είχαν πολύ δουλειά (και πολλά τυχερά) τω καιρώ εκείνω. Στο αμόνι, γρήγορα (και άνοιξε τα πόδια σου).

1400 μ.Χ. Την εποχή του Σέξπιρ, κάποιοι δρόμοι στο Λονδίνο παίρνουν το όνομά τους από τους οίκους ανοχής που φιλοξενούνται σ’ αυτούς. Περιοχές ολόκληρες μετονομάζονται σε «φωλιά της πουτάνας» και άλλα (χειρότερα) κακόφημα ονόματα.
Κάτι σαν το Γκάζι, στο πιο αρχαίο.

15ος αιωνας Μετά το τέλος του Μεσαίωνα, ακόμη και η εκκλησία δείχνει πιο ανεκτική στα ανθρώπινα πάθη: στην καλή κοινωνία, η απόκτηση ερωτικών εμπειριών αποτελεί ένδειξη ευγενούς και αριστοκρατικής καταγωγής (ο 15ος αιώνας έχει μείνει στην ιστορία ως «ο αιώνας των νόθων παιδιών»). Τότε είναι που εμφανίζονται και οι πρώτες πόρνες πολυτελείας. Παρ’ όλα αυτά, στην Ιταλία, που αργότερα θα γίνει το λίκνο της αναγέννησης, οι περισσότεροι άντρες είναι είτε άκρατοι φαλλοκράτες είτε ομοφυλόφιλοι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που την εποχή αυτή, ο σοδομισμός ονομάζεται στους αριστοκρατικούς κύκλους «ιταλικό βίτσιο».
Μπασταρδάκια, κωλομπαράδες και πουτάνες ντελούξ. Άτσα, Αναγέννηση.

1520 μ.Χ. Σύμφωνα με το μύθο, στις αρχές του 1520 και έξαλλος με τον Πάπα που καθυστέρησε την πληρωμή ενός έργου που τελείωσε μετά το θάνατο του Ραφαήλ, ο επίσημος προστατευόμενος του ζωγράφου, ο Τζούλιο Ρομάνο, ζωγράφισε σκηνές με ζευγάρια που συνουσιάζονταν, στους τοίχους του ίδιου του Βατικανού. Οι αυθεντικές νωπογραφίες του εξαφανίστηκαν, όμως οι γκραβούρες από τα πρωτότυπα σχέδια που φιλοτέχνησε αργότερα ο χαράκτης της ιταλικής αναγέννησης Μαρκαντόνιο Ραϊμόντι, τυπώθηκαν μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας από τον Γουτεμβέργιο.
Διαπίστωση 1: τα αφεντικά (Πάπας) δεν πληρώνουν ποτέ στην ώρα τους.
Διαπίστωση 2: το Βατικανό σήμερα, είναι πολύ βαρετό.


(το έπος συνεχίζεται - σε προσεχές post)
Για σχολιάκι, κάντε κλικ εκεί που λέει comments (τι σκατά! θα 'πρεπε να το ξέρετε!)

Mar 24, 2006

Απέραντο γαλάζιο


- Όταν η Βουγιούκλω τραγουδούσε «αυτό το βλέμμααα το γαλάΖΟ που δεν αντέεεχω να θωρώ…», το περίμενε κανείς ότι θα έφτανε μέρα που το μπλε κυλοτί της Εθνικής μας Ομάδος θα μας εγίνετο ΤΟΣΟ απεχθές;
- Όταν τα «δικά μας παιδιά» (πόσο κόσμο εγάμησαν εν τέλει για να κάμουσιν τόσα γαλάζα μοσχαράκια;) εβολεύοντο εις τα γραφεία παρά των πρωθυπουργώ, κανείς δεν σκέφτηκε ότι τα ίδια κάνουν και τα πράσινα βουβαλάκια;
- Όταν ο νέος υπουργός πολιτισμού Βουλγαράκ-ατάκ, αντί για το Σφακιανάκη σεργιανάει στα μπετά της Ακρόπολης, δεν βαριέται ο άνθρωπος;
- Όταν η Μαριέτα Γιαννάκου βλέπει εφιάλτες, υπάρχει ένας κοκκινοτρίχης διαβολάκος ονόματι Κον Μπέντιτ που υποκινεί ανταρσίες στο ερεβώδες υποδυνείδητό της;
- «Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται, ο ήλιος είναι βέβαιος κ.ο.κ.» (άσχετο, αλλά ο πρώην στρατευμένος με τη ΝΔ, Μίκης, πόσο πιο αριστερός είναι από τον συνεργάτη του Ο’Χάρα, Μίκυ Μάους;)
- Ο Σταύρος Ξαρχάκος, πάλι, γιατί δεσμεύει θέση πάρκινγκ για βουλευτικό αυτοκίνητο στο κέντρο της Αθήνας και πάει και παρκάρει ΔΙΠΛΑ;
- Γιατί ο πρωθυπουργός ανεβαίνει τα σκαλιά του Μαξίμου σκύβοντας μπροστά; Προπονείται; Τον πονάει η μέση του; Παράφαγε;
- Ο Γιωργάκης θα ξαναπιάσει σκούπα ή να του στείλουμε για βοήθεια καμία ανασφάλιστη οικονομική μετανάστρια που διέφυγε του Καλούση;
- Πόσο πιο σκυλάδικη ακόμη μπορεί να γίνει η πληθυντική εκσπερμάτωση της μπατσο-φορτηγατζίδικης πολιτιστικής μας αισθητικής όπως αυτή αποτυπώνεται στο εξαιρετικά πετυχημένο βιντεοκλιπ της Βίσση;
- Πόσο προκλητικό μπορεί να είναι το γεγονός ότι την ώρα που εσύ κι εγώ δεν έχουμε να πάρουμε τσιγάρα, τα γερόντια ξεροσταλιάζουν στις ουρές των ΙΚΑ και τα πρόστιμα από την ΕΕ πέφτουν βροχή για ότι πιο αυτονόητο μπορείς να φανταστείς (από την Ολυμπιακή μέχρι τον Κουρουπητό και την Ψυτάλλεια) χάρη στις μαλακίες αυτών που κυβέρνησαν και αυτών που κυβερνούν, οι μητροπόλεις απαλάσσονται από τη μπλε φορολογία; Ποιος Άγιος- που-δεν-έλιωσε, λέμε. Αυτό κι αν είναι θαύμα.
Απέραντο γαλάζιο.

Α, ρε Μιλόσεβιτς


Στο συνεργείο:
- Καλημέρα. 2 μπουζί για το ZASTAVA.
- Χμμμ, Καλή ανταλλαγή.

Mar 22, 2006

SexStory 2.500.000.000 π.Χ – 20 μ.Χ. (part 1)

2.500.000.000 π.Χ. Σύμφωνα με τη θεωρία των ανθρωπολόγων, όταν ο μακρινός πρόγονός μας, ο ανθρωποπίθηκος, στάθηκε για πρώτη φορά στα δυο του πόδια, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να απελευθερωθούν τα ειδικά κέντρα ηδονής που βρίσκονται στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μας και τα οποία έως τότε, η βαρύτητα τα καταδίκαζε σε συνθήκες μη-ανάπτυξης. Το αποτέλεσμα ήταν τα πλάσματα από τα οποία καταγόμαστε να γίνουν για πολλά εκατομμύρια χρόνια, σεξουαλικά αχαλιναγώγητα.
- O Φρόυντ αναφέρει πώς "ο πολιτισμός ξεκινά εκεί που τελειώνουν τα ένστιγκτα". Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερη διατύπωση.

2500 π.Χ. Ο Αιγύπτιος Φαραώ, Χέοπας, χτίζει την πυραμίδα της Γκίζας χρησιμοποιώντας και δωρεές από εταίρες, συμπεριλαμβανομένης και της κόρης του.
- Το κυρίαρχο αρσενικό είναι πάντα ο πιο μαλάκας της αγέλης ή είναι η ιδέα μου;

1850 π.Χ. Σε αιγυπτιακό πάπυρο περιγράφεται η πρώτη γνωστή στον κόσμο μέθοδος αντισύλληψης από εντόσθια κροκοδείλου που συνιστούσαν ένα ιδιότυπο «ζελέ».
- Δεν θα 'θελα με τίποτα να είμαι γυναίκα το 2000 π.Χ. στην Αίγυπτο.

1300 π.Χ. Ο μέγας φαραώ Ραμσής ο Β’ γίνεται πατέρας 160 παιδιών. Λέγεται ότι είχε παντρευτεί περισσότερες από 100 γυναίκες, αλλά την καρδιά του είχε κερδίσει μόνο μια, η Νεφερτίτη.
- Θα 'θελα όμως πάρα πολύ να ήμουν ο Ραμσής.

549 π.Χ. Το πρώτο πορνείο με τις ευλογίες του Αθηναϊκού κράτους ανοίγει τις πόρτες του στην αρχαία Αθήνα. Ωστόσο, πολλοί υποστηρίζουν μαχητικά ότι η απώλεια σπέρματος προκαλεί αποχαύνωση και αδυναμία. Ο Κριτόβουλος κυρήττει την εγκράτεια, ο Πλάτων, ο Ισοκράτης και ο Ξενοφώντας αναπτύσσουν ανάλογες θεωρίες.
- Πολύ "ζεν" ακούγεται αυτό με την απώλεια σπέρματος. Μην το πάρετε και τοις μετρητοίς κορίτσια.

300 π.Χ. Οι Ρωμαίοι γιορτάζουν κάθε χρόνο τα Λουπερκάλια, τη γιορτή της γονιμότητας στη διάρκεια της οποίας, οι εργένηδες δημοπραττούν νεαρές παρθένες με τις οποίες κάνουν ό,τι θέλουν για έναν ολόκληρο χρόνο. Στη σύγχρονη εποχή, η γιορτή έχει μεταλλαχθεί σε αυτό που γνωρίζουμε ώς «ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου».
- "Ότι θέλουν;" Έτσι, παλιακά γραμμένο με κόμμα μετά το όμικρον; Ουάο! Sounds very promising.

51 π.Χ. Η 18χρονη Κλεοπάτρα παντρεύεται τον 12χρονο αδελφό της, Πτολεμαίο τον 13ο.
- Οh, brother, where are you? Eγώ πάντως δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο. Εννοώ, να παντρευτώ τον ανήλικο αδελφό μου. Μαλάκας είμαι; Μετά με ποιον θα έπαιζα μπάλα;

55 π.Χ. Η 22χρονη Κλεοπάτρα ξαναπαντρεύεται. Αυτή τη φορά, τον 11χρονο αδελφό της, Πτολεμαίο τον 14ο.
- Κάθε πέρυσι και καλύτερα αυτή η πουτανίτσα. Με τέτοια γούστα που είχε πάντως, αυτή θα παντρευόταν στο τέλος και τον pitsiriko.

20 μ.Χ. Ο Αυνάν αρνείται να ακολουθήσει το εβραϊκό έθιμο του πολιτισμού του και να γονιμοποιήσει τη χήρα του αδελφού του, Ιούδα. Αντίθετα με την ισχύουσα αντίληψη, το τέχνασμα του Αυνάν -που ως επαναστάτης θανατώθηκε επί τόπου από τους τιμητές του θρησκευτικού καθεστώτος- δεν ήταν η αυτοϊκανοποίηση, αλλά η διακεκομμένη συνουσία.
- Λαός της ερήμου - με έθιμα της ερήμου. Δόξα και τιμή στον επαναστάτη! Αυνάν, ζεις, εσύ μας (και τους) οδηγείς.

Σημ. Η φωτογραφία, είναι εικαστικό από το CD των Aberfeldy.

(συνεχίζεται)

Προσεχώς 4 (ή μήπως 5;) έργα Sex

Υπερπαραγωγή σεξουαλικής πανδαισίας με όλα τα ακατανόμαστα του παρελθόντος, ετοιμάζω φίλτατοι και φίλτατες μπλογκοβλημένοι.

Σε μια εποχή που (τα αγόρια στο διπλανό δωμάτιο συζητούν για το πόσες ώρες δουλεύουν ημερησίως) πάσχει από έλλειψη ωμής σεξουαλικότητας, που κανένας δεν στριμώχνει κανέναν και καμία πίσω από τους θάμνους για ένα στα γρήγορα, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να γνωρίζουμε τι έπραξαν οι παρελθούσες γενεές ώστε:
α) είτε να ΜΗΝ το πράξουμε αν μας φαίνεται δυσοίωνο
β) είτε να του δώσουμε να καταλάβει, god damned.

Προσεχώς λοιπόν,
από το ιστολόγιο αυτό θα παρελάσουν με χρονολογική κατάταξη (ξεκινώντας από το 2.500.000 π.Χ.) πάθη, έρωτες, μίση, ερωτικές ιστορίες ΚΑΙ τα άπλυτα της λαίδης Γκοντάιβα σε clean cut version - χάρη στους μπλε και πράσινους κόκκους (δεν είναι πολιτικό το ζήτημα).

Σας αφήνω τώρα γιατί τα αγόρια άρχισαν να παίζουν μαξιλαροπόλεμο και αν δεν τους δώσω κάτι άλλο να ασχοληθούν, θα μου κάνουν το ανατομικό στρώμα σαν το Κουβέιτ την εποχή του Σαντάμ.
Αν είναι έτσι, λέω να αυτοπροταθώ για Σαντάμ (ααα... ο Αλλάχ είναι μεγάλος).

Μουτς

Mar 21, 2006

Fuck it all


Για κάποιο λόγο, το blogger.com σέρνεται ή είναι η ιδέα μου;
Δεν μπορώ να ποστάρω εικόνα - και ζούμε στην εποχή της εικόνας γαμώτο!
Είναι αυτός ένας έμμεσος τρόπος να με αναγκάσει (κάποιος; κάτι; κάποιος με κάτι;) να γράψω;
Μήπως ξεπέρασα κάποιο πλαφόν εικόνων που μπορείς να ποστάρεις και δεν το κατάλαβα;
Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Κι αν υπάρχει, γιατί υπάρχει; Δεν την μπορώ άλλο την ιντερνετική φιλοσοφία.
Θα γράψω μόνο όταν γουστάρω ρε αδελφέ! Ή και άμα δεν γουστάρω, όπως τώρα.
(μη γελάτε)
Σε κάθε περίπτωση, γουστάρω - δεν γουστάρω, εγώ θα αποφασίσω πότε θα γράψω. Μπορεί να θέλω απλώς να δείξω εικονίτσες γαμώ την ατυχία μου.

Mar 20, 2006

Αυτοκαθάρματα

O κύριος στο Mega μόλις είπε ότι τελικά παραπέμφθηκαν 36 (και όχι 336) δικαστικοί επειδή "αμέλησαν να κάνουν δήλωση πόθεν έσχες" το 2004.
Τέτοια αυτοκάθαρση θα τη ζήλευε και η εκκλησία.

Όλη η Αθήνα ένα χωριό





Cat Power - the photos






Ανώνυμε φίλε που μου ζήτησες φώτος της Cat Power,
here U are (άργησα λίγο γιατί τις είχα στο PC της δουλειάς).

Για να μη μας παίρνει και συνεχώς από κάτω...

Stormy Monday

Καλημέρα.
Τσαγκαροδευτέρα σήμερα.
Ψάχνω δουλειά (πρωτότυπο;)
Που να ψάξω;

Ίσως δεν κατάλαβες: έχω δουλειά. Αλλά ψάχνω. Πάντα κάτι καλύτερο. Που να σε σέβονται -αν είναι δυνατόν- και να μην καθυστερούν να σε πληρώσουν ή να αναζητούν 1000 τρόπους να σου καθυστερήσουν την πληρωμή. Ποιοι; ΑΥΤΟΙ που αν και είναι οι πρώτοι που φέρθηκαν ερασιτεχνικά, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να απευθυνθούν στο δικό σου επαγγελματισμό.
Μήπως να βγω κι εγώ στο κλαρί σαν αυτόν τον κυριούλη; (δες τιμές στο τέλος της σελίδας)
Αφού ούτως ή άλλως η κατάσταση έχει γαμηθεί.
Α ρε Muddy Waters, καλά που τα λεγες... I don't want to be no slave / I don't want to work all day / I don't want to be sad and blue / I just want to make love to you / love to you / love to you / love to you

Mar 19, 2006

Εκτός του σκύλου



-Εκτός του σκύλου, το βιβλίο είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.
-Όντως. Εντός του σκύλου είναι πολύ σκοτεινά για να διαβάσει κανείς.

Αγγελία γάμου


Ήρθε στο mail μου. Μπορεί να 'ναι αλήθεια;

Fast food culture
















Όταν δεν γράφω, διαβάζω. Στην προκειμένη περίπτωση, (αντι)γράφω κάτι που διάβασα.


[Η Σάτζυ και ο Γκουλντ μπαίνουν σε ένα fast food].

-Γειά σας.
-Γειά, είπε η Σάτζυ.
-Τι θα πάρετε;
-Δυο τσίζμπεργκερ και δυο χυμούς πορτοκάλι.
-Πατατούλες;
-Όχι, ευχαριστώ.
-Και με τις πατάτες, το ίδιο θα σας έρθει.
-Δεν πειράζει, ευχαριστώ.
-Τσίζμπεργκερ, αναψυκτικό και πατάτες είναι ο συνδυασμός νούμερο 3, είπε, δείχνοντας μια φωτογραφία πίσω απ’ την πλάτη της.
-Ωραία φωτογραφία, αλλά δεν μας αρέσουν οι πατάτες.
-Μπορείτε να πάρετε διπλό τσίζμπεργκερ, συνδυασμός νούμερο 5, δεν έχει πατάτες και κοστίζει το ίδιο.
-Το ίδιο με τι;
-Με ένα τσίζμπεργκερ και ένα χυμό πορτοκάλι.
-Ένα διπλό τσίζμπεργκερ κοστίζει όσο ένα μονό τσίζμπεργκερ;
-Ναι, αν διαλέξετε το συνδυασμό νούμερο 5.
-Απίστευτο.
-Το συνδυασμό νούμερο 5;
-Όχι. Θέλουμε ένα μόνο τσιζμπεργκερ. Ένα ο καθένας. Όχι διπλά τσίζμπεργκερ.
-Όπως θέλετε. Αλλά πετάτε λεφτά.
-Δεν πειράζει, ευχαριστώ.
-Δυο τσίζμπεργκερ και δυο χυμούς πορτοκάλι λοιπόν.
-Τέλεια.
-Επιδόρπιο;
-Θέλεις τάρτα, Γκουλντ;
-Ναι.
-Λοιπόν προσθέστε μια τάρτα, ευχαριστώ.
-Αυτή τη βδομάδα, για κάθε επιδόρπιο που παραγγέλνετε, σας δίνουμε άλλο ένα, δώρο.
-Φανταστικό.
-Τι θα πάρετε;
-Τίποτα, ευχαριστώ.
-Μα πρέπει να το πάρετε, είναι δώρο.
-Δεν μ’ αρέσουν τα επιδόρπια, δεν θέλω.
-Μα εγώ πρέπει να σας το δώσω.
-Που πάει να πει;
-Είναι η προσφορά της εβδομάδας.
-Το κατάλαβα.
-Οπότε πρέπει να σας το δώσω.
-Τι πάει να πει πρέπει να μου το δώσεις; Εγώ δεν το θέλω, δε μ’ αρέσει, δεν θέλω να γίνω χοντρή σαν την Τίνα Τάρνερ, δε θέλω να φοράω κυλότες ΧΧL, τι πρέπει να κάνω, να περιμένω την επόμενη βδομάδα για να φάω ένα σκέτο τσίζμπεργκερ;
-Μπορείς και να μην το φάς. Να πάρεις το επιδόρπιο δώρο και να μην το φάς.
-Να το πάρω να το κάνω τι;
-Μπορείς να το πετάξεις.
-ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΑΞΩ; Εγώ δεν πετάω τίποτα, πέτα το εσύ, ορίστε, αυτό κάνε, το παίρνεις και το πετάς, ok;
-Δεν μπορώ, θα με απολύσουν.
-Χριστέ μου...
-Είναι πολύ αυστηροί εδώ.
-Καλά, ok, ξέχνα το, δώσε μου την τάρτα.
-Σιρόπι;
-Όχι σιρόπι.
-Είναι δωρεάν.
-ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ, ΟΚΕΪ;
-Όπως θέλεις.
-Σιρόπι όχι.
-Σαντιγί;
-Σαντιγί;
-Έχει και σαντιγί, αν θέλεις.
-Εγώ δεν θέλω ούτε την τάρτα, τι διάολο σε κάνει να πιστεύεις ότι θέλω ΣΑΝΤΙΓΙ;
-Δεν ξέρω.
-Ξέρω εγώ. Όχι σαντιγί.
-Ούτε το αγοράκι;
-Ούτε το αγοράκι.
-Εντάξει. Δυο τσίζμπεργκερ, δυο χυμούς πορτοκάλι, μια τάρτα χωρίς τίποτα. Αυτό είναι για σας, πρόσθεσε δίνοντας στη Σάτζυ δυο πράγματα τυλιγμένα σε διάφανο χαρτί.
-Τι διάολο είναι;
-Τσίχλα, είναι δώρο. Μέσα έχει μια μπαλίτσα από ζάχαρη, αν η μπαλίτσα είναι κόκκινη κερδίζεις άλλες δέκα τσίχλες, αν είναι μπλε κερδίζεις ένα συνδυασμό νούμερο 6, δωρεάν. Αν η μπαλίτσα είναι άσπρη, την τρως κι αυτό είναι όλο. Πάντως οι οδηγίες υπάρχουν στο περυτίλιγμα.
-Για συγνώμη μια στιγμή.
-Ναι;
-Για συγνώμη, ε...
-Ναι.
-Ας πούμε υποθετικά ότι εγώ την παίρνω αυτή την παλιότσιχλα, έτσι;
-Ναι.
-Κι ας πούμε ακόμη πιο υποθετικά ότι εγώ κάθομαι και τη μασάω για κανα τέταρτο και μέσα βρίσκω μια μπλε μπαλίτσα.
-Ναι.
-Θα πρέπει τότε να στη φέρω, γεμάτη σάλια, να στην ακουμπήσω εδώ, κι εσύ θα μου δώσεις ένα λιπαρό, τηγανητό και αχνιστό συνδυασμό νούμερο 6;
-Δωρεάν.
-Και κατά τη γνώμη σου, πότε θα τον έτρωγα;
-Αμέσως, νομίζω.
-Εγώ θέλω ένα τσίζμπεργκερ και ένα χυμό πορτοκάλι, το κατάλαβες αυτό; Δεν ξέρω τι να κάνω με τα τρία κομμάτια τηγανητό κοτόπουλο συν μια μερίδα μεσαίες πατάτες συν ένα βουτυρωμένο ψωμάκι συν μια μεσαία κόκα. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ.
-Συνήθως τα τρώνε.
-Ποιος; Ποιος τα τρώει; Ο Μάρλον Μπράντο; Ο Έλβις Πρίσλεϊ, ο Κινγκ Κονγκ;
-Ο κόσμος.
-Ο κόσμος;
-Ναι, ο κόσμος.
-Άκου, μου κάνεις μια χάρη;
-Βέβαια.
-Πάρε πίσω αυτές τις τσίχλες.
-Δεν μπορώ.
-Κράτα τες στην άκρη για τον επόμενο παχύσαρκο πελάτη, έτσι;
-Δεν μπορώ, στα αλήθεια.
-Χριστέ μου...
-Λυπάμαι.
-Λυπάσαι.
-Στ’ αλήθεια.
-Δωσ’ μου αυτές τις τσίχλες.
-Δεν είναι άσχημες, έχουν γεύση παπάγια.
-Παπάγια;
-Το εξωτικό φρούτο.
-Παπάγια.
-Είναι της μόδας φέτος.
-Οκέι, οκέι.
-Αυτά;
-Ναι, γλύκα, αυτά.

Πλήρωσαν και πήγαν στο τραπέζι. Απ’ το ταβάνι κρεμόταν μια συσκευή τηλεόρασης ανοιχτή στο κανάλι Food TV. Έκανε ερωτήσεις. Αν ήξερες τη σωστή απάντηση, την έγραφες σε ένα ειδικό κενό στο χάρτινο σουπλά και το παρέδιδες στο ταμείο. Κέρδιζες ένα συνδυασμό νούμερο 2. (...)
Η Σάτζυ άνοιξε τη συσκευασία του τσίζμπεργκερ. Στην εσωτερική πλευρά του καπακιού πρόβαλε ένας κατακόκκινος λεκές. Έγραφε ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!! ΚΕΡΔΙΣΕΣ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΧΑΜΠΟΥΡΓΚΕΡ! Και με πιο μικρά γράμματα: Πήγαινε αμέσως αυτό το απόκομμα στο ταμείο, θα πάρεις ένα χάμπουργκερ δωρεάν και ένα αναψυκτικό στη μισή τιμή! Υπήρχε άλλη μια πρόταση, γραμμένη λοξά, αλλά η Σάτζυ δεν τη διάβασε. Ξανάκλεισε ήρεμα την πλαστική συσκευασία, αφήνοντας το τσίζμπεργκερ μέσα.
-Πάμε, είπε.
-Μα ούτε καν άρχισα..., είπε ο Γκουλντ.
-Αρχίζουμε μιαν άλλη φορά.
Σηκώθηκαν αφήνοντας τα πάντα εκεί και πήγαν προς την πόρτα. Εκεί τους σταμάτησε ένας τύπος ντυμένος κλόουν, μόνο που στο κεφάλι του φορούσε το καπελάκι του φαστφουνάδικου.
-Ένα μπαλόνι τιμής ένεκεν, κυρία.
-Πάρε το μπαλόνι, Γκουλντ.
Πάνω στο μπαλόνι έγραφε ΕΓΩ ΤΡΩΩ ΧΑΜΠΟΥΡΓΚΕΡ.
-Αν το κολλήσετε στην πόρτα του σπιτιού σας, μπορείτε να συμμετάσχετε στο διαγωνισμό ΚΥΡΙΑΚΟΧΑΜΠΟΥΡΓΚΕΡ.
-Κόλλησέ το στην πόρτα, Γκουλντ.
-Κάθε Κυριακή κληρώνεται ένα από τα σπίτια που έχουν απ’ έξω μπαλόνι και ένα φορτηγάκι έρχεται και ξεφορτώνει μπροστά στην πόρτα πεντακόσια τσιζμπεϊκονμπέργκερ.
-Θυμήσου να ελευθερώσεις το δρομάκι μπροστά από την είσοδο, Γκουλντ.
-Υπάρχει κι ένας καταψύκτης τριακοσίων λίτρων ειδική προσφορά. Για να διατηρείτε τα τσιζμπεϊκονμπέργκερ.
-Λογικό.
-Αν πάρετε αυτόν των πεντακοσίων λίτρων, σας κάνουν δώρο κι ένα φούρνο μικροκυμάτων.
-Φανταστικό.
-Αν έχετε ήδη, μπορείτε να πάρετε επαγγελματικό πιστολάκι με τέσσερις ταχύτητες.
-Σε περίπτωση που χρειαστεί να λούσω τα τσιζμπεϊκονμπέργκερ;
-Συγνώμη;
-Ή να λουστώ με κέτσαπ;
-Συγνώμη;
-Λένε ότι δίνει λάμψη στα μαλλιά.
-Ποιο, το κέτσαπ;
-Ναι, δεν το έχεις δοκιμάσει ποτέ;
-Όχι.
-Δοκίμασε. Και η σάλτσα μπεαρνέζε δεν είναι κακή.
-Σοβαρά;
-Καταπολεμά την πιτυρίδα.
-Πιτυρίδα δεν έχω, δόξα τω Θεώ.
-Σίγουρα όμως θα αποκτήσεις αν συνεχίσεις να τρως σάλτσα μπεαρνέζε.
-Μα δεν τρώω ποτέ.
-Ναι, αλλά πλένεις τα μαλλιά σου.
-Εγώ;
-Βέβαια, φαίνεται απ’ το πιστολάκι.
-Ποιο πιστολάκι;
-Αυτό που έχεις κολλήσει στην πόρτα.
-Μα εγώ δεν το έχω κολλήσει σε καμιά πόρτα...
-Σκέψου καλά, το έβαλες εκεί όταν σου έφυγε ο φούρνος μικροκυμάτων με τις τέσσερις ταχύτητες.
-Έφυγε από που;
-Από τον καταψύκτη.
-Από τον καταψύκτη;
-Την Κυριακή, δεν θυμάσαι;
-Πλάκα κάνεις;
-Μοιάζω να κάνω πλάκα;
-Όχι.
-Σωστή απάντηση. Κερδίσατε πεντακόσια λίτρα μπαλόνια, θα σας παραδοθούν σε χάμπουργκερ, τα λέμε, γεια.
-Δεν καταλαβαίνω.
-Δεν πειράζει. Τα λέμε, έτσι;
-Το μπαλόνι.
-Πάρε το μπαλόνι, Γκουλντ.
-Θέλεις το κόκκινο ή το μπλε;
-Το παιδί είναι τυφλό.
-Ω, συγνώμη.
-Δεν πειράζει συμβαίνουν αυτά.
-Το μπαλόνι θα το πάρετε εσείς;
-Όχι, θα το πάρει το παιδί. Τυφλό είναι, όχι ηλίθιο.
-Να του δώσω κόκκινο ή μπλε;
-Χρώμα εμετού δεν έχετε;
-Όχι.
-Περίεργο.
-Μόνο κόκκινο και μπλε.
-Κόκκινο λοιπόν.
-Ορίστε.
-Πάρε το κόκκινο μπαλόνι, Γκουλντ.
-Να, πάρε...
-Πες ευχαριστώ, Γκουλντ.
-Ευχαριστώ.
-Παρακαλώ.
-Έχουμε τίποτε άλλο να πούμε;
-Συγνώμη;
-Φαίνεται πως όχι. Αντίο.
-Καλή τύχη για την Κυριακή!
-Ψόφα.
Βγήκαν απ’ το φαστφουντάδικο. Η ατμόσφαιρα ήταν κρύα και καθαρή, σωστός χειμώνας.
-Σκατοπλανήτης, είπε σιγανά η Σάτζυ.
Ο Γκουλντ στεκόταν εκεί, στη μέση του πεζοδρομίου, ακίνητος, μ’ ένα κόκκινο μπαλόνι στο χέρι. Πάνω του έγραφε ΕΓΩ ΤΡΩΩ ΧΑΜΠΟΥΡΓΚΕΡ.
-Πεινάω, είπε.


[Απόσπασμα από το μυθιστόρημα «City» του Αλεσσάντρο Μπαρίκκο, Εκδόσεις Πατάκη]

Mar 18, 2006

Στον πλανήτη Μz δεν υπάρχει πόλεμος


Ένα εξωγήινο πατριωτάκι, μας στέλνει το βιογραφικό του.



Ονοματεπώνυμο
Μz X^89189

Αστρικό έτος Γέννησης
5/100/19028

Τόπος
Ζήτα Ρετίκαλι, πλανήτης Μz

Διεύθυνση κατοικίας
Δορυφόρος H to H (πατέρας μας είναι ο ουρανός και μητέρα μας η γη)

Τηλέφωνο (δορυφορικό)
333488129017834

Mail
X^8918@yuuu.gloup

Οικογενειακή κατάσταση
Παντρεμένος 10 φορές (αγάπησα 1)

Στρατιωτικές υποχρεώσεις
Στον πλανήτη Μz δεν υπάρχει πόλεμος

Σπουδές
-Τελειόφοιτος Διαπλανητικού Πανεπιστημίου στο Τμήμα Εφηρμοσμένης Κβαντομηχανικής
-Διπλωματούχος Αμερικανικής Διαλέκτου των Αποικιών 18 και 25
-Απόφοιτος Ρετικαλιανού Λυκείου με βαθμό 30007,8

Επιμορφωτική κατάρτιση με την μορφή Σεμιναρίων
-«Επαγγελματική Αξιοποίηση Νέας Τεχνολογίας στη Μουσική Σύνθεση & Έρευνα» στο κέντρο Ανεφάρμοστης Σύνθεσης Ελάχιστης Μουσικής Επίδρασης Ήχων Σε Ύπουλο Χρόνο Όχλησης (Α.Σ.Ε.Μ.Ε.Η.Σ.Υ.Χ.Ο.), 1990
-"Διαφήμιση Ιπτάμενων Δίσκων & Έρευνα Αγοράς Διακτίνησης" (SpaceTraining Center, 1991)
-"Χρηματιστηριακές Επενδύσεις Διαστημικών Επιδόσεων" στο Χρηματιστήριο Αξιών Αεροναυπηγικής Χειρότερα Από Ποτέ (ΧΑΑ ΧΑΠ), 1993

Ξένες Γλώσσες
-Αμερικανική Διάλεκτος των Αποικιών 18 και 25 (8/7/82, 18/4/84)
-Αγγλικά του Fame Story XXIII (σούπερ LOWER, 6/7/82) σε πολύ καλό επίπεδο
-Γηπεδικά Νέα Ελληνικά, σε αρκετά καλό επίπεδο και με συνεχιζόμενη εκπαίδευση

Προϋπηρεσία
1989-1992: Παράδοση ιδιαίτερων μαθημάτων Γηπεδικών Ελληνικών για διάφορα επίπεδα

1988 –1994: Κιθαρίστας/φωνή/συνθέτης και μέλος του ατομικού ροκ γκρουπ Ζήτα Μου Ότι Θες στη δισκογραφική δουλειά «Ε, Δεν Τρώγεσαι» (SpaceM Records, 1992).

1995 – 1999: Αρχισυντάκτης των μηνιαίων κόμικς περιοδικών «20050 ΑD» και «Τζάμπα Πράμα» (εκδ. Έπεσεπειναδόπουλου).

1996 – 1998: - Συνεργασία με τη μηνιαία εφημερίδα «Αφροδίτη Express», στην επιμέλεια της multimedia μουσικής στήλης, και στήλης αγοράς, με ενεργή επίσης συμμετοχή στο συνοδευτικό πολύ-CD Rom, ως υπεύθυνος για τις στήλες της μουσικής της δεκαετίας του ‘00, του κλασικού κινηματογράφου εποχής ΙΜΑΧ και της ιστορίας των Internet media.

- Συνεργασία με το μηνιαίο περιοδικό ««ΤΝΤ Τimes»», σε χιουμοριστικά χρονογραφήματα σχετικά με το κόσμο της ηλεκτρονικής πολυδιάσπασης νεύρων αφελών όντων
1998 – 2000: Σταθερή συνεργασία (ως εξωτερικός συνεργάτης) με το μηνιαίο μουσικό-lifestyle περιοδικό «Space Life»

2002 – 2003: Bοηθός Αρχισυντάκτη στο αντρικό lifestyle περιοδικό «Τζουτζούκος» και υπεύθυνος των ενθέτων «Γκόμενες Όλο Καμάρι».


Παράλληλη δράση:
2000 – ως σήμερα: Εξωτερικός συνεργάτης (free lancer) με τα αντρικά lifestyle περιοδικά «Κοπανούλης» και «Χοντρός και Λιγνός», με το γυναικείο περιοδικό «Αυτός Φταίει», με μόνιμη στήλη για μουσικά DVD στο εξειδικευμένο περιοδικό «Super Audio-hi-tech Νext Gen Blue Ray StingRay DVD», και περιστασιακή αρθρογραφία – χρονογράφημα, στο εναλλακτικό περιοδικό του Κρόνου «Τherapy».
2004 – 2005: Ραδιοφωνικός παραγωγός (ατμόσφαιρας) στην ολοήμερη ζώνη του διαστημικού σταθμού ΒREΑD 696,8 από τις 6 το απόγευμα έως τις 10 το επόμενο πρωί.


Ενδιαφέροντα
Πάλι θα τα λέμε; Κλασικός ολογραμμικός κινηματογράφος, ηλεκτρονική τηλεσφαίριση (σπορ
είναι αυτό), digital games προβολής, ξένη ψηφιακή λογοτεχνία και εικαστικές τέχνες:
μεταμοντέρνα pixel-ζωγραφική και διαδραστικά κόμικς. Περιοδικός Τύπος, κυρίως εξωγήινος.

Θα με ενδιέφερε μια θέση στο περιδ στθ μό δορυφ σα
Με εκτ μι ση
Ζήτα Ρε Τη Κα Λι, 14/3/2005

***end of transmission***

Ο τραγικός κόσμος του Τσάρλι Μπράουν


Πολύ πριν την "εποχή των blogs", είχα ερωτευτεί ένα δοκίμιο που είχα ανακαλύψει online τότε (μια και όταν είχε πρωτοδημοσιευθεί στον ημερήσιο Τύπο ήμουν πολύ μικρή για να διαβάζω εφημερίδες).

Ο Τραγικός Κόσμος Του Τσάρλι Μπράουν

Το έχει γράψει ο Νίκος Δήμου.

ΥΓ. Είναι η πρώτη μου απόπειρα να κάνω hyperlink στο blog και δεν βρίσκω τίποτε ιδανικότερο από το να ξεκινήσω με κείμενα που αγαπώ.

Δέστε* κάτι άτομα!

*εννοώ "δείτε", αλλά μην το δέσετε κιόλας.


Πήγα να κάνω φορολογική δήλωση και το θυμήθηκα. Και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Ακόμη μια φορά.

Δικαστική πλάνη. Κι όχι μια. Πολλές. 336 για την ακρίβεια. Τόσοι ήταν οι δικαστικοί λειτουργοί και εισαγγελείς που, σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ρωμ. Κεδίκογλου, «αμέλησαν να υποβάλουν δήλωση πόθεν έσχες για το έτος 2004».
Πλανήθηκαν οι άνθρωποι. Ξέχασαν. Τους πήρε ο ύπνος πάνω απ’ τα χαρτιά της εφορίας και νόμισαν ότι τα συμπλήρωσαν. Θα τους πάρουμε το κεφάλι;

Αμέλησαν. Αυτοί, που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα μας ότι υπάρχουν και «εξ αμελείας» αδικήματα που τιμωρούνται. Σόρρυ, κύριε δικαστά θα λέω κι εγώ από αύριο, ΑΜΕΛΗΣΑ ότι πρέπει να έχω χρήματα για να πάρω κάτι να φάω. Έτσι πήγα και το πήρα χωρίς χρήματα. Μα, πιστέψτε με. Μέχρι προψές είχα χρήματα. Και είχα και να φάω. Σόρρυ, λέμε!

Δεν είχαν, λέει, πρόθεση. Απλώς, σκέφτηκαν ότι, να μωρέ, «αφού δεν άλλαξαν τα περιουσιακά μου στοιχεία από το 2003 μέχρι το 2004, δεν είναι και απαραίτητο να ξανακάνω δήλωση πόθεν έσχες». Σώπα. Δηλαδή θέλουν να μας πουν ότι τότε που έκαναν δήλωση κάθε χρόνο, άλλαζαν και τα περιουσιακά τους κάθε χρόνο; Κάθε χρόνο αγόραζαν ένα κοτεράκι, ένα κτηματάκι, άλλαζαν αυτοκινητάκι, πέντε έξι διαμερισματάκια και δεν συμμαζεύεται; Αν είναι έτσι, ΤΟΤΕ είναι ακριβώς που υπάρχει πρόθεση: το να αποφασίσουν ξαφνικά να μην κάνουν δήλωση μια χρονιά!

Για να μη σου πω ότι αφού κι εμένα δεν αλλάζει ο μισθός μου και έχει παραμείνει στάσιμος εδώ και κάτι χρόνια, ε, ας μην κάνω κι εγώ φέτος φορολογική δήλωση. Αφού με ξέρουν στην εφορία. Ας με φορολογήσουν στάνταρντ. Κι αν τύχει και αλλάξω ρε παιδί μου φορολογική κλίμακα (λέμε τώρα) ή πιάσω την καλή, θα φροντίσω να τους ειδοποιήσω εγώ. Να μείνουν ήσυχοι.

Ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, διαβεβαίωσε επίσης όλους εμάς που έχουμε εκκρεμείς υποθέσεις στα δικαστήρια και εδώ και δέκα χρόνια περιμένουμε ακόμη να μας εκδώσουν απόφαση στην ιδιότυπη αυτή Μποτσουάνα των Βαλκανίων όπου ζούμε, «να μην ανησυχούμε για την πορεία και την απόδοση των ελληνικών δικαστηρίων. Οι δικαστές, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, εργάζονται αδιάκοπα, με φιλότιμο και αυτοθυσία». (Σαν κάποιον εισαγγελέα που είδαμε να κοιμάται όσο αγόρευε η υπεράσπιση; Δυστυχώς δεν μπορούσε κανείς να του πετάξει τίποτε να ξυπνήσει, γιατί θα θεωρείτο ασέβεια κατά του δικαστηρίου).

Μα, φαντάζεσαι να τιμωρούνταν με προσωρινή (έστω) αργία όλοι αυτοί οι δικαστικοί που δεν υπέβαλαν δήλωση; Θα καταλήγαμε να δικάζει η Κικίτσα η καφετζού και ο Νικόλας ο χασάπης σε λαϊκά δικαστήρια στις γειτονιές. Και δεν θα ‘ταν κι άσχημα εδώ που τα λέμε. Γιατί δεν μου το βγάζεις απ’ το μυαλό, ότι αυτοί τουλάχιστον – αν ο νόμος τους υποχρέωνε, θα υπέβαλλαν δηλώσεις πόθεν έσχες κάθε βδομάδα.

Τα συνδικάτα όμως είναι αήττητα. Τι θα κάνουν, σου λέει, θα μας βάλουν όλους φυλακή; Θα παύσουν όλο το δικαστικό σώμα; Θα βάλουν σε όλους τους ταξιτζήδες ταμειακή; Θα διώξουν κλωτσηδόν όλους τους γιατρούς που παίρνουν φακελάκι;
Όχι, κύριέ μου. Τότε ποιος θα δικάζει; Ποιος θα σου κάνει τον σωφέρ; Ποιος θα σε εγχειρίζει; Ποιος ΘΑ ΣΕ ΚΛΕΒΕΙ;
Το καλύτερο, πάντως, ο κύριος Κεδίκογλου, το άφησε για το τέλος: οι δικαστές μας δεν θα πρέπει, λέει, ούτε εκείνοι να ανησυχούν καθώς «η αυτοκάθαρση που θα συνεχιστεί στο δικαστικό σώμα και το 2006, ενισχύει τους ίδιους και το κύρος τους». Ωραία. Αφού τα τακτοποιήσαμε όλα λοιπόν, άντε να πηγαίνουμε και για ύπνο. Κι αν τα βρείτε μπαστούνια στο πώς γίνεται αυτή η έρμη η αυτοκάθαρση, ρωτήστε τους παπάδες. Αυτοί ξέρουν.

Πίπες

Στην Αγγλία, οι Βρετανοί βουλευτές ψήφισαν ομόφωνα νομοσχέδιο που θα ισχύσει απ’ το 2007 και προβλέπει ολική απαγόρευση του καπνίσματος σε κάθε χώρο εργασίας (δημόσιο και ιδιωτικό), αλλά άφησαν ένα παραθυράκι για να μπορούν εκείνοι να καπνίζουν στη Βουλή.

Πίπες.

Πίπες, τσιγάρα και πουράκλες. Μέχρι σήμερα νόμιζα πως σκυλάδικη νοοτροπία (μπείτ’, φάτ’, πιούτ’) έχουν μόνο οι δικοί μας βουλευτές όταν ψηφίζουν ομόφωνα για αυξήσεις στους εαυτούς τους ή για να προμηθευτούν δωρεάν λιμουζίνες.

Καρατζαφέρη, σκίστους

Oι έρευνες δείχνουν την σκληρή αλήθεια. Στην ερώτηση «Οι μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα, δημιουργούν προβλήματα και θα πρέπει οι περισσότεροι να φύγουν;», ΝΑΙ απαντούν το 68% των ψηφοφόρων της ΝΔ (παραδοσιακή αξία), το 60% του ΠΑΣΟΚ (μπράβο «συμμετοχική»), το 58% του ΚΚΕ (άλα της Αλέκα) και το 33% του Συνασπισμού (αμελητέα ποσότης). Ποιος είπε πως ο λαός είναι διχασμένος; Όχι μόνο ξέρει τι θέλει, ξέρει και τι ΔΕΝ θέλει. Αυτούς του παλιομετανάστες.

Καρατζαφέρη πας για πρωθυπουργός, αν δεν το κατάλαβες.

Περιμένεις τώρα εσύ, έτσι και πας ταξίδι σε καμιά «ξένη χώρα» να σου φερθούν με καλωσύνη. Μωρέ, κάτσε να σε δείχνουν στο δρόμο, να κινδυνεύεις να σε χαρακώσουν τίποτα σκίνχεντς εθνικιστές, να είσαι όλη μέρα σπίτι-δουλειά, να αριστεύεις και να μη σε αφήνουν να σηκώσεις σημαιάκι και έλα πες μου ότι «αγαπάς αυτή τη χώρα σαν να ‘ταν χώρα σου». Ζήτω το Χριστοδουλιστάν.

Επαγγελματικός προσανατολισμός

Για να ξέρετε (με ποιους έχετε να κάνετε). Δε νομίζω ότι χρειάζονται σχόλια. Σχολιανά, ίσως.

Ορθόδοξη ενημέρωση


Καλοκαίρι έρχεται...

Το κορίτσι με τα κρεατάκια στη μύτη


Τη θυμάται κανείς;
Και δεν το λέω μόνο επειδή το τεύχος του Ποπάϋ (απ' όπου και το σκανάρισμα) είναι πολύ πολύ παλιό...

Πλημμυρίδα


Θα πάρω μια ψαρόβαρκα (μωρό μου), θα πάρω μιααα ψαααρόβαααρκα.

Να εξηγούμαστε: ψαρόβαρκα θα πάρω μόνο αν βρω καμιά ξύλινη. Δεν θέλω πλαστική – που είναι και πιο ανθεκτική εδώ που τα λέμε. Το πλαστικό είναι παράγωγο του πετρελαίου και δεν θα ‘θελα με τίποτε να ρίχνω τις βουτιές μου από ένα βαρκάκι που στο DNA του θα έχει το όνομα του Μπους και του Σαντάμ. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τα ξύλινα βαρκάκια, καΐκια, κ.ο.κ. εδώ και χρόνια έχουν γίνει είδος προς εξαφάνιση. Καρνάγια και παππούδες που καλαφατίζουν συναντάς πια μόνο στις καρτ ποστάλ: είναι πιο ακριβοθώρητα κι από το Ροδάνθη.

Ναι, αλλά ξύλο δεν έχουμε πολύ (ε, ρε ξύλο που θέλουμε). Ούτε για ψαρόβαρκα. Τα κάψανε όλα. Πρώτα οι εμπρηστές και μετά οι χλιδάτοι στα τζάκια τους, στις επαύλεις που έχτισαν εκεί που έκαψαν οι εμπρηστές. Δεν μας έμεινε κολυμπηθρόξυλο. Σκέψου μόνο ότι σε αυτή τη χώρα δεν είμαστε ικανοί ούτε σπίρτα να φτιάξουμε, τα εισάγουμε από το Πακιστάν και την Ινδία. Άσχετο: αυτοί δεν έχουν να κάψουν τους νεκρούς τους στο Γάγγη, κάνουν και εξαγωγές;

Και θα μου πεις, τι να την κάνεις την ψαρόβαρκα ρε φιλενάδα; Το καλοκαίρι αργεί ακόμη. Κοίτα να ξεχρεώσεις το αμάξι, το δάνειο, τις πιστωτικές και το καθαριστήριο - που τους έχεις αφήσει αμανάτι τα ρούχα σου των ανθρώπων από την τελευταία φορά που πήρες αύξηση. Ψαρόβαρκα αγοράζεις και του χρόνου αφού σου αρέσει να κάνεις κουπί. Αυτό τον χειμώνα έχεις άλλο κουπί να τραβήξεις.

Σκέψου όμως, αντιπαρέρχομαι εγώ, πώς θα κυκλοφορείς χειμωνιάτικα στις πλημμύρες; Μια βροχούλα να ρίξει και η πόλη γίνεται Νεκρά Θάλασσα. Μια σκούνα θα τη χρειαστείς. Ένα τρεχαντήρι. Ένα εξωλέμβιο. Κάτι. Θα θες ας πούμε να πας από τη γάργαρη Γλυφάδα στο λιμνώδες Κορωπί (όποιος δεν έχει φάει ψαράκι απ’ το Κορωπί, δεν ξέρει τι θα πει ψάρι). Θα θέλει ο άντρας σου να πεταχτεί στο σούπερ μάρκετ για φρυγανιές. Ο γιος σου να παρκάρει έξω από κάποιο κλαμπ στην παραλιακή. Με τι θα πας; Κάλλιο με τρεχαντήρι (και γιο καραβοκύρη).

Χτύπα ξύλο (αν βρεις) που θα 'χουμε και άλλες πλημμύρες.
-Σιγά μη δεν έχουμε. Στην Ελλάδα παίζει πάντα η ίδια ταινία: Είχαμε φέτος πυρκαγιές; Είχαμε. Είχαμε πλοία-φαντάσματα στο Αιγαίο, που απέπλεαν την Άνοιξη από τον Πειραιά και έφταναν π.χ. στην Ψέριμο μέσα Αυγούστου; Είχαμε. Και μη μου πεις ότι έφταιξε το νοθευμένο πετρέλαιο που πάθαιναν βλάβες. Νοθεία υπάρχει παντού. Νοθευμένα ποτά πίναμε κι εμείς όλο το καλοκαίρι, τεκίλα με γεύση βαλβολίνης, ντακίρι με παγάκια αμόλυβδη, μαρτίνι με άρωμα αεροζόλ και ουίσκι θέρμανσης. Είδες κανέναν μας να μην πάει στη δουλειά του στην ώρα του; (Χικ).

Απ’ την άλλη, πολλοί τζετ σέτερς, κατοικούν σε ιδιόκτητα γιωτ. Αν ο Αλογοσκούφης και η παρέα του μου αφήσουν κανένα ευρώ να αγοράσω λιγάκι πιο μεγάλο καΐκι, μπορεί και να μετακομίσω μια και καλή εκεί, με τον γκόμενο και το σκύλο. Στην Ολλανδία, τη Γαλλία και το Λονδίνο δηλαδή πώς μένουν μέσα σε βάρκες στα κανάλια; Ε, αυτό θα κάνω κι εγώ. Και να σκεφτείς ότι εκεί δεν έχουν ΦΠΑ στα ακίνητα. Ακίνητα είπα; Σιγά μην αφήσω εγώ το καΐκι μου «ακίνητο». Αεικίνητο θα το κάνω.
Θα πρέπει βέβαια να βρω γκόμενο που να μην τον πιάνει η θάλασσα, αλλά δεν νομίζω ότι θα δυσκολευτώ. Στις μέρες μας είναι εκπαιδευμένοι οι μουρλοκακομοίρηδες - έχουν ολόκληρη θητεία στα κότερα των Τζίμηδων που τους προσκαλούν κάθε λίγο και λιγάκι στη Μύκονο. Αυτός που δεν θα έχει προϋπηρεσία είναι ο σκύλος μου, που ξαφνικά, από κατοικίδιο του ακάλυπτου θα πρέπει να γίνει κατοικίδιο καταστρώματος. Ξέρω όμως έναν ειδικό εκπαιδευτή που σε δυο τρεις βδομάδες θα μου τον κάνει Κουστώ τον Αζώρ.

ΥΓ. Η παραπάνω φωτογραφιούλα δεν είναι από την πλατεία Κάνιγγος, αλλά από τη Νέα Ορλεάνη. Εννοείται, απ' το βάλτο.

Mar 17, 2006

Φρούτα εποχής


Όταν οι ντομάτες σαπίζουν στα λιμάνια και όχι στο χωράφι, κάτι ύποπτο συμβαίνει. Και αυτή τη φορά δεν φταίει η ΕΕ, αλλά ένας Υπουργός Ναυτιλίας που έχει τόση σχέση με τη θάλασσα όση και ο Πρωθυπουργός μας με το προ ανασχηματισμού αξίωμά του, εκείνο του Υπουργού Πολιτισμού. Και βέβαια, την ίδια στιγμή, υπάρχει και η αντιπολίτευση, που έχει τόση σχέση με το κοινό αίσθημα όση και εσείς που με διαβάζετε με την εκτροφή γυμνοσάλιαγκα.

Το ζήτημα είναι ότι εσάς κανείς δεν θα σας κατηγορήσει για τους γυμνοσάλιαγκες που δεν θα εκθρέψετε, οι κυβερνώντες και οι αντικυβερνώντες όμως, έχουν ευθύνη. Γιατί εκείνοι έφεραν την κατάσταση στο απροχώρητο. Θα μου πείτε, ρε φιλενάδα, δε μας λες τίποτε καινούριο - οι ναυτεργάτες απέργησαν ζητώντας 5 εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό προκειμένου να μην πεθάνουν σε ψάθα (θαλάσσης).
Την ίδια μέρα, όμως, εξαγγέλθηκαν οι επιχορηγήσεις των πολιτικών κομμάτων για το 2006, συνολικού κόστους 52 εκατομμυρίων ευρώ – μια είδηση που πέρασε στα ψιλά. Αν «το κόστος της δημοκρατίας είναι υψηλό» όπως είπε επιφανής δημοσιογράφος σε τηλεοπτικό κανάλι, υποβαθμίζωντας τους φάλτσους κυβερνητικούς χειρισμούς σε επίπεδο λανθασμένης «επικοινωνιακής πολιτικής», θέλοντας έτσι να δικαιολογήσει ότι ναι, θα πρέπει να πληρώνουμε ετησίως αυτά τα χρήματα στα πολιτικά κόμματα, συμφωνούμε. Το κόστος της δημοκρατίας είναι υψηλό. Πρέπει να είναι για όλους όμως. Δώστε λοιπόν τα χρήματα (τους) στους ναυτεργάτες και ας αγοράσει φέτος λιγότερα σημαιάκια και χάμπουργκερ για την περιοδεία του πολιτικού του αρχηγού το ΛΑΟΣ, το ΠαΣοκ, η ΝΔ και όποιος άλλος διατείνεται ότι ενδιαφέρεται για το καλό αυτού του τόπου.

Δεν θα μπω στη διαδικασία να πολιτικολογήσω σχετικά με το αν έγιναν λάθος χειρισμοί, από ποιους, ποιοι φταίνε κ.λπ. Οι δημοσκοπήσεις μετρούν από μόνες τους ότι είμαστε η χώρα με την υψηλότερη διαφθορά στην Ευρώπη και ότι στην πρόθεση ψήφου προηγείται σταθερά η νυν κυβέρνηση. Στο κάτω κάτω, οι περισσότεροι που με διαβάζετε αυτή τη στιγμή, έχετε ψηφίσει ένα από τα δυο μεγάλα κόμματα. Το ζήτημα είναι: μήπως θέλουμε λίγο καλύτερη διαχείριση;
Μήπως επιθυμούμε, λόγου χάρη, οι πακτωλοί χρημάτων που πληρώνουμε για την εθνική μας άμυνα, να επενδύονται σε ελικόπτερα και όχι σε παγωτίνια;
Τα διόδια στην εθνική να γίνονται άσφαλτος, καλή, μελετημένη και ασφαλής;
Να έχουν ταμείο ανεργίας και περίθαλψη οι άνθρωποι που έχουν φάει τη ζωή τους στις αμμοβολές και στα νταμάρια; Γιατί, αν ναι, τότε, ίσως θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί μας (από όλα τα κόμματα!) έχουν στείλει τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια, ψηφίζουν ομόφωνα όταν πρόκειται να εγκρίνουν αυξήσεις στις βουλευτικές τους αποζημιώσεις ή να προμηθευτούν νέο tax free αυτοκίνητο και αν εκλεγούν δυο τετραετίες, μπορούν να πάρουν σύνταξη που εσείς κι εγώ δεν θα τολμούσαμε να δούμε τα μηδενικά τους ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα.
Θυμηθείτε τις τελευταίες εκλογές: χαζές ήταν οι good looking συνομήλικες μου να μην κατέβουν υποψήφιες; Μπαίνοντας στη Βουλή λύνεις το πρόβλημα της ζωής σου – μη σου πω και των παιδιών σου. Και σε ότι αφορά το περίφημο «ασυμβίβαστο» των βουλευτών, είναι απολύτως κατανοητό το να μην τους επιτρέπεται να κάνουν και δεύτερη δουλειά: το βουλευτιλίκι είναι επάγγελμα σωστό.

Από αυτή την άποψη, να είστε βέβαιοι ότι οι κοινοβουλευτικοί μας εκπρόσωποι θα κάνουν ο,τιδήποτε για να διασφαλίσουν τα κεκτημένα τους. Ακόμη κι αν χρειαστεί να σας στείλουν τα ΜΑΤ να σας κάνουν τις ντομάτες μπλε μαρέν απ’ το ξύλο. Ακόμη και αν χρειαστεί να ρίξουν χημικά και μπούφλες στα γεροντάκια που διαδηλώνουν για καλύτερες συντάξεις. Ακόμη κι αν αναγκαστούν να ποτίσουν με ζάχαρη το ρεζερβουάρ του τρακτέρ σας (για να μην ξεχνάμε και το παρελθόν). Με επιστρατεύσεις απεργών, αστυνομικούς μηχανισμούς καταστολής, κιχ για τις παρακολουθήσεις τηλεφώνων, προμήθειες και άλλα τέτοια ωραία που κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του έχει θε-σμο-θε-τή-σει για προστατεύεται από την διεκδικητική μανία όσων ανακαλύπτουν ότι δεν υπάρχει τίποτε γι’ αυτούς στην άκρη του ουράνιου τόξου. Μην αισθάνεστε λοιπόν καμία τύψη που κάποια στιγμή χρειάζεται να προστατεύσετε κι εσείς τα κεκτημένα σας, κύριέ μου. Βγείτε στο δρόμο, φωνάξτε, αλαλλάξτε και φάτε και καμιά ξεγυρισμένη. Είστε απολύτως σύμφωνος με την πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων: ο θάνατός σου - η ζωή μου.

Αν ήταν διαφορετικά, βεβαίως, να το συζητούσαμε. Αλλά όταν ο Αλογοσκούφης λέει ότι «δεν συνομιλεί με απεργούς», υπάρχει έστω και η παραμικρή αμφιβολία για τις προθέσεις του; Αν αύριο απεργήσετε επειδή ο εργοδότης σας αποφάσισε να σας περικόψουν μισθό και σύνταξη, να είστε βέβαιος ότι πάλι θα υπάρξει κάποιος άλλος υπουργός κάποιας άλλης ελληνικής κυβέρνησης, που θα αρνηθεί «να συνομιλήσει με απεργούς».
Και μη μου ξεθάψετε από το χρονοντούλαπο τίποτε «χαρισματικούς ηγέτες» που «έχουν όραμα», «βλέπουν μπροστά» ή «ενεργούν με ευρωπαϊκή προοπτική». Το πιθανότερο είναι ότι όσοι απ’ αυτούς σας έπεισαν κάποτε με αυτούς τους ισχυρισμούς, παντρεύονται (ή νοσηλεύονται) στο εξωτερικό και το πιθανότερο και όταν εσάς δεν σας περισσεύει ευρώ για να πάτε το καλοκαίρι διακοπές, εκείνοι πίνουν το μαρτίνι τους σε κάποιο θέρετρο όπου ο ήλιος δύει προς τη βίλα του Σπίλμπεργκ.

Cat power (τότε)



Υπάρχουν και κορίτσια που δεν πάνε στα γαμωριάλιτι. Και που διαλέγουν από μικρές nicknames σαν το Cat Power.

Ευτυχώς. Χάρη σε αυτές, αισθάνομαι, αν όχι ευτυχισμένη, τουλάχιστον λιγότερο μόνη.