Δέστε* κάτι άτομα!

*εννοώ "δείτε", αλλά μην το δέσετε κιόλας.


Πήγα να κάνω φορολογική δήλωση και το θυμήθηκα. Και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Ακόμη μια φορά.

Δικαστική πλάνη. Κι όχι μια. Πολλές. 336 για την ακρίβεια. Τόσοι ήταν οι δικαστικοί λειτουργοί και εισαγγελείς που, σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ρωμ. Κεδίκογλου, «αμέλησαν να υποβάλουν δήλωση πόθεν έσχες για το έτος 2004».
Πλανήθηκαν οι άνθρωποι. Ξέχασαν. Τους πήρε ο ύπνος πάνω απ’ τα χαρτιά της εφορίας και νόμισαν ότι τα συμπλήρωσαν. Θα τους πάρουμε το κεφάλι;

Αμέλησαν. Αυτοί, που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα μας ότι υπάρχουν και «εξ αμελείας» αδικήματα που τιμωρούνται. Σόρρυ, κύριε δικαστά θα λέω κι εγώ από αύριο, ΑΜΕΛΗΣΑ ότι πρέπει να έχω χρήματα για να πάρω κάτι να φάω. Έτσι πήγα και το πήρα χωρίς χρήματα. Μα, πιστέψτε με. Μέχρι προψές είχα χρήματα. Και είχα και να φάω. Σόρρυ, λέμε!

Δεν είχαν, λέει, πρόθεση. Απλώς, σκέφτηκαν ότι, να μωρέ, «αφού δεν άλλαξαν τα περιουσιακά μου στοιχεία από το 2003 μέχρι το 2004, δεν είναι και απαραίτητο να ξανακάνω δήλωση πόθεν έσχες». Σώπα. Δηλαδή θέλουν να μας πουν ότι τότε που έκαναν δήλωση κάθε χρόνο, άλλαζαν και τα περιουσιακά τους κάθε χρόνο; Κάθε χρόνο αγόραζαν ένα κοτεράκι, ένα κτηματάκι, άλλαζαν αυτοκινητάκι, πέντε έξι διαμερισματάκια και δεν συμμαζεύεται; Αν είναι έτσι, ΤΟΤΕ είναι ακριβώς που υπάρχει πρόθεση: το να αποφασίσουν ξαφνικά να μην κάνουν δήλωση μια χρονιά!

Για να μη σου πω ότι αφού κι εμένα δεν αλλάζει ο μισθός μου και έχει παραμείνει στάσιμος εδώ και κάτι χρόνια, ε, ας μην κάνω κι εγώ φέτος φορολογική δήλωση. Αφού με ξέρουν στην εφορία. Ας με φορολογήσουν στάνταρντ. Κι αν τύχει και αλλάξω ρε παιδί μου φορολογική κλίμακα (λέμε τώρα) ή πιάσω την καλή, θα φροντίσω να τους ειδοποιήσω εγώ. Να μείνουν ήσυχοι.

Ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, διαβεβαίωσε επίσης όλους εμάς που έχουμε εκκρεμείς υποθέσεις στα δικαστήρια και εδώ και δέκα χρόνια περιμένουμε ακόμη να μας εκδώσουν απόφαση στην ιδιότυπη αυτή Μποτσουάνα των Βαλκανίων όπου ζούμε, «να μην ανησυχούμε για την πορεία και την απόδοση των ελληνικών δικαστηρίων. Οι δικαστές, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, εργάζονται αδιάκοπα, με φιλότιμο και αυτοθυσία». (Σαν κάποιον εισαγγελέα που είδαμε να κοιμάται όσο αγόρευε η υπεράσπιση; Δυστυχώς δεν μπορούσε κανείς να του πετάξει τίποτε να ξυπνήσει, γιατί θα θεωρείτο ασέβεια κατά του δικαστηρίου).

Μα, φαντάζεσαι να τιμωρούνταν με προσωρινή (έστω) αργία όλοι αυτοί οι δικαστικοί που δεν υπέβαλαν δήλωση; Θα καταλήγαμε να δικάζει η Κικίτσα η καφετζού και ο Νικόλας ο χασάπης σε λαϊκά δικαστήρια στις γειτονιές. Και δεν θα ‘ταν κι άσχημα εδώ που τα λέμε. Γιατί δεν μου το βγάζεις απ’ το μυαλό, ότι αυτοί τουλάχιστον – αν ο νόμος τους υποχρέωνε, θα υπέβαλλαν δηλώσεις πόθεν έσχες κάθε βδομάδα.

Τα συνδικάτα όμως είναι αήττητα. Τι θα κάνουν, σου λέει, θα μας βάλουν όλους φυλακή; Θα παύσουν όλο το δικαστικό σώμα; Θα βάλουν σε όλους τους ταξιτζήδες ταμειακή; Θα διώξουν κλωτσηδόν όλους τους γιατρούς που παίρνουν φακελάκι;
Όχι, κύριέ μου. Τότε ποιος θα δικάζει; Ποιος θα σου κάνει τον σωφέρ; Ποιος θα σε εγχειρίζει; Ποιος ΘΑ ΣΕ ΚΛΕΒΕΙ;
Το καλύτερο, πάντως, ο κύριος Κεδίκογλου, το άφησε για το τέλος: οι δικαστές μας δεν θα πρέπει, λέει, ούτε εκείνοι να ανησυχούν καθώς «η αυτοκάθαρση που θα συνεχιστεί στο δικαστικό σώμα και το 2006, ενισχύει τους ίδιους και το κύρος τους». Ωραία. Αφού τα τακτοποιήσαμε όλα λοιπόν, άντε να πηγαίνουμε και για ύπνο. Κι αν τα βρείτε μπαστούνια στο πώς γίνεται αυτή η έρμη η αυτοκάθαρση, ρωτήστε τους παπάδες. Αυτοί ξέρουν.