Απέραντο γαλάζιο

- Όταν η Βουγιούκλω τραγουδούσε «αυτό το βλέμμααα το γαλάΖΟ που δεν αντέεεχω να θωρώ…», το περίμενε κανείς ότι θα έφτανε μέρα που το μπλε κυλοτί της Εθνικής μας Ομάδος θα μας εγίνετο ΤΟΣΟ απεχθές;
- Όταν τα «δικά μας παιδιά» (πόσο κόσμο εγάμησαν εν τέλει για να κάμουσιν τόσα γαλάζα μοσχαράκια;) εβολεύοντο εις τα γραφεία παρά των πρωθυπουργώ, κανείς δεν σκέφτηκε ότι τα ίδια κάνουν και τα πράσινα βουβαλάκια;
- Όταν ο νέος υπουργός πολιτισμού Βουλγαράκ-ατάκ, αντί για το Σφακιανάκη σεργιανάει στα μπετά της Ακρόπολης, δεν βαριέται ο άνθρωπος;
- Όταν η Μαριέτα Γιαννάκου βλέπει εφιάλτες, υπάρχει ένας κοκκινοτρίχης διαβολάκος ονόματι Κον Μπέντιτ που υποκινεί ανταρσίες στο ερεβώδες υποδυνείδητό της;
- «Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται, ο ήλιος είναι βέβαιος κ.ο.κ.» (άσχετο, αλλά ο πρώην στρατευμένος με τη ΝΔ, Μίκης, πόσο πιο αριστερός είναι από τον συνεργάτη του Ο’Χάρα, Μίκυ Μάους;)
- Ο Σταύρος Ξαρχάκος, πάλι, γιατί δεσμεύει θέση πάρκινγκ για βουλευτικό αυτοκίνητο στο κέντρο της Αθήνας και πάει και παρκάρει ΔΙΠΛΑ;
- Γιατί ο πρωθυπουργός ανεβαίνει τα σκαλιά του Μαξίμου σκύβοντας μπροστά; Προπονείται; Τον πονάει η μέση του; Παράφαγε;
- Ο Γιωργάκης θα ξαναπιάσει σκούπα ή να του στείλουμε για βοήθεια καμία ανασφάλιστη οικονομική μετανάστρια που διέφυγε του Καλούση;
- Πόσο πιο σκυλάδικη ακόμη μπορεί να γίνει η πληθυντική εκσπερμάτωση της μπατσο-φορτηγατζίδικης πολιτιστικής μας αισθητικής όπως αυτή αποτυπώνεται στο εξαιρετικά πετυχημένο βιντεοκλιπ της Βίσση;
- Πόσο προκλητικό μπορεί να είναι το γεγονός ότι την ώρα που εσύ κι εγώ δεν έχουμε να πάρουμε τσιγάρα, τα γερόντια ξεροσταλιάζουν στις ουρές των ΙΚΑ και τα πρόστιμα από την ΕΕ πέφτουν βροχή για ότι πιο αυτονόητο μπορείς να φανταστείς (από την Ολυμπιακή μέχρι τον Κουρουπητό και την Ψυτάλλεια) χάρη στις μαλακίες αυτών που κυβέρνησαν και αυτών που κυβερνούν, οι μητροπόλεις απαλάσσονται από τη μπλε φορολογία; Ποιος Άγιος- που-δεν-έλιωσε, λέμε. Αυτό κι αν είναι θαύμα.
Απέραντο γαλάζιο.