Sep 12, 2006

Μη λες ονόματα


-Feels good to be here! Φώναξε ο KR στον κόσμο στη συναυλία.
Mια ιαχή τον υποδέχθηκε. Κρατώντας την κιθάρα του και πριν ξεκινήσει το επόμενο κομμάτι πλησίασε ξανά στο μικρόφωνό του -μια που κανονικά δεν τραγουδούσε αυτός, αυτός ήταν ο κιθαρίστας- και με άδολη χαρά και αφέλεια ξαναείπε στο κοινό:
Ιt feels good to be anywhere!
Mια βουβή παγωμάρα άρχισε να εξαπλώνεται, που σιγά σιγά έγινε χαχανητό και θυμηδία. O ΚR ξεκίνησε αμέσως να σφαλιαρώνει στις χορδές την εισαγωγή του Can’t You Hear Me Knockin’.

Μας το διηγόταν ο Μ. στο μπαράκι και χασκογελάγαμε – είμαστε όλοι fans των RS και πιο πολύ του KR, ειδικά ο Μ και ο Θ.
Στη συνέχεια, απορήσαμε με το τι μαλακίες έπαιζε ο dj. Συνήθως ο Α, δεν έχει αντίρρηση όταν είμαι εκεί να με αφήσει να του διαλέξω μια σειρά κομμάτια στη σειρά, αυτή τη φορά όμως, μάλλον το παράκανε και καταλήξαμε να ακούμε κομμάτια που τα άκουγες αυτή την εποχή και στο τελευταίο μπαράκι.
Η Τ. είναι η γυναίκα του Θ. και τη γνώρισα εκείνο το βράδυ. Είναι γλυκύτατο παιδί, όπως και ο Θ. Τον Μ. πάλι είχα καιρό να τον δω, σχεδόν δεν ήξερε ότι χώρισα. «Κάτι είχε πάρει τα’ αυτί μου», λέει, «παλουκώσου και λέγε».
Δεν έχω τίποτα να σου πω, μωρέ του, απάντησα. Λέγε καλύτερα εσύ: πώς πλακωθήκατε με τον Μπ. ενώ είχατε φύγει μαζί για συναυλίες; Είδα τις προάλλες τον Π. και μου είπε «ο Μ. είναι πολύ περήφανος και μες την τρελή χαρά, επειδή τον έδειρε ο Μπ. Του ράγισε τον αγκώνα κι εκείνος του έσπασε δυο δάχτυλα».

-Χααα… γέλασε το κάθαρμα. Περάσαμε πολύ ωραία το καλοκαίρι μας. Μην το πεις πουθενά.



ΥΓ. Το παραπάνω στόρυ, θέλει κάτι να πει, που το έχουν πει άλλοι καλύτερα από μένα.
Το postάκι αυτό είναι έκθεσις (ιδεών και μόνο, να εξηγούμαστε). Εκθέτει αλλά δεν εκτίθεται. Ονοματίζει χωρίς να λέει, λέμε! Θα το προτιμούσα με ονόματα ή έστω, με ένα γκρι σωβρακάκι για ξεκάρφωμα.
Όπως φαίνεται όμως, πιο ασφαλές είναι να κλείνουμε το ματάκι στη ζωή και να ζούμε λαθραία - όπως και διαβάζουμε ο ένας το blog του άλλου.
Νιάου let me xplain one or 2 or three things, just for the fun of it:
KR = Κeith Richards, RS = Rolling Stones. Π = Plato… κ.ο.κ.

Τhis post is based on a true story – Κυριακή βράδυ στο μπαράκι B.



13 comments:

alX said...

"It feels good to be anywhere"
Αφού κόντεψε να πεθάνει και βρίσκεται με το ένα πόδι στον τάφο... λογικό μου ακούγεται να λέει κάτι τέτοιο...
Από την άλλη, δεν ξέρω γιατί, πείτε με παρανοϊκό, πιστεύω πως μετά από μια πυρηνική καταστροφή θα επιβιώσουν οι κατσαρίδες και ο Κιθ.
Τσκ τσκ...

Mantalena Parianos said...

V>>
Ο Μ. πάντως, μας είπε ότι ΣΥΝΕΒΗ Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ εκτός από το να πέσει ο Keith Richards από δέντρο. Σκέψου το λίγο.
Υπάρχει ποτέ περίπτωση να τον άφηναν να ανέβει μόνος του; Υπήρχε ποτέ περίπτωση να τον άφηναν να κατέβει μόνος του;

Όσο για τις κατσαρίδες και την πυρηνική καταστροφή, συμφωνούμε. Ο τύπος έχει απόθεμα από "δεύτερες ευκαιρίες". Κι εμείς που νομίζαμε ότι τις ξόδεψε όλες στα '70s!

alX said...

Καλά αυτό με το δέντρο είναι τελείως σουρεάλ.
Μου θυμίζει μαυρισμένο μάτι από μπουνιά και την δικαιολογία "Εεε... Έπεσα κατά λάθος πάνω στην πόρτα".
Τώρα για κάποιο λόγο, τους φάνηκε λογικό να πουν κάτι τέτοιο.
Από την άλλη είναι τόσο εξωφρενικό, που θα μπορούσε άνετα να είναι αληθινό.
Σκέψου. Ποιος θα το σκεφτόταν σαν δικαιολογία;

Αν μη τι άλλο είναι πρωτότυπο. Ο Κιθ με λίγο αίμα στο LSD/Coke/Επινεφρίνη/Whatever του να σκαρφαλώνει να πιάσει μπανάνες...

Κοιλάκανθος said...

Άτομα να πουλούν την ίδια τρέλα με αυτήν που πουλούσαν πρίν 30 χρόνια, και να το θεωρούμε και cool...μου θυμίζει τις καλά βολεμένες συνταγές του Hollywood...ίσως και να έπρεπε να πεθάνουν στα 27 τους για να γίνουν αυτομάτως άγιοι.

Κοιλάκανθος said...
This comment has been removed by a blog administrator.
alX said...

Αν είχε να προτείνει κάτι καλύτερο η μουσική βιομηχανία ίσως να μην πουλούσαν ακόμα τόσο πολύ.
Αλλά όταν δεν υπάρχουν εναλλακτικές, αναγκαστικά ακολουθείς την πεπατημένη.

She comes in colors.

vromogato said...

φαντάζομαι το καμάρι του γυμναστή του όταν τον είδε να κάνει τη φιγούρα με τα ανοιχτά πόδια ξεπερνώντας τις αρθρίτιδες
εγώ πάντως λέω να πάω στη συναυλία του τζίμι χέντριξ

weirdo said...

!..
Καλησπέρα, κορίτσι..
(Ε, δεν παίζεσαι πια...:)
Μουτς

Anonymous said...

Φτάνει πια με τους RS...
40 χρόνια βαρέθηκα να τους βλέπω!
Ασε που η μουσική τους μου φαίνεται πάντα απλοική και copy - paste...

Mantalena Parianos said...

V>>
"είναι τόσο εξωφρενικό, που θα μπορούσε άνετα να είναι αληθινό"

Aυτό θα σκέφτηκε και ο Jagger πριν προβούν σε δηλώσεις! Τον έχω ικανό.
;)

She's like a rainbow


ΚΟΙΛΑΚΑΝΘΕ>>
Εγώ πάντως στην τελευταία τους συναυλία στο ΟΑΚΑ, είδα τον Jagger να πέφτει στα τέσσερα και να γλύφει τα δάχτυλα της τραγουδίστριας στο Gimme Shelter. ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ αυτά αν δεν είσαι τρελός.

BROMOGATO>>
Στάζεις κακία!
"ξεπερνώντας τις αρθρίτιδες"
-η κόκα, πιστεύω, τα γιατρεύει όλα σε αυτές τις ηλικίες και τα "μεγέθη".


"εγώ πάντως λέω να πάω στη συναυλία του τζίμι χέντριξ"
-Αν έρθει στο Gagarin, μην πας. Έχει χάλια εξαερισμό.
:ΡΡρρρρρΡΡΡΡΡρ

WEIRDO>>
Παίζομαι. Αρκεί να ξέρεις πώς να με παίξεις: με την πλάτη στο καλάθι, ή face to face;
:)
με έχει πιάσει η σάχλα μου


ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΑ ΜΕ ΣΠΑΘΙ>>
Είσαι αποθέωση. Πρώτη φορά μου συμβαίνει να αφήνω κόμμεντ σε κάποιον μπλόγκερ και είτε
α) να εξαφανίζεται το ποστ,
β) να μην εμφανίζεται ποτέ το κόμμεντ (λάθος, μου έχει συμβεί σε ένα-δυο που είχαν comment moderation και δεν τους άρεσαν αυτό που έγραφα)
και
γ) να μου απαντά ο μπλόγκερ στο δικό μου μπλογκ.

Τη φράση θα την ποστάρω κάποια μέρα, γιατί μου άρεσε πολύ και επειδή μου την προσφέρεις, αλλά θα γράψω που τη διάβασα. Αν θες μην εξαφανίζεις τα πάντα. Μ' αρέσουν αυτά που εκφράζεις.

Το ποίημα με την ιστορία της πριγκήπισσας είναι ρκετά στρυφνό για τα πτωχά αγγλικά μου, but it's nice.

ΑΡΓΥΡΗ>>
"η μουσική τους μου φαίνεται πάντα απλοική και copy - paste"

-Δεν θα διαφωνήσω - για τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον. Αλλά και η απλότητα έχει βάθος. Εμένα μ' αρέσουν πάντως, γιατί στις μέρες μας, σημασία έχει το attitude και όχι τόσο το τι παίζεις.
Λέω, τώρα.
:)

pascal said...

Έχεις κάτι εναντίον των γκρι σωβράκων; Όχι, αν έχεις, πέστο ανοιχτά. Μην αφήνεις υπαινιγμούς.

pascal said...

Και όσο για την έκθεση και την ασφάλεια κ.λπ, έχω να πω ότι προσωπικά έχω εκτεθεί, γνωρίζοντας αρκετούς bloggers στη real life. Δεν μπορώ να πω ότι το μετάνοιωσα.

Mantalena Parianos said...

PASKAL>>
μουτς

ΠΡΙΓΚΗΠΙΣΣΑ ΜΕ ΣΠΑΘΙ>>
μουτς μουτς
(δεν είμαι πάντα fluent!)
:)