Κοίτα το τσογλανάκι. Μα, όχι, κοίτα το. Τα αγόρια έχουν του πέους τους τον χαβά. Από μικράκια.
Και το ζήτημα, δεν είναι ότι δεν το γουστάρουμε, όοοχι. Το ζήτημα είναι ότι όπως ο πιτσιρικάς της φωτογραφίας, σου κατσικώνονται στον κόκκυγα και "θέλουν κι άλλο" (αν είσαι τυχερή).
Basta, βρε αλητάκο, λέμε. Ώπα. Σήκω λίγο, να σηκωθώ κι εγώ, γιατί αν συνεχίσεις έτσι, δεν θα μπορώ να περπατήσω, τσουτσουνοκράτορα της απέραντης φαλλοκρατίας.
Εξακολουθώ να προτιμώ τα φύκια για τροφή, αντί για τα ποιητικά σκουπίδια που καταναλώνει η αγκαθωτή χλωρίδα της μπλογκόσφαιρας - είναι πιο υγιεινά και κάνουν καλό και στην επιδερμίδα (Jacques-Yves Cousteau speaking from the grave. YOUR grave, sweetheart).
Αλλά που να ξέρετε όλες από ποιοτικά εστιατόρια gourmet, ε; Αρκεί που ξέρετε από "πχιοτικά ιστολόγια".
:D
ΥΓ.
Μα, πως συνδυάζω τα ασυνδύαστα, η ασύστολη παίχτρια. Ούτε ο Ζε Ρομπέρτος (σωστό είναι αυτό τώρα;), ο Χοσέ Καστίγιο (αυτό ΕΙΝΑΙ σωστό, δεν είναι;) και ο Χρήστος Ζαμπούνης να ήμουνα (πάρε το πούρο σου πιο 'κει άνθρωπέ μου, απ' τον καπνό δεν βλέπω την αχινοσαλάτα).
Συνδυασμός "τροφών" λέγεται αυτό. Σεξ και φύκια.
Γκουρμεδιά ολκής, όπως στα μέρη όπου μπορεί να τύχει να τρακάρεις τους προαναφερθέντες να τρώνε τον άμπακο και να τους σερβίρει πάντα ο ίδιος μετρ, κάποιος που ακούει στο όνομα Αγλέωρας.
11 comments:
Να σαι καλά! Πολύ ωραίο ποστ!
Φοβερή η πρώτη φωτογραφία Mantalena.
Αλλά για εξήγησε μου: "αν είσαι τυχερή" και θέλουμε κι άλλο γιατί να σηκωθείς; Γιατί διαμαρτύρεσαι;
Υγ: Ζε Ρομπέρτο λέγεται και Νέρυ Καστίγιο. Ουρουγουανός είναι το παιδί όχι κομπάρσος στο Εσμεράλντα... :D
lol
mono auto lew
Δεν άντεξα αρχιέρια Mantalena και μπήκα στον πειρασμό να γράψω ένα λεζαντο-διάλογο αφιερωμένο στην πρώτη φωτογραφία:
"Μαμά, μαμά έλα να δεις μια τρύπα!"
"Την ξέρω καλά παιδάκι μου... Αχ να ξερες ποιος βγήκε κάποτε από κει μέσα;"
"Ποιος μαμά, μήπως ο μπαμπάς;"
"Η αλήθεια είναι ότι ο μπαμπάς έχει μπει και βγει αμέτρητες φορές εκεί μέσα αλλά δεν εννοούσα ακριβώς αυτό! Εσύ βγήκες κάποτε από εκεί μέσα, χρυσούλη μου, εσύ!"
"Μπορώ να ξαναμπώ μαμά;!"
-Σε αυτό το σημείο τραβήχτηκε η φωτογραφία.-
"Σταμάτα τις βλακείες αγόρι μου, θα σε μπατσίσω!"
"Εντάξει μαμά... Μπορώ να ρωτήσω κάτι τελευταίο."
"Πρόσεχε τι θα ρωτήσεις, μην σου ‘ρθει καμιά ανάποδη"
"Απ τη μικρή τρυπούλα βγήκα μαμά, ή απ τη μεγάλη!"
"Απ τη μικρή ΣΚΑΤΟΠΑΙΔΟ, απ τη μικρή!!"
alli tripa psaxnei o pitsirikas! tin 9h pili!
Ο πιτσιρικάς μπορεί να μη ξέρει ακριβώς τί είναι,
ξέρει όμως πού ακριβώς πρέπει να το βάλει!
DIMITRIS>>
Ρε συ, ΠΡΕΠΕΙ να σηκωθείς κάποια στιγμή. Μετά δεν μπορείς να περπατήσεις, λέμε.
"Ζε Ρομπέρτο και Νέρυ Καστίγιο"
Πολύ ΑΣΤΕΙΑ ονόματα. Στο Εσμεράλντα νομίζω έχουν καλύτερα.
:Ρ
ΜΑΡΓΟΥΔΑΚΙ>>
Χαίρομαι που χαίρεσαι (επιτέλους).
Ακόμη περιμένω εκείνο το mail σου με την τελετή λήξης! ;)
ΒΙΤΑ ΜΙ ΜΠΑΡΟΥΑΚ>>
Έχεις παιδιά;
ΠΩΣ ΥΑ ΤΑ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΕΙΣ καλέ με αυτά τα μυαλά που κουβαλάς, ε?
:Ρ
ΔΡ ΣΚΑΦΙΔΑ>>
Την 9η Πύλη;
Κοίτα, επειδή την κυρία της φωτογραφίας τυχαίνει να την ξέρω: Τα είχε με τον Μιχάλη απ' τα ντονέρ, με τη Μαρία την περιπτερού, με τον Σάκη τον πυροσβέστη, με τον Λινάρδο τον νεωκόρο και με τον πατέρα Ισίδωρο μαζί, αλλά ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΠΟΤΕ.
:Ρ
ΧΑΡΙΤΩΝ ΣΠΕΗΣ>>
Η φύση, στον έρωτα όπως και στη μαγειρική, σπανίως μας εμφυσά τη διάθεση για κάτι δυσάρεστο. Αρκεί να έχεις τα σωστά υλικά. ;)
Ανόνυμους (deleted)>>
Μπερδεύτηκα ρε συ: δεν ήξερα αν πρέπει να θεωρήσω το comment σου spam και να το σβήσω ή να σε γράψω στα παλιά μου τα Νike.
Κάπου διάβασα για τον αγλέουρα ότι ήταν ένα φυτό που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες σαν γαρνιτούρα γύρω από το κρέας.(στολίζανε την πιατέλα ντε)
όποιος πείναγε πολύ έτρωγε ακόμα και αυτό...από κει βγήκε το έφαγε τον αγλέουρα.
Είναι αγλέουρας...(το φυτό όχι ο τυπος με το ηλίθιο όνομα Αγλέωρας)
Τρυφερητά?
άσε με λίγο να στο λεω
δικο σου ειναι
Αυτο το μοντελο ψησταρια μονο ο Λεοναρδος Νταβιτσης μπορουσε να τη σχεδιασει.
...σωστος κι ο πισπιρίγκος, εξελιξιμος!!!
CAΝDY BLUE>>
Ποιοι αρχαίοι; Και με τον Ζαμπούνη να έβγαινα, θα έκανα γουρουνιές: παπάρες στη σως, κριτσι-κρίτσι τα ψωμάκια στις σαλτσούλες κ.ο.κ. το χορταρικό θα μου ξέφευγε;
:)
Χρήσιμο πάντως, να ξέρω αυτό που μόλις μου έμαθες. Την επόμενη φορά που θα με κοιτάξουν υποτιμητικά σε κανένα μπουφέ (αν και εκεί όλοι πέφτουν σαν τους στερημένους), θα τους πω την ιστορία της λέξεως.
;)
Τρυφερητά. Νιαουρίζω, λέμε.
ΘΕΙΕ ΙΣΙΔΩΡΕ>>
Νόμίζω ότι αν υπάρχει κάτι που να συνδέει τις δυο αυτές φωτογραφίες, είναι η προοπτική σε βάθος χρόνου. Ο πιτσιρίκος έχει μέλλον (και αυτός και ο άλλος, φρονώ) και η ψησταριά επίσης - θα φορεθεί πολύ στο αντάρτικο πόλεων το Πάσχα.
:)
Post a Comment