Alt.End.Mix

Το μανταλενομίξ που χρωστούσα όταν όλα έμοιαζαν δίχως νόημα; Ε, να το, λέμε. Να το, να το πετιέται - όχι στα σκουπίδια, ε!

Και τα uploads μας κάναμε, και μυαλό δεν βάλαμε, και επιμένουμε να υπάρχουμε ακαταστάλλαχτοι και ακατάστατοι σαν τρομοκρατική οργάνωση που το σκάει την τελευταία στιγμή από τη γιάφκα.

Tα κομμάτια βέβαια, έχουν κάτι εσχατολογικό sans doute (προορίζονταν για αποχαιρετιστήρια χρήση bye bye), ma che cosa potrei fare? Eίχα αυτό το μυξ μέσα στο κεφάλι μου καιρό. Και στο PC μου επίσης. Στον γαμω-uploader δεν το είχα μόνο. Ε, τώρα το 'χω. Και το έχετε και 'σεις. :)


Alt.EndMix
48MB (69’37’’)

1. American Dog – Rock ‘n Roll*
Βρήκα αυτή τη σπουδαία διασκευή (στην αρχή ο κιθαρίστας παίζει την εισαγωγή από το Stairway to Heaven) –και κάμποσα ακόμη σούπερ κομμάτια- στο τελευταίο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Classic Rock στο πρακτορείο ξένου Τύπου στην Πάρο και είχε διασκευές από σύγχρονα groups σε κομμάτια των Zeppelin. Κόλλησα με αυτά όλο το καλοκαίρι.

2. Audioslave - Be Yourself
Τι να πεις εδώ. Τα λένε όλα οι στίχοι και η φωνή. Τίποτα δεν έχει νόημα αν δεν μπορείς να είσαι εσύ. Δεν μπορείς να ελπίζεις ποτέ ότι θα ζήσεις αρμονικά με το σύμπαν ή με έναν άνθρωπο, αν αυτό που δείχνεις προς τα έξω είναι «ο καλός σου εαυτός», αν γκομενίζεις, αν το «προσπαθείς», αντί να μπορείς απλά να είσαι ο εαυτός σου. Κάποιος πρέπει να σε δεχτεί γι’ αυτό που είσαι, όπως είσαι. Κι αν χρειαστεί να πονέσουμε όλοι μαζί, ή να μας τραβήξει και κανένας φίλος το αυτάκι, ε ας το κάνει. Γι’ αυτό είναι οι φίλοι. Λέω τώρα. (χικ)

3. Caesars – When You Hit the Ground
Προοριζα αυτό το τραγουδάκι για εκείνο το αποχαιρετιστήριο post, γιατί ο στίχος του λέει «it’s not the fall that hurts, it’s when you hit the ground» και μου ταίριαζε τέλεια με την ατάκα από το Παρίσι – Τέξας του Βέντερς (-Are you afraid of hights? –No. I’m afraid of falling).

4. Anouk – So Hard
Ήταν τόσο καλή αυτή η Ολλανδέζα, που τα βρόντηξε και έφυγε με τον κιθαρίστα της. Και καλά έκανε. Σήμερα θα την είχαν κάνει σαν την Aguilera.

5. Firewater – Anything at all
Κι άλλοι αγαπημένοι μου αλητάμπουρες. Μπαίνει το κομμάτι, η βραχνή φωνή σε παίρνει απ’ τα μούτρα, το beat μπαίνει στο 4 και στο ρεφραίν είναι σα να χορεύουν όλοι οι διάολοι παρέα: It’s a cold day down here in hell, and it’s a long way, long way to heaven / but it’s ok ‘cause we’re singin’ with the angels… Χα!
Στο site τους www.firewater.tv/ (κλικ) πατήστε Music για να ακούσετε σε real time (χωρίς να εγκαταστήσετε κανένα player) όλο το δίσκο The Man On The Burning Tightrope, απ’ όπου και αυτό το τραγούδι.

6. Mars Volta – The Widow
Δεν γράφονται εύκολα στις μέρες μας τέτοια κομμάτια. Αν ήταν στα ‘70s, σήμερα θα το θεωρούσαμε ύμνο. Για όσους δεν ξέρουν τους Mars Volta, το πλάσμα που τραγουδάει (Cedric Bixler-Zavala) είναι άντρας. Δες φάτσες.

7. Cure – Alt.End
Το τελευταίο studio cd τους είχε μέσα τέτοια tracks! Θα μπορούσε να έχει γραφτεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και πριν από 20 χρόνια.

8. Stone Temple Pilots – Break On Through
Από τον δίσκο – tribute στους Doors όπου παίζουν οι ίδιοι οι Doors (πλην του Morrisson φυσικά – αυτός είπαμε εκείνη την εποχή τραγουδούσε το House of the Rising Sun). O τίτλος του album είναι Stone Immaculate – αν το έχετε ΜΗΝ το χαρίσετε, ΜΗΝ το πουλήσετε, ΜΗΝ το χάσετε. Αν δεν το έχετε, βρείτε το, αγοράστε το, κατεβάστε το, κλέψτε το, γενικά. Μα, όχι. Δείτε tracklist:

1. Break On Through - Stone Temple Pilots
2. Riders On The Storm - Creed
3. Light My Fire - Train
4. Peace Frog - Smash Mouth
5. L.A. Woman - Days Of The New
6. Love Me Two Times - Aerosmith
7. Under Waterfall - The Doors (αυτό είναι remix γαμάτο με τη φωνή του άγιου Jim)
8. Wild Child - The Cult
9. Roadhouse Rap - Jim Morrison (και αυτό)
10. Roadhouse Blues - John Lee Hooker / Jim Morrison
11. Is Everybody In? - William S. Burroughs (απαγγέλει ποίημα του Jim)
12. Hello I Love You - Oleander
13. Touch Me - Ian Astbury
14. Children Of Night - Perry Farrell/Exene
15. Love Her Madly - Bo Diddley (ένα 7λεπτο αριστούργημα)
16. The Cosmic Movie - The Doors
17. The End - Days Of The New (η πιο καλή διασκευή στο The End, ίσως επειδή παίζουν όλοι οι Doors)

9. 22-20s – Shoot Your Gun
Μα, τι απέγιναν αυτά τα παλικάρια, ξέρει κανείς; Το ΝΜΕ τους είχε βαφτίζει «ελπίδα της χρονιάς» πριν δυο χρόνια και λογικό, με τέτοιες κομματάρες. Ήταν το νέο hype in London town. Ποιοι Franz Ferdinand μωρέ. Mπροστά στους 22-20s είναι απλά συμπαθητικοί.

10. Mando Diao – Down In The Past
Tα παιδιά στο Ποπ και Pok έγραψαν τελευταία μια παρουσίαση στη Σουηδική σκηνή και είχαν φωτογραφία των Mando Diao. Έκπληξη! Νόμιζα ότι ήμουν η μόνη fan στην Ελλάδα. Ανάθεμα κι αν ο συντάκτης τους είχε ακούσει τίποτα πριν τους γνωρίσει. Ισχύει πάντως αυτό που έγραψε στο τεύχος: ότι η Σουηδική σκηνή είναι αυτή τη στιγμή η τρίτη σε εξαγωγή συγκροτημάτων μετά την Αμερικανική και τη Βρετανική.

11. Μadrugada – I Don’t Fit
Θα τους ξαναδώ όσες φορές και να έρθουν. Και στις πρόβες τους να ζούσα μέσα σε έναν ενισχυτή, πάλι θα πήγαινα στις συναυλίες τους.

12. Μuse – Muscle Museum
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αυτό το τραγούδι μου ακουγόταν τόσο συνταρακτικό. Μέχρι που τους είδα live.
She had something to confess to
But you don’t have the time so
Look the other way
You will wait until it's over
To reveal what you’d never shown her
Too little much too late

13. Sunday Drivers – On My Mind
Γαμώτο. Τους έχω ξαναποστάρει αυτούς τους Ισπανούς. Συνεχίζει να ισχύει πάντως: on my mind, there’s a thing that I can’t explain, and I ‘m quite, really quite (χμ) most of my time… Aλήθεια.

14. Μπλε – Φοβάμαι
Ίσως η πιο όμορφη και ιδιοσυγκρασιακή φωνή που χαντακώθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Δεν έμενες στο εξωτερικό ρε Θεοδοσία… δισκάρες θα έκανες σήμερα.

15. Τhirteen Senses – Thru the Glass
Δεν ξέρω αν είναι βίτσιο, αλλά στο site τους www.thirteensenses.com, λέει ότι παίζουν Λονδίνο στις 13 Oκτωβρίου, 13 Νοεμβρίου και 13 Δεκεμβρίου. Αν δεν πέφτει καμία Παρασκευή, λέω ν’ ανέβω. :)

16. Snowpatrol – Shut Your Eyes
Κι αυτό το έχω ξαναποστάρει, αλλά το έφαγε η μαρμάγκα τότε που το snapdrive ε γα μι έ το και το fileDen ε μα λα κί ζε το. Από το τελευταίο τους.

17. Sheryl Crow – My Favourite Mistake
Tώρα γιατί το έβαλα αυτό εδώ, κανείς δεν το ξέρει. Ούτε κι εγώ, φυσικά. Όταν το ακούω όμως, σκέφτομαι πάντα ότι η Sheryl Crow είναι η φίλη που θα ήθελα να βγω μαζί της για μπίρες. Χικ, λέμε (μου έλειψαν τα «χικ» μου, γμτ, άντε να χειμωνιάσει)

18. Passengers – Your Blue Room
Side – project των U2 - έχουμε απαρτία εδώ, με τον Daniel Lanois πρόσθετο μέλος. Ο δίσκος δεν λέει πολλά (είναι πολύ πειραματικός), σε αντίθεση με αυτό το κομμάτι.

Καλή ακρόαση

xψs
(χικ, ψιτ, sic)