WEIRDO>> Θεωρώ το σχόλιό σου, αποτέσμα της σημερινής σου πικρίας επειδή η βροχή σου μούσκεψε τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά σου. Ωστόσο θα απαντήσω δηκτικά, καθώς αρμόζει σε μια αξιόλογη ιστολόγο:
Κανείς δεν είναι ανώτερος από κανέναν, ρε συ! Μην το ξαναπείς αυτό σε ετούτο το μπλογκ, θα πέσει ο J95 και θα μας κάψει. Εκτός... αν εννοείς το ότι, π.χ. πήραμε το χρυσό στο Euro , σto μπάσκετ και στη Γιουρβίζιον, οπότε, ναι: είμαστε οι καλύτεροι σε όλο το γνωστό (άρα και στο άγνωστο) σύμπαν. Δεν αισθάνομαι "ανώτερη" από κανέναν. Ούτε καν από τον πρωθυπουργό μας.
CANDY BLUE>> Εξαρτάται από το αν χαμογελάς πικρά ή όχι. Εμένα μου συμβαίνουν πάντως ΟΛΑ: χαμογελάω πικρά ΚΑΙ γλυκά (*κάνω ματάκια*). Χαμογελάω: -όταν βλέπω την ανίψιά μου στο κολυμβητήριο -όταν είμαι μόνη και ακούω ένα ωραίο καινούριο δίσκο -όταν βλέπω τις αναπάντητες κλήσεις στο κινητό μου -όταν τηλεφωνώ στον πατέρα μου και τον ακούω πιωμένο -όταν μου λένε ότι θα με πληρώσουν -όταν μου λένε ότι θα με πληρώσουν "σύντομα" κ.ο.κ.
Σήμερα, πάντως, που έφαγα τη βροχή στο μηχανάκι και μια κυρία ήθελε 450 ευρώ για ένα δυάρι πρώτου ορόφου στα Εξάθλια, άβαφο, με χαλασμένο πάτωμα, και προσπαθούσε να με πείσει ότι πριν από εμένα εκεί έμενε αυτή, ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΑ δείχνοντάς της μια μικρούλα αφίσα στο πλάι μιας ντουλάπας, που είχαν προφανώς αφήσει οι τελευταίοι φοιτητές που το νοίκιαζαν, λέγοντάς της: "οι Green Day δεν είναι αυτοί;"
Το χαμόγελό μου είναι μεγαλύτερο απ' όσο δείχνει μουτς
Αμέσως να παρεξηγήσεις, Μάντυ:P)Αυτά ακριβώς τα κορυφαία παραδείγματα εννοούσα κι εγώ. Τι εννοείς δεν αισθάνεσαι ανώτερη ούτε καν από τον πρωθυπουργό μας; Φοράς εσύ..μπούρκα;;
πάντως επί της φωτογραφίας...δυστυχώς (ή και ευτυχώς) τα πάντα είναι σχετικά σε αυτό τον κόσμο, και ανάλογα πώς μαθαίνει κανεις και πώς μεγαλώνει, μπορεί να αισθάνεται καταπίεση ή και ευτυχία. θα το πω με παράδειγμα:
προχτές στο μετρό είναι η κυρία με τη μπούρκα δίπλα στον άντρα της. αυτός γύρω στα 45, και κάθονται, πήχτρα το μετρό. μπαίνει ένας κύριος γύρω στα 60, δεν είχε θέση, και ο άντρας "πρόσταξε" τη γυναίκα του να σηκωθεί (όπως και έκανε) στα αραβικά, για να καθήσει ο κύριος.
η σκηνή με πείραξε πολύ. αλλά συνειδητοποιώ ότι όσο κι αν τις βλέπω καταπιεσμένες αυτές τις γυναίκες, κρίνω με τα κριτήρια του δυτικού κόσμου κι όχι του δικού τους. αντίστοιχα σίγουρα κι εκείνων κάποια themes δυτικής προελεύσεως τους κάνουν σε εκφυλισμό κτλ κτλ. δεν είναι θέμα ανωτερότητας, είναι θέμα του πώς ορίζει ο καθένας το σωστό.
WEIRDO>> Κάτι σαν μπούργκα φοράω στα μαλλιά, το καλοκαίρι για να μη μου τα παίρνει ο αέρας! :Ρ
ΔΙΜΙΤΡΙ>> "ο άντρας "πρόσταξε" τη γυναίκα του να σηκωθεί (όπως και έκανε) στα αραβικά, για να καθήσει ο κύριος" Αν ήμουν στη θέση σου, θα του έβαζα χέρι του κυρίου άντρα-αφέντη. Όπως λες κι εσύ, αυτός ο διαφορετικός πολιτισμός τους μπορεί να έχει θέση ΣΤΗ ΧΩΡΑ τους. Εδώ, ισχύει, θεσμικά τουλάχιστον, η ισοτιμία ανάμεσα στα δυο φύλα. Πω πω με τσάντισες!
Ανώνυμη>> Δεν καταλαβαίνω τι σε πείραξε σε αυτό το ποστ και ήρθες να με πειράξεις πάλι. Έχω τρεχάματα, give me a break.
All music and video posted on this blog is meant for sampling purposes only. If you really like what you hear, support the artist by buying his album or related merch. In any case, if you represent or own any media that happen to appear on this blog and would like something taken down, pls email us and we will remove the file(s).
16 comments:
Η δεύτερη από τα αριστερά έχει πολύ όμορφο ύψος. Τραγικό!!!!
KOILAKANΘΕ>>
Αν έχει τραγικό ύφος, δεν είμαι εγώ. Είναι η Ίσις με το Βέλο! Χα χααα
Εγώ είμαι πιο αριστερά (λόγω θέσης)
:Ρ
έτσι πρέπει!
ούτε φλερτάκια ούτε ναζάκια δεξιά κι αριστερά
ξέρουν εκεί το σωστό και οι άνθρωποι και οι γυναίκες :p
Γεια σου ρε Μανταλενακι, ΑΣΤΕΡΙ!!!
Κόντεψα να κατουρηθώ από το γέλιο, και είμαι και στην δουλειά!
It is just the absurdit of it all, that makes it so fucking funny!
Absurdity, that is.
BROMOGATO>>
Θλίψη ρε συ, θλίψη... να υπάρχουν άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους όλη ΕΤΣΙ όπως αυτές οι γυναίκες.
ΘΕΙΕ ΙΣΙΔΩΡΕ>>
Καιρό είχαν τα μάτια μου να δούνε τα δικά σου (αν και σε παρακολουθώ στα τελευταία σου πονήματα)
;)
μουτς, λέμε -πάντα μετά το "χικ"-
ΑΠΟΘΕΩΣΙΣ>>
Κώστα, φαντάζομαι ότι εκεί στην Αγγλία, οι μουσουλμάνες θα διάγουν κάπως καλύτερα... έτσι δεν είναι;
Τραγικό, βρε συ Μάντυ..
(Μήπως ήρθε η ώρα να αισθανθούμε για ΚΑΤΙ ανώτεροι από άλλους λαούς..; -for a change, λέμε..:)
Eδώ και πολύ καιρό τώρα...
Χαμογελάω αλλά κανείς δεν το προσέχει.
Ούτε καν εγώ η ίδια.
Αλλά ακόμα και αυτό είναι κάτι που με κάνει να χαμογελάω ξανά.
Άραγε πως είναι το χαμόγελό σου σινιορίτα;
WEIRDO>>
Θεωρώ το σχόλιό σου, αποτέσμα της σημερινής σου πικρίας επειδή η βροχή σου μούσκεψε τα βαμμένα κόκκινα μαλλιά σου.
Ωστόσο θα απαντήσω δηκτικά, καθώς αρμόζει σε μια αξιόλογη ιστολόγο:
Κανείς δεν είναι ανώτερος από κανέναν, ρε συ! Μην το ξαναπείς αυτό σε ετούτο το μπλογκ, θα πέσει ο J95 και θα μας κάψει.
Εκτός... αν εννοείς το ότι, π.χ. πήραμε το χρυσό στο Euro , σto μπάσκετ και στη Γιουρβίζιον, οπότε, ναι: είμαστε οι καλύτεροι σε όλο το γνωστό (άρα και στο άγνωστο) σύμπαν.
Δεν αισθάνομαι "ανώτερη" από κανέναν. Ούτε καν από τον πρωθυπουργό μας.
CANDY BLUE>>
Εξαρτάται από το αν χαμογελάς πικρά ή όχι.
Εμένα μου συμβαίνουν πάντως ΟΛΑ: χαμογελάω πικρά ΚΑΙ γλυκά (*κάνω ματάκια*).
Χαμογελάω:
-όταν βλέπω την ανίψιά μου στο κολυμβητήριο
-όταν είμαι μόνη και ακούω ένα ωραίο καινούριο δίσκο
-όταν βλέπω τις αναπάντητες κλήσεις στο κινητό μου
-όταν τηλεφωνώ στον πατέρα μου και τον ακούω πιωμένο
-όταν μου λένε ότι θα με πληρώσουν
-όταν μου λένε ότι θα με πληρώσουν "σύντομα"
κ.ο.κ.
Σήμερα, πάντως, που έφαγα τη βροχή στο μηχανάκι και μια κυρία ήθελε 450 ευρώ για ένα δυάρι πρώτου ορόφου στα Εξάθλια, άβαφο, με χαλασμένο πάτωμα, και προσπαθούσε να με πείσει ότι πριν από εμένα εκεί έμενε αυτή, ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΑ δείχνοντάς της μια μικρούλα αφίσα στο πλάι μιας ντουλάπας, που είχαν προφανώς αφήσει οι τελευταίοι φοιτητές που το νοίκιαζαν, λέγοντάς της: "οι Green Day δεν είναι αυτοί;"
Το χαμόγελό μου είναι μεγαλύτερο απ' όσο δείχνει
μουτς
"Το χαμόγελό μου είναι μεγαλύτερο απ' όσο δείχνει"
("μεγαλύτερο" και ηλικιακά, τώρα που το ξανασκέφτομαι)
Αμέσως να παρεξηγήσεις, Μάντυ:P)Αυτά ακριβώς τα κορυφαία παραδείγματα εννοούσα κι εγώ.
Τι εννοείς δεν αισθάνεσαι ανώτερη ούτε καν από τον πρωθυπουργό μας; Φοράς εσύ..μπούρκα;;
(σόρρυ, φταίει, όντως, η βροχή στο μαλλί..:)
πάντως επί της φωτογραφίας...δυστυχώς (ή και ευτυχώς) τα πάντα είναι σχετικά σε αυτό τον κόσμο, και ανάλογα πώς μαθαίνει κανεις και πώς μεγαλώνει, μπορεί να αισθάνεται καταπίεση ή και ευτυχία. θα το πω με παράδειγμα:
προχτές στο μετρό είναι η κυρία με τη μπούρκα δίπλα στον άντρα της. αυτός γύρω στα 45, και κάθονται, πήχτρα το μετρό. μπαίνει ένας κύριος γύρω στα 60, δεν είχε θέση, και ο άντρας "πρόσταξε" τη γυναίκα του να σηκωθεί (όπως και έκανε) στα αραβικά, για να καθήσει ο κύριος.
η σκηνή με πείραξε πολύ. αλλά συνειδητοποιώ ότι όσο κι αν τις βλέπω καταπιεσμένες αυτές τις γυναίκες, κρίνω με τα κριτήρια του δυτικού κόσμου κι όχι του δικού τους. αντίστοιχα σίγουρα κι εκείνων κάποια themes δυτικής προελεύσεως τους κάνουν σε εκφυλισμό κτλ κτλ. δεν είναι θέμα ανωτερότητας, είναι θέμα του πώς ορίζει ο καθένας το σωστό.
πολλά έγραψα.
WEIRDO>>
Κάτι σαν μπούργκα φοράω στα μαλλιά, το καλοκαίρι για να μη μου τα παίρνει ο αέρας! :Ρ
ΔΙΜΙΤΡΙ>>
"ο άντρας "πρόσταξε" τη γυναίκα του να σηκωθεί (όπως και έκανε) στα αραβικά, για να καθήσει ο κύριος"
Αν ήμουν στη θέση σου, θα του έβαζα χέρι του κυρίου άντρα-αφέντη. Όπως λες κι εσύ, αυτός ο διαφορετικός πολιτισμός τους μπορεί να έχει θέση ΣΤΗ ΧΩΡΑ τους. Εδώ, ισχύει, θεσμικά τουλάχιστον, η ισοτιμία ανάμεσα στα δυο φύλα. Πω πω με τσάντισες!
Ανώνυμη>>
Δεν καταλαβαίνω τι σε πείραξε σε αυτό το ποστ και ήρθες να με πειράξεις πάλι.
Έχω τρεχάματα, give me a break.
Post a Comment