Δεν έχει το τσιγάρο το πρωινό που πικρίζει στο στόμα.
Είναι η αίσθηση των πραγμάτων. Το καινούριο πρόσωπο της μοίρας - πιο μουντό κι απ' τη βροχή.
Τα λόγια που με τρομάζουν είναι τα λόγια που δεν ξέρουμε να πούμε.
Αυτό.
"Συγνώμη, έκανα λάθος" - αλλά δεν θέλω να γυρίσω.
"Πίστεψα πάλι στο απίστευτο" - και μου έστειλα γράμμα για να πειστώ ότι δεν ονειρεύομαι.
"Ονειρεύτηκα πως ονειρευόμουν" - τελικά.
+Ο μήνας που μπήκε χωρίς καν να προλάβει να βγει ο προηγούμενος ("πάλι εσύ εδώ;").
+Η ευκολία με την οποία παίρνω αποφάσεις επιζήμιες. Λοταρία σωστή.
+Τα μποτάκια μου που βράχηκαν.
+Η πρώτη μου ψηφιακή εμπειρία που επιβεβαίωσε ότι δικαίως είμαι παράξενη και μόνη.
+Όλα όσα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ένα άγριο καλοκαίρι.
Με τρομάζω.
Ενίοτε και χωρίς καν να σκεφτώ πώς.
RHCP - Can't Stop
19 comments:
'..as you were, as I want you to be, as a friend, as a friend, as a known memory..'
μην σε τρομάζεις.. μας τρομάζεις..:P
Όπως βλέπεις γουιρντάκι, ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ στα μπλογκ μου. ΚΑΙ οι τίτλοι. Τίποτε δε λέει να μείνει στη θέση του. Ούτε γκόμενος, ούτε καρδιά.
;)
Όλα αλλάζουν, ε; (θυμηθήκαμε τον Αντύπα, πάλι;p)
It makes sense.. Κάποια πράγματα πρέπει να αλλάζουν κάποτε ή και να αντικαθίστανται με καινούρια..:) Ανανέωσις, εδώ και τώρα!
(Εδώ αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι, είναι δυνατόν να μην αλλάζουν και τα πράγματα γύρω μας; -μπορεί και το αντίστροφο..:)
Δεν πρέπει να σε τρομάζεις γιατί όπως μάλλον ξέρεις Even Cowgirls Get the Blues.
Φοβάμαι ότι δεν θα είναι του γούστου σου, αλλά εγώ σου αφιερώνω τις "Στιγμές" του Ν. Παπάζογλου.
Και που είσαι μην τα μασάς αυτά περί μοίρας γιατί θα σου κάτσουν άσχημα στο στομάχι και μετά που να τρέχεις με βρεμμένα μποτάκια :-)
Ρε σεις... ευχαριστώ.
Γουίρντο, πάρε τον Αντύπα σου απ' τα μούτρα μου, τρελίδου. Εδώ ο άνθρωπος έχει Παπάζογλου στο player.
Άντε!
(καλέ, εγώ ούτε που τον ήξερα τον χριστιανό.. εσύ μας τον πόσταρες/ και σώνει και καλά να μας τον θυμήσεις πάλι απόψε.. Ακούς εκεί.. ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ..:)
Παπάζογλου: respect
(αν και δεν ακούω καθόλου ελληνικά.. εδώ και χρόνια:)
McFLY>>
Τι είναι ποιο, καλέ μου;
McFLY>>
Μπααα... θα κουραστώ. Κι όταν κουραστώ... θα ξεκουραστώ! (μια και καλή)
Δεν είναι και για κάθε μέρα.
¨Εχω και αυτό - το εκτός μόνιτορ μπλογκάκι μου για να κρατάω ημερολόγιο αυτής της τόσο δυσάρεστης για μένα εποχής.
Μανταλένα για αυτό φοράς τα μποτάκια. Για να βρέχονται αυτά και να γλυτώνεις εσύ.
Όσο για το άγριο καλοκαίρι, μια χαρά μου ακούγεται...
Έχω μπεδευτεί με τις ορολογίες. Αυτό το -μετα-μπλόγγινγκ τι σημαίνει πάλι;
V>>
Eίναι αυτό που συμβαίνει όταν τελειώνει το μπλόγκιν: ασχολείσαι με τους άλλους γιατί δεν έχεις τι να πεις ο ίδιος (αν και δεν θα έπαιρνα και όρκο).
Εγώ το κάνω από χόμπι. Και σε άλλο γήπεδο. Όχι εδώ.
Πώς βάζεις ας πούμε τη στολή σου και πας στο στίβο μάχης να παίξεις paintball; Κάπως έτσι.
Tώρα, if you excuse me, λέω να πάω να δουλέψω λιγάκι - γιατί θα με απολύσουν από την νέα μου δουλειά πριν καν με προσλάβουν.
και μετά θα πρέπει σίγουρα να του κάτσεις...:)))
Μπαίνω το πρωί. Καταλαβαίνω ότι το ποστ είναι νυχτερινού τύπου (έτσι τα ξεχωρίζω εγω).
Ξαναέρχομαι. Τότε το κατανοώ και το νοιώθω. Στις 2 τα ξημερώματα. Μόνο τότε. Ενα τέτοιο ποστ. Μόνο τότε.
Ελα να πάρεις το bird girl αν θες να πετάξουμε παρέα. Εχει πλάκα και το ξέρεις. Αυτή την πλάκα που κάνεις για να...
φιλιά.
θέλω το μαχαίρι που έσφαξε το καρπούζι στο προηγούμενό σου ποστ ΤΩΡΑ!!
και που σαι, αν πιο νωρίς μ άκουσες να χτυπιέμαι από τα γέλια, δεν ήταν τίποτα μπροστά σ αυτό τώρα..
θέλω το μαχαίρι λέμε..
ΒΡΩΜΟΓΑΤΟ>>
έχεις μνήμη εσύ. Πάει αυτός τώρα όμως. Τετάρτη έχω ραντεβού με το big boss.
ΧΝΟΥΔΙ>>
"Αυτή την πλάκα που κάνεις για να..."
ξορκίσεις τα φαντάσματα;
JAMELLA>>
Μαχαίρι απ΄ την κουζίνα σου, κι ας είν' και στομωμένο. Τι θες να κόψεις/σφάξεις;
Κανένα καρπούζι;
ΠΑΤΣΟΥΧΑ>>
Κόκκινες Καυτές Πιπεριές Τσίλι.
καλημέα:)
(πού στα κομμάτια είναι αυτό το tag? heelp..)
νοπε, πατάτα..
αυτή αυτή. Πλάκα δεν έχει;
Αντε καλημέρα
JAMELLA>>
Σεν σου αρέσουν τα΄άγρια αγόρια σαν τους Peppers; Ε, μείνε στις πατατούλες σου :ΡΡΡΡ
ΧΝΟΥΔΙ>>
Είμαι στις επιμνημόσυνες ετοιμασίες.
Post a Comment