Κατάρα στο λαδέμπορα

Bad news
Σίγουρα κάτι παίζει. File Den, Snap Drive και το κακό συναπάντημα.
Αν δεν μπορείτε να ακούσετε μουσική - ή να κατεβάσετε μουσικές από παλιά post- now you know.

Good news
Κατάφερα να ξαναβρω, εκτός από κάποια sign ins μου, και το πρώτο μου εκείνο καλοκαιρινό PC mix... όσοι δεν προλάβατε να το κατεβάσετε επειδή "τα κατέβασε" μόνο του to file den, μπορείτε τώρα, εδώ.

No news (yet)
Aν όλα πάνε καλά, αύριο 1η Αυγούστου, αυτό το blogάκι θα σας έχει ακόμη μια καλοκαιρινή μουσική έκπληξη...

H πολυτέλεια της βαθύτερης μοναξιάς

Ας το παραδεχτούμε. Είμαι μόνη. Πολύ και ανυπόφορα. Γιατί δεν θέλω να συναντήσω ανθρώπους;

Γιατί υπάρχουν άνθρωποι -φίλοι, bloggers και πεσιματίες- που μου τηλεφωνούν (οι φίλοι) ή μου στέλνουν e-mail για να συναντηθούμε. Οι περισσότεροι με αγγίζουν, κι ας μην το ξέρουν. Ούτως ή άλλως αυτή την εποχή είμαι σε δεινή θέση. Είναι εύκολο δυο λέξεις στην οθόνη να με κάνουν κομπόστα.

Κανονίζω, ξεκανονίζω, βγαίνω – δεν βγαίνω, μένω μόνη και μιλάω στον εαυτό μου. Τον παίρνω σιγά-σιγά τον δρόμο της ευκολίας.

Είναι Κυριακή πρωί και σκάω. Δεν θα πάω για μπάνιο όμως με τη φίλη μου την Ε. Δεν θα πάω στον studio με τον Γιαννάκη να γράψουμε βλακείες. Δεν θα πάρω τηλέφωνο τον Τηλέμαχο και την Εύη – τους έχω γράψει κανονικά εδώ και ένα μήνα, γιατί είναι παντρεμένοι και μου θυμίζουν ότι μπορεί να ήθελα κι εγώ να είμαι. Και επιπλέον βγαίναμε και οι τέσσερις μας με τον πρώην μου.

Περνάω έξω από τα σπίτια φίλων και αλλάζω πεζοδρόμιο μην τύχει και με δουν. Τις προάλλες δεν τη γλύτωσα. Πήγαινα για τσιγάρα και έξω από το σπίτι του Τζέρυ, συνάντησα τη Σουζάνα, τον Γιάννη και τη Νεφ. Κατέβηκα τελικά στο υπογειάκι των φίλων που είχα μήνες να τους δω. Με τι μούτρα;
Τα έριξα όλα στην κατάστασή μου. Άρχισα να τους λέω για την περιπέτειά μου στο νοσοκομείο και όσο τα διηγούμουν, με έπιασε πάλι δυσφορία. Ευτυχώς που ο Αντώνης άνοιξε τον ανεμιστήρα στα μούτρα μου.
Εκεί μου την έπεσε κι ο Γιάννης – έλα ρε μαλάκω μου είπε, εγώ από την Τετάρτη θα έχω ελεύθερο το στούντιο, έλα να γράψουμε.
Ούτε τηλέφωνο δεν τον πήρα.

Σήμερα πονάω πάλι λιγάκι στο στήθος. Ας όψονται στην παλιά μου δουλειά που εκτός από το επίδομα αδείας που ακόμη το περιμένω, δεν έχουν καταβάλλει ούτε τα ένσημα και τις ασφαλιστικές εισφορές που χρωστάνε και στο Ταμείο Ασφάλισης δεν μου εγκρίνουν το βιβλιάριο υγείας. Άρα, εξετάσεις γιοκ. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη, αν ζούμε μέχρι τότε.

Την άλλη βδομάδα πρέπει να ξανακατέβω στην Πάρο. Ο ξάδελφος έριξε το σενάζι και τώρα μπαίνουμε σε ουσιώδη φάση. Να δω πώς θα αντέξω. Όλο κάτι κουλά του λέω: να ανοίξουμε φεγγίτη απ’ την κρεβατοκάμαρα στο σαλόνι (!), ελπίζω να τα κάνει αυτά που του ζητάω. Το σπίτι πρέπει να αντικατοπτρίζει την προσωπικότητα των ξωτικών που θα το κατοικούν – έχω σκοπό να ζήσω με τα φαντάσματά μου όπως φαίνεται. Καλό είναι λοιπόν να έχουν ευκολία κινήσεων ανάμεσα στους πέτρινους τοίχους. Ανοίγματα.

Ανοίγματα; Τέτοια ψάχνω κι εγώ, αλλά ο πόνος δυναμώνει. Πρέπει να αρχίσω πάλι να πηγαίνω για μασάζ. Να πονέσω σωματικά μπας και αποσυντονίσω τον εγκέφαλό μου από τα «μέσα» μου. Εκεί, ναι. Θα χρειαστεί να επικοινωνήσω με έναν άνθρωπο. Ίσως το Νίκο που μου έκανε και παλαιότερα και μετά απ’ το σιάτσου, για δυο μέρες αισθανόμουν σαν να είχα φάει ξύλο. Ωραιότατα. Αυτό θέλω και τώρα.

Τσιγαράκι; Θέλω να τελειώσω όλα τα τσιγάρα Prince σε όλα τα περίπτερα της περιοχής. Και πάλι, ελέγχεται αν θα το κόψω. Χωρίς βιβλιάριο υγείας, δεν πάω πουθενά (βρήκα δικαιολογία, ωραιότατα).
Κοροϊδεύω τον εαυτό μου.

Εξακολουθητικά.
Ότι θα συμμαζέψω – τα πλυμένα είναι ακόμη στίβα πάνω στο τραπέζι του σαλονιού.
Ότι θα πάω με το Γιάννη για μουσικές – οι κιθάρες είναι ακόμη στις θήκες τους.
Ότι θα το ξεπεράσω με σιάτσου – πονάω αφόρητα στο ηλιακό πλέγμα, Νίκο μου (φαντάζομαι ότι αν πας να με πιέσεις στο στομάχι ή στο υπογάστριο θα σε δαγκώσω). Θυμάσαι που΄όταν μου είχες πρωτοκάνει, σε ρώτησα μουγκρίζοντας «μπορώ να βρίζω»;
-Ελεύθερα, μου είχες απαντήσει και το τι άκουγες από τότε, δεν περιγράφεται.

Διακοπές; Δεν θα είναι διακοπές φέτος.
Θα είμαι στην οικοδομή και στο πατρικό. Η αδελφή μου με τα παιδιά της και τον άντρα της, οι γονείς μου (jesus! πάλι) και εγώ στο δωματιάκι, με τους δίσκους μου jazz/blues που ΔΕΝ θα παίζω στον Αντώνη γιατί μαλώσαμε εκείνο το μοιραίο Σ/Κ και δεν θα με ξαναπάρει ποτέ τηλέφωνο – όπως κι εγώ άλλωστε.
Ωραία τα κατάφερα.

«Εκείνος που έφυγε» είναι στην Τήνο, με κάποιους που μια φορά κι έναν καιρό, θα μπρορούσαν να γίνουν και δικοί μου φίλοι και φίλες. Μιλήσαμε τις προάλλες. Ήμουν εντελώς cool.
Δεν υπάρχει επιστροφή - ούτως ή άλλως δεν θα το επέτρεπα στον εαυτό μου. Το μόνο που με πικραίνει όμως, είναι ότι ΞΕΡΩ πως θα καταλάβει τη μαλακία του κι εγώ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΩ πια να τον δεχτώ πίσω. Θα είναι κομματάκι τραγικό όταν συμβεί.

Για την ώρα, το μόνο τραγικό που βλέπω να περιφέρεται ιδρώνοντας στο έρημο αυτό σπίτι, είμαι εγώ. Και τα σκόρπια μου CD που πρέπει να βάλω σε μια τάξη.
Και τα άπλυτα στο νεροχύτη.
Και το ψυγείο που είναι πιο άδειο κι απ’ τη ζωή μου. Χτες έφαγα φρυγανιές με πιπεριές φλωρίνης και μαγιονέζα. Τώρα που τέλειωσαν κι αυτά, λέω να αρχίσω να δοκιμάζω τα φυτά στις γλαστρούλες μου στο μπαλκόνι.


One Fine Day Mix
αυτό που ακούγεται…
Cracker – One Fine Day
Arlenes – Lonely Won’t Leave Me Alone
Muse – Feeling Good (Νina Simone cover)
Annie Lennox – Wonderful [unplugged]


Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Web Hamster για δυο λόγους: για τη φωτογραφία που ανέβασα σε αυτό το update - τη βρήκα στο φωτοblog του, και για το δωράκι ;) χάρη στο οποίο κάνω τα mix μου από τώρα και στο εξής/.

Cracker – “One Fine Day"
This broken wing will fly again
One fine day
This blackbird’s mute gonna sing again
One fine day

So all you sinners come out
And all you drunkards crawl out
Come into the light of one fine day
And all you liars come out
And all you thieves you walk out
Come into the light of one fine day

These crippled legs will walk again
One fine day
This broken heart will love again
One fine day

So all you sinners come out
And all you drunkards crawl out
Come into the light of one fine day
And all you liars come out
And all you hoars you walk out
Come into the light of one fine day
Yeah come into the light of one fine day

Γαμώ τις Κυριακές

"I'm Your Man" (the movie)

"Tον κατέβασαν κωπηλατώντας από το βορρά μέσα σε ένα δερμάτινο κανό επανδρωμένο με τρολ. Η γούνινη κάπα του είχε μια κρούστα από κερί, το συνοφρύωμά του λεκέδες μπλε από κρασί...

(…)

Με μια πένα από φτερό στα δόντια, ένα μοναχικό δάκρυ να στριφογυρίζει στην παλάμη του χεριού του, ήταν ο νέος πρίγκηπας του Μόντρεαλ, αρρενωπός, αμόλυντος, που ήρθε αναζητώντας πιο ανθεκτικές πόρτες για να καρφώσει τους σπαρακτικούς στίχους του.

Στο Μανχάταν έπεσε άμμος στο μελανοδοχείο του. Στη Βιέννη εξεράγη το κουτί με τα μπαχαρικά του. Και στην Ελλάδα, στο νησί της Ύδρας, ήρθε ο Ορφέας τα χαράματα, καβάλα σε ένα διάφανο γάιδαρο, να περάσει νέες χορδές στη φτηνή του κιθάρα.





(…)




Είναι μια φωνή αυλακωμένη από τα νύχια του Έρωτα, μια φωνή γδαρμένη από την τριβή της με τη φιλοσοφική λίθο.
Μια φωνή μαριναρισμένη σε μπράντι από κεράσια, θειάφι, μόσχο, και χιόνι.
Δεμένη με επιδέσμους φτιαγμένους με τρίχινο ράσο από ρημαγμένο μοναστήρι. Ζεσταμένη από τα κάρβουνα που μένουν στο ποτάμι αφού φύγουν οι τσιγγάνοι.
(…)

Μια φωνή σαν μοκέτα σε παλιό ξενοδοχείο, σαν κακή φαγούρα στην πλάτη της αγάπης. Μια φωνή φτιαγμένη για να προφέρει τα ονόματα γυναικών – και να ταξινομεί τα μερικές φορές επικίνδυνα κάλλη τους. Κανείς δεν μπορεί να πει τη λέξη «γυμνή» όσο γυμνά τη λέει ο Κοέν…


-Tom Robbins, Σημειώσεις εξωφύλλου για το album 30ετίας του LC «Τower of Song» (1995)
Aναδημοσίευση στο βιβλίο “Αγριόπαπιες πετούν ανάστροφα” (Αίολος, 2006)




Nick Cave - I'm Your Man
Aπό την ομώνυμη "αγιογραφική" ταινία του Lian Lunson - αφιερωμένη στον Leonard Cohen. Το αριστουργηματικό της soundtrack απ' όπου και το κομμάτι, κυκλοφόρησε ήδη, και σε αυτό συμμετέχουν με live εκτελέσεις μεταξύ άλλων και οι (κρατήσου, αγάπη μου) Jarvis Cocker, Beth Orton, Martha και Rufus Wainwright, U2, Antony & the Johnsons, και Nick Cave.


If you want a lover
I'll do anything you ask me to
And if you want another kind of love
I'll wear a mask for you
If you want a partner
Take my hand
Or if you want to strike me down in anger
Here I stand... I'm your man

If you want a boxer
I will step into the ring for you
And if you want a doctor
I'll examine every inch of you
If you want a driver
Climb inside
Or if you want to take me for a ride
You know you can... I'm your man

Ah, the moon's too bright
The chain's too tight
The beast won't go to sleep
I've been running through these promises to you
That I made and I could not keep
Ah but a man never got a woman back
Not by begging on his knees
Or I'd crawl to you baby
And I'd fall at your feet
And I'd howl at your beauty
Like a dog in heat
And I'd claw at your heart
And I'd tear at your sheet
I'd say please, please... I'm your man

And if you've got to sleep
A moment on the road
I will steer for you
And if you want to work the street alone
I'll disappear for you
If you want a father for your child
Or only want to walk with me a while
Across the sand... I'm your man



Leonard Cohen - The Letters
Aπό το album "Dear Heather", Sony 2004. Στα φωνητικά συμμετέχει η Sharon Robinson.
θεούλη τι στίχοι!


You never liked to get τhe letters that I sent.
But now you've got the gist οf what my letters meant.
You're reading them again, the ones you didn't burn.
You press them to your lips, my pages of concern.

I said there'd been a flood, I said there's nothing left.
I hoped that you would come, I gave you my address.

Your story was so long, the plot was so intense,
It took you years to cross, the lines of self-defense.
The wounded forms appear: The loss, the full extent;
And simple kindness here, the solitude of strength...

You walk into my room, you stand there at my desk...
Begin your letter to the one who's coming next.




U know the trick 4 the λινξ- dexi klik - σέηβ τάργκετ αζ

Γυναίκες στον ισραηλινό στρατό

"Κανείς δεν επιτρέπεται να συζητάει ουσιαστικά για το Ισραήλ, τις προθέσεις και τις κινήσεις του. Κάθε φωνή ορθολογικής επίκρισης του Ισραήλ, τείνει να πνιγεί ως αντισημιτισμός"
-Α.Δ. Παπαγιαννίδης, το "Βήμα"

Μια λεπτομέρεια:
Μια μέρα πριν την απαγωγή του Ισραηλινού στρατιώτη στην Παλαιστίνη, είχαν γίνει τρεις απαγωγές παλαιστινίων από τον Ισραηλινό στρατό. Το γεγονός αναφέρθηκε μόνο σε τουρκικές εφημερίδες. Και δεν έχει διαψευσθεί...



"Η ηθική δεν είναι στο πλευρό μας... Αυτός ο πόλεμος δεν είναι δίκαιος. Το Ισραήλ κάνει χρήση υπερβολικής ισχύος χωρίς διακρίσεις μεταξύ άμαχων και εχθρών. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ηθική και το δίκαιο είναι με το μέρος της Χασμπολάχ. Αναμφίβολα όχι."
-Ζεέβ Μαόζ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ



Και συνεχίζει ο κύριος καθηγητής...
"Εισβάλαμε σε ένα κυρίαρχο κράτος και καταλάβαμε την πρωτεύουσά του, το 1982. Στη διάρκεια αυτής της εισβολής, ρίξαμε αρκετούς τόνους βομβών από αέρα, θάλασσα και γη, τραυματίζοντας και σκοτώνοντας χιλιάδες αμάχους. Σχεδόν 14.000 άμαχοι σκοτώθηκαν από τον Ιούλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1982, σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς. Η πλειονότητα αυτών των αμάχων, δεν είχε τίποτε να κάνει με την PLO..."



"Έτσι, προκαλέσαμε τη φυγή 500.000 προσφύγων από το Νότιο Λίβανο. Δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των θυμάτων των επιχειρήσεων του στρατού μας "Λογοδοσία" και "Σταφύλια της Οργής", αλλά βομβαρδισαμε και καταφύγια όπως εκείνο στο χωριό Καφρ Κανά, σκοτώνοντας 103 άμαχους".



"Στις 28 Ιουλίου του 1989, απαγάγαμε τον Σέικ Ομπέιν και στις 12 Μαϊου 1994, τον Μουσταφά Ντιρανί. Το Ισραήλ κράτησε αυτούς τους ανθρώπους μαζί με χιλιάδες άλλους ανώνυμους, στη φυλακή χωρίς δίκες, ως "διαπραγματευτικά ατού". Αυτό που επιτρέπεται σε μας, απαγορεύεται στη Χεσμπολάχ;"



"Αρκετά όμως με το παρελθόν και την ιστορία της ηθικής. Σήμερα, ο ισραηλινός στρατός έχει ρίξει χιλιάδες βόμβες στα χωριά του νότιου Λιβάνου, υποστηρίζοντας ότι εκεί κρύβονται άντρες της Χεσμπολάχ. Περίπου 25 Ισραηλινοί άμαχοι έχουν σκοτωθεί από τους πυραύλους Κατιούσα της Χασμπολάχ και περισσότεροι από 300 Λιβανέζοι άμαχοι στα νότια χωριά. Και αυτό που είναι ακόμη χειρότερο, είναι πως με το να βομβαρδίζουμε στόχους όπως εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και γέφυρες, μετατρέπουμε σε θύμα και όμηρο ολόκληρο τον άμαχο πληθυσμό του Λιβάνου".



Όπως έγραφα και σε προηγούμενο post, οι απαγωγές ανάμεσα σε Ισραηλινούς, Σύριους και Παλαιστίνιους, δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Μου το έχουν πει οι ίδιοι οι Ισραηλινοί.

Η σύλληψη μάλιστα των ισραηλινών στρατιωτών από τη Χεσμπολάχ δεν είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά. Πολλές φορές έχει γίνει στο παρελθόν, με σκοπό την ανταλλαγή αιχμαλώτων. Υπάρχουν Λιβανέζοι αγωνιστές κρατούμενοι στο Ισραήλ, που σαπίζουν στη φυλακή εδώ και 30 χρόνια...
Δεν αποδεικνύει αυτό ότι η επίθεση του Ισραήλ ήταν προσχεδιασμένη;
Στο ΟΗΕ τι έγινε ρε παιδιά; Ούτε λεκτικά δεν μπόρεσαν να καταδικάσουν τον φόνο των παρατηρητών του;

Έτσι μου 'ρχεται να πάω εθελόντρια στο Λίβανο. Μόνο που σκέφτομαι ότι κάτι καρακαηδόνες σαν κι αυτές που βλέπω στις φωτογραφίες σκοτώνουν παιδάκια απλώς πατώντας ένα κουμπί ή μια σκανδάλη, με κάνουν να θέλω να τους πιω το αίμα.

Θες να δεις και ειδήσεις α λα Ισραηλίτικά; Go to "Israel Broadcasting Authority" website, κλίκαρε στο ENGLISH TV NEWS στα δεξιά της οθόνης, και δες.

Wish U were here...

Πολλά γράφτηκαν - πολλά ειπώθηκαν... Το post αυτό δεν προσθέτει τίποτε περισσότερο σε όσα διάβασα σε άλλα blogs. Eίναι απλώς, τρεις σπάνιες φωτογραφιούλες του μακαρίτη Syd, που μου έστειλε με mail ένας φίλος από UK (ίσως από κάποιο περιοδικό των '70s). Και ένα αξέχαστο κομμάτι για ένα φίλο*.




Wish U were here
(deksi klik - σέηβ τάργκετ αζ)

*κάτι που είναι ελάχιστα γνωστό, είναι πως τους πρώτους solo δίσκους του Syd Barrett, τους είχε χρηματοδοτήσει σχεδόν εξ ολοκλήρου, ο αντικαταστάτης του στους Pink Floyd, David Gilmour. Όταν μου το είπε ο Λονδρέζος φίλος που μου έστειλε και τις fotos, έπαψα να απορώ γιατί ακόμη και σήμερα οι Floyd ("οι Floyd του Gilmour" πλέον), παίζουν μόνιμα στα live set τους τόσο το Shine on You Crazy Diamond, όσο και το Wish You Were Here).

To μεγαλύτερο joint του κόσμου

H Γαλλική αστυνομία, συνέλαβε τις προάλλες μια παρέα εφήβων που θέλησαν να μπουν στο βιβλίο Γκίνες φτιάχνοντας το μεγαλυτερότερο joint που έγινε (για να καπνιστεί μετά, φαντάζομαι) ποτέ.

Το αστυνομικό ρεπορτάζ, αναφέρει ότι επρόκειτο για φρεσκότατη, μυρωδάτη, φρεσκοκομμένη και αφράτούλα μαριχουάνα Α’ Α’ πχοιότητος (σνιφ) και ότι τα ατομάκια συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω την ώρα που εξασκούσαν το θεάρεστο έργο τους και ενώ είχαν φτάσει το θεσπέσιον σιγαρέττον εις τα 80 εκατοστά μήκος – βοήθειά μας.

Ο στόχος ήταν το 1 μέτρο και 12 εκατοστά.



Τι είναι αυτό το νινί, ρε φίλε; Εδώ μιλάμε για τσιγάρο σε διαστάσεις αντιαρματικού, αντιαεροπορικού και ξέρω-γω-τι κανονιού από γαλέρα. Με τη γόμωσή του, με τα όλα του.



Η απελπισμένη Μανταλένα που σας μεταδίδει τα παραπάνω, δεν είναι σε θέση να γνωρίζει την ακριβή ποσότητα πρώτης ύλης (sic, λέμε) που οι Γάλλοι περφεξιονίστες είχαν στη διάθεσή των (σολάρω καθαρευουσιάνικα, σήμερις), ωστόσο, μέχρι εκείνη την αποφράδα στιγμή ΄που τα μπασκίνια κατάσχεσαν τον ρεκορντοειδή τσιγαρούπακλο και σύμφωνα με τους πρόχειρους υπολογισμούς μου –προσπάθησα να κάνω κάτι αντίστοιχο στο σπίτι με ότι υλικό διέθετα, θα πρέπει να είχαν βάλει στο μπουρίτο τους καμιά 70αριά γραμμαριάκια (sic, ξαναμανταλέμε).


Πόσω μάλλω (νονς, πιάσε μια υπογεγραμμένη, pls, που τις έχεις πρόχειρες, αλλιώς ζήτα από τη Λιάνα Κανέλλη καμία, ε), που ο λόγος για τον οποίον σταμάτησαν στα 80 εκατοστά ήταν επειδή τους τέλειωσε ο καπνός… και όχι το stuff.




Οι έφηβοι, θα δικαστούν στις 6 Οκτωβρίου.



Αύριο κιόλας, πάω να κλείσω εισιτήρια για να παραστώ στο δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης.



Νονς, ξέχνα τις τις υπογεγραμμένες, τέλειωσα.
Χαρτάκια φέρε μόνο.

CNN Vote

Do you think the Israeli military response inside Lebanon is justified?

Ψήφισε εδώ.

Μπουζούκι απ' τον τόπο σου (τον παίρνεις - the song)

Τι ωραία που περνάμε στου Mac Manus...
Ε, ρε ντέρτια και καημοί...

Kάνε κλικ εδώ, θαύμασε τη ζωγραφική δεξιοτεχνία του σημαντικού
blogger-ζωγράφου :Ρ
(που σιγά σιγά θα μας κάνει να επιστρέψουμε στην εποχή των σπηλαίων, με ζωγραφική στον τοίχο της σπηλιάς και downloads από κασσέται :ΡρρΡΡρ)
και παρακολούθησε μια από τις πιο απολαυστικές συζητήσεις ανάμεσα σε δυο από τους πιο διαφορετικούς πολιτισμούς, από καταβολής Άτζελας Δημητρίου.


Ντισκομπούζουκο εναντίον κουαρτέτου εγχόρδων.
Forums εναντίον blogs.
Κορίτσια εναντίον αγοριών.
Μακ εναντίον πάντων.
Πατατοτζάνκι εναντίον εκδοτικού κατεστημένου.
Special guest: ο Ανώνυμος.
Ένα θέαμα για όλη την οικογένεια, που θα μεταδοθεί και ζωντανά από τη μελλοντική συχνότητα του Nterti FM.

"το παλουκάρι έχει καημόοοο κι εγώ χέστηκα γι' αυτόοο
και έγω χέστηκα γι' αυτόοοο / απόψε απόψε, θα πάω να .....

...να τα πιω", λέμε (sic).

Βonus track (δεξί κλικ - σέηβ αζ) - Τον παίρνεις
don't worry είναι μόνο 43'' ¨(δευτερόλεπτα) - ούτως ή άλλως, δεν ακούγεται για περισσότερη ώρα!
(αφιερωμένο στους σκυλάδες του post του Μακ)

Arabica

Δεν έχω λόγια.
Έχω μόνο άπειρα mail με φωτογραφίες νεκρών.
Σε μια χώρα που στη θάλασσά της, μοιάζει με τη δική μας.



Έχω και μουσικές που με κάνουν πάλι να κλαίω, όπως τότε που λεηλάτησαν τη Βαγδάτη.
Οι Dastan Trio που θα ακούσετε παρακάτω, ήταν από εκεί. Είχαν γράψει γι' αυτούς και οι New York Times. Για την κομψή, αιχμαλωτιστική μουσική τους. Σαν αρχαία απειλή.
Για την αρχαία τελετουργία του αίματος, ενός αρχαίου λαού.



Είναι μύθος πως οι Εβραίοι έχουν μόνο υποφέρει
Ο λαός του Ισραήλ είναι ο λαός με την πρώτη καταγεγραμμένη γενοκτονία στην ιστορία της ανθρωπότητας, πριν από 3000 χρόνια.
Πώς η Χαναάν έγινε ξαφνικά Ισραήλ; Με μια γενοκτονία. Οι Εβραίοι που ξέφυγαν απ’ την Αίγυπτο εισέβαλλαν και τους σκότωσαν όλους, νέους, γέρους, γυναίκες και παιδιά, ένα εκατομμύριο κόσμο.
Για τα πολεμικά μέσα της εποχής, ήταν πραγματικό λουτρό αίματος. (Στη χριστιανική Βίβλο, θα βρείτε αυτή την ωραία ιστορία για τον Ιησού του Ναυί που «πέρασε τους ανθρώπους από μαχαίρι χωρίς να λυπηθεί κανέναν»).

Τω καιρώ εκείνω, λοιπόν (μη χέσω), ο Μωυσής τους είπε ότι ο Θεός τού μίλησε προσωπικά και ότι του είπε πως οι Εβραίοι είναι ο εκλεκτός λαός, οι Νο1 τέλος πάντων, και πως τους έχει δώσει τη Χαναάν για πάντα. Ωραία, καθαρή δουλειά. Μόνο που δεν τους είπε ότι έπρεπε να σφάξουν και ένα εκατομμύριο κόσμο γιατί η Χαναάν δεν ήταν μια έρημη περιοχή όπου μπορούσες να πάς για κάμπινγκ.
Ήταν ένας πολιτισμός με ιστορία εκατοντάδων αιώνων, που καταγόταν απ’ τους Φοίνικες. Ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης εβραϊκής κουλτούρας προέρχεται σήμερα από εκεί.



Ωστόσο! Πολύ λίγοι απ’ τους σύγχρονους Παλαιστίνιους έχουν ζήσει εκεί για περισσότερα από 50 χρόνια.
Οι περισσότεροι είχαν (ή έχουν) ξένες ρίζες και είχαν μεταναστεύσει σε περιοχές που ήταν ήδη αποικημένες από Εβραίους στη δεκαετία του ‘40.
Η μετανάστευση βέβαια είναι απλώς μια λέξη: η αλήθεια είναι ότι τους μετέφεραν εκεί με φορτηγά οι Βρετανοί, παίρνοντάς τους από τον Αραβικό κόσμο. (Γι’ αυτό και ο Σαντάμ νοιαζόταν τόσο πολύ για τα ξαδέλφια του).
Οι Βρετανοί τούς εγκατέστησαν σε μια περιοχή που τους ήταν εντελώς άγνωστη. Έχοντας και τη συναίνεση των Αμερικανών, άρχισαν να φέρνουν πλήθη Αράβων στην Παλαιστίνη όταν έγινε φανερό στα Ηνωμένα Έθνη (ο σημερινός ΟΗΕ) ότι μετά το Β’ Παγκόσμιο, θα δημιουργούταν το κράτος του Ισραήλ.

Σήμερα, η λέξη που ακούς πιο συχνά από Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους είναι η
ίδια: «εκδίκηση».
Τρεις χιλιάδες χρόνια τώρα, τίποτε δεν άλλαξε και τίποτε
δεν θ’ αλλάξει όσο οι θρησκείες διδάσκουν ότι ο ένας είναι ανώτερος του άλλου.

Δεν έχω λόγια. Έχω μόνο άπειρα mail με φωτογραφίες νεκρών. Διαμελισμένων. Σοκαριστικές και αποτρόπαιες.
Και μουσικές που με κάνουν πάλι να κλαίω - τό 'παμε;
Τον Ahmet Mukhtar και τον Sattar Al-Saadi που παίζουν στο tar και στο riqq τους αρχαίους ρυθμούς των Σούφι, φέρνοντας στο μυαλό τις εικόνες των αρχαίων bazaar, πολύχρωμες και απειροσύλλαβες όπως τα φύλα των Αράβων:
Δρούσοι, Σιίτες, Σουνίτες, Χιτζάτζι, Βεδουίνοι, Σούφι, Γουαχάμπι, και φυσικά, Άραβες Χριστιανοί, είναι τα φύλα των Αράβων - περισσότερα κι απ’ όλες τις βόμβες του Ισραήλ μαζί.

Orientacion - Longa
(αυτό που ακούσαμε - Πρόκειται για πολύ ενδιαφέρον πειραματικά σύγχρονο group που δισκογραφέι στην Εnja Records: ένας Aργεντίνος κιθαρίστας, ένας Άραβας που παίζει ούτι και ένας Βρετανός τσελίστας!)

Rabih Abou-Khalil - Ghantous
(Ένας Λιβανέζος που παίζει ούτι με τον μόνο τρόπο που ξέρει: σαν να εξαρτάται η ζωή του απ' αυτό)

Said Kamal, Mohamed Naihem - Al Quantara
(ΤΩΡΑ ακούμε ευτούνο - H επιρροή των Αράβων υπήρξε καθοριστική για τους πολιτισμούς της Μεσογείου, από το Μαρόκο και την Ιβηρική χερσόνησο, μέχρι τη Μάλτα. Το είδος που ακούγεται στο συγκεκριμένο track, συγκαταλέγεται στο "αραβικό φλαμένγκο" και συνδυάζει αιγυπτιακό φλάουτο -ήχος εντελώς της ερήμου!- με φλαμένγκο κιθάρα)

Dastan Trio - Shurideh
(Οι αδικοχαμένοι Πέρσες που έλεγα - Σούφι από το Ιράκ)

Και μετά τον Χάρυ Πόττερ... ο ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ!

Βιογραφικό:

Φυσιοδίφης και καλλιτέχνης με άριστη κολεγιακή μόρφωση σε θέματα παρασκευής υβριδίων ζαχαροκάλαμου και ντοκτορά στο «ΛΟΤΤΟ» και στο «Πάμε στοίχημα».
Σπούδασε νευροχειρουργική, ακουαρέλα και γλυπτική στο KALAMARIA COLLEGE OF FINE ARTS.

Σε ηλικία 18 ετών απομονώνεται σε κατασκήνωση γυμνιστών στο Δυτικό Νεπάλ και ασχολείται αποκλειστικά με το ψάρεμα και την παρασκευή ζύθου από ουίσκι Σκωτίας 15 ετών.
Το 1974 αναγνωρίζεται ως Μέγας Μάγιστρος του Λιχνενστάιν και αποκλειστικός αντιπρόσωπος προφυλακτικών με γεύση βερίκοκου στην Ακτή Ελεφαντοστούν. Ένα χρόνο αργότερα αναγνωρίζεται ως ήρωας με παντόφλες.

Αγάλματα και προτομές του υπάρχουν στα Εξάρχεια, στη Λωρίδα της Γάζας και του Χαντζαπλάστ και στο Λεβερλκούζεν, λίγο έξω απ’ το σταθμό.
Κάποτε ο ιστορικός του μέλλοντος θα γράψει γι’ αυτόν. Μέγας ηθοποιός, μέγας σκηνοθέτης μέγας συγγραφέας, μέγας ποιητής… Μέγας είσαι κύριε Κλυνν και θαυμαστά τα έργα σου: «Γάμος Αλά Ελληνικά», «Αλλαλούμ», «Made in Greece», «Τα 201 καναρίνια», καθώς και τα βιβλία σου, «Καλοκαίρι και παπαριά», «Αέρα, αέρα, να φύγει η Μπρατσέρα» και «Φύσα αεράκι, φύσα με γιατί την επουτσίσαμε».

Tώρα ΚΑΙ BLOGGER!

Η φωτογραφία είναι από το πολύ καλό official site του Χάρρυ.

Αχχχ... ο Χάρυ Πότερ

Θέλω κι εγώ μια τέτοια σκούπα (broomstick = σκουπόξυλο) με λαβή και δόνηση σαν τα κινητά.
Λογικό, θα μου πεις, αφού η σκούπα είναι κινητή συσκευή - αν και σε περίπτωση που διέθετα την συγκεκριμένη, θα την είχα κάνει μάλλον αεικίνητη.

Η σκούπα του Χάρυ Πότερ όμως, ε; Σου δίνει φτεράααα.
Και όπως λέει και το δημoσίευμα, λειτουργεί με μπαταρία και διαθέτει και "special effects" (μάλλον τη δόνηση θα εννοούν - εκτός αν πετάει και σπίθες).

Η 12χρονη απ' το Οχάιο έπαιζε λέει με αυτό το καβλιτζέκι "για ώρες".
Και το ίδιο και η 17χρονη αδελφή της.
Να παίξω κι εγώ με το ματσούκι σας καμιά βδομάδα, ρε κορίτσια;




Update, Tετάρτη 26 Ιουλίου 2χιλιάδεsexy
Kάποιες το δοκίμασαν ήδη!


Γαμώτο!

Dear Alex...

Alex,
you were wrong and your research sucks,
I am Mantalena Parianos and we did not speak via anything. That's right.

I am the dominant type, so if you want to play, you can be my slave, hang upside down from the ceiling and look at my fantastic eyes, I assure you it's quite comfortable.
You should try it at least once.
I believe it will be very satisfying yes.

About me... Well actually the truth is I am a 55 year old man.
A Lumberjack as a matter of fact... I cut down trees, I wear high heels, suspendies and a bra, I wish I'd been a girlie, just like my dear Mama (sic)

So?
Mandy

:0)

Να θυμώσω; Πολύ;

Ρητορικό το ερώτημα. ΈΧΩ θυμώσει, γι' αυτό και το δημοσιεύω στο blog μου, σε κοινή θέα.
Έλαβα το εξής mail:

"Mantalena,

if I am right and my research was successful, youŽre Mantalena Parianos, I spoke to via collarme.
ThatŽs right?

I would like to see you kneeing in front of me and me looking at these fantastic Greek eyes, the most wonderful eyes IŽve ever seen!

I am a bit upset as I found a lot of things about you, but unfortunately they are all written in Greek. You must teach me a few words at least. With my Spanish, Catalan, German, French and English, unfortunately I cannot manage your lenguage. This ennois me quite a lot.

So, we have to concentrate on actions without lenguage, which also will be fine and very satisfying, you donŽt believe so?

Tell me more about you, I will listen to all about you.Take care and have a nice evening ( I will continue looking deeply into your eyes).

ALEX"

Λοιπόν. Τι τρέχει εδώ;

Τι είναι το "via collarme" που γράφει ο Γερμαναράς; (η κατάληξη στο mail του *.de Γερμανία δεν δηλώνει;)

Το mail του έχει τίτλο ".... in front of me ...... ". Κατάλαβα σωστά; Μου την πέφτει; Το υποκείμενο εννοεί να του πάρω πίπα;

Τι είναι αυτά που γράφει ότι μπορεί να "έμαθε για μένα"; (σιγά το research δηλαδή, αλλά λέμε)

Φοβήθηκα χτες βράδυ που το είδα στο Inbox μου. Οι Γερμανοί ξανάρχονται; Η Μοσάντ; Οι 122 ενωμένοι κατασκευαστές blogs; H ταχυπαλμία μου με μορφή γερμανικού χαπιού;
Χεστήκαμε και η βάρκα γέρνει;

Σου γαμώ το δίκτυο (ω, μα τι κόσμος μπαμπά!)

Λοιπόοον... διαλέγεις και παίρνεις.
Αυτό που ακολουθεί θα μπορούσε να αποτελεί δυο ξεχωριστά posts.


Από το Ισραήλ με αγάπη

Υπάρχουν και Ισραηλινοί που δεν έχουν σχέση με όλη αυτή τη θηριωδία που έχουν διεξοδικά καλύψει άλλοι συμπλόγκερς και τα δελτία ειδήσεων.

Ο 45χρονος Αμί Νταρ είναι ένας απ' αυτούς. Θα το βρεις στο www.idealist.org και μπορεί εκ πρώτης όψεως το site του να μην σου πει τίποτα, αν το καλοψάξεις όμως, θα δεις ότι κάτω από την ομπρέλλα του έχει συσπειρώσει περισσότερες από 55.000 οργανώσεις και μη κερδοσκοπικές ομάδες από όλο τον κόσμο, που καλύπτουν όλο τον γαλάζιο πλανήτη μας που τον έχουμε γαμήσει πατόκορφα.

Ο τυπάκος ανακάλυψε, λέει, το Ίντερνετ το 1993, και αποφάσισε να φέρει σε επαφή ανθρώπους πρόθυμους να κάνουν κάτι γιά όλους όσοι είτε βαριούνται είτε δεν δίνουν μια για όλους εμάς τους υπόλοιπους μάγους της γήινης ατμόσφαιρας (ποιητάρω).

Από τον Μισσισιπή, μέχρι την Ουγκάντα και από την Αυστραλία μέχρι την Αλάσκα, υπάρχουν διαθέσιμες περισσότερες από 10.οοο εθελοντικές θέσεις εργασίας για ανθρώπους που θέλουν να ταξιδέψουν οπουδήποτε (το τονίζω) και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.

Το site είναι σε τρεις γλώσσες (αγγλικά, ισπανικά και γαλλικά), U get the point.
H εγγραφή είναι ελεύθερη.
Ευτυχώς, υπάρχει και η Ελλάδα στη λίστα των χωρών που συμμετέχουν.

Idealist Stats
863,933 Visits last month
376,251 People on My Idealist
22,695 People in online community


15.000.000 κλικ για μια παρτούζα
Κάποιος άλλος πάλι, ονόματι Ρίτσαρντ, 30χρονος άγγλος και ξανθομπούμπουρας, μια μέρα (ή μήπως νύχτα; μπορεί και να μην είχε πιει) ζήτησε από την μικρότερη κατά 9 χρόνια γκόμενά του "να φέρει και καμιά φίλη της" να κάνουν παρτουζίτσα, μωρέ.
Η μαλάκω του είπε "κάνε ένα site στο ίντερνετ, και αν μέχρι το Δεκέμβρη (2006) μαζέψεις 5.000.000 επισκέψεις, το κάνω".

Το site είναι αυτό - ο βλαμμένος το έκανε και (ποιος Δεκέμβρης;) μάζεψε χα-λα-ρά μέσα στον Ιούνιο τα 5 μυριάκια επισκέψεις που ήθελε για να του κάτσει η μαλάκω (ας την λέμε Κέιτι που είναι και το βαφτιστικό της).

Από 'κει και πέρα, το παιχνίδι χόντρυνε: τα διπλά ή τίποτα της ξεφούρνισε ο άπληστος αγγλόπαις, δηλαδή, "αν σου μαζέψω τελικά 15.000.000 επισκέψεις μέχρι τον Δεκέμβρη που λέγαμε, να τις κάνουμε δυο τις γκόμενες για την παρτούζα;"
Η χοντρομαλάκω (sorry, dear), το δέχτηκε και αυτό.
Μα όχι, σας προκαλώ: περάστε μια βόλτα από το site του βλαχόμυαλου στόκου (το παιδί είναι από το Στόκτον), να δείτε πόσοι έχουν κάνει κλικ στη σελίδα του. Και μη σκεφτείτε λεπτό ότι έτσι δίνετε συνέχεια στην ιντερνετική αυτή παρωδία: ο τύπος ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ τα 15 εκατ. επισκέψεις, άρα, μια παραπάνω δεν θα κάνει τη διαφορά.

Το επιμύθιο;
Βρήκε και σπόνσορα το σεξομάγαζο Blue Pill, ενώ η γκομενίτσα του έφτιαξε κι αυτή το δικό της site όπου γυναίκες από όλο τον κόσμο, προσφέρονται να παρτουζωθούν με το βλογιοκομμένο ζευγάρι.
Βέβαια, αν δείτε τις γυναίκες που στέλνουν φωτογραφίες για να συμμετάσχουν στο παιχνίδι, θα βλαστημήσετε την ώρα και τη στιγμή που δεν γίνατε πορνοστάρ - μπροστά τους ωχριά και η κυρά Λέλα, η καθυστερημένη του χωριού μας.
Μα, πόσο μαλάκας μπορεί να είναι ο κόσμος;

Έτσι θα αλλάξουμε το σύμπαν, ρε άτομα;
Ή μήπως, λέω... μήπως, χρειάζονται πιο δραστικές λύσεις; Μια κλωτσιά στ' αρχίδια του τύπου, ένα overdose από μπλε χαπάκια στην κυρά Kέιτι και μετά ένα ξεγυρισμένο σκωτσέζικο ντους;
Λέω τώρα.
Και αναρωτιέμαι: μήπως να τους έστελνα το link του Αμίρ Νταρ στο idealist.org; Που ξέρεις; Μπορεί να τους περισσέψει κανένα κλικ και να μην ξέρουν σε τι άλλο να στοιχηματίσουν. Τότε ίσως σκεφτούν ότι υπάρχει κόσμος και πέρα από τα πανωσέντονα τους.

(δεξί κλικ - σέηβ αζ, λέμε - που σιγά μη δεν το 'χει κανείς στον πλανήτη γη αυτό το κομμάτι, τι λέω; και σε άλλους πλανήτες)
Radiohead - Street Spirit (fade out)

"Rows of houses, all bearing down on me
I can feel their blue hands touching me
All these things into position
All these things we'll one day swallow whole
Fade out again, Fade out

This machine will, will not communicate
These thoughts and the strain I am under
Be a world child, form a circle
Before we all, go under
fade out again, fade out again

Cracked eggs, dead birds
Scream as they fight for life
I can feel death, can see its beady eyes
All these things into position
All these things we'll one day swallow whole
Fade out again, Fade out again

Immerse your soul in love
Immerse your soul in love"

To test της σεξομολόγησης

Παιδικός Οδηγός Εξομολογήσεως
(ακολουθεί σεντονοπόστ)

Βρήκα τις ερωτήσεις σε αυτό το post στο blog του Ροΐδη και μπήκα στον πειρασμό να απαντήσω. Δεν είμαι πνευματικό του παιδί, δεν με λένε Πάπισσα Ιωάννα, δεν τρώω ποτέ ψάρι για λόγους νηστείας αλλά για λόγους προσωπικού γούστου (Io sono marinero) και μου αρέσει το σεξ τόσο ώστε να μην αλλαξοπιστήσω ποτέ.
Πάμε γερά.

Ξεκινάει κάπως έτσι:

«Αγαπητό μου παιδί,
τώρα που πρόκειται να πας να εξομολογηθείς, σκέψου πριν επισκεφθείς τον εξομολόγο: μήπως έχεις κάνει κάποιο αμάρτημα από αυτά που σου γράφουμε παρά κάτω; Υπογράμμισέ τα ή βάλε ένα μικρό σημάδι για να τα προσέξεις και να τα πεις στον εξομολόγο. Ακόμα προσευχήσου ο καλός Θεός να σε φωτίσει να θυμηθείς όλα σου τα αμαρτήματα και να τα εξομολογηθείς με ειλικρίνεια».


Γαμάτο;




Και συνεχίζουμε με τις ερωτήσεις:

----------------------------------------------------------

Αμαρτίες της Γλώσσης

Μήπως λες ψέμματα, έστω και για αστεία;
Mόνο για αστεία, πάτερ τα λέω. Η αλήθεια περιέχει το κριτήριο του κύρους της, σύμφωνα με τον Σπινόζα. U know Σπινόζα ή μόνο τον Ιησού του Ναυί;

Μήπως τραγουδάς αισχρά τραγούδια που ακούς στο ραδιόφωνο;
Πρωτίστως. Ειδικά το Bitch των Rolling Stones είναι από τα αγαπημένα μου «όταν φωνάζεις το όνομά μου, μου τρέχουν τα σάλια σαν σκυλί του Παβλώφ / όταν με κάνεις να χύνω, η καρδιά μου χτυπάει πιο γρήγορα κι από γκρανκάσα» (when U call my name, I salivate like a Pavlov’s dog / when you lay me out, my heart is beating faster than a big bass drum). Πολύ γελοίο, ε;

Μήπως αντιμιλάς στους γονείς - διδασκάλους - μεγαλύτερους;
Μικρότερη, τους έδινα και καταλαβαίνανε, γιατί αγαπιόμασταν πολύ ξέρετε. Δεν μπορούσαμε με τίποτε να μιλήσουμε όπως στο Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι, όσο κι αν το προσπαθούσαμε «Λώρη, πέρασε το λαρδί στον Πάστορα Μάρκους» - δεν είχαμε εμείς τέτοια. Ο μπαμπάς μας χτυπούσε με τη γαλότσα στο κεφάλι με την αδελφή μου. Σήμερα, έχω ηρεμήσει, το πολύ πολύ, να του πω κανένα «ρε πατέρα, τι μαλακίες βλέπεις πάλι στην τηλεόραση;»

Μήπως ορκίζεσαι στο όνομα του Θεού και των αγίων;
Σαφώς. Αλλά σε άλλους αγίους, όχι τους δικούς σας που είναι αμφίβολοι. Λέω συχνά ας πούμε, «γαμώ τον Τσε μου μέσα» ή «Μα τον Buckley, εγώ δεν…», οπότε, μην ανησυχείτε. Ο θεός Hammill, σας φυλάει από εμένα.

Μήπως βλασφήμησες ποτέ τα θεία ή λες "Α στο διάβολο";
Ωχ! Βρισιά είναι; Δεν το ‘ξερα! Φυσικά και λέω «ασταδιάλα». Και «γαμώ το διάολό μου» λέω, πατσίζω με αυτό;

Μήπως λες υπερήφανα λόγια για τον εαυτό σου;
All the time. Αλλιώς δεν θα με πλήρωναν ούτε όσα δίνετε εσείς για ένα πήδημα με τον νεωκόρο.

Αν τελειώσατε με τις «αμαρτίες της γλώσσης» να σας εξομολογηθώ και κάτι που δεν το προβλέψατε στους μεσαιωνικούς καιρούς που ζείτε: κάνω και καλές πίπες. Τουλάχιστον, έτσι λένε οι εραστές μου (είχα πιάσει μια φορά έναν στο τηλέφωνο την ώρα που το έλεγε σε έναν φίλο του - ξέρω τι σας λέω).

----------------------------------------------------------

Αμαρτίες των Ματιών
Μήπως βλέπεις άσχημα έργα στην τηλεόραση;
Χμ… μάλλον το αποφεύγω. Μόνο ειδήσεις βλέπω αλλά εκεί βγαίνουν πολλοί κληρικοί, οπότε δεν έχετε παράπονο.

Μήπως βλέπεις ακατάλληλα κινηματογραφικά έργα;
Εε… είμαι ενήλικη. Τι εννοείτε ακατάλληλα; Να έχουν ας πούμε γαμήσια, σκοτωμούς, και αληθινές ιστορίες; Η πραγματικότητα δεν απαγορεύεται, νομίζω.

Μήπως διαβάζεις περιοδικά και βιβλία, που δεν σε ωφελούν;
Να σας πω: μια φορά διάβασα κάτι που νόμισα πως «θα με ωφελούσε», ήταν το Πώς Να Γίνετε Εκατομμυριούχος, κάποιου αμερικανού σάχλα, αλλά δεν έγινα εκατομμυριούχος κι έτσι το γύρισα στον Μπουκόφσκι, τον Νόρμαν Μέηλερ και τον Τομ Ρόμπινς. Έχετε να μου προτείνετε κάνα καλό;

Μήπως δεν διαβάζεις την Αγία Γραφή;
Μήπως ρωτάτε μαλακίες; Εννοείται πως δεν τη διαβάζω, ιεροεξεταστά μου. Διαβάζεται αυτό το πράγμα;

Αν τελειώσατε με τις «αμαρτίες των ματιών» να σας εξομολογηθώ και κάτι που δεν το προβλέψατε στους μεσαιωνικούς καιρούς που ζείτε: μ’ αρέσει να παίρνω και μάτι. Συνήθως τις φίλες μου που γαμάνε τον γκόμενό μου. Μου δίνει μια ψευδαίσθηση αβεβαιότητας, ξέρετε, ότι δεν τον έχω εγώ σε αποκλειστικότητα και τέτοια. Αυτό κρατά τη σχέση μας ζωντανή. Αν κάτι μας κάνει να αισθανόμαστε καλά, δεν πρέπει να το σνομπάρουμε, πάτερ. Πρέπει; Δεν πρέπει. Έτσι δεν είναι;

----------------------------------------------------------

Αμαρτίες των Αυτιών

Μήπως σ' αρέσει ν' ακούς τραγούδια κοσμικά του ραδιοφώνου;
Όχι βέβαια! Το ραδιόφωνο παίζει όλο μαλακίες. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: ο Red, ο Kiss, o Βest, ο Nitro, ο Rock, o Galaxy και ο Village, παίζουν συγχρόνως –την ίδια εποχή- το ΙΔΙΟ κομμάτι από τον ΙΔΙΟ δίσκο των U2. Ας πούμε το Vertigo. Έτσι, όλοι ακούνε τα ίδια πάνω κάτω, κανείς δεν ακούει κανένα άλλο κομμάτι από το δίσκο, και κατά συνέπεια, οι U2 δεν κάνουν πωλήσεις ικανοποιητικές στην ψωροκώσταιονα αφού α) είτε ο κόσμος μπουχτίζει από το overdose, είτε β) δεν μαθαίνει κανείς ποτέ ότι ο δίσκος έχει κι άλλα ωραία κομμάτια. Για άγνωστα, νέα γκρουπάκια, δεν το συζητάμε.

Μήπως σ' αρέσει ν' ακούς αισχρά λόγια από μεγάλους και μικρούς;
Μόνο από μεγάλους. Οι μικροί, λένε συνήθως κοινότατες σάχλες. Από μεγάλους έχω ακούσει όμως κάτι «κοριτσάκι», «είσαι η πουτανίτσα μου», «βρωμόπαιδο σου αρέσει όπως σε γαμάω» και τέτοια. Πώς να στα πει ένας πιτσιρικάς αυτά;

Μήπως ακούς να κατηγορούν το Χριστό μας και να τον βλασφημούν και δεν διαμαρτύρεσαι;
Διαμαρτύρομαι κάθε φορά που βλέπω τον Χουντόδουλο να τον επικαλείται. Τι ξέρει αυτός; Αυτός, λέει, διάβαζε στη Χούντα, άρα; Άρα, μόκο τώρα. Αλλιώς να πάει να κάνει δουλειά με το Νίκο Μαστοράκη. Μα καλά, δεν βρήκατε καλύτερο; Αυτός όλο πάρε δώσε με αδελφές, εμπόρους ναρκωτικών και μαυραγορίτες κασετών, έχει.

Μήπως ακούς να κατηγορούν αδίκως τους άλλους και δεν μιλάς;
Μαλάκας είσαι; (συγνώμη, «είστε» ήθελα να πω). Φυσικά και ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ. Εγώ θα βάλω μυαλό στα ζώα; Εσείς πάλι που έχετε άποψη για όλους και για όλα και τη λέτε, ακόμη και για ζητήματα που δεν σας αφορούν, όπως οι ταυτότητες ας πούμε, βλέπετε καθόλου χαΐρι; Άντε πήγαινε να δεις αν έρχομαι, ρασοκανάτα.

Αν τελειώσατε με τις «αμαρτίες των αυτιών» να σας εξομολογηθώ και κάτι που δεν το προβλέψατε στους μεσαιωνικούς καιρούς που ζείτε: μ’ αρέσει να τον παίρνω και από τα αυτιά. Δεν το έχω δοκιμάσει ακόμη, αλλά μια φίλη που έχει άντρα με μικρή ψωλή, υποσχέθηκε να μου τον δανείσει για ένα πείραμα. Της πρότεινα αν θέλει να παρευρίσκεται κι εκείνη, αλλά δεν το δέχθηκε. Ο άντρας της βλέπετε είναι ωτολαρυγγολόγος. (τώρα που το σκέφτομαι, θα του ζητήσω να εξετάσει και το βαθύ λαρύγγι μου με την ευκαιρία)

----------------------------------------------------------

Αμαρτίες των Χεριών

Μήπως κλέβεις ξένα πράγματα από το σπίτι και το σχολείο;
Απ’ το σπίτι μόνο και το λέω και στους γονείς μου να μην τα ψάχνουν. Να, τις προάλλες που είχαν κλείσει τα περίπτερα και θα ερχόταν ο Κ. για ένα στα γρήγορα στο παρκάκι απέναντι απ’ το σπίτι του, τσίμπησα κάτι durex από το συρτάρι του μπαμπά.

Μήπως κτυπάς τους μικρότερους συμμαθητάς και αδελφούς σου;
Μόνο όσους το παίζουν έξυπνοι και γαμίκοι. Δεν κατάλαβα, δηλαδή, επειδή εκείνοι είναι αγόρια, θα μας χτυπάνε χωρίς να ανταποδίδουμε;

Μήπως κάνεις αισχρές χειρονομίες στον εαυτό σου και στους άλλους;
Κυρίως στον εαυτό μου. Με κοιτάζω στον καθρέφτη και μου κάνω κωλοδάχτυλα, «γαμιέσαι Μανταλένα» και τέτοια. Μιλάμε, μου τη σπάω πολύ.

Μήπως δεν κάνεις το σταυρό σου καλά και ευλαβικά;
Εχμ… τον κάνω όμως με το αριστερό, λόγω πεποιθήσεων. Πειράζει;

Μήπως μουτζώνεις τους άλλους;
Άντε πάλι. Μόνο αν θέλω και μόνο αν με βλέπουν. Αλλιώς τι να μουτζώσω, τον αέρα σαν τον Μαυρογιαλούρο;

Αν τελειώσατε με τις «αμαρτίες των χεριών» να σας εξομολογηθώ και κάτι που δεν το προβλέψατε στους μεσαιωνικούς καιρούς που ζείτε: μ’ αρέσει να βάζω και χέρι. Σε άντρες και γυναίκες. Η αίσθηση της αφής είναι το καλύτερο προκαταρκτικό, you know. Aπορώ δε, πνευματικέ πατέρα, με τόση μαλακία που σας δέρνει, πώς δεν σκεφτήκατε ότι με τα χέρια αυνανιζόμαστε άντρες και γυναίκες; Life is simple.

----------------------------------------------------------

Αμαρτίες των Ποδιών

Μήπως πηγαίνεις στα θέατρα και κινηματογράφους;
Δεν πηγαίνω – με πάνε. Μα είστε εντελώς καθυστερημένος; Φυσικά και πηγαίνω, αλλά όχι με τα πόδια.

Μήπως πηγαίνεις στα πάρτι και χορεύεις αμαρτωλούς χορούς;
Με τρέλα -τι λέω;- με μούρλα. Αλλά πιστέψτε με, πιο πολύ με πονάει το κεφάλι μου μετά, παρά τα πόδια μου.

Μήπως κλωτσάς τους φίλους σου και τ' αδέλφια σου;
Χα χαααα… δεν παίζεστε σε αυτή την εκκλησία! Αν τους κλώτσαγα ΟΛΟΥΣ για να έρθουν στο κρυφό σχολειό σας, θα ήταν αμαρτία αυτό; :Ρ

Μήπως δεν πηγαίνεις κάθε Κυριακή στην εκκλησία και στο κατηχητικό;
Μήπως είσαι λίγο ηλίθιος; Τις Κυριακές ξεκουράζομαι από τον πυρετό του Σαββατόβραδου και από το κατηχητικό με διώξανε γιατί είχα πολλές απορίες και επειδή τους είπα ότι αυτό το βασανιστήριο με τη ρόδα που έκαναν στους Χριστιανούς, εμένα θα μου άρεσε πολύ.

Αν τελειώσατε με τις «αμαρτίες των ποδιών» να σας εξομολογηθώ και κάτι που δεν το προβλέψατε στους μεσαιωνικούς καιρούς που ζείτε: είμαι πελματολάγνος. Αλήθεια. Μ’ αρέσει να με πατάνε, να πατάω, να μου γλύφουν τα δαχτυλάκια και να γλύφω κι εγώ. Αλλά απ’ ότι ξέρω, αυτό δεν είναι κακό, ε; Το έκανε κι ο Τζάγκερ στη συναυλία των Rolling Stones στην Aθήνα – και παραλίγο να πήγαινε κι ο αρχιεπίσκοπός σας σε αυτή, άρα; Άρα, ΟΚ.

----------------------------------------------------------

Διάφορα άλλα Αμαρτήματα


Μήπως δεν κάνεις κάθε μέρα την προσευχή σου;
Προσεύχομαι στην Αλ Σατ, επικαλούμαι τον Πάνα και μελετάω τας γραφάς του Fun EL.

Μήπως δεν υπακούς στους γονείς σου;
Εδώ και χρόνια, άρα δεν μετράει πια.

Μήπως δεν μελετάς τα μαθήματά σου;
Ε, εντάξει, έχω σιτέψει πλέον για να έχω μαθήματα. Όταν είχα όμως, τα μελετούσα τακτικότατα σε κάθε σχολικό διάλειμμα (διάβαζα της επόμενης ώρας και έπαιρνα 17-18, οπότε γονείς, δάσκαλοι και Μανταλένα, ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι).

Μήπως δεν νηστεύεις τις νηστείες που ορίζει η Εκκλησία μας;
Νηστεύω και έξτρα. Όταν χωρίζω, το καλοκαίρι που ξεχνάω να φάω, πρόσφατα μάλιστα και τους δυο μήνες που έμεινα απλήρωτη.

Μήπως δεν κοινωνείς συχνά τα άχραντα-Μυστήρια;
Δεν κοινωνώ κύριέ μου, γιατί σιχαίνομαι. Αυτό το κουταλάκι με το κρασόμπουκο το βάζουν στο στόμα τους όλες οι γριές και οι γέροι της κολάσεως. Συν κάτι σκατόπαιδα φίλοι των επισκόπων που γλύφονται μεταξύ τους. Μπλιάχ! Σε καλό σου, βρωμύλε.

Μήπως ντύνεσαι μασκαράς τις απόκριες;
Ναι. Αλλά εντελώς αθώα. Στις τελευταίες Απόκριες ντύθηκα Κώστας Καραμανλής. Έμεινα μόνη στο σπίτι, και όταν χτύπαγε το τηλέφωνο, δεν το σήκωνα γιατί απόφευγα να συνομιλήσω με οποιονδήποτε.

Μήπως δεν κάνεις ελεημοσύνη στους πτωχούς ανθρώπους;
Α! Εδώ θα τα χαλάσουμε! Την τελευταία φορά που πήγα να δώσω πέντε ευρώ σε κάποιον, με το που άνοιξα το πορτοφόλι μου μου το βούτηξε απ’ τα χέρια και έφυγε τρέχοντας. Από τότε, δίνω μόνο στα πρεζάκια, που δεν μπορούν να το βάλουν στα πόδια γιατί είναι πολύ ξοδεμένα τα κακόμοιρα.

Αν τελειώσατε με τα «Διάφορα άλλα αμαρτήματα» να σας εξομολογηθώ και κάτι που δεν το προβλέψατε στους μεσαιωνικούς καιρούς που ζείτε: ως εξωγήινη και από την Ατλαντίδα (που ‘σαι Λιακό να με ανακαλύψεις) είμαι αθώα ενώπιον όλων των θεών του Σύμπαντος, πράγμα που δεν θα μπορούσατε να πείτε και για την φάρα σας που πιστεύει ότι έχει υποπέσει στο προπατορικό αμάρτημα και ότι είναι εσαεί αμαρτωλή. Ωστόσο, δεν θα εξομολογηθώ ποτέ, στα σοβαρά τώρα… Ούτε ο θεός δεν θα με πίστευε.

----------------------------------------------------------

LUST but not least:
Kάντε κι εσείς με τους φίλους σας αυτό το τεστάκι της εξομολόγησης. Θα περάσετε μούρλια, είναι καλύτερο από trivial τώρα στις διακοπές, και θα μάθετε και πράγματα για τον πλησίον σας που ούτε θα φανταζόσασταν ποτέ.
Δοκιμάστε το αντί για χαρτιά τις μεσημεριανές ώρες της βαρεμάρας των διακοπών, πριν κοιμηθείτε μαζί του/της, στον πρωινό καφέ περιμένοντας να γίνουν τα αυγά,

ή στην παραλία πέφτοντάς την σε άγνωστους/’αγνωστες: «θέλεις να με βοηθήσεις σε ένα αστείο τεστ, κουκλάρα;»

Καλή διασκέδαση - καλές διακοπέεεες

EΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ και επειδή είναι επίκαιρο
(από ένα παλιό μου post) Σόδομα και γόμορα γίναμε
Δέστε ΑΥΤΟ

-------------------------------------------------------

FileDen και το λουρί της μάνας

Δεν μπορείτε να κατεβάσετε τις μουσικές που έχω ποστάρει όχι επειδή κάποιοι σπάζονται αλλά επειδή το file den που χρησιμοποιώ για τα uploads μου, έχει γίνει άφαντο από χτες.
Λυπάμαι, guys
ελπίζω να λυθεί σύντομα το πρόβλημα (όχι τίποτε άλλο - αλλά βαριέμαι να ξανανεβάζω τα πάντα απ' την αρχή!)

Καλή μέρα

Απώλειες πολέμου (new version)

Απώλεια 1
Η φίλη μου η Μ. αρνείται πεισματικά να δει οποιαδήποτε ταινία έχει να κάνει με πόλεμο. Την αγαπώ πολύ - αν και με ζαλίζει αφόρητα όταν με ρωτάει "τι ταινία είναι; είναι αντιπολεμική;" (γιατί ούτε τέτοιες βλέπει).
Δεν νομίζω ότι ξέρω άλλον τέτοιον άνθρωπο.
Η μοναδική περίπτωση να τύχει να δει μια σκηνή μάχης, είναι σε κάποια ιστορική ή άλλη ταινία (π.χ. στο Legends of the Fall).
Εννοείται πως στις εθνικές επετείους πενθούμε. Δεν ανοίγουμε τηλεόραση, δεν ακούμε ραδιόφωνο.

Μια φορά κι έναν καιρό, τα είχε με έναν φαντάρο (don't we all?) Μου περιέγραφε πώς ο φίλος της, χωρίς κανείς από τους δυο τους να το καταλάβει, είχε μεταβληθεί σε "μια όρθια ανάγκη" όπως το έλεγε. "Δεν είναι βρε παιδί μου ότι δεν μ' αγαπάει... δεν είναι ότι έχει αλλάξει εξωτερικά - πάντα κοντά κούρευε τα μαλλιά του... Είναι που... πως να στο πω, ΟΛΑ επάνω του μαρτυρούν ΑΝΑΓΚΗ".
Άντεξε δυο χρόνια. Τον χώρισε λίγο μετά που απολύθηκε και όχι επειδή είχε βρει κάποιον άλλον. Η τρελή.
"Όπως τα βλέπω, όσο χρόνο έκανε μέσα στο στράτευμα, τόσον ακριβώς και περισσότερο θα χρειαστεί για να ξαναγίνει άνθρωπος", μου είπε με αναφιλητά εκείνο το απόγευμα. Και δεν είχε συμβεί κάτι. Δεν μαλώσανε. Δεν διαφώνησαν. Δεν απιστήσανε.
Ποτέ δεν τα ξαναβρήκαν. Κι ας έγινε ο Χ. "και πάλι άνθρωπος", ήταν πια πολύ αργά και για τους δυο.

Απώλεια 2
Ο παππούς της Μ. πολέμησε στο Ρούπελ. Σήμερα είναι 80+κάτι χρονών και μια χαρά παλικαράκι. Άνθρωποι σαν κι αυτόν, υπερασπίστηκαν την μικρούλα μας χώρα εναντίον των Γερμανών και αρνούνταν να συνθηκολογήσουν.

Τον γνώρισα ένα καλοκαίρι στον Προμαχώνα Σερρών, όπου ζει σε ένα μικρό σπιτάκι κοντά στα σύνορα - εκεί ζούσε με τη γυναίκα του, την οποία δεν έπαψε ποτέ να αγαπά όσα χρόνια κι αν την έχει χάσει. Μιλά γι' αυτή σαν να ήταν χτες, όταν πίνει κανένα ποτηράκι τραγουδάει τα αγαπημένα της τραγούδια (σμυρνέικες καντάδες) και όταν δακρύζει, σκαρφαλώνει βιαστικά και πανάλαφρα στον τσίγκο της σκεπής τάχα να σου μαζέψει δαμάσκηνα και να αποφύγει να τον δεις να κλαίει.

Aπώλεια Χ 1000
Σταματήστε τους Ισραηλινούς. Αν αυτοί είναι Χριστιανοί, θέλω να αλλαξοπιστήσω σαν τον Μωχάμεντ Άλι και τον Σακίλ (Ρασάον) Ο' Νιλ που το όνομά του σημαίνει "μικρός πολεμιστής". Χίλιες φορές μουσουλμάνα κι ας με καίνε οι βόμβες.


Σκατομαλάκες. Καρκινάκια του πλανήτη, που αναθρέφετε γενιές ολόκληρες από γυναίκες -στο Ισραήλ τα κορίτσια μόλις συμπληρώσουν τα 18 τους πάνε δυο χρόνια υποχρεωτική στρατιωτική θητεία- να μαθαίνουν να σκοτώνουν αντί να γεννούν, να γαμάνε τους άλλους αντί να γαμιούνται, να μισούν αντί να συμπάσχουν. Μεταλλαγμένοι κερατάδες.


Ένα καλοκαίρι είχαμε γνωρίσει δυο κορίτσια από το Ισραήλ στην Πάρο - ο Μίκης ήθελε να την πηδήξει κιόλας τη μια. Ο Στιού, ο Άγγλος, τους την είπε σε μια φάση, γιατί μάλωσαν μεταξύ τους επειδή της μιας της έπεσε μια πανάκριβη φωτογραφική μηχανή που κρατούσε και η άλλη θύμωσε και άρχισε να της μιλάει στη γλώσσα τους.
"Δεν είναι καθόλου ευγενικό αυτό που κάνεις" της είπε ο Στιού στα αγγλικά. Εδώ είμαστε παρέα και μιλάτε τόσην ώρα για κάτι αμελητέο.
Η τύπισσα, που ήταν σπουδαγμένη στη ΝΥ και κόρη διπλωμάτη (εννοείται ότι είχε και αυτή υπηρετήσει το στρατιωτικό της), του απάντησε με άσχημο τόνο και ο Στιού ξεσπάθωσε:
"Καταλαβαίνω" της είπε στο τέλος με φλέγμα. "Εδώ δεν μπορείτε να τα βρείτε μεταξύ σας για μια μαλακία, και θέλετε να τα βρείτε με τους Παλαιστίνιους".
Τότε γέλαγα ακόμη.

Μια άλλη φορά που έτρωγα στο Πίσω Λιβάδι (Paros, again) στο ταβερνάκι, με κάρφωνε μια παρέα από κάτι πολύ όμορφα αγόρια σε παραδιπλανό τραπέζι. Μελαχρινοί, με ωραία σώματα, κοιλιακούς -αλλά όχι υπερβολικά-, ωραία θλιμμένα μάτια, μαυρισμένοι, γαμψές μύτες. Δυο απ' αυτούς ήρθαν στο τραπέζι μου να με ρωτήσουν:
Πώς λεγόταν αυτό που έτρωγα;
Ήταν αθερίνα φρέσκια, την οποία φυσικά μασούλαγα περισπούδαστα ολόκληρη, με τα κοκαλάκια της.
"Στη χώρα μας, απαγορεύεται να τρώμε τα ψάρια με το κόκκαλό τους" μου είπε ο ένας.
-Σε αυτό το ψάράκι, πώς θα το βγάλεις το κοκκαλο, μωρέ; απάντησα εγώ. Όσο κι αν επέμενα να δοκιμάσουν, δεν θέλανε γιατί απ' ότι κατάλαβα, σιχαινόντουσαν να φάνε απ' το πιάτο μου.
Ήταν Ισραηλινοί.
Είχαμε παρόμοιες ηλικίες (20-22). Μου είπαν ότι στη στρατιωτική τους θητεία, υπηρετούν π.χ. σκοπιά σε κατεχόμενες περιοχές και κινδυνεύει η ζωή τους. "Ξέρεις πώς είναι να πηγαίνεις να φυλάξεις και να μην ξέρεις αν αυτό που σου πετούν από απέναντι είναι πέτρα ή χειροβομβίδα;" έλεγε ο ένας.
Άκουγα προσεκτικά.
"Εγώ υπηρέτησα στις ειδικές δυνάμεις" έλεγε ο άλλος. Απ' ότι έλεγε αυτός, μια συνήθης πρακτική τους είναι να μπαίνουν παράνομα στη Συρία και να κάνουν απαγωγές ατόμων τις οποίες η επίσημη στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ αρνείται κατόπιν. Ο σκοπός είναι να ανταλλάξουν τους απηχθέντες Σύριους με δικούς τους απηχθέντες από τον αντίπαλο. Κάτι σαν τις δικές μας αερομαχίες με τους Τούρκους στο Αιγαίο, αλλά επί εδάφους.
Θλιβερή κατάσταση. Δεν έβλεπα την ώρα να τους ξεφορτωθώ - τόσο που ούτε το φαγητό μου δεν τέλειωσα.

Απορίες μιας ανόητης
Γιατί η φτωχή μου λογική λέει ότι αν το Ιράν είχε πυρηνικές κεφαλές τίποτε από όσα συμβαίνουν σήμερα στο Λίβανο δεν θα γινόταν; (είναι καλό τώρα αυτό;)
Η Ευρώπη γιατί δεν κάνει κάτι;
Οι ευρωβουλευτές μας; Είναι ωραίο να αισθάνομαι δικαιωμένη που δεν ψηφίζω κανέναν πούστη (sorry guys) εδώ και χρόνια;

----------------------------------------------------

Snow Patrol - Shut Your Eyes
("when the world feels like graves of dirt... shut your eyes and sing to me"
μια από τις πολλές κομματάρες του κατακαίνουριου album "Eyes Open" των λατρεμένων μου Σκωτσέζων από το Dundee)

A Summertime story

Ουφ! Το έπος συνεχίζεται... Ελπίζω μόνο να μην αργήσει να ολοκληρωθεί.
Εγώ έχω συνηθίσει οι έρωτες μου να διαρκούν όσο ένα αναφυλλητό - ή τουλάχιστον, τόσο να μου φαίνονται εμένα μετά...

Αυτή την εποχή, θέλω κάτι ακαριαίο.
Ακόμη κι αν είναι να το προκαλέσω εγώ.
Αν δεν είναι έρωτας, ας είναι θάνατος.
Αφού ούτως ή άλλως εκεί καταλήγει πάντα.

Το πρώτο μου PC mix / "Δεν θα μπορούσα να τα έχω πει καλύτερα"

Aυτό, μάλιστα. Αυτό -που ακούμε- ΕΙΝΑΙ ένα chilly (τσίλικο) καλοκαιρινό set mix. Και είναι το πρώτο μου χάρη στο προγραμματάκι MixMeister Pro 5, που μου έστειλε μια πολύ καλή κυρία της blogόσφαιρας (η οποία ίσως δεν θα ήθελε να της κάνω link από το βδελυρό blogάκι μου).

Εδώ που τα λέμε, πολλοί συνμπλόγκερς μου γράφετε ότι με διαβάζετε αλλά "ντρέπεστε να μου αφήσετε σχόλιο" ή ότι "όταν είμαι καλή, είμαι πολύ καλή" και ότι "καλά θα έκανα να μην είχα ασχοληθεί ποτέ με το φθοροποιό μεταbloggin'".

Η αλήθεια είναι ότι οι εμμονές και η ψυχαναγκαστική μου υστερία -μένω, φεύγω, should I stay or should I go- σε συνδυασμό με την εγγενή θρασύτητα και γραψαρχιδισμό ορισμένων ανάλγητων (κυρίως ανδρών) στα ελληνόφωνα blogs, πυροδότησαν το μένος μου κατά δικαίων και αδίκων. Έδιωξα πολύ κόσμο από το blogάκι μου, ενώ ήθελα να είναι παιδική χαρά.
Απ' την άλλη, πώς μπορείς να ΜΗΝ σχολιάσεις ορισμένες γελοιότητες; - ακόμη πέφτουν στην αντίληψή μου, αλλά είτε προσπαθώ να μην ασχολούμαι (ο γιατρός συνέστησε ψυχραιμία και αποφυγή συγκινήσεων) είτε δεν με επηρεάζουν στον ίδιο βαθμό όπως άλλοτε.
Έπαιξε βέβαια ρόλο και το ότι έχω να μπω στη σελίδα του Μόνιτορ από τότε που η ίδια υπέροχη κυρία της blogόσφαιρας με μύησε στο πώς μπορώ με επιλογές My Feeds να παρακολουθώ όσους bloggers με ενδιαφέρουν.

Η τελευταία φορά που περιπλανήθηκα στη Μονιτοργειτονιά, μου έφερε πάλι δάκρυα στα μάτια (απ' τα γέλια αυτή τη φορά): γνωστή-άγνωστη (φιου...) ποιήτρια των πολλών linkblogs, σχολίαζε στο blog της (comment) απαντώντας στο σχόλιο κάποιου άλλου μπλόγκερ, γράφοντας: "Είδες; ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΑ ΤΑ ΕΧΩ ΠΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ". Συγνώμη δηλαδή, ε;
Το προσπερνάς αυτό;
Αυτό σου δίνει υλικό για 50 posts.
Aυτό είναι μνημείο σάχλας και άι-κιου κουνουπιού.
Αυτό... αυτό... αυτό έχει ΑΥΤΩΣΕΙ, λέμε. Δεν παίζεται. Είναι ένα κράμα εγωπάθειας, επισφαλούς αυτοεπιβεβαίωσης, παντελούς έλλειψης μέτρου και αυτογνωσίας.
(το σοβάρεψα)
Ας είναι. Υπάρχει και θεός που βλέπει από ψηλά (και εκ δεξιών του κάθεται ο VryPan με μαύρα γυαλιά ηλίου - κοινώς δεν παίρνει χαμπάρι και πολλά απ' όσα συμβαίνουν στο θηριοτροφείο).


Summer mixed CD (δεξί κλικ - σέηβ τάργκετ αζ)

Tracklisting

1. Tusia Beridze - Hextention {2:07'}
2. Populous - Drop City {5:16'}
3. Marrakesh Massive - Ambarabic C {5:33'}
4. Malkin Zany - Snake Pad {6:32'}
5. Malkin Zany - Driva Man {3:25'}
6. Ganga - What have the bells {4:42'}
7. Cantoma - Pantajero {5:25'}
8. Cantoma - Balafia {5:41'}
9. Madrid De Los Austrias - Valderrama {5:00'}
10. Cantoma - Etoile {4:50'}
11. Burning Spear - Dread River {3:11'}
12. Jah Debda - Sahara Trip {4:12'}
13. Burning Spear - I and I Survive {3:55'}

(ΦΥΣΙΚΑ και είναι 13 γούρικα κομμάτια - δεν περιμένατε κάτι άλλο από μένα, έτσι;)


Ουχ! Τώρα που το σκέφτομαι, έχει γούστο να ζηλέψει ο McManus που ανεβάζω 44 ΜΒ - "ουκ εν τω πολλώ τω ευ", έγραφε για μένα τις προάλλες (αντί να χαρεί για την ποσότητα και για το ότι είμαστε αν όχι στο ίδιο, τουλάχιστον σε γειτονικό rock μετερίζι;)
Δεν είναι πολλά τα 17 tracks εκείνου του post μου, βρε Mac, ούτε τα 44 MB αυτού του mix (54 μιξαρισμένα λεπτάκια βγάζουν). Ας μοιραστούμε τις μουσικές του κόσμου με όλο τον κόσμο!