Aug 22, 2006

Mantalena Uptempo (75'06'')

Κύριες, κύριοι, τρίτο φύλο, τέταρτο δημοτικό διαμέρισμα, πέμπτο πάτωμα, έκτο τετράγωνο, έβδομο ουρανό (ουφ) και αγαπητά μας παιδιά,


η παράστασίς μας "Mantalena Uptempo" ξεκίνησε (την ιδέα βασικά, μου την έριξε η Mindstripper από το εξωτικό location των φετινών της διακοπών όπου σχεδόν βράδυ παρά βράδυ τους κόβουν το ρεύμα με αποτέλεσμα να κάθονται και να ακούν τα κύματα πετώντας φελλούς στα βαρέλια του Jack Daniels, but that's another dark story).


Επειδή όμως φρονώ ότι η μαυρίλα μας έπεσε μπόσικη, λέω να ανασύρω κάτι πιο γελαστικό να σκάσει το χείλι μας σαν τα τζιτζικοκοστουμάκια της φωτογραφίας και να σας κάνω να ψάχνετε για λιποζάν, μέρες που 'ναι.

-Τι εννοείτε οι μέρες είναι καυστικές;
Τόσο το καλύτερότερο (νονς, στείλε το βραβείο ορθογραφίας μου σπίτι).



Όχι σε αυτό το σπίτι, αυτό είναι των γονιών μου.



Αυτό είναι το δικό μου - όταν και εφόσον χτιστεί. Εδώ βλέπουμε μια ωραιότατη άποψη του μπάνιου χωρίς μπανιέρα - θα μπει κάτω από το στρόγγυλο φεγγίτη.



Τι έχουμε -και λέμε-, λοιπόν;
Στο Μόνιτορ κάποιοι προβάρουν ήδη τα linkblogs τους, μια που ο χειμώνας θα 'ναι βαρύς και τα μπλογκζ επλήθυναν.
Λινκμπλογκο-φαρέτρες χωρητικότητας απύθμενης - όσης και βλακείας, τεστάρονται για να μην πιτσικάρουν από το φορτίο και μείνουν οι καλοθελητές με το λινκμπλόγκ στο χέρι.
Μια κυρία που αλλάζει ονόματα και διαθέσεις, εγκαταλείπει την ποίηση - ανάπτυξη στίλβουσας βίδας που λασκάρισε, και το ρίχνει εις τας μουσικάς, κάνοντας επίδειξη γνώσεων σε όλους εμάς, που φάγαμε τα χρονάκια μας να ακούμε μαλακίες:
το ξέρατε ότι το House of the Rising Sun το έλεγε ο Jim Morrisson; Μα πώς όχι! Είστε άσχετοι. Αφού και ο Ray Charles το έχει πει! (μη σου πω και οι Kings με G και μας την πέσει κανένας Mακ Μάνους με τις κασέτες του).


Ευτυχώς για όσους ετήρησαν "ουδέτερη στάση", ο πόλεμος των Οβριών vs του -πολιτισμένου αυτή τη φορά- Αραβικού κόσμου, παίρνει άδοξο για τους Εβραίους τέλος. Να δούμε τι θα πουν τώρα που θα αρχίσουν να βγαίνουν στη φόρα βίντεο σαν κι αυτό που βρήκα στο μπλογκ του Manifestου.
Εσύ πάλι, Αιγύπτια θεά, μην ασχολείσαι. Ρίξε το βέλο στα μούτρα και σβήσε κανένα commentάκι με το moderation μπας και έχεις την τελευταία κουβέντα, πολυσχιδή μου προσωπικοτητούλα.



Ο σκύλος Οδυσσέας (του Χαραλάμπη είναι ο κούκλος) τηρεί ουδέτερη στάση στην αποτρόπαια μαυρισμένη θέα της Μανταλένας...



...και μετά στρέφεται απαθώς ρεμβώδης προς το ηλιοβασίλεμα.


Kάτι άλλα με τον Γκύντερ Γκρας, δεν τα καταλαβαίνω - θα 'ναι επειδή δεν διαβάζω σοβαρά βιβλία, αλλά προτιμώ να παίζω με το σκύλο και να τον κυνηγάω με το νεροπίστολο.
Τα πεδία πέζη (σωστό είναι τώρα αυτό;).




Ιδού ένα παιδίον που μου μοιάζει κιόλας. Η (μαυρισμένη, δεν ξέρω αν το προσέξατε) Μαρία, είναι ανιψούλα μου.


Σκορπάει τα παιχνίδια του αδελφού της μες τα γεράνια - και μετά τα μαζεύουμε,


και κάτι αντίστοιχο κάνει και με τη γαμωΜπάρμπι της (σε μεγάααλη εκτίμηση την έχει) που τη βρήκα να μου την έχει βάλει μέσα στα σύκα που μάζεψα το πρωί.



Μετά της κοτσάρισε από κοντά και μια μελαχρινή κούκλα για έχει, λέει, παρέα. Μέχρι που της έβαλα τις κούκλες μαζί με τα ξεφλουδισμένα μου σύκα στο ψυγείο (μου αρέσει να ξυπνάω και να τρώω παγωμένο και καθαρισμένο συκαλάκι) και της Μαρίας της άρεσε τόσο όταν τις ξαναπήρε στα χέρια της και ήταν δροσερές, που είμαι βέβαιη ότι οι Μπάρμπι θα βγάλουν όλο το καλοκαίρι στον καταψύκτη για να δροσίζουν μετά την ανιψιά μου. Locoooo! Δεν ξέρω ποια απ' τις δυο μας είναι πιο τρελή.

Lust but not least (νονς, ακόμη αυτό το βραβείο ορθογραφίας;),
τραβώ από το ντουλαπάκι και ένα ακόμη μιξάκιον εις μέρη δυο, που το είχα υποσχεθεί δικτυακά στον Motorcycle Boy, και το κράταγα για πιο χαλεπούς καιρούς.
Ε, οι καιροί αυτοί έφτασαν.

-Η Χαλκιδική έγινε κάρβουνο για τις ψησταριές των αυθαιρέτων που θα ξεφυτρώσουν στα καμένα,
-οι μετεωρολόγοι αδειάζουν τα ψυγεία από τα παγάκια ΠΡΙΝ βγουν να μας πουν την πρόβλεψη για τον καύσωνα,
-η κυβέρνησή μας θα στείλει με έξοδά μας μια φρεγάτα και κάτι άλλα πλοιάρια να κόβουν βόλτες έξω από το Λίβανο,
-τα τρελά αγόρια στο μπάσκετ θα με κάνουν να ξανακολλήσω στην τηλεόραση πάλι μετά από πολύ καιρό, και
-τα μπλογκοκουτσομπολιά έχουν αρχίσει να φτάνουν στην πόρτα μου με υπερηχητικά κούριερ, δείγμα ότι κάποιοι είτε δεν έχουν ανεμιστήρα να δροσιστούν είτε ανυπομονούν να μπει ο χειμώνας με τις ερπύστριες (και ουχί με τα τσαρούχια).



Μήπως αντί για φρεγάτα "ειρηνευτικής δύναμης" να στέλναμε στο Λίβανο το ειρηνικότατο πλοιάριο αυτό με το φιλόξενο όνομα;
Αυτοπροτείνομαι για καπετάνισσα και το μόνο που θέλω είναι 3μελές πλήρωμα ηλιοψημένων ομορφόπαιδων.


Επιπλέων επιπλέον, ο χωρισμός έχει χτυπήσει τις πόρτες ουκ ολίγων ζευγαριών που ξέρω κι έτσι έχω αρχίσει να αισθάνομαι λιγότερο μόνη μέσα στη μοναξιά μου, μια που όλο και κάποιος θα απευθυνθεί στη ψυχοπλακωτική εμπειρία μου για συμπαράσταση. Από σήμερα χρυσώνουμε ΚΑΙ χάπια.

Ωστόσο. Δηλαδή. Ώπα, λέμε.
Επειδή είναι ακόμη 22 Αυγούστου.
Τα ηλιοβασιλέματα στο νησί θα συνεχίσουν να είναι ψυχαρπακτικά,
οι θάλασσες χλιαρές το βράδυ και ότι πρέπει για νυχτερινό μπάνιο,
τα φιλιά να αρμυρίζουν στο στόμα
(τι το θελες το τζατζίκι και την τυροκαφτερή χριστιανέ μου, μεσημεριάτικο;),
και η αιώρα μου με περιμένει στην αχλαδιά να την τιμήσω με την μασαζοκαλομαθημένη εσχάτως παρουσία μου.

H εκδίκηση της DJ
Ε, όχι και να μας την πέφτει ο Τσαουσόπουλος στο Παρόνησο για DJ set (έχει ανοίξει εργολαβία με τα franchise clubs εκεί κάτω ο γερόμπισμπίκης) και εμείς να κάνουμε κρα για μια δουλίτσα, γαμώ τη δισκοθήκη μας.
Και επειδή, παρατηρείται ολοένα και πιο συχνά το φαινόμενο -όχι του Τσαουσό, μωρέ, ποιος τον γαμεί τον γέροντα- αλλά διαφόρων fellow bloggers οι οποίοι ποστάρουν ΜΟΝΟ τίτλους τραγουδιών και μπαίνω η απάλευτη να βρω κανένα download και σπάω τα μούτρα μου (εντάξει ρε νονς, έχουμε κι εμείς μούτρα, τι θες τώρα;) κάνοντας κλικ στις γραμματοσειρές τους/
θα ποστάρω εν τέλει το mixάκι με τραγουδάκια σχετικά τελευταίας κοπής, που επιφύλασσα στον Motorcycle για να τον ευχαριστήσω για τα καλαμπόκια του και τα σεντονοπόστ του που μου κάνουν την ψυχή τσουρέκι - σαν μαλακό κόμπο ένα πράγμα.


Οι μικροπωλητές της Νάουσσας στην Πάρο, ξεπέρασαν φέτος τον εαυτό τους. Εκτός από κοχύλια απ' τα ανοιχτά της Αιγύπτου, κομπολόγια απ' τα Σούρμενα και πλαστικά χαντράκια, μάτια και φυλαχτά, αριστερά βλέπετε συμπαθές ταριχευμένο ον, που η ύπαρξή του χρονολογείται από την Πλειστόκαινο - όχι, δεν είναι ο Τσαουσόπουλος. Εμείς οι επαϊωντες νησιώτες, ονομάζουμε το εξωτικό αυτό ερπετό που τρέφεται με μικρότερης ηλικίας και μεγέθους ανυποψίαστα θηράματα (το πιάσατε το υπονοούμενο;) "κροκόδειλο".



Uptempo 1
(δεξί κλικ - save target as)

Sonic Youth - Pink Stream
The Zutons - Tired of Hangin' Around
Yeah Yeah Yeahs - Way Out
Hot Hot Heat - Dirty Mouth
Eastern Lane - I Said "Pig" On Sunday
22-20s - Such A Fool
Kent - Revolt III
The Tears - Autograph
Hard-Fi - Cash Machine
No Doubt - Bathwater

Uptempo 2
(δεξι κλικ - save target as)

The Ricochets - Cheater at Heart
Thirteen Senses - The Invitation
Placebo - Bitter End
New Order - What's You're Doing?
Razorlight - Golden Touch
The Hellacopters - Put Out The Fire
Melon Diesel - It's Only You
Starsailor - Way Back Home
Supergrass - Can't Get Up
The Vines - I'm Only Sleeping (Beatles cover)
Magic Numbers - Forever Lost

ΥΓ. Μακ Μάνους, ψάξε για ορθογραφικά - κι αν βρεις έστω και ένα, θα κάτσω να μου κάνεις piercing στο κοσμηματομάγαζό σου. Aυτά δεν είναι αρχαιολογίες να μου ξεφύγει καμία σιρκονφλέξ!

ΥΓ2. Το μιξάκιον είναι εξίσου αφιερωμένο στη Margo για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε και τις καλύτερες που την περιμένουν - έστω κι αν για την ώρα δεν φαίνονται να βιάζονται και πολύ. Χρόνια πολλά, girl!

ΥΓ3. Η διάρκεια του Uptempo mix μου, είναι κατά προσέγγιση ο αριθμός των σφυγμών μου στο τελευταίο καρδιογράφημα: 76, κυρίες και κύριοι.
Είμαι καλά. Όλα περαστικά ήταν. Όλα τελείωσαν. C' est ca. Finito. Κoniek, πώς το λένε πολωνέζικα;

Enjoy
βάζω το πρώτο mix-άκι στα πλατό...

29 comments:

Purple Overdose said...

Ορμητική και παντός επιστητού...Και τραγουδάρες...:)

The Motorcycle boy said...

Έτσι μπράβο για τα μιξάκια. Να ακούσω και τίποτα, γιατί -θέλεις η ηλικία, θέλεις τα νεανικά τραύματα (από το πολύ φαζ) μου έχει μείνει μια κώφωση και δεν πιάνω τις χαμηλές, διακριτικές νότες.
Το House of the rising sun το τραγουδούσε ο Jim Morrisson ή ο αδερφός του ο Van Morisson; Πάντα τους μπέρδευα. Προσωπικά βέβαια προτιμώ την αν-πλαγκκκκ-ντ εκτέλεση του Notis που έχει πιότερο φίλινγκκκκκκκκκκκκκ

Anonymous said...

Καλημέρα λέμε...
Μαγδαληνή, με έχεις αγχώσει με το χτίσιμο του σπιτιού!Μου θύμισες τα δικά μου ζόρια όταν έχτιζα και εγώ... Πάντως δε σε λυπάμαι κιόλας... Όταν με το καλό τελειώσει, μέσα στην κλεισούρα θα είσαι βρε!!!
Άντε καλό κουράγιο...

Υ.Γ.... Δηλαδή τώρα είσαι μία Μασόνος?

Μαρκησία του Ο. said...

To Bitter End είναι uptempo??

ρε τι άλλο θα δούμε με αυτή τη ζέστη....

μη σμπρώχνεστε. Το house of the rising sun το λέει ο Morrissey, άσχετοι ;-Ρ

XX

αθεόφοβος said...

Καλώς μας επέστρεψες.
Ο Ray Charles έχει τραγουδήσει τα κερατά του από τραγούδια αλλά το the house of the rising sun δεν το έχει τραγουδήσει ποτέ.Μήπως όπως λέει ο motorcycle boy για τον αδελφό! του Jim Morrisson τον Van το έχει τραγουδήσει η άδελφή του!Ray Charles η Tina Charles(που την θυμήθηκα!) ;

Bliss said...

Mantelena mou se euxaristw!

polu euxaristo postaki
polu wraio mixaki xixixi

smoutssssssssss

Mantalena Parianos said...

PURPLE OVERDOSE>>
Έχω προοδεύσει όπως βλέπεις. Κάνω 10 ποστ σε ένα.
Καλημέρεζ στην όμορφη (και κατακαημένη) Μακεδονία...

ΜΟΤΟΣΑΚΕ>>
Μα, όχι, δηλαδή, επισκέφθηκες το blog της γυναικός; Είναι αυτός που τραγουδάει ο Jimάκος; Και έχει και όλους τους δίσκους του λέει... Ρε φούστη μου, έχω μέχρι πρόβες τους σε bootleg και δεν έχω ακούσει ΠΟΤΕ άυτό το κομμάτι. ΠΡΟΚΑΛΩ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ έχει το House Of The Rising Sun να το τραγουδάει ο Morrisson (ας είναι και στο μπάνιο του) να μου αποδείξει ότι έχω άδικο.

ΑΡΓΥΡΗ>>
Τι Μασόνος, βρε; Γιατί αγχώνεσαι; Εδώ δεν αγχώνομαι εγώ που από Σεπτέμβρη θα τρέχω για τις μονώσεις της στέγης (όπως ξέρεις, η υγρασία είναι καθοριστικό ζήτημα για τα σπίτια στα νησιά). Και δεν έχω άρει ακόμη δάνειο - στην καινούρια δουλειά μου δεν έχω πληρώθεί ούτε μισό μισθό (από Σεπτέμβρη μου είπαν, που θα υπογράψω και πρόσληψη), χτες μου ήρθαν και οι λογαριασμοί της ασφάλειας ζωής και τους κοιτούσα σα χαζή (να κάνεις αποταμιευτικό 1000 ευρώ μου έλεγε ο λογιστής μου) - μια ομορφιά.
Έτσι μου 'ρχεται να μετακομίσω στο Ηouse of the Rising Sun.


ΜΑΡΚΗΣΙΑ>>
NAi re sy! Το Bitter End είναι uptempo - δεν ακούς την κιθάρα στην αρχή και το ανάποδο beat; (2/4 δεν είναι;) Eίναι και γρήγορο... Η διάθεσή του μπορεί να μην είναι uptempo, αλλά είναι, πως να το πω, ξεσηκωτικό! Δεν είναι;

Και η Alanis Morrissette το έχει πει νομίζω το House of the Rising Sun. Ήταν σε εκείνη τη συνεργασία της με τον Rory Gallagher, στο tribute concert για τα 25α γενέθλια
του Elvis, στη Νότια Κορέα.

ΑΘΕΟΦΟΒΕ>>
Άσε! Αυτό το ποστ λέει (με τον Ray Charles na τραγουδάει το HOuse Of The Rising Sun) δεν το έχει κάνει ακόμα... χα χα χα
Εν πάσει περιπτώσει, μπορεί και να είναι άλλος Charles, ο Charles Mingus που το τραγουδάει μέσα στο αντηχείο του κοντραμπάσσου και γι' αυτό να μπερδεύτηκε η φιλόπονος ακροάτρια.
Nα δω τι άλλο θα ακούσουμε.
Μα, έλεος.

Καλώς σε βρήκα

ΜΑΡΓΚΟ>>
:) :D

Anonymous said...

Έλα, μην τρελαίνεσαι, το μασόνος το ανέφερα ετυμολογικά (= κτίστης),
καλά σε λέω θρυαλλίδα...
Ωραία, με τα οικονομικά σου, με ξαλάφρωσες από το άγχος του χτισίματος... Εσύ μάτια μου είσαι suicide black αντί για blond

A... και μια και αναφέρθηκες σε Mingus προσπάθησε να διαβάσεις την αυτοβιογραφία του (δε θυμάμαι γαμώτο τον τίτλο) ... ο τύπος είναι απίστευτος σε κάθε επίπεδο!

Mantalena Parianos said...

ARGYRH>>
Την έχω διαβάσει την αυτοβιογραφία (και είναι και ορίτζιναλ, όχι γραμμένη από άλλον) του μεγάλου...
Αλλά δυστυχώς έχω χάσει το βιβλίο - αν το έχει κανείς το αγοράζω όσο όσο. Ο τίτλος της ήταν "Χειρότεροι Κι Από Σκυλιά".

θρυαλλίδα = άγνωστη λέξη
:)

neropistolero said...

'μέρα Μανταλένα :)
Στη φωτογραφία με το τέρας που εσείς οι ιθαγενείς λέτε "κροκόδειλο", όλα αυτά κάνουν 2 ευρώ?Τι λε ρε παιδί μου...
Κάτι πήρε το μάτι μου ότι είσαι μασόνα.
Δε θυμάμαι να σε έχω πετύχει σε καμιά στοά.

Mantalena Parianos said...

NEROPISTOLERO>>
Xε! Φυσικά και κάνουν 2 ευρώ. Έχω φτηνή πραμάτεια (δική μου είναι η τάβλα με τα μπιχλιμπίδια).
:ΡΡρρρΡΡρρρΡ

Σοβαρά τώρα - η μόνη στοα΄που ξέρω είναι η Στοά του Αττάλου που έχει δροσιά τα καλοκαίρια.

Α! Ψέμματα - και εκείνη η στοά στην πατησίων κοντά στον ΟΤΕ που έχει διάφανη στέγη και πηγαίνω όταν βρέχει να πιω το ποτό μου.

Καπετάνισσα said...

Κοριτσάκι είσαι απόλαυση.

Καλώς ήρθες.
Ανοιχτή αγκαλιά.

(Σε νιώθω καλύτερα, ε;)

Anonymous said...

Thanks για τον τίτλο, υποκλίνομαι... Πότε πρόλαβες βρε αστροπελέκι να τη διαβάσεις και είσαι και μειράκιον?
Άντε τώρα να το ξαναβρούμε το βιβλίο (εγώ ο μαλάκας που το χάρισα σε μια γκόμενα κι αυτή η αχαρακτήριστη το έχασε-φυσικά?...)
Finders keepers (μοιράζει όμως φωτοτυπίες)

Πολλές στοές και καθόλου στωικότητα... μα τί άνθρωποι είστε?

Mantalena Parianos said...

ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ>>
Καλώς σε βρήκα, λυγερή!
Καλύτερα είμαι. Μπορώ και καλύτερότερότερα.
Χαίρομαι που με νιώθεις!
Εσύ; Έλιασες το κορμί σου; Ψώνισες ψαράκια από τα καϊκια στις 5 μισι το πρωί όταν γυρνάν οι τράτες; Απολαυσες ένα long drink στο ηλιοβασίλεμα; Μαύρισες καθόλου;
Μου αρέσει η νέα μορφή του μπλογκ σου (ήθελα καιρό να στο πω)
:)

ΑΡΓΥΡΗ>>
Διαβάζω βιβλία, ρε συ. Κι όχι απαραιτήτως για να κοιμηθώ - μπορεί και ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ.

"Πολλές στοές και καθόλου στωικότητα... μα τί άνθρωποι είστε?"
-Ανιστόιτοι; Το βρήκα;
:)

Anonymous said...

Καλό!...

Πάντως όχι αστόχαστοι, κι αυτό είναι το σημαντικό

Mantalena Parianos said...

ΑΡΓΥΡΗ>>
:)

Έριξα και το δεύτερο uptempo μιξάκι στο μπλογκ

Anonymous said...

Εσύ παιδί μου δεν κάνεις post, το Μπεν Χουρ ανεβάζεις κάθε φορά (μαζί με τα sound effects βεβαίως βεβαίως)...
Orson Welles ορμώμενη εκ της Ελληνικής Πολυνησίας

Υ.Γ. ΄Εχω υπόψη μου ένα πολύ cult - cosy - pocket βιβλιοπωλείο εδώ στη Σαλλλονίκη που μπορεί να μας τον έχει κρατήσει τον Καρλομάγνο Mingus.
Νεώτερα εν καιρώ.

zero said...

Μαλιστα.
Πολυ καλο το ποστ.

ΥΓ: και η μουσικη πολυ καλη.

ζερο.

Mantalena Parianos said...

ARGYRH>>
Αν το βρεις , θέλω κι εγώ ένα αντιτυπάκι (ευχαρίστως θα το ξαναδιάβαζα)
Θα σου στείλω τα χρήματα
:)

Mantalena Parianos said...

ΖΕΡΟ>>
Τώρα σε είδα... μερσί! Με έκανες update στα links σου, dear;

Anonymous said...

Καλά, εννοείται ότι θα πάρουμε δύο!
Αλλά τί ξενέρωμα ήταν αυτό με τα χρήματα?
Έλεος... τί άνθρωπος είσαι???

"Δεν είμαι άνθρωπος... είμαι Παριανός δροσουλίτης άρτι ατμοποιηθείς"

weirdo said...

(welcome back, manty..:)

zero said...

Ναι, ενταξει το link.
Ολα cool.

ζερο.

Anonymous said...

Oυφ! Με άγχωσε το άγχος σου για τα ορθογραφικά λάθη!
Και τι έγινε αν σ' ένα κείμενο που γράφεται έτσι βιαστικά και πρόχειρα όπως γράφονται τα κείμενα στα blog, βρεθούν 1 ή περισσότερα λάθη;
Το ζητούμενο για μένα είναι τα κείμενα των post να μη χάνουν την αμεσότητα και την ζωντάνια τους. Και τα δικά σου είναι άμεσα και ζωντανά.
(ελπίζω να μην βρεθεί κανένα ορθογραφικό λάθος στο σχόλιο αυτό)
;-)

Mantalena Parianos said...

ARGYRH>>
Σε ευχαριστώ προκαταβολικά. Ελπίζω μλόνο αυτό να μην περιλαμβάνει αναγκαστικά και συνάντησή μας, γιατί τότε δεν θα το διαβάσω ποτέ ξανά το βιβλιαράκι.
:)

WEIRDO>>
Που είσαι εσύ βρε?
Καλώς σε ξαναβρίσκω

ΖΕΡΟ>>
Μερσί, μεσιέ!

ΠΑΝΙΚ ΡΟΥΜ>>
Δεν είναι άγχος για τα ορογραφικά, βρε, αλλά ένα inside joke που μοιραζόμαστε ο έγκριτος Le Nonce (μπλόγκερ είναι αυτό) και η "μη αξιόλογη μπλόγκερ" Mantalena.
Ο άνθρωπος αυτός είχε γράψει κάποτε ότι τα μπλογκς ξεχωρίζουν εις στα "αξιόλογα, ορθογραφημένα και σοβαρά ιστολόγια" και στην πλέμπα του πεζοδρομίου (ή κάπως έτσι).
Συμφωνώ 1000% μαζί του, γι' αυτό τον επικαλούμαι τόσο συχνά.
Μεγάλη η χάρη του.

Anonymous said...

Cool off... Τί άγχος είναι αυτό? Υπάρχουν πεντακόσιοι τρόποι να σου στείλω το βιβλίο (λες και το έχουμε στα χέρια μας τώρα!)...

Summertime said...

To house of the rising sun από Doors? Η γυναίκα ή σας δουλεύει ή είναι άσχετη.
Πιο πιθανό μου φαίνεται το δεύτερο, γιατί το πρώτο θέλει τρελό θράσσος, ειδικά με ένα τόσο πασίγνωστο κομμάτι.

divebomb djingle said...

Thirteen Senses - The Invitation
Thirteen Senses - into the fire

(polu kalo kai to "thru the glass")

Mantalena Parianos said...

ARGYRH>>
:)

SUMMERTIME>>
Απορώ που , μουσικός άνθρωπος, δεν το έχεις ακούσει. Κιθάρα έπαιζε σε αυτό ο Mark Lanegan που σ' αρέσει κιόλας, φωνή ο Μorrisson και ταραμπούκα ο Michael Jordan.
Ντραμς δεν είχαν γιατί εκείνη την εποχή είχε μαλώσει ο John Lennon με τον Bono και ο Τόνι Μπλερ που είναι φίλος του δεύτερου, τους είχε εξορίσει για φορολογικούς λόγους στην Αυστραλία, να ανοίγουν τα gigs του Βασίλη παπακωνσταντίνου.

Divebomb Jingle>>
Το Thru the glass ίναι το δεύτερο αγαπημένο μου απ' το δίσκο. Άγγλοι ακούγονται οι τύποι (πρόσφατα τους ανακάλυψα). Είναι;
Σαν Travis το πιο σκληρό.