It's hot in herre

The key-word today is "hot". And this is the double truth. Ruth!

Θυμάμαι την ατάκα του ραδιοφωνατζή από το Do The Right Thing του Spike Lee και γελάω.
Ξημερώνει μια μέρα καύσωνα, τρεξίματος και ταξιδιού.
Ξημερώνει κάθε μέρα άλλωστε. Δεν αργεί ποτέ. Ο ήλιος είναι εκεί, τρυπώνει από το παράθυρο, τα τζιτζίκια που πάλι ξενύχτησαν μέχρι τις τρεις, το έχουν βουλώσει για την ώρα.
Σηκώνομαι μόνη σε ένα σπίτι αχουράκι, φοράω την κίτρινη βερμούδα, τη γαλάζια μπλούζα Hollywood Homicide και τα τουριστικά μου πέδιλα και βγαίνω στο δρόμο. Στην τσέπη κουδουνίζουν 2.80.

Στην πλατεία τα σπουργίτια και κάτι δεκαοχτούρες τσαλαβουτάνε στα αυτόματα ποτιστικά τη δημαρχίας.
Φσστ φσσστ κάνουν τα ποτιστικά, τσιιιπ τσιρίιιπ τα βλαμενάκια που παίρνουν το πρωινό τους μπάνιο. Πάω κοντά και βρέχομαι κι εγώ. Δεν φεύγουν. Δεν τρομάζουν. Ώρα είναι να μου πουν και καμιά κουβέντα, σκέφτομαι.
"Γεια σας, μόρτες" λέω και κατευθύνομαι προς το περίπτερο.

Τρεις Κούρδοι έχουν στηθεί μπροστά στο άνοιγμα. Ένας απ' αυτούς φορτώνει γάλατα, τσιγάρα και νερά σε μια τσάντα.
"Καλημέρα Βασίλη" πετάω στον περίπτερά. "Τσιγαράκια". (Πάλι καλά. Εϊναι κάτι πρωινά που του μιλάω στα ιταλικά ή στα γαλλικά και κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Buongiorno, Dove sono le mie cigarette?)
Με ξέρει πια και μου τα βγάζει χωρίς να τα ζητήσω με τη μάρκα τους.
Καλός τύπος.

Τα τρια λεπτά που κάνω μέχρι το σπίτι, αποφεύγω να χαιρετήσω τους γειτόνους που μπορεί να έχουν ξυπνήσει απ' τις οκτώ όπως εγώ. Κάτι νεόπλουτοι ταξιτζήδες, ή ο από πάνω μου που για να νοικιάσει το σπίτι, μας άλλαξε τις πόρτες του κήπου, σοβάντισε τη σκάλα με σαγρέ, και έβαλε ηλεκτρικές τέντες στο σαλόνι του, με αποτέλεσμα κάθε φορά που τις λειτουργεί - ότι ώρα και νάναι, να ξυπνάω από το γρρρρρ γρρρ. Την ώρα που επιστρέφω από τα καθημερινά μου περιπτεροψώνια, μπαίνει στη Μερσεντές του.
Κάνω πως κοιτάζω τα κλειδιά μου, και μπαίνω ανακουφισμένη στην κουζίνα μου.

Κλωτσάω τα πέδιλα το ένα στη μια γωνία, το άλλο στην άλλη (φτου, πήγε πίσω απ' το ψυγείο).
Ανασύρω το μπρικάκι από τα πλυμένα. Μια, δυο (βάλε μισή ακόμα) κουταλίτσες καφέ. 1/3 της κουταλίτσας μαύρη ζάχαρη. Ελληνικός.
Μέχρι να φουσκώσει τσιμπάω ένα κομμάτι καρπούζι από το ψυγείο.
Η ζωή είναι ωραία. Και μονάχους μονάχους.

Σε λίγο θα αρχίσω να ιδρώνω και θα κάνω το πρώτο ντους της ημέρας.
Πιο μετά θα σκεφτώ ότι ωραία τα συμμάζεψα, κάποια στιγμή θα πρέπει και να τα κατεβάσω τα αναμνηστικά του πρώην μου στο υπόγειο.
Εκτός αν επιτέλεσαν το σκοπό τους με το να πακεταριστούν μέσα σε σακ βουαγιάζ και τσάντες τυλιγμένες με ταινία και τώρα με ανακουφίζει να τα βλέπω να κείτονται στο διάδρομο, σαν πτώματα που περιμένουν ταφή.

Πιο βράδυ θα φύγω για Πάρο.
Έχω πολλά που δεν θα κάνω πάλι σήμερα.