Κάλιο (νάτριο κ.λπ.) αργά, παρά ποτά

Άργησα αλλά το έψησα –τι το έψησα δηλαδή, το καβούρντισα- το tracklistάκι για το weird mix που ακούμε εδώ και μέρες.
Λίγο να βρω καμία φωτογραφιούλα (ο blogger γαμι ε ται και δεν μπορείς να ποστάρεις ούτε τελεία), λίγο να συλλέξω καμιά πληροφοριούλα από τα εξωφυλλάκια των ψδ ή το net, μου πήρε δυο μέρες.
Ξαναποστάρω και το download link για να μην του ψάχνιετ’ παρακάτου και εδώ είμαστε.

/αυτό που ακούμε - και ενδεχομένως δεν ακούγεται από το ψυχολογικό του χάλι /

Weird mix (72'42'')
58K

1. Animal Collective – The Softest Voice
2. Bic Runga – Election Night
3. Martina Topley Bird – Soul Food
4. Calexico – Hot Rail
5. Pascal Comelade – Toti al Soler
6. Jorane – Pour Gabrielle
7. Yo Yo Ma – J.S. Bach Prelude, cello suite No1
8. Latin Playboys – Lemon and Ice
9. Texas – I’ll See It Through
10. Something For Kate – Asleep at the Wheel
11. Willis – Take You High
12. Ooberman – Cities that fall
13. Martina Topley Bird – Sandpaper Kisses
14. Pascal Comelade – The Scatalan Logicofobism
15. Angelo Badalamenti – Dinner Party Poll Music
16. Ella Fitzgerald & Joe Pass – Why Don’t You Do Right?
17. Jason Carter – Pilgrimage
18. Calexico – excerpt (?) from the Hot Rail album
19. Fridge – Harmonics
20. Patti Smith – Mother Rose


Λίγα λόγια για το έργο

Animal Collective: ψευδωνυμικό indie rock ντουέτο από τη ΝΥ.

Bic Runga: (φωτ.) Η βοσκοπούλα με τη γλυκιά φωνή, είναι από τη Νέα Ζηλανδία. Ευτυχώς γι' αυτή, αντί να πάει στα γαμωριάλιτι όπως οι συνομήλικές της, έκανε ένα δισκάκι απ' όπου είχε ξεχωρίσει το Get Some Sleep (το είχα ποστάρει παλιότερα, ή όχι;)

Martina Topley Bird: (φωτ.) η άλλοτε μούσα του Tricky στη solo δουλειά της "Quixotic".

Calexico: προφέρονται "καλέχικο" και δεν χρειάζονται συστάσεις. Ακόμη βγάζω την άμμο της αμερικανικής ερήμου από πάνω μου εξαιτίας των συχνών εμφανίσεων τους στην Ελλάδα (μια φορά τους έχασα μόνο).

Pascal Comelade: Ισπανογάλλος εικονοκλάστης που παίζει με παιδικά όργανα, μουσικά πριόνια, σφυρίχτρες και πλαστικά πιανάκια και ψευτοκιθάρες τη μουσική του, δίνοντας κυριολεκτικό νόημα στη λέξη "παίζω" μουσική. Στους δίσκους του συναντάς από χιουμοριστικά tracks όπως L' Orchestre De Titanique Plays That's Amore, μέχρι σπαραξικάρδιες συμμετοχές της PJ Harvey.

Jorane: (φωτ.) μια κουκλάρα τσελίστρια από τον Καναδά που πειραματίζεται με συνηχήσεις φωνών και τσέλου. Στη χώρα της κάποια albums της χρηματοδοτούνται από τον αντίστοιχο Βουλγαράκη στο Καναδέζικο Υπουργείο Πολιτισμού...

Yo Yo Ma: Γαλλο-αμερικάνος τσελίστας από το Χονγκ Κονγκ (!), κάτι σαν τον "Bono της κλασικής μουσικής". Ικανός ερμηνευτής αλλά αφόρητα mainstream.

Latin Playboys: που πάτε ορέ κλεφτόπουλα με τέτοιο όνομα. Πώς αλλιώς, όταν δυο από τα μέλη τους είναι από τους Los Lobos... (ποστάρισα τέτοιο πράγμα;)

Texas: Τέξας από τη Σκωτία. Ζούπερρρ - ότι ερωτικό σαχλοτράγουδο και να τραγουδήσει η Sharleen (φωτ.) είναι σαν να γλύφει το μαχαίρι και να στο μπήζει στο στήθος.

Something For Kate: Το ανεκδιήγητο αυτό indie group από την Αυστραλία με το ε-μπο-ρι-κό-τα-το όνομα (αστειεύομαι πάντως, γιατί στη χώρα τους είναι πολύ δημοφιλείς), στο αγαπημένο μου track σε αυτό το μιξάκι. (μούμπλε μούμπλε) να δούμε και κάνα στίχο;

Αsleep at the wheel

Some highway at night
When I'm out driving the car
I drift among the headlights
My mind somewhere else now
I drive off the end of the earth
And every light on your street
Comes back to me
In a few more days
I won't let them get away

Cause this is how we come and go
With ghosts for memories
And memories for ghosts
But no one sees anything

I drive under the billboards
A sight to make my eyes sore
And wooden birds fly over
Every bright blue corner
Yeah, they're going nowhere
In a few more days
I'll be out of your way

Cause this is how I come and go
With ghosts for memories
And memories for ghosts
But no one says anything

Willis: Κάποια Hayley Willis που δεν βρίσκεις να διαβάσεις γι’ αυτή ούτε στο Amazon ούτε στο AllMusic. Εγώ βρήκα μια κριτική (μπλιαξ) στο Avopolis. Εικάζω ότι τα παιδιά εκεί πρέπει να αγόρασαν το ένα από το δυο αντίτυπα που πούλησε η τύπισσα στην Ελλάδα (το άλλο το πήρα εγώ).

Ooberman: U.K. indie pop group, σπιτικών προδιαγραφών (αδελφάκια, home studio κ.λπ). Κομματάρα.

Angelo Badalamenti: Μην τα ξαναλέμε. Ο συνθέτης των soundtracks στις ταινίες του David Lynch. Ανάθεμα κι αν θυμάμαι από ποια ταινία είναι αυτό (sorry αλλά βαριέμαι να ψάξω άλλο). Πιθανολογώ από το Mullholand Drive.
Ella Fitzgerald & Joe Pass: Δυο σπουδαίοι τύποι σε ένα κομμάτι που τραγουδούσε και η Τζέσικα Ράμπιτ στο «Ποιος Παγίδεψε τον Ροτζερ Ράμπιτ». Το βρήκα σε ένα βινύλιο του πατέρα μιας φίλης μου, το έγραψα σε cd αλλά η βελόνα πήδηξε κάπου στη μέση.

Jason Carter: Έθνικ γερόντιο που παίζει κιθάρα και ευτυχώς δεν ακούγεται «τουριστικά».

Fridge: Σαλεμένοι Γερμανοί, τόσο πειραματικοί που δεν ακούγονται, με εξαίρεση αυτό το κομμάτι και ένα άλλο που το βρήκα πολύ ευχάριστο γιατί τσιμπάνε κάτι μωρά που τα έχουν βάλει να κλαίνε.

Patti Smith: από το τελευταίο της studio cd “Τrampin’” του 2004.