Mantalena Uptempo (75'06'')

Κύριες, κύριοι, τρίτο φύλο, τέταρτο δημοτικό διαμέρισμα, πέμπτο πάτωμα, έκτο τετράγωνο, έβδομο ουρανό (ουφ) και αγαπητά μας παιδιά,

η παράστασίς μας "Mantalena Uptempo" ξεκίνησε (την ιδέα βασικά, μου την έριξε η Mindstripper από το εξωτικό location των φετινών της διακοπών όπου σχεδόν βράδυ παρά βράδυ τους κόβουν το ρεύμα με αποτέλεσμα να κάθονται και να ακούν τα κύματα πετώντας φελλούς στα βαρέλια του Jack Daniels, but that's another dark story).


Επειδή όμως φρονώ ότι η μαυρίλα μας έπεσε μπόσικη, λέω να ανασύρω κάτι πιο γελαστικό να σκάσει το χείλι μας σαν τα τζιτζικοκοστουμάκια της φωτογραφίας και να σας κάνω να ψάχνετε για λιποζάν, μέρες που 'ναι.

-Τι εννοείτε οι μέρες είναι καυστικές;
Τόσο το καλύτερότερο (νονς, στείλε το βραβείο ορθογραφίας μου σπίτι).



Όχι σε αυτό το σπίτι, αυτό είναι των γονιών μου.



Αυτό είναι το δικό μου - όταν και εφόσον χτιστεί. Εδώ βλέπουμε μια ωραιότατη άποψη του μπάνιου χωρίς μπανιέρα - θα μπει κάτω από το στρόγγυλο φεγγίτη.

Τι έχουμε -και λέμε-, λοιπόν;
Στο Μόνιτορ κάποιοι προβάρουν ήδη τα linkblogs τους, μια που ο χειμώνας θα 'ναι βαρύς και τα μπλογκζ επλήθυναν.
Λινκμπλογκο-φαρέτρες χωρητικότητας απύθμενης - όσης και βλακείας, τεστάρονται για να μην πιτσικάρουν από το φορτίο και μείνουν οι καλοθελητές με το λινκμπλόγκ στο χέρι.
Μια κυρία που αλλάζει ονόματα και διαθέσεις, εγκαταλείπει την ποίηση - ανάπτυξη στίλβουσας βίδας που λασκάρισε, και το ρίχνει εις τας μουσικάς, κάνοντας επίδειξη γνώσεων σε όλους εμάς, που φάγαμε τα χρονάκια μας να ακούμε μαλακίες:
το ξέρατε ότι το House of the Rising Sun το έλεγε ο Jim Morrisson; Μα πώς όχι! Είστε άσχετοι. Αφού και ο Ray Charles το έχει πει! (μη σου πω και οι Kings με G και μας την πέσει κανένας Mακ Μάνους με τις κασέτες του).

Ευτυχώς για όσους ετήρησαν "ουδέτερη στάση", ο πόλεμος των Οβριών vs του -πολιτισμένου αυτή τη φορά- Αραβικού κόσμου, παίρνει άδοξο για τους Εβραίους τέλος. Να δούμε τι θα πουν τώρα που θα αρχίσουν να βγαίνουν στη φόρα βίντεο σαν κι αυτό που βρήκα στο μπλογκ του Manifestου.
Εσύ πάλι, Αιγύπτια θεά, μην ασχολείσαι. Ρίξε το βέλο στα μούτρα και σβήσε κανένα commentάκι με το moderation μπας και έχεις την τελευταία κουβέντα, πολυσχιδή μου προσωπικοτητούλα.

Ο σκύλος Οδυσσέας (του Χαραλάμπη είναι ο κούκλος) τηρεί ουδέτερη στάση στην αποτρόπαια μαυρισμένη θέα της Μανταλένας...



...και μετά στρέφεται απαθώς ρεμβώδης προς το ηλιοβασίλεμα.


Kάτι άλλα με τον Γκύντερ Γκρας, δεν τα καταλαβαίνω - θα 'ναι επειδή δεν διαβάζω σοβαρά βιβλία, αλλά προτιμώ να παίζω με το σκύλο και να τον κυνηγάω με το νεροπίστολο.
Τα πεδία πέζη (σωστό είναι τώρα αυτό;).

Ιδού ένα παιδίον που μου μοιάζει κιόλας. Η (μαυρισμένη, δεν ξέρω αν το προσέξατε) Μαρία, είναι ανιψούλα μου.


Σκορπάει τα παιχνίδια του αδελφού της μες τα γεράνια - και μετά τα μαζεύουμε,


και κάτι αντίστοιχο κάνει και με τη γαμωΜπάρμπι της (σε μεγάααλη εκτίμηση την έχει) που τη βρήκα να μου την έχει βάλει μέσα στα σύκα που μάζεψα το πρωί.



Μετά της κοτσάρισε από κοντά και μια μελαχρινή κούκλα για έχει, λέει, παρέα. Μέχρι που της έβαλα τις κούκλες μαζί με τα ξεφλουδισμένα μου σύκα στο ψυγείο (μου αρέσει να ξυπνάω και να τρώω παγωμένο και καθαρισμένο συκαλάκι) και της Μαρίας της άρεσε τόσο όταν τις ξαναπήρε στα χέρια της και ήταν δροσερές, που είμαι βέβαιη ότι οι Μπάρμπι θα βγάλουν όλο το καλοκαίρι στον καταψύκτη για να δροσίζουν μετά την ανιψιά μου. Locoooo! Δεν ξέρω ποια απ' τις δυο μας είναι πιο τρελή.

Lust but not least (νονς, ακόμη αυτό το βραβείο ορθογραφίας;),
τραβώ από το ντουλαπάκι και ένα ακόμη μιξάκιον εις μέρη δυο, που το είχα υποσχεθεί δικτυακά στον Motorcycle Boy, και το κράταγα για πιο χαλεπούς καιρούς.
Ε, οι καιροί αυτοί έφτασαν.

-Η Χαλκιδική έγινε κάρβουνο για τις ψησταριές των αυθαιρέτων που θα ξεφυτρώσουν στα καμένα,
-οι μετεωρολόγοι αδειάζουν τα ψυγεία από τα παγάκια ΠΡΙΝ βγουν να μας πουν την πρόβλεψη για τον καύσωνα,
-η κυβέρνησή μας θα στείλει με έξοδά μας μια φρεγάτα και κάτι άλλα πλοιάρια να κόβουν βόλτες έξω από το Λίβανο,
-τα τρελά αγόρια στο μπάσκετ θα με κάνουν να ξανακολλήσω στην τηλεόραση πάλι μετά από πολύ καιρό, και
-τα μπλογκοκουτσομπολιά έχουν αρχίσει να φτάνουν στην πόρτα μου με υπερηχητικά κούριερ, δείγμα ότι κάποιοι είτε δεν έχουν ανεμιστήρα να δροσιστούν είτε ανυπομονούν να μπει ο χειμώνας με τις ερπύστριες (και ουχί με τα τσαρούχια).


Μήπως αντί για φρεγάτα "ειρηνευτικής δύναμης" να στέλναμε στο Λίβανο το ειρηνικότατο πλοιάριο αυτό με το φιλόξενο όνομα;
Αυτοπροτείνομαι για καπετάνισσα και το μόνο που θέλω είναι 3μελές πλήρωμα ηλιοψημένων ομορφόπαιδων.


Επιπλέων επιπλέον, ο χωρισμός έχει χτυπήσει τις πόρτες ουκ ολίγων ζευγαριών που ξέρω κι έτσι έχω αρχίσει να αισθάνομαι λιγότερο μόνη μέσα στη μοναξιά μου, μια που όλο και κάποιος θα απευθυνθεί στη ψυχοπλακωτική εμπειρία μου για συμπαράσταση. Από σήμερα χρυσώνουμε ΚΑΙ χάπια.

Ωστόσο. Δηλαδή. Ώπα, λέμε.
Επειδή είναι ακόμη 22 Αυγούστου.
Τα ηλιοβασιλέματα στο νησί θα συνεχίσουν να είναι ψυχαρπακτικά,
οι θάλασσες χλιαρές το βράδυ και ότι πρέπει για νυχτερινό μπάνιο,
τα φιλιά να αρμυρίζουν στο στόμα (τι το θελες το τζατζίκι και την τυροκαφτερή χριστιανέ μου, μεσημεριάτικο;),
και η αιώρα μου με περιμένει στην αχλαδιά να την τιμήσω με την μασαζοκαλομαθημένη εσχάτως παρουσία μου.

H εκδίκηση της DJ
Ε, όχι και να μας την πέφτει ο Τσαουσόπουλος στο Παρόνησο για DJ set (έχει ανοίξει εργολαβία με τα franchise clubs εκεί κάτω ο γερόμπισμπίκης) και εμείς να κάνουμε κρα για μια δουλίτσα, γαμώ τη δισκοθήκη μας.
Και επειδή, παρατηρείται ολοένα και πιο συχνά το φαινόμενο -όχι του Τσαουσό, μωρέ, ποιος τον γαμεί τον γέροντα- αλλά διαφόρων fellow bloggers οι οποίοι ποστάρουν ΜΟΝΟ τίτλους τραγουδιών και μπαίνω η απάλευτη να βρω κανένα download και σπάω τα μούτρα μου (εντάξει ρε νονς, έχουμε κι εμείς μούτρα, τι θες τώρα;) κάνοντας κλικ στις γραμματοσειρές τους/
θα ποστάρω εν τέλει το mixάκι με τραγουδάκια σχετικά τελευταίας κοπής, που επιφύλασσα στον Motorcycle για να τον ευχαριστήσω για τα καλαμπόκια του και τα σεντονοπόστ του που μου κάνουν την ψυχή τσουρέκι - σαν μαλακό κόμπο ένα πράγμα.

Οι μικροπωλητές της Νάουσσας στην Πάρο, ξεπέρασαν φέτος τον εαυτό τους. Εκτός από κοχύλια απ' τα ανοιχτά της Αιγύπτου, κομπολόγια απ' τα Σούρμενα και πλαστικά χαντράκια, μάτια και φυλαχτά, αριστερά βλέπετε συμπαθές ταριχευμένο ον, που η ύπαρξή του χρονολογείται από την Πλειστόκαινο - όχι, δεν είναι ο Τσαουσόπουλος. Εμείς οι επαϊωντες νησιώτες, ονομάζουμε το εξωτικό αυτό ερπετό που τρέφεται με μικρότερης ηλικίας και μεγέθους ανυποψίαστα θηράματα (το πιάσατε το υπονοούμενο;) "κροκόδειλο".

Uptempo 1
(δεξί κλικ - save target as)

Sonic Youth - Pink Stream
The Zutons - Tired of Hangin' Around
Yeah Yeah Yeahs - Way Out
Hot Hot Heat - Dirty Mouth
Eastern Lane - I Said "Pig" On Sunday
22-20s - Such A Fool
Kent - Revolt III
The Tears - Autograph
Hard-Fi - Cash Machine
No Doubt - Bathwater

Uptempo 2
(δεξι κλικ - save target as)

The Ricochets - Cheater at Heart
Thirteen Senses - The Invitation
Placebo - Bitter End
New Order - What's You're Doing?
Razorlight - Golden Touch
The Hellacopters - Put Out The Fire
Melon Diesel - It's Only You
Starsailor - Way Back Home
Supergrass - Can't Get Up
The Vines - I'm Only Sleeping (Beatles cover)
Magic Numbers - Forever Lost

ΥΓ. Μακ Μάνους, ψάξε για ορθογραφικά - κι αν βρεις έστω και ένα, θα κάτσω να μου κάνεις piercing στο κοσμηματομάγαζό σου. Aυτά δεν είναι αρχαιολογίες να μου ξεφύγει καμία σιρκονφλέξ!

ΥΓ2. Το μιξάκιον είναι εξίσου αφιερωμένο στη Margo για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε και τις καλύτερες που την περιμένουν - έστω κι αν για την ώρα δεν φαίνονται να βιάζονται και πολύ. Χρόνια πολλά, girl!

ΥΓ3. Η διάρκεια του Uptempo mix μου, είναι κατά προσέγγιση ο αριθμός των σφυγμών μου στο τελευταίο καρδιογράφημα: 76, κυρίες και κύριοι.
Είμαι καλά. Όλα περαστικά ήταν. Όλα τελείωσαν. C' est ca. Finito. Κoniek, πώς το λένε πολωνέζικα;

Enjoy
βάζω το πρώτο mix-άκι στα πλατό...