Μαύρη ώρα

Τα βάψαμε μαύρα.
Είχα που είχα σηκώσει μαύρα πανιά πριν φύγω διακοπές, μαύρισα κιόλας σαν τη φρυγανιά στην τοστιέρα (με εξαίρεση μια λεπτή γραμμή από το στρινγκάκι αλλά θα επανορθώσω με εντατικά ηλιοθεραπείας στην ταράτσα της πολυκατοικίας), να 'μαι λοιπόν, βουτηγμένη στην πίσσα του καινούριου μου template. Τα πούπουλα πρόλαβε και τα έκλεψε η ποταπή φυλή των Anonymous που σκοπεύει από ότι έμαθα να τα χρησιμοποιεί σε αυτό εδώ το blog κατά το δοκούν, όποτε της καβλώσει (το μαύρο βλέπεις είναι πολύ αισθησιακό και εξάπτει τη φαντασία).

[Οι παραπάνω λέξεις είναι τονισμένες πορτοκαλί, για ευνόητους λόγους. Αν κανείς απορεί που δεν χρησιμοποιώ μαύρα γράμματα σε αυτό το φόντο, είναι βλάκας].

Επιπλέον, οφείλω να πω τη μαύρη αλήθεια: δεν κατέληξα σε αυτό το template παρά αφού είχα ψάξει ελάχιστα. Όχι να βρω άλλα templates, αλλά να βρω άλλους bloggers και web designers που θα μπορούσαν να βάλουν ένα χεράκι βοηθείας για να βλέπεται αυτό το μπλογκ.
Ωστόσο, επειδή όλοι εμείς οι μη αξιόλογοι bloggers πάντα αρεσκόμαστε στο να ωραιοποιούμε το μαύρο μας το χάλι, έφτιαξα εννοείται μια φιλοσοφία που μου επιτρέπει να ανταπεξέρχομαι στα παιγνιώδη σχόλια όσων προτείνονται να χλευάσουν τη μαυρισμένη υπόσταση αυτού του blog.

Συγκεκριμένα:
α) το μαύρο αδυνατίζει (αν καπνίζεις πολύ, νομίζω)
β) το μαύρο εξαφανίζει τις ατέλειες (αν κυκλοφορείς μόνο μέσα στο μαύρο σκοτάδι και αποφεύγεις να πλησιάζεις πολύ τους άλλους ανθρώπους)
γ) το μαύρο μυρίζει ωραία όταν καίγεται (αν και τότε δεν ισχύει η περίτπτωση β)
δ) το μαύρο ταιριάζει εύκολα με όλα (με τον καφέ, με την καλή μουσική, με τις διακοπές, με τον χειμώνα, καθώς και με τα περισσότερα χρώματα της γκαρνταρόμπας σας)
και
τέλος) είναι τόσο κλασικό, που φοριέται παντού: από τις κηδείες μέχρι τα επίσημα ενδύματα στα βραβεία ΓΥναίκες της Χρονιάς του Lif & Style - αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι, αυτές οι δυο περιπτώσεις δεν διαφέρουν και τόσο.

Αν κάνατε μαύρα μάτια να με δείτε, τώρα ξέρετε.

Καλώς σας βρήκα

Ι 'm back
I'm black
and I'm proud