Φίλτρο Ηλίου

Δεν θα άντεχε, λέει, να περιμένει άλλα 88 χρόνια για να δει μια ολική έκλειψη!
Φόρτωσε το τηλεσκόπιο Meade των δυο εκατομμυρίων (δραχμών) στον φορητό σάκο, ζήτησε κι από τη Μαργαρίτα να τη βοηθήσει στο κουβάλημα.
Πέταξαν χτες βράδυ με αεροπλάνο για Ρόδο και από εκεί για Καστελόριζο. Δυσκολεύτηκαν πολύ να βρουν εισιτήρια, και - εννοείται πως δεν βρήκαν να διανυκτερεύσουν: τα λιγοστά δωμάτια και διαθέσιμοι χώροι του νησιού, είχαν κλειστεί εδώ και δυο χρόνια, από ένθερμους μελετητές του ουρανού, χομπίστες και κυνηγούς εκλείψεων. Θα γυρίσουν αυθημερόν.

Το 1999 είχε πάει μόνη της στο Βουκουρέστι. Τότε ήταν 22-23 χρονών και ΔΕΝ είχε τηλεσκόπιο.
-"Μπαμπά, πάμε στη Ρουμανία τον άλλο μήνα να δούμε την έκλειψη;" είχε ρωτήσει.
-"Θα δούμε".

Όταν λοιπόν, εκείνο το πρωί, οι γονείς της την είδαν να πακετάρει, απόρησαν - "που πας παιδάκι μου;"
-Δεν σας είχα πει ότι θα πάω στη Ρουμανία; Ε, το τρένο μου φεύγει το μεσημέρι.

Βίωσε ολομόναχη το σοκ τού να αισθάνεσαι μηδαμινός κάτω από τον μαύρο αυτόν ουρανό. Μου έλεγε ότι μετά την ολική, είχε κλειστεί στο ξενοδοχείο, είχε φράξει τα παράθυρα και δεν ήθελε να κοιτάζει έξω. Η έκλειψη στο Βουκουρέστι, είχε κάλυψη 100 τοις εκατό.

Τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, το πιθανότερο είναι πως εκείνη θα τρέχει πέρα δώθε, με κινήσεις μαθητευόμενου μάγου θα τακτοποιεί τις τελευταίες της ρυθμίσεις στο Meade, θα ιδρώνει κάτω από τον μεσημεριάτικο ήλιο ("να πάρεις αντηλιακό"), χτες την ταλαιπωρούσε και αυτή η ίωση - η ίδια που με κάνει να βρίσκομαι αυτή την ώρα σπίτι και να εκτοξεύω λέξεις καταπάνω στην αιωνιότητα.

Θα θυμώσει όταν δει αυτό το post. Δεν της αρέσει να εκτίθεται. Δεν θέλει να ξέρουν οι άλλοι ή να υποψιάζονται. Δεν της αρέσει να αισθάνεται ξεχωριστή (ίσως γιατί κάπου μέσα της συνειδητοποιεί πόσο αναπόφευκτα είναι).
Της ζήτησα να μου τραβήξει φωτογραφίες - έχει ένα σύστημα που προσαρμόζει τη μηχανή πάνω στο τηλεσκόπιο. Μάλλον δεν θα το κάνει - "δεν θα προλάβω να δω την έκλειψη ΚΑΙ να τραβήξω" μου απάντησε.
Ας είναι, είπα. Τράβα τους γύρω σου, που θα χάσκουν με ανοιχτό το στόμα.

Και στο κάτω κάτω, γιατί δεν μένεις στην Αθήνα; της είπα προχτές. Και από την Αθήνα θα είναι ορατή η έκλειψη... 95% μεν, αλλά σε κάθε περίπτωση, ορατή. Δεν βαριέσαι να τρέχεις στο Καστελόριζο και μάλιστα, προκειμένου να γυρίσεις αυθημερόν;
-Για να σου δώσω να καταλάβεις, απάντησε, η διαφορά μιας έκλειψης στο 95% και μιας στο 100% είναι η ίδια με εκείνη ενός φιλικού εναγκαλισμού και μιας νύχτας πάθους.

Θα έπρεπε να το ξέρω.

(η φίλη μου λέγεται Μαρία Ευσταθίου, είναι νέα εικαστικός, και το έργο της συνδυάζει -και- προβολή αστροφωτογραφίας πάνω σε φυσικές επιφάνειες. Το παραπάνω εικονιζόμενο έργο είναι δικό της).