Apr 6, 2007

You know, the important stuff...

Picture yourself in a second hand record store. It could be any town, anywhere in the world.
Personally, I’m picturing that one in Landbroke Grove, a favoured bolthole from the bustling Saturday afternoon Portobello Road market, a place where the boxes and shelves seem to be tumbling one over the other, all marked out in even weirder genres, musical movements your wildest dreams couldn’t fabricate even with a pack of drugs, an orchestra of instruments and an infinite amount of free time.

You’re there, digging through the crates, the dust of however many years of rock history tickling your nose, trying your nerves, testing your patience.
You finally pluck something gleaming, shiny and new, from the “Girl Groups” Section and take it to the counter for a spin. Suddenly as the needle hits the groove, it’s like someone turned all the stage lights on.

Lyrically, you’re hearing the kind of themes you used to from the Back To Mono box set – the radio, the weather, broken hearts, stolen glances, nervous come ons, hung up phone calls – you know, the important stuff. This music is worth the money, you think. The songs play on. Jesus, this music could mend a broken heart…


__________________________________________________

Aνακάλυψα αυτό το κείμενάκι καθαρίζοντας τα χαρτιά μου… Δεν είναι post, ούτε απόσπασμα από κάποιο διήγημα ή μυθιστόρημα. Είναι Δελτίο Τύπου για το προηγούμενο album “In Color” (2006) του Σουηδικού group The Concretes.>>>(κλικ - δες ωραίο εξωφυλλάκι)>>>

Ο δίσκος τoυς αυτός, ήταν ο τελευταίος με την λιλιπούτεια τραγουδίστρια και ιδρυτικό τους μέλος πριν από δέκα και βάλε χρόνια, την Victoria Bergsman, η οποία αποφάσισε να ακολουθήσει σόλο καριέρα – με τους Peter, Bjorn & John, σε μια διασκευή ενός παλαιότερου κομματιού των Concretes (“Teen Love”), που μετονομάστηκε σε «Young Folks».

Τhe Concretes Μυξ
{18:48'} 17 MB
GreyDays / Chosen One / Way of Life / Fiction


Mου ταίριαζε πάντα αυτό το συγκρότημα και η ηλιόλουστη dream pop τους, πολύ περισσότερο τώρα που είναι άνοιξη.

Οι Concretes υπάρχουν από το 1995 (εδώ το official site τους, ενώ τους εχει μέχρι και το wikipedia, λέμε), είναι πολύ αγαπητοί στη χώρα τους – μια χώρα με μουσική παιδεία, υπέροχα rock groups και νέους καλλιτέχνες (έχω ξαναποστάρει Σουηδικά groups) και τώρα κοντά κυκλοφορούν και καινούριο album.


Αναρωτιέμαι πόσα χρόνια θα περάσουν για να καταφέρουν κάποτε οι δισκογραφικές στην Ελλάδα, να γράψουν ένα ΔΤ σαν κι αυτό που μόλις διαβάσατε (είναι μόνο η αρχή του) για κάποιο ελληνικό συγκρότημα…

7 comments:

bidibis said...

πρώτον κεφτές!


Αν η Αμερικάνικη μουσική βιομηχανία ήταν καρπούζι ήταν καρπούζι και η βρετανική πορτοκάλι η γερμανική θα ήταν πλαστικό κουταλάκι παγωτου που θα τις χάιδευε και η σουηδική μεγάλη βαριοπούλα που θα τις θρυμμάτιζε!


Όχι ακριβώς αλλά τηρουμένων των αναλογιών οι σουηδοί ποιοτικά και εμπορικά έχουνε κάνει όλα αυτά τα χρόνια τεράστια αίσθηση.

Νομίζω είναι η πιο ωραία ποπ της ευρώπης πλην βρετανίας.

Μακάρι να τους μοιάζμε 'εστω και στο μικρό τους δακτυλάκι αισθητικά. Αλλά και οι γραικαλβανοί που μεταναστεύουν εκεί στο τέλος γυρνάνε... Παπαρίζου! Ο γραικός δε θα αποκτήσει καλό γουστο ποτε, έχω να πω εγώ και εσεί αμα θέλετε διαφωνείστε, δε με πειράζει

Mantalena Parianos said...

Καλά τα λες... Κ¨ατσε να ανεβάσω σε λίγο (σε κάνα 19λεπτο) και τα τραγουδάκια να δεις για πότε σου φτιάχνει η μέρα! Ότι πρέπει για την μπουζουκο - κλαρινίαση που μας περιμένει από αύριο.

:]

Anonymous said...

Καλό Πάσχα. Καλή Ανάσταση, Ανάταση, Αναγέννηση :))

Υ.Γ.: Όντως βοήθειά μας για αύριο :))

bidibis said...

@ confused

Μην της λες τέτοια, θα σε πυροβολήσει!


Mantalena

¨Ενα λινκ που χρησιμοποίησα σε προηγούμενο ποστ μου το οποίο οδηγούσε στ οδικό σου μπλογκ, ευχομαι ... με την άδεια σου.

Μερικοί παρεξηγούνται όταν τους λινκάρεις χωρίς να γουστάρουν γι αυτό ρωτάω - αν και κάπως αργά βέβαια!

Σπύρος Σεραφείμ said...

Η σκανδιναβική μουσική σκηνή είναι ίσως αυτή τη στιγμή η μοναδική που βγάζει πανέμορφα ποπ διαμαντάκια, αφού η πρώτη διδάξασα αγγλική σκηνή έχει πέσει σε χειμερία νάρκη ή έχει απολέσει τον δρόμο του Κυρίου (που είναι και επίκαιρο λόγω ημερών!).
Στον πλανήτη Concretes όλα φαίνονται να κυλάνε όμορφα. Μάλλον είναι ο αέρας που αναπνέουν, είναι και οι Σουηδέζες που είναι άλλα πλάσματα.
Τελικά, υπάρχουν πολλά κομμάτια για «ταξίδια».

Mantalena Parianos said...

ΚΟΝΦΙΟΥΤΖΕΝΤ ,
μη μου ξαναπείς "καλό πάσχα" γιατί θα μεθύσω και θα κάνω καμιά τρέλα. Δεν θέλω Γολγοθά, λουλουδάκια να βολτάρουν στα σοκάκια και τα θλιβερά χριστιανόπουλα των γειτόνων μου να πετάνε βαρελότα και να μας τρομάζοιυν τα παιδιά και τα σκυλιά.
Μόνο ανάσταση προσδοκώ, αλλά ύστερα από τόσα χρόνια πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, δεν την προσδοκώ από ψηλά.
:)


ΓΚΑΝΓΚ (ακα ΒΔΒ) >>
Δεν πυροβολώ ποτέ χωρίς λόγο και το κονφιουζάκι είναι από τις πιο αγνές ψυχές της βλακόσφαιράς μας.

Μπορείς να λυνκάρεις ότι θες και όπου θες - εδώ με λυνκάρουν για να με βρίζουν, θεωρώντας ότι αν με καταφέρουν να ασχοληθώ μαζί τους θα γίνουν διάσημα τα blogz τους*, εσύ που λυνκάρεις για καλό θα ρωτήσεις κιόλας;
Κάμε δουλειά σου!


*το οποί είναι λάθςο φυσικά - διότι όλοι ξλέρουμε πως τα blogz που έχουν επισκεψιμότητα είναι αυτά που γλύφουν τους σχολιαστές τους και φροντίζουν να δημοιουργούν *δικτυακούς στρατούς* - ενώ εμείς εδώ στο Ελευθεροσκοπευτάδικο ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ κόσμο ή τους πυροβολούμε ανάμεσα στα μάτια. Τι να πεις...


ΣΠΥΡΟ ΣΕΡΑΦΕΙΜ >>
Είχες δεν είχες στους Σουηδέζες το κατέληξες το ζήτημα.












ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΩ!
Λατρεύω Nina Persson (φρομ δι Κάρντιγκανς). Και ειδικά με το μαύρο μαλλί όπως την είδαμε την τελευταία φορά ιν Άθενς. Είναι η πιο καβλωμένη Σουηδέζα που ξέρω - μετά από μια άλλη που γνωρίζω στην Πάρο.

χμ

Mantalena Parianos said...

*στις Σουηδέζες εννοώ ΣΠύρο, don't get me wrong