Η Φύσις οργιάζει

Άνοιξηηηη, Άνοιξηηη, κι άλλο δεν αντέ-ε-εχω.
Η Φύσις οργιάζει. Μέσα κι όξω. Τόσο ώστε να μη χρειάζομαι πλέον κουρτίνα μπάνιου, ακόμη κι όταν είμαι ΜΕΣΑ στη μπανιέρα -όπως σε αυτή τη φωτογραφία- και φροντίζω τις καλλιέργειές μου.

Έχω αγκινάρες, σέσκουλα, μάραθα και γλυκόριζες. Πιπεριές, κάνναβη, μαλτέζικες μαργαρίτες, φρούτο του δράκου, καρύδες, αναψυκτικές φράουλες, παπαρούνες (λόγω άνοιξης - άγριες είναι αυτές). Ντοματίνια. Πάρε κόζμε.
Πάρε πάρε πάρε πάρε.
Ε μα πάρε, λέμε.
Πρόφατα ανακάλυψα και μια γιγαντιάια γλυστρίδα που μαλώνει με κάτι ζωχούς πίσω από το πλυντήριο και τους άνοιξα ένα αυλάκι από την κορομηλιά μέχρι τον νιπτήρα, να ρουφάνε κι αυτά λίγη δροσιά.
Το μεγάλο μου καμάρι όμως, είναι μια καστανιά που έχω φυτέψει στον μπιντέ. Κάνει χρόνια να μεγαλώσει, αλλά κάτι μου λέει πως τα εγγόνια μου θα μπορούν να απολαύσουν τη θέα από ψηλά όταν θα πλένουν τον ποπό τους (κάτι σαν χέσε ψηλά κι αγνάντευε), αν και φοβάμαι μήπως το σπίτι μοιάζει με το δενδρόσπιτο του Κακοφωνίξ.
Οέο.

Και επειδή οργιάζει η Φύσις και η παραΦύσις, οργιάζουμε και εμείς.
Σιγά δηλαδή μην περιμέναμε τον Μάη για να βγούμε να χορέψουμε στους αγρούς.
Της έχουμε που της έχουμε αλλάξει τα πόμολα της Φύσης και καλοκαιριάζει από τον Φλεβάρη, τα ρούχα μας μάραναν.
Σε αυτή τη φωτογραφία ωστόσο, ΔΕΝ είμαι πουθενά.

Του βουνού και του λόγγου.
Έφτιαξα κι ένα μυξάκι - αντίδοτο στα μπουζούκια, τα κλαρινα και τα βιολιά ούλης τση Παρκιάς που θα ακούει ο πατέρας μου αύριο στο πολύωρο αφιέρωμά του "Από τον Τσιτσάνη στον Πάριο", για να ξορκίσω την τσίκνα και το κακό της μέρας.
Η συνταγή προέβλεπε: αιθέρια πιάνα, τζαζιστική καυτερή σάλτσα, κινηματογραφικά χρώματα εσωτερικού χώρου (κυρίως παστέλ), αυτοσχεδιαστικό αρώμα χαλάρότητας και μια πρέζα παραξενόγουστο - αυτό το μυθικά υποκειμενικό βίτσιο που νοστιμίζει τα πράγματα.

Mystic Μυξ
78: 34' / 47 ΜΒ

1. Franco D' Andrea - Nord et Sud* [10:42']
2. Josi Hirota & Pete Lockett - M'bira Dream [6:00']
Έχω ξαναποστάρει από αυτόν τον εξαιρετικό δίσκο αυτού του βρετανού και του ιάπωνα, με τίτλο "From Taiko To Tabla".
3. Flairck - April 3d [5:38']
Οι αγαπημένοι μου Ολλανδοί από τα '70s. Έπαιζαν με φυσικά όργανα μόνο, ένα υβρίδιο jazz - ethnic, πριν κάν εφευρεθεί η έννοια της world music. Στο παρόν κομμάτι, π.χ., ξεκινάν με σιτάρ και bass ακουστική κιθάρα και συνεχίζουν με βιολί και σύριγγα του Πάνα!
4. Renaud Garcia-Fons Trio - Berimbass [6:08']
Τον ανακάλυψα πρόσφατα: ο άνθρωπος αυτός παίζει κοντραμπάσσο με δοξάρι σα να ήταν βιολί ή με τα δάχτυλα και είναι σαν να ακούς ούτι (!) επαναπροσδιορίζοντας εντελώς τον ήχο του οργάνου. Αυτό που θα ακούσετε σε αυτό το live κομμάτι του, είναι μόλις τρία όργανα: κιθάρα flamenco, percussions και κάθε άλλος ήχος είναι κοντραμπάσσο!
5. Παναγιώτης Καλαντζόπουλος - Esther [2:36']
Από το soundtrack του "Φθηνά Τσιγάρα"
6. Paul Kelly - Lantana #1 [15:52']
Αυτοσχεδιασμός του κινηματογραφικού συνθέτη Paul Kelly με το συγκρότημά του. Το γιγάντιο κομμάτι αυτό είναι ένας 16λεπτος αυτοσχεδιασμός που μπήκε στο soundtrack της ταινίας "Lantana".
7. Διοτίμα - Χορός για τρεις [6:50']
Υπέροχα τολμηρός αυτοσχεδιασμός -φλάουτο, μπεντίρ, καμπανούλες, μπουκάλια, congas, σαντούρι! για όποιον σας πει αύριο ότι "δεν ακούτε ελληνική μουσική".
8. Terese Schroeder - LA Rose Enflorence [7:32']
Μου λέιπουν οι accents aigus και accents graves, ici, λέμε.
9. Patrick Moraz & Bill Bruford - Galatea* [5:31']
Μοιάζει απίστευτο αλλά αυτό είναι το ηχητικό αποτέλεσμα από έναν πολυ΄πρωτότυπο δίσκο -είναι επίσης μεταγραφή από βινύλιο- όπου συμμετέχουν μόνο δυο όργανα: πιάνο και drums! Οι δυο μουσικοί "αποδομούν" τη μελωδία την οποία ξαναφτιάχνουν νότα νότα στην πορεία, για το κουπλέ, που είναι τόσο γλυκερό, ώστε χωρίς την ατονική παρέμβασή τους, θα ήταν απλώς ανυπόφορο.
10. Chick Corea & Lionel Hampton - Sea Breeze* [9:49']
Από τα αγαπημένα μου tracks όλων των εποχών, αυτό το live δυο πολύ σπουδαίων τύπων, έχει χρώμα latin στα πνευστά που... θυμούνται να μπουν ύστερα από 3-4 λεπτά και χαϊδέψουν τον αέρα σαν υπόμνηση του τίτλου του κομματιού... Τα επιφωνήματα που ακούγονται είναι από τον βιμπραφωνίστα Lionel Hampton που επιδοκιμάζει τις φράσεις του Chick Corea στο πιάνο, στα δέκα αυτά λεπτά αυτοσχεδιασμού που ο ένας ακολουθεί τον άλλο σε μια δροσερή βόλτα σα "θαλασσινό αεράκι" (κάπου παίζει και τη μελωδία του Summertime :).
11. Takis Barberis - Always With The Last Impression [6:02']
Το title track από τον ομώνυμο εκπληκτικό δίσκο του κιθαρίστα Τάκη Μπαρμπέρη -του Έλληνα Pat Metheny (κατά τη γνώμη μου, πάντα ντε). Σε αυτόν το δίσκο όμως, ο Τάκης έπαιζε με έναν από τους κορυφαίους percussionίστες στον κόσμο, τον Trilok Gurtu, με τον οποίο έχει παίξει και ο Metheny...


* τα κομμάτια με αστερίσκο έχουν σκρατσάκια, γιατί είναι από βινύλια που ψηφιοποιήθηκαν από τον master of disaster Summertime - του τα φόρτωσα να κάνει κι εκείνος κάτι που ούτε γράφει τίποτε στα blogz ούτε λογαριασμούς πληρώνει στο σπίτι. Εξάλλου είναι από τους δίσκους του. "Τα σκρατσάκια είναι πάντοτε ευπρόσδεκτα" είπε το κάθαρμα και κάτι μου λέει ότι έχει ΠΡΟΣΘΕΣΕΙ κιόλας σκρατς, όπως εγώ πρόσθεσα φρέσκο μαϊντανό στη χορτοφαγική μακαρονάδα που τον ταϊζω δυο μέρες τώρα για να μην καταλάβει ότι ψευτονηστεύουμε μέσες άκρες.

Το μυξ ονομάζεται Mystic Μυξ και πήρε τη θέση ενός κάποιου Spring Mυξ που το έφαγε το μαύρο σκοτάδι, γιατί όπως μου είπε και μια φίλη "μα, ανοιξιάτικο μυξ με jazz θα κάνεις;".
Ορίστε, κοριτσάκι, το πέταξα κι έκανα κάτι άλλο (yo) - και βγήκε ακόμη πιο φευγάτο, αν και με λιγότερους ethnic χυμούς κοκτέηλ, που ως γνωστόν αφήνουν λεκέδες στα ανοιξιάτικα μας φορέματα.


μανταλενομούτς

Καλή ανάταση, λέμε
σε όσους πιστεύουν ακόμη ότι υπάρχει κάτι από το οποίο αξίζει να σωθούμε
.