You know, the important stuff...

Picture yourself in a second hand record store. It could be any town, anywhere in the world.
Personally, I’m picturing that one in Landbroke Grove, a favoured bolthole from the bustling Saturday afternoon Portobello Road market, a place where the boxes and shelves seem to be tumbling one over the other, all marked out in even weirder genres, musical movements your wildest dreams couldn’t fabricate even with a pack of drugs, an orchestra of instruments and an infinite amount of free time.

You’re there, digging through the crates, the dust of however many years of rock history tickling your nose, trying your nerves, testing your patience.
You finally pluck something gleaming, shiny and new, from the “Girl Groups” Section and take it to the counter for a spin. Suddenly as the needle hits the groove, it’s like someone turned all the stage lights on.

Lyrically, you’re hearing the kind of themes you used to from the Back To Mono box set – the radio, the weather, broken hearts, stolen glances, nervous come ons, hung up phone calls – you know, the important stuff. This music is worth the money, you think. The songs play on. Jesus, this music could mend a broken heart…

__________________________________________________

Aνακάλυψα αυτό το κείμενάκι καθαρίζοντας τα χαρτιά μου… Δεν είναι post, ούτε απόσπασμα από κάποιο διήγημα ή μυθιστόρημα. Είναι Δελτίο Τύπου για το προηγούμενο album “In Color” (2006) του Σουηδικού group The Concretes.>>>(κλικ - δες ωραίο εξωφυλλάκι)>>>

Ο δίσκος τoυς αυτός, ήταν ο τελευταίος με την λιλιπούτεια τραγουδίστρια και ιδρυτικό τους μέλος πριν από δέκα και βάλε χρόνια, την Victoria Bergsman, η οποία αποφάσισε να ακολουθήσει σόλο καριέρα – με τους Peter, Bjorn & John, σε μια διασκευή ενός παλαιότερου κομματιού των Concretes (“Teen Love”), που μετονομάστηκε σε «Young Folks».

Τhe Concretes Μυξ
{18:48'} 17 MB
GreyDays / Chosen One / Way of Life / Fiction

Mου ταίριαζε πάντα αυτό το συγκρότημα και η ηλιόλουστη dream pop τους, πολύ περισσότερο τώρα που είναι άνοιξη.

Οι Concretes υπάρχουν από το 1995 (εδώ το official site τους, ενώ τους εχει μέχρι και το wikipedia, λέμε), είναι πολύ αγαπητοί στη χώρα τους – μια χώρα με μουσική παιδεία, υπέροχα rock groups και νέους καλλιτέχνες (έχω ξαναποστάρει Σουηδικά groups) και τώρα κοντά κυκλοφορούν και καινούριο album.

Αναρωτιέμαι πόσα χρόνια θα περάσουν για να καταφέρουν κάποτε οι δισκογραφικές στην Ελλάδα, να γράψουν ένα ΔΤ σαν κι αυτό που μόλις διαβάσατε (είναι μόνο η αρχή του) για κάποιο ελληνικό συγκρότημα…