[CopyPastάρω από το blog της Μαρκησίας του Ο.]Η Μανταλένα έγραψε κάπου σε μια συζήτηση στου Μακ:
"και μόνο ο χρόνος δείχνει αν κάποιος blogger έχει κάτι να πει ή όχι".
Και ερωτώ κύριε πρόεδρε: να πει κάτι σε σχέση με τι;
Με τον εαυτό του; με τη ζωή; με το μπλόγκιν; με τη γραφή; με την πολιτική; με γενικώς;
______________ :) ________________
Μαρκίζ σερί,
εχεις κλειστά τα σχόλια σου, αγαπημένη και "έχω πολλά να (σου) πω".
Και για το χρόνο και για το blogging :]
Όπως κι εσύ γράφεις στο ποστ σου, έτσι κι εγώ (αλλά και πολλοί άλλοι όπως διαπιστώνω) σκέφτηκα πρόσφατα να σταματήσω να γράφω στο web. Ωστόσο...
δώσε μου λίγο χρόνο (οξύμωρον) να σου απαντήσω. Φυσικά μέσα από το blog (εκτός αν σκέφτεσαι να βγούμε για κανένα μοχιτάκι).
Μανταλενομούτς
20 comments:
To πιο απλό που θα εννοούσα είναι ότι "μόνο ο χρόνος δείχνει αν κάποιος έχει κάτι να πει ΓΙΑ ΟΛΑ ΓΕΝΙΚΩΣ!"
Και το λέω εγώ αυτό που η σύγκρουσή μου είναι ΚΑΘΕΤΗ με τα πάντα ΓΕΝΙΚΩΣ.
(τώρα καλό είναι αυτό;)
χιιι
Το να σταματήσει κάποιος να γράφει blog επειδή κουράστηκε, ξενέρωσε ή βαρέθηκε, είναι άλλο...
[αυτά βιαστικά θα επανέλθω]
Μανταλενάκι, συμφωνώ ότι ο χρόνος δείχνει αν κάποιος έχει να πει κάτι γενικώς.
Αλλά αυτό γενικά, έτσι; ;-)
απλώς πήρα τη φράση σου για να εκφράσω μια δική μου ερώτηση σχετικά με το μπλόγκιν και το τι τελικά λέμε ή δε λέμε εδώ.
Δεν διαφώνησα δηλαδή με αυτό που είπες, απλώς εξέφρασα μια απορία :)
καλημέρα ΧΧ
To κατάλαβα βρε! Απλώς είναι αφορμή για μια συζήτηση που αν θες την κάνουμε και έξω - μια που κι εγώ σκεφτόμουν πρόσφατα τι νόημα έχει όλο αυτό...
έχω μια θεωρία πάντως (σιγά μη δεν είχα), που εμπλέκει και το... "σύνδρομο των rapper" - το έχεις υπόψη σου;
;)
Απ' την άλλη, θέλω πολύ ευχαρίστως να το συζητήσουμε, αλλά δεν ξέρω αν ΕΣΥ θα θέλεις να το συζητήσουμε δημοσίως στο blog, μια που θα αναφερθώ σε παραδείγματα συγκεκριμένων ιστολόγων και ίσως έρθεις σε δύσκολη θέση (γιατί όσο για μένα... ξέρεις, δεν πιάνει μελάνη :)
Check your mail ;-)
xx
Τι εχει στειλει; "re re fwd fwd prow8: Arkas korifaio?"
"FWD FWD RE RE: Best pictures of 2007"
Θα μαθουμε ποτε;
παιδια οχι μυστικες ανταλλαγες email κι οχι τουλαχιστο για ενα τοσο λεπτο θεμα ε?
Νομιζω οτι ο δρομος της διακριτικοτητας σε τετοια θεματα ειναι under construction.
Παρτε τη λεωφορο της δημοσιοποιησης.
επομενη εξοδος ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ
προς μαρκοπουλο πριν την εξοδο ριτα χειγουορθ
α καταλαβα ποια λες, αυτη που ειναι μετα την εξοδο του Πασχα στα εκατο μετρα δεξια
δεξια οπως κοιταω εγω η οπως βλεπεις εσυ ρε?
οπως κατεβαινεις και εχεις το βουνο στα δεξια σου. Αλλα ενταξει δε χανομαστε ρε εχουμε και τα κινητα
Tι θα γινει; Θα 'ρθει κανείς ή θα περιμένω σαν τον μαλάκα για πάντα;
j' arrive, j' arrive!
περίμενετε λίγο να σιάξω το τσουλούφι
και να καταπιώ βρε τις γαριδούλες μου
αουχμ
ΜΑΡΚΗΣΙΑ, έλαβον καλώς τα σήματα καπνού.
:)
ΜΙΣΙΡΛΟΥΔΙ >>
Αν σου πω ότι έχασα το κινητό σου εκείνο το βράδυ, τι θα πεις; (ή έστω, τι θα ΠΙΕΙΣ;)
Σοβαρά τώρα, έχω καλέσει ένα λάθος νούμερο στο τηλέφωνο - και ζητησα "τη Μισιρλού". Ο τύπος τα χάνει και μου λέει κάτι σαν "ε, δεν υπάρχει.... μάλλον έχεις κάνει λάθος" - και μετά μου έστειλε και sms!
Χιιιι
ΦΑΪΤ ΜΠΑΚ >>
Σε ότι αφορά την έξοδο (του Μεσολογγίου) είναι δυτικά (της Εδέμ) και πέρα (από την Αφρική).
Σοβαρά τώρα, δεν είναι λίγοι οι ιστολόγοι (τσικ) που εσχάτως δεν γράφουσι επειδή έχουν ξενερώσι.
Θα συμπεριλάμβανα και τον εαυτό μου, αλλά πάντα κάτι γίνεται και απομακρύνομαι από τις ασχήμιες - εξάλλου υπαρχετε κι εσείς να φωτίζετε τις θλιβερές μπουντρουμοειδείς στοές της ελληνικής μπλογκόσφαιρας.
Κυριαρχούν μουτσούνες με μουστάκια και γυαλάκια στις γωνίες, πιεσμένα εγώ, αγαμία ΠΟΛΛΗ, αγωνία ΠΕΡΣΟΤΕΡΗ (το έγραψα αριστερίστικα για να το καταλάβουν και οι παλαιοκομμουνισταί που ορέγονται τα Μανταλενοκάλλη του blog μου), δίαιτα ΚΑΘΟΛΟΥ και μπόλικα βερεσέδια τύπου "θα σου δείξω εγώ ρε".
Α, και υποκρισία.
Ε, πόλύ θέλει ο άνθρωπος να σαλτάρει από το παράθυρο του Μάτριξ και να αυτοκτονήσει στο χάος με τα ολοκληρωμένα και τους επεξεργαστές;
Η θεωρία των ράπερ, είναι μια ακόμη Μανταλενο-θεωρία από αυτές τις λαμπερές μεταπτώσεις της αυτοσυνείδησίας μου στο λάκκο με τα drugs όπου βγάινω ενίοτε με θεωρίες τόσο ΠΡΟΦΑΝΕΙΣ ώστε δεν μπορώ να τις περιγράψω σε κανέναν.
Ωστόσο θα κάνω μια προσπάθεια, ίσως σε προσεχές σχόλιο, γιατί έχω να κάνω μια συνέντευξη τώρα με έναν χωροτάκτη και περιβαντολλόγο πό το Χαρβαρντ (εκείνος θα μου την πάρει!) ο οποίος ενδιαφέρεται να μάθει πώς στο διάολο είμαι τόσο όμορφο γκομενάκι.
σας φιλώ και αναμένω τις παρατηρήσεις σας με δεκτικότητα πλαστελίνης.
μανταλενομούτς
Ρε κοπελιά για να καταλάβω το παραπάνω πόστιον μύρισα ένα λίτρο χλωρίνη. και ακόμα νομίζω ότι δε το κατάλαβα. Άρα ή είμαι χαζή ή η χλωρίνη είχε ξεθυμάνει. Και δε χρειάζεται να απαντήσεις.
ποιος έχει ξενερώσει και δεν περνάει ούτε μια μέρα που να μην γράψει τουλάχιστον 500 λέξεις;
έχεις πάρει ένα φορτηγό μανταλενοαπουσίες από μας μεριά...
αυτό έχω να πω...
Το μπλόγκινγκ είναι κυρίως ανταλλαγή απόψεων...
Μιλάμε,ανταλλάσουμε,μοιραζόμαστε...
Μανταλενάκι...
Πάντως δεν μπόρεσα να μην προσέξω πως η δαγκωνιά είχε το σχήμα καρδιάς. Pas mal, ίσα ίσα που φέρνει προς το σέξυ.
Μαίρη Ηστερ.
Κολοκυθούμπα, check your mail too.
Spyro Serafeim, επιστρέφω από τον Κάτω Κόσμο. Έχεις δίκιο για τις απουσίες.
:)
Χάρη, ακριβώς αυτό έλεγα πάντα! (συν ένα δυο ακόμη πιο προσωπικά πράγματα αλλά ποιος τα θυμάται!)
:D
Ελληνίδα , αν δεν κάνω πάλι λάθος και με μαλώσει η Μαρκησία, η φωτογραφία είναι της Ναν Γκόλντιν.
:)
[προσοχή: ακολουθεί δοκίμιο]
Η ΜΑΝΤΑΛΕΝΟ-ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ RAPPER
Πόσοι *καλοί* δίσκοι αναλογούν σε κάθε ραπερόνι; (Αναφέρομαι φυσικά στα αμερικανοραπερόνια, τους black brothas και όχι στους ιμιτασιόν έλληνες και αλβανούς φίλους που επιλέγουν να εμφραστούν με αυτή τη μουσική φόρμα απλώς και μόνο από εναντίωση/επανάσταση και όχι από καλλιτεχνία, γιατί ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ. Παρακολουθώ το real thing).
Λοιπόοον...
Σύμφωνα με μια πρόσφατη Μανταλενο-θεωρία που διατυπώθηκε σε ένα hip-hop συνέδριο, ένας rapper ΠΑΥΕΙ να κάνει δίσκους με ενδιαφέρον, δίσκους που να αποκαλύπτουν προσωπικά πράγματα για εκείνον, για τη ζωή του κ.λπ. (βλέπε: "με πυροβόλησαν", "η μάνα μου καπνίζει περισσότερη ντόπα από εμένα" και ούτω καθεξής), ΜΟΛΙΣ ΕΞΑΝΤΛΗΘΟΥΝ ΟΣΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ.
Ακριβώς όπως ένας blogger.
Ο Eminem θέλει τώρα να το γυρίσει στις παραγωγές - αφού έθαψε τη μάνα του και τη γυναίκα του, μiλησε για τη "λευκή Αμερική" (μη χέσω), για το σταρ σύστεμ, τα έβαλε με τη Dido, την ΑΓκιλέρα, μας είπε πόσο αγαπάει την κορούλα του και το πόσο σπουδαίος είναι αυτός κι οι φίλοι του Dr Dre κ.λπ.
ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΠΟΥ ΞΕΡΕΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ?
Φινίτο, όμως. Δεν έχει τι άλλο να πει το παιδί. Ο Em καλός και άγιος ήταν, αλλά μας τέλειωσε. Κι αν κάνει ξανά κάτι καλό, θα είναι από κεκτημένη ταχύτητα και από ταλέντο που ούτως ΄'η άλλως διαθέτει.
Βέβαια, δεν τον έχω στο ίδιο ύψος που έχω φυσικά τύπους σαν τον τον Tupac, για να συνεχίσει να έχει έμπνευση και να γράφει στίχους όπως ο μακαρίτης ο 2Pac ("φτωχή , ανύπαντρη μητέρα στην Πρόνοια, πές μου πως τα κατάφερες") ή όπως οι Wu Tan Clan ("πούλησα μπουκάλια θλίψης και μετά διάλεξα ποίηματα για μυθιστορήματα")...
ΑΥΤΟ είναι το αληθινό hip - hop. Και όπως το "αληθινό blogging" (sorry για τον αυθαίρετο και μη εξηγίσιμο όρο), ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΑΜΕΣΩΣ.
Αυτό σκέφτηκα όταν είδα την ερώτηση της ΜΑρκησίας.
Και γι' αυτό έγραψα στου Μακ ότι "μόνο ο χρόνος αποδεικνύει αν κάποιος blogger έχει κάτι να πει". Αν δηλαδή ΔΕΝ είναι σαν τον Eminem.
Post a Comment