Καζακστάν Ντιπί στο Άσραμ

Warning: This is a Καπέλα-Chain_Story Project
[see @ the end of dis txt 4 dtails]

«Στο Καζακστάν κι ακόμη παραπέρα», σκεφτόταν με ικανοποίηση ο Ιγκόρ Μάλαγκ πετώντας με τη διαστημική του άκατο πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Μες στο μυαλό του, ο καραφλός μεγιστάνας, ήθελε να πιστεύει ότι φορώντας τη διαστημική στολή έμοιαζε στον Buzz Lightyear από το Toy Story.
Το διαστημικό ταξίδι που είχε αγοράσει για την πάρτη του ο Καζακστανός κροίσος -σύμφωνα και με τη μόδα της εποχής που ήθελε τους βαθύπλουτους να πετάγονται για μια βολτούλα στη στρατόσφαιρα- μπορεί να του είχε στοιχίσει 7.500.000 $ αλλά άξιζε τα λεφτά του. Είχε βγάλει και κάτι φοβερές φωτογραφίες με μια μικρή Κonica που είχε μαζί του και ανυπομονούσε να τις δείξει στους μπράβους και τις πουτάνες του, που τον περίμεναν στην καινούρια βίλλα του στο Άρκαμ.

Ωραίο κόλπο κι αυτό πάλι με το Άρκαμ, σκεφτόταν. Για να αγοράσει εκείνο το κομμάτι γης στη δική του Γη της Επαγγελίας, την Αμερική, είχε ξοδέψει ένα σκασμό λεφτά. Οι δικηγόροι του τον είχαν διαβεβαιώσει ότι δεν ανήκε σε κανέναν, οι μεσίτες το ίδιο, αλλά τον τελευταίο καιρό, ένα άθλιο τυπάκι από μια μικρή χώρα, κάποιος που αυτοαποκαλούταν Τρύφωνας Αλικοπάκης, τηλεφωνούσε συνεχώς και ισχυριζόταν ότι το Άσραμ του ανήκε, βάση κάποιας διαθήκης που μια μακρινή του θεία, γιαγιά, ούτε τι σκατά βαθμό συγγένειας είχε δεν θυμόταν, έλεγε ότι του είχε κληροδοτήσει.

Ο Ιγκόρ Μάλαγκ, δεν ήταν κανένας τυχαίος τύπος. Ήταν ένα κάθαρμα της πρώην ρωσικής μαφίας, με μεγάλες ουλές και μικρό πουλί, που είχε χρηματίσει μετά την πτώση της Περεστρόικα, βγάζοντας τρελά λεφτά από το λαθρεμπόριο ουρανίου.
Ο πρόεδρος του Ιράν, ο Μπιλ Λάντεν, ο Αλή Μπαμπά και οι 40 κλέφτες,ο Σάββας Τσιτουρίδης, ο Λήο και οι 300, όλοι οι ισχυροί άντρες του πλανήτη τέλος πάντων ήταν φίλοι του.
Δεν θα του κουνιόταν κανείς – πόσω μάλλον ένα τσουτσέκι από μια τριτοκοσμική χώρα, που οι πληροφορίες του έλεγαν ότι τα μεγαλύτερα ανδραγάθηματα της ζωής του ήταν η πυρπόληση ενός αστυνομικού τμήματος και ένα εξώγαμο με κάποια Σύλβια Πλαθ (μα ήταν όνομα αυτό;).
Δεν είχε λοιπόν κανένα λόγο να ανησυχεί. Εξάλλου, οι δικηγόροι του είχαν κανονίσει μια συνάντηση με τον κύριο Τρύφωνα Αλικοπάκη στο ράντσο του στο Άρκαμ, σχεδόν αμέσως μετά την επιστροφή του στη γη.
Θα του έδειχνε αυτού του πιτσιρικά τι εστί καζακαστάν – ντιπί.


Την ίδια ώρα που ο Μάλαγκ μαλαγκιζόταν διανοητικώς στην άκατο, πίσω στο Άσραμ, ο Τρύφωνας έτρεμε σαν βυζί γκόμενας στο πρώτο της μπάνιο γυμνή.
Εδώ και μία ώρα τον είχαν αφήσει να περιμένει μέσα σε αυτό το εξωτικά διακοσμημένο δωμάτιο, με ενυδρεία, φίδια, αλιγάτορες, αγκιτάτορες, σαλαμάνδρες, σαλαμγυναίκες, ιγκλουάνια, οξύρυνχους, πλατύρυνχους, καθολούρυνχους και ότιναναίρυνχους να κυκλοφορούν ελεύθερα τριγύρω του και να τρέφονται το ένα με το άλλο. Ο Τρύφωνας κατουριόταν και αισθανόταν εντελώς άβολα, αλλά σε ποιον να το πει; Μια σαλαμγυναίκα τον κοιτούσε ήδη στραβά με το ένα της πίσω μάτι.
Μετά την περιπέτειά του στην Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα, είχε καταφέρει τελικά με τα χίλια ζόρια να φτάσει ως το Άσραμ κατόπιν παρέμβασης του ίδιου του φερόμενου ως ιδιοκτήτη του, κάποιου Μάλαγκ. Ίγκορ Μάλαγκ, με τ’ όνομα.
Τον οποίον μάλιστα, τον περίμεναν λέει σήμερα να επιστρέψει από ένα διαστημικό ταξίδι αναψυχής και μετά θα τον συναντούσε. Μαλακίες! Ο Τρύφωνας δεν τα έχαβε εύκολα αυτά τα παρμύθια. Τι τον πέρασαν; Κανένα άβγαλτο κολόπαιδο που δεν ήξερε πότε τον δούλευαν;
Ο Τρύφωνας να 'ουμ, είχε μεγαλώσει μέσα στα σφαιριστήρια και τις ροκ συναυλίες στην πατρίδα, είχε μορφώσει πολιτική άποψη στον αναρχικό χώρο και είχε γαμήσει τις πιο καθαρές Κνίτισσες. Ήταν ΚΑΙ blogger (tryfon.gamatapress.blog).
Δεν ήταν όποιος κι όποιος. Μπορούσε να καταλάβει πότε τον δούλευαν και πότε όχι (γι’΄αυτό και δεν τέλειωσε ποτέ την Πάντειο). Δεν πίστευε λοιπόν λέξη. Και θα του έδειχνε αυτού του Μαλάγκα, τι παναπεί ζουζουνάκι (έτσι τον φώναζε η Σύλβια όταν της έριχνε κανένα χαστούκι – της άρεσε να τη δέρνει).

Στο Άσραμ, ο Τρύφωνας είχε προσγειωθεί μόλις την προηγούμενη, σε μια έρημη περιοχή που του θύμιζε την έρημο της Νεβάδα όπως την έβλεπαν στις ταινίες. Μάλλον το έκαναν για να με ψαρώσουν, σκέφτηκε – σιγά μην σκάσει και καμία σεληνάκατος από τον ουρανό.
Τον είχαν παραλάβει κάτι μεξικανόφατσες με ούζι και τον είχαν οδηγήσει μέχρι τη βίλλα του Μάλαγκ στο βουνό. Εννοείται πως στη διαδρομή του είχαν δέσει τα μάτια με ένα πολύ μαλακό πανί, το οποίο ο Τρύφωνας θα ‘παιρνε όρκο πως μύριζε γυναικείο άρωμα.
Αυτά σκεφτόταν έχοντας μαζέψει τα πόδια του πάνω στη δερμάτινη καρέκλα γραφείου όπου καθόταν ασάλευτος εδώ και μία ώρα, από φόβο μην πατήσει κάτι μαύρα κολλώδη και πολτώδη σκουλήκια Terratulis Gamataentelos, που σέρνονταν από κάτω του.
Μα που στο διάστημα ήταν αυτός ο Μαλάγκας; Τέτοια καθυστέρηση είχε να δει από την ελληνική κυβέρνηση του Κωστάκη Καραμανλή στα ελληνοτουρκικά. Μπα! Ο αναπόφευκτος συνειρμός οδήγησε τον Τρύφωνα να σκεφτεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν...
με ένα φοβερό πάταγο που έκανε όλα τα εμετικά πλάσματα που συνωστίζονταν φιλήδονα τριγύρω του γλυφοντας και σαλιώνοντας το ένα το άλλο να ριγήσουν τρομαγμένα, άνοιξε η βαριά δίφυλλη πόρτα της αίθουσας και ξεπρόβαλλε ένας νάνος με ουλές, πούρο, σομπρέρο και δυο ημίγυμνες topless γυναικάρες που φορούσαν μόνο string και γούνινα καπέλα και μπότες.
-Ο κύθριος Ιγκόουρ Μάλαγκ, είπε η μία απ’ αυτές με σπασμένα αγγλικά και έδειξε το κοντοστούπικο ανθρωπάκι με το πούρο που κοιτώντας την από χαμηλά, της τσίμπησε τον κώλο κάνοντάς της νόημα να τους αφήσουν μόνους.

Ο Τρύφωνας ίσα που κράτησε τη φούσκα του να μην κατουρηθεί. Με έναν παράξενο τρόπο, ο τύπος ήταν τρομακτικά αστείος και αστεία τρομακτικός.

[συνεχίζεται]
update - πασσάρω τη συνέχεια στη Μισιρλού

ΚαπελοStory So Far

Μέρος 5ο : Καζακστάν Ντιπί στο Άσραμ [Mantalena Parianos]
Μέρος 4ο : Πικρό σα δηλητήριο το διαβατήριο [Motorcycle Boy]
Μέρος 3ο : Η δεύτερη εντύπωση [Bonnie]
Μέρος 2ο : Στο πάρκο [DeuceD]
Μέρος 1ο : Το τηλεφώνημα [RaZz]