Goodbye Mstislav

Ένα πρόγραμμα που δεν θα δεις ποτέ στην ελληνική tv:
ένας τσελίστας να μιλά για έναν άλλο τσελίστα... ο Yo-Yo Ma για τον Mstislav Rostropovich (1927 - 2007) στο abc news.


H κηδεία στην ισπανική τηλεόραση

.

Greece for whales

Next month, the International Whaling Commission (IWC) will be meeting next month to decide the fate of the planet's whales.

At last year's meeting, the pro-whaling Japanese government won a simple majority resolution by only 1 vote: 33 to 32.

This year, every single vote is crucial. Pressure is mounting in Denmark to vote for the whales, but right now, it is very important that Greece joins the IWC on time for the next annual meeting in Alaska on May 31st.

And here's how you can help »

Οι γελοιότητες της σιχαμάτζικα

(εικ. 1)

Πώς γίνεται σύμφωνα με τον *blog aggregator* της σιχαμάτζικας, το MantalenoBlog να έχει 352 Rank στο Alexa (εικόνα 1) και την ίδια στιγμή
να ΜΗΝ εμφανίζεται στη λίστα κατάταξης που παρουσιάζει στον ίδιο τον aggregator της η μπουγατσόμυαλη; (εικόνα 2);

(εικ. 2)

Μα, είναι απλό! Μιλάμε για το Blogspace. Ποιος περιμένει αξιοπιστία, θα μου πεις και θα 'χεις δίκιο.

Και προσοχή: δεν αναφέρομαι στο ότι στο παρελθόν η ιδιοκτήτρια του μαγαζιού έσπευσε να δηλώσει σαν να της το είχε ρωτήσει κανείς, ότι αποκλείεται να κάτσει να πληκτρολογήσει ποτέ τη διεύθυνση του MantalenoBlog για να το εντάξει στη σαχλαμάρα που έχει φτιάξει (ουφ!).
Αυτό είναι *κατανοητό*. Εξάλλου κι εμείς δεν θα θέλαμε το ΕλευθεροΣκοπευτάδικο να εμφανίζεται στο άντρο της ρουφιανιάς.
(κλικ μετά)

ΆΛΛΟ είναι το θέμα εδώ: Όταν η ίδια γράφει πως δεν θα κάνει τον παραμικρό κόπο (πληκτρολόγηση) για να βάλει το Mantalenoblog, δεν είναι too much να κάθεται και να το αφαιρεί manually από το Νο21 της Alexa; (που σιγά και τα ωά δηλαδή - τόσο σπουδαίο είναι;)

Προσπερνώντας το ρητορικής φύσεως ερώτημα κατά πόσον θα πρέπει να θεωρείται έγκυρο ένα site - aggregator με τόσο σαχλά κίνητρα και ελατήρια όσο αυτά από τα οποία κινείται η γελοία σκέψη της site owner,
η γυναίκα αυτή που διορθώνει και την Αlexa (οέο), τόσο πολύ αισθάνεται να απειλείται από την συναρπαστική και άκρως ανεβαστική δημοφιλία μου; :)
χιιι

Ή μήπως τα μεταξωτά βρακιά -λέγε με "αξιοπιστία"- που ως γνωστόν θέλουν επιδέξιους κ.λπ. κ.λπ., σκίζονται πολύ εύκολα αν η περιττή και ανόητή σου ύπαρξη ξεχειλίζει μέσα σε αυτά;

Διερωτώμαι, δηλαδή.

Ρε σεις, ταϊστε την, πάρτε την καμιά βόλτα, βρείτε της καμιά αρκούδα, φάλαινα ή γκόμενο για ορντινάτσα. Κι αν όλα αυτά είναι αδύνατα, πάρτε της ένα λεξικό μπας και εντρυφήσει στο τι σημαίνει η λέξη "αξιοπιστία".

Επίλογος
Οι Ελεύθεροι Σκοπευτές εδώ στο MantalenoBlog, θα θέλαμε να δηλώσουμε στο ον με το κωδικό όνομα σιχαμάτζικα
(sorry αλλά ο χαρακτηρισμός έχει κατοχυρωθεί πλέον, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να προσθέσουμε επιπλέον επίθετικό προσδιορισμό) ότι:
στο μέτρο που το έκτρωμά της θέλει να λέγεται αξιόπιστος aggregator, την πληροφορούμε ότι και οι ευνούχοι γνωρίζουν πολύ καλά πώς γίνεται, μόνο που δεν μπορούν να το κάνουν.

Μετά τιμής

Site Owner, ακομπλεξάριστο γκομενάκι, πρώτο παιδί,
cool ατομάκι και σθεναρό shooting guard

Μανταλενάκι Sniper (μπου, ρε)

μανταλενομούτς


ΥΓ.
Τσίμπα μια Alexa, μωρή Μαντάλω
:)

.

Γαβ

Peter Steiner - reproduced from page 61 of July 5, 1993 issue of The New Yorker, (Vol.69 (LXIX) no. 20)

Ένα σπουδαίο post από τον Spyro Serafeim

H δεκάχρονη Bασιλική φοβάται. Ξέρει ότι όσοι άκουσαν τη φωνή του Mαστοράκη στη διαφήμιση κλειδαριών θα τη χτυπήσουν σαν το σκυλί στ’ αμπέλι, προκειμένου να γλιτώσουν απ’ την «ξενόφερτη βία».

Και κάτι ακόμη σχετικά με το φόβο... Από την Devious Diva.

Καζακστάν Ντιπί στο Άσραμ

Warning: This is a Καπέλα-Chain_Story Project
[see @ the end of dis txt 4 dtails]

«Στο Καζακστάν κι ακόμη παραπέρα», σκεφτόταν με ικανοποίηση ο Ιγκόρ Μάλαγκ πετώντας με τη διαστημική του άκατο πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Μες στο μυαλό του, ο καραφλός μεγιστάνας, ήθελε να πιστεύει ότι φορώντας τη διαστημική στολή έμοιαζε στον Buzz Lightyear από το Toy Story.
Το διαστημικό ταξίδι που είχε αγοράσει για την πάρτη του ο Καζακστανός κροίσος -σύμφωνα και με τη μόδα της εποχής που ήθελε τους βαθύπλουτους να πετάγονται για μια βολτούλα στη στρατόσφαιρα- μπορεί να του είχε στοιχίσει 7.500.000 $ αλλά άξιζε τα λεφτά του. Είχε βγάλει και κάτι φοβερές φωτογραφίες με μια μικρή Κonica που είχε μαζί του και ανυπομονούσε να τις δείξει στους μπράβους και τις πουτάνες του, που τον περίμεναν στην καινούρια βίλλα του στο Άρκαμ.

Ωραίο κόλπο κι αυτό πάλι με το Άρκαμ, σκεφτόταν. Για να αγοράσει εκείνο το κομμάτι γης στη δική του Γη της Επαγγελίας, την Αμερική, είχε ξοδέψει ένα σκασμό λεφτά. Οι δικηγόροι του τον είχαν διαβεβαιώσει ότι δεν ανήκε σε κανέναν, οι μεσίτες το ίδιο, αλλά τον τελευταίο καιρό, ένα άθλιο τυπάκι από μια μικρή χώρα, κάποιος που αυτοαποκαλούταν Τρύφωνας Αλικοπάκης, τηλεφωνούσε συνεχώς και ισχυριζόταν ότι το Άσραμ του ανήκε, βάση κάποιας διαθήκης που μια μακρινή του θεία, γιαγιά, ούτε τι σκατά βαθμό συγγένειας είχε δεν θυμόταν, έλεγε ότι του είχε κληροδοτήσει.

Ο Ιγκόρ Μάλαγκ, δεν ήταν κανένας τυχαίος τύπος. Ήταν ένα κάθαρμα της πρώην ρωσικής μαφίας, με μεγάλες ουλές και μικρό πουλί, που είχε χρηματίσει μετά την πτώση της Περεστρόικα, βγάζοντας τρελά λεφτά από το λαθρεμπόριο ουρανίου.
Ο πρόεδρος του Ιράν, ο Μπιλ Λάντεν, ο Αλή Μπαμπά και οι 40 κλέφτες,ο Σάββας Τσιτουρίδης, ο Λήο και οι 300, όλοι οι ισχυροί άντρες του πλανήτη τέλος πάντων ήταν φίλοι του.
Δεν θα του κουνιόταν κανείς – πόσω μάλλον ένα τσουτσέκι από μια τριτοκοσμική χώρα, που οι πληροφορίες του έλεγαν ότι τα μεγαλύτερα ανδραγάθηματα της ζωής του ήταν η πυρπόληση ενός αστυνομικού τμήματος και ένα εξώγαμο με κάποια Σύλβια Πλαθ (μα ήταν όνομα αυτό;).
Δεν είχε λοιπόν κανένα λόγο να ανησυχεί. Εξάλλου, οι δικηγόροι του είχαν κανονίσει μια συνάντηση με τον κύριο Τρύφωνα Αλικοπάκη στο ράντσο του στο Άρκαμ, σχεδόν αμέσως μετά την επιστροφή του στη γη.
Θα του έδειχνε αυτού του πιτσιρικά τι εστί καζακαστάν – ντιπί.


Την ίδια ώρα που ο Μάλαγκ μαλαγκιζόταν διανοητικώς στην άκατο, πίσω στο Άσραμ, ο Τρύφωνας έτρεμε σαν βυζί γκόμενας στο πρώτο της μπάνιο γυμνή.
Εδώ και μία ώρα τον είχαν αφήσει να περιμένει μέσα σε αυτό το εξωτικά διακοσμημένο δωμάτιο, με ενυδρεία, φίδια, αλιγάτορες, αγκιτάτορες, σαλαμάνδρες, σαλαμγυναίκες, ιγκλουάνια, οξύρυνχους, πλατύρυνχους, καθολούρυνχους και ότιναναίρυνχους να κυκλοφορούν ελεύθερα τριγύρω του και να τρέφονται το ένα με το άλλο. Ο Τρύφωνας κατουριόταν και αισθανόταν εντελώς άβολα, αλλά σε ποιον να το πει; Μια σαλαμγυναίκα τον κοιτούσε ήδη στραβά με το ένα της πίσω μάτι.
Μετά την περιπέτειά του στην Αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα, είχε καταφέρει τελικά με τα χίλια ζόρια να φτάσει ως το Άσραμ κατόπιν παρέμβασης του ίδιου του φερόμενου ως ιδιοκτήτη του, κάποιου Μάλαγκ. Ίγκορ Μάλαγκ, με τ’ όνομα.
Τον οποίον μάλιστα, τον περίμεναν λέει σήμερα να επιστρέψει από ένα διαστημικό ταξίδι αναψυχής και μετά θα τον συναντούσε. Μαλακίες! Ο Τρύφωνας δεν τα έχαβε εύκολα αυτά τα παρμύθια. Τι τον πέρασαν; Κανένα άβγαλτο κολόπαιδο που δεν ήξερε πότε τον δούλευαν;
Ο Τρύφωνας να 'ουμ, είχε μεγαλώσει μέσα στα σφαιριστήρια και τις ροκ συναυλίες στην πατρίδα, είχε μορφώσει πολιτική άποψη στον αναρχικό χώρο και είχε γαμήσει τις πιο καθαρές Κνίτισσες. Ήταν ΚΑΙ blogger (tryfon.gamatapress.blog).
Δεν ήταν όποιος κι όποιος. Μπορούσε να καταλάβει πότε τον δούλευαν και πότε όχι (γι’΄αυτό και δεν τέλειωσε ποτέ την Πάντειο). Δεν πίστευε λοιπόν λέξη. Και θα του έδειχνε αυτού του Μαλάγκα, τι παναπεί ζουζουνάκι (έτσι τον φώναζε η Σύλβια όταν της έριχνε κανένα χαστούκι – της άρεσε να τη δέρνει).

Στο Άσραμ, ο Τρύφωνας είχε προσγειωθεί μόλις την προηγούμενη, σε μια έρημη περιοχή που του θύμιζε την έρημο της Νεβάδα όπως την έβλεπαν στις ταινίες. Μάλλον το έκαναν για να με ψαρώσουν, σκέφτηκε – σιγά μην σκάσει και καμία σεληνάκατος από τον ουρανό.
Τον είχαν παραλάβει κάτι μεξικανόφατσες με ούζι και τον είχαν οδηγήσει μέχρι τη βίλλα του Μάλαγκ στο βουνό. Εννοείται πως στη διαδρομή του είχαν δέσει τα μάτια με ένα πολύ μαλακό πανί, το οποίο ο Τρύφωνας θα ‘παιρνε όρκο πως μύριζε γυναικείο άρωμα.
Αυτά σκεφτόταν έχοντας μαζέψει τα πόδια του πάνω στη δερμάτινη καρέκλα γραφείου όπου καθόταν ασάλευτος εδώ και μία ώρα, από φόβο μην πατήσει κάτι μαύρα κολλώδη και πολτώδη σκουλήκια Terratulis Gamataentelos, που σέρνονταν από κάτω του.
Μα που στο διάστημα ήταν αυτός ο Μαλάγκας; Τέτοια καθυστέρηση είχε να δει από την ελληνική κυβέρνηση του Κωστάκη Καραμανλή στα ελληνοτουρκικά. Μπα! Ο αναπόφευκτος συνειρμός οδήγησε τον Τρύφωνα να σκεφτεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν...
με ένα φοβερό πάταγο που έκανε όλα τα εμετικά πλάσματα που συνωστίζονταν φιλήδονα τριγύρω του γλυφοντας και σαλιώνοντας το ένα το άλλο να ριγήσουν τρομαγμένα, άνοιξε η βαριά δίφυλλη πόρτα της αίθουσας και ξεπρόβαλλε ένας νάνος με ουλές, πούρο, σομπρέρο και δυο ημίγυμνες topless γυναικάρες που φορούσαν μόνο string και γούνινα καπέλα και μπότες.
-Ο κύθριος Ιγκόουρ Μάλαγκ, είπε η μία απ’ αυτές με σπασμένα αγγλικά και έδειξε το κοντοστούπικο ανθρωπάκι με το πούρο που κοιτώντας την από χαμηλά, της τσίμπησε τον κώλο κάνοντάς της νόημα να τους αφήσουν μόνους.

Ο Τρύφωνας ίσα που κράτησε τη φούσκα του να μην κατουρηθεί. Με έναν παράξενο τρόπο, ο τύπος ήταν τρομακτικά αστείος και αστεία τρομακτικός.

[συνεχίζεται]
update - πασσάρω τη συνέχεια στη Μισιρλού

ΚαπελοStory So Far

Μέρος 5ο : Καζακστάν Ντιπί στο Άσραμ [Mantalena Parianos]
Μέρος 4ο : Πικρό σα δηλητήριο το διαβατήριο [Motorcycle Boy]
Μέρος 3ο : Η δεύτερη εντύπωση [Bonnie]
Μέρος 2ο : Στο πάρκο [DeuceD]
Μέρος 1ο : Το τηλεφώνημα [RaZz]

"Too many people feel unworthy of love"

Sophie Michalitsianos is a classically trained pianist and cellist, born in England, but growing up between there and Australia, with bits of Greece and other parts of Europe scattered about.

At sixteen, Sophie began writing music for television documentaries and swapping her vocal abilities for free studio time at the EMI studios in Australia. For the next few years, labels would approach her with offers, but she refused at that time 'cause she wanted to study music (contemporary composition and orchestration).
She began making a name for herself as Australia's improvising rock cellist, touring with numerous acts.

She moved to the US at twenty-three, where Mark Linkous of Sparklehorse had heard her music and wanted her to join up with them for their tour with Radiohead. Sophie obliged, and afterwards found herself contributing on Sparklehorses albums, Good Morning Spider and Its A Wonderful Life.

Moving to New York, she could finally set up a studio of her own.
She said: "Having the luxury of my own studio was great, but without an engineer to stop me, I destroyed most of what I wrote. To my dismay, my beloved music was turning into a gargantuan mirror and I couldn't stand it. Barely any songs made it out alive; the studio was like a war zone."

Unfortunately this "war zone" came up true: One night, while Sophie was out, there was an explosion in her studio, which promptly melted every piece of gear she owned, taking the whole house and recordings with it. She relocated, and began rebuilding another studio from scratch, and it was here that Sol Seppy began to manifest itself.

Now, she lives in London, and this is her second album with her band, Sol Seppy.


"Human" - το clip περιέχεται στο καινούριο album
The Band: Sol Seppy
The album: pssscheeow (στη χώρα μας διανέμεται από τη Hich-Hyke)

Sol Seppy @ MYSpace | Hich-Hyke Blog | Official Site

Mantalena τουκ τουκ

Mανταλένα; Τουκ τουκ; Μπορώ να περάσω;



Βρε καλώς τον. Τουκ τουκ είναι τα ταξί στην Ταϋλάνδη, αταξίδευτε. Πέρνα.



Έχω χρόνια να μπω σε ταξί.





Κι άλλα τόσα να φανείς στο blogόσπιτό μας. Κάπου σε πήρε το μάτι μου χτες στα σχόλια, αλλά πέρασα το άβατάρ σου για σκουπιδάκι και πλακώθηκα στα κολλύρια.
Παλουκώσου και λέγε.

Τι έτσι; Χωρίς ένα καφεδάκι με ολίγη;



Γιέπ. Ξεροσφύρι.



Ξέχνα το. Ξαναφεύγω.



Ουστ.



________________________________________________________

***
(λίγα λεπτά αργότερα)


Mανταλένα; Τουκ τουκ; Είπα να κάνω μια καινούρια αρχή. Μπορώ να περάσω;


Πάλι εδώ;



Τι «πάλι εδώ»; Πρώτη φορά έρχομαι, λέμε.



Ααααα, φρίκη. Κι άλλο ντεζά βου, γαμώ τη φούντα μου μέσα!



Φούντα; Ποια φούντα; Έχουμε φούντα;



Να μη σε νοιάζει. Έτσι λέω το καινούριο μου τσουλούφι. Φούντα.



Σιγά και σε πίστεψα.





Να με πιστέψεις. Είναι ένα τσουλούφι που μου πέφτει κάθε τρεις και λίγο στα μάτια και όλο νομίζω ότι το βλέπω για πρώτη φορά. Ντεζά φού, του κάνω, αλλά αυτό εκεί. Φου. Φουυυυ, λέμε. Όλο μπροστά μου βρίσκεται. Και κάθε φορά ξεχνιέμαι και είναι σα να το βλέπω πρώτη φορά, στο είπα; Αλλά η αλήθεια είναι ότι το έχω ξαναδεί. Μονό ή διπλό καφεδάκι θέλεις;

Μονό.



Κιμονό κι μόνο. Φι-ρου-λι, φι-ρου-λά.



Τι σαχλαμαρίζεις πάλι; Έχει ζεστό νερό;




Ε, τι; Ελληνικός καφές με κρύο νερό γίνεται, Σαμάκο; Δεν γίνεται.



Ρε για να κάνω μπάνιο, λέω.




Θα κάνεις μπάνιο με καφέ; Δεν θα φτάσει ρε Σαμ! Δεν μπορείς να μου το λες νωρίτερα να πηγαίνω να αγοράζω έξτρα; Τι μου εμφανίζεσαι έτσι στα ξαφνικά και θες να κάνεις και καφεμπάνιο χωρίς να έχεις πει προηγουμένως τίποτ...

Σκάσε πια, γαμώτο σου. Σκά-σε.



Σκά-ω.



Ωραία. Τώρα πες: Άν-θρω-πο.




Λατρεύω τη ska-reggae. Εσύ;



Είσαι τρελή. Κοίτα μη χυθεί ο καφές. Σε παρακαλώ. Και κάτσε λίγο να τα πούμε. Μου έλειψαν τα βυζάκια σου.


«Σου έγλυψαν» τιιι;



ΟΚ. Αυτό ήταν. Φεύγω. Οριστικά αυτή τη φορά.



_______________________________________________________

*** (κι άλλα λίγα λεπτά αργότερα)


Mανταλένα; Τουκ τουκ; Ξαναπερνάω.



Τι πα να πει «ξαναπερνάω»; Ποιος είσαι; Ο Τσιτουρίδης; Ο Περνάω και μόνος μου καλά; Αν είναι να έχεις τέτοια μούτρα, να πας από ‘κει που ‘ρθες.

Αυτό ακριβώς κάνω. Πριν λίγο ήμουν εδώ και εδώ επιστρέφω.



Ο καφές σου είναι έτοιμος. Λεφτά θα πάρεις.



Μωρή.



Ε, λίγο μου χύθηκε...



Καλά.



Καλάμια και καλαμπόκια. Κάτσε. Που χάθηκες τόσον καιρό;



Ε, που να χαθώ. Για δουλειά έψαχνα, για σπίτι έψαχνα, για γκόμενα έψαχνα, για dj-ing έψαχνα...


Και βρήκες τίποτα;



Χε. Φυσικά. Βρήκα ένα μαγαζί να παίζω dj.




Τι μου λες ρε παιδί μου! Συνταρακτικό.



Καλά, κορόιδευε εσύ. Ξέρεις πόσο δύσκολο έχει καταντήσει το επάγγελμα;



Όφου! Έχετε ανταγωνισμό ε;



Βέβαια. Ο κάθε ξέμπαρκος που έκανε δέκα downloads και δυο tattoos περνιέται για dj σήμερα.


Ενώ εσύ έκανες δυο downloads και δέκα tattoos, έτσι; Αυτό θες να πεις; Σε ποιαν τα πουλάς αυτά μωρέ; Σε μένα;


Κάλμαρε, Μανταλενάκι. Τι σε έπιασε;



Δεν μπορώ να ακούω μαλακίες!




Τι μαλακίες; Σου λέω έχουν ζορίσει τα πράγματα. Δεν έχω σπουδάσει τίποτα, γκόμενα να της τα φάω δεν έχω, το σπίτι στην Πάρο έχει μείνει στη μέση, δουλειές του ποδαριού κάνω από ‘δω κι από κει, ίσα που βγαίνει ένα χιλιάρικο το μήνα.

Κάθε μήνα;



Όχι.



Ζούπερ. Τα πιάσαμε τα λεφτά μας.



Ε, το dj-ing είναι κι αυτό μια αρχή.



Τι αρχή και κολοκύθια βιμπράφωνα μου τσαμπουνάς, γαμώ το blog σου γαμώ; Ξέρεις τι είναι ένας κιθαρίστας που τον παράτησε η γκόμενά του;


Όχι. Τι είναι;



Άστεγος.



Θα με πετάξεις έξω δηλαδή, Mανταλενάκι; Αυτό λες;



Don’t you Mantalenaκι me. Το blog αυτό έχει έξοδα. Κοίταξέ το: υπερπαραγωγή το έχω καταντήσει. Θα το ζήλευε κι η σιχαμάτζικα τέτοιο project – καλά αυτή όλα τα ζηλεύει λέμε. Απλώς δεν ξέρω τον τρόπο να το κάνω αγκροτέτοιο πώς το λένε, όπως αυτή. Τώρα μαθαίνω και κάτι για γκουγκλ διαφημιστικά, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε μύγες στο MantalenoBlog και μας λείπει το ξύγκι. Έχουμε όμως βίδεα, μουσικές, μυξ και λυνξ, κλειστό σύστημα παρακολούθησης ip 25 ώρες το 24ωρο...

24 ώρες θες να πεις.



Όχι. Θέλω να πω αυτό που λέω: 25. Δεν έχεις δει την ταινία;



Ποια ταινία;



Την "25η ώρα".




Ομολογώ ότι δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω.



Χα. Εγώ όμως ΜΠΟΡΩ. Χάρη στο κλειστό μου σύστημα παρακολούθησης ip, 25 ώρες...


...το 24ωρο, ξέρω, ξέρω. Και τι θέλεις από μένα λοιπόν για το ΤΖΑΜΠΑ blog σου, ε; Χρήματα; Κάτι σαν ενοίκιο σα να λέμε;


Ε... μια μικρή οικονομική βοήθεια για το hosting που σου παρέχω, τον εξαίσιο καφέ μου (λεφτά θα πάρεις, μην τα ξαναλέμε), το μπάνιο με καφέ που θα σου ετοιμάσω να κάνεις από αύριο, τη φθορά της πόρτας από τα πολλά τουκ τουκ που χτυπάς αφού έρχεσαι πλέον ΠΟΛΥ ΣΥΧΝΑ τελευταία...

Μάλιστα, κατάλαβα.



600-700.



Τι είναι πάλι αυτό; Χιλιομετρική απόσταση; Η χοληστερίνη σου;



Σιγά μην είναι και το σίκουελ του Λιονάιντας. Ευρώ είναι Σαμ, μην κάνεις τον ανήξερο.


Τι ευρώ;



Τόσο υπολογίζω το νοίκι που πρέπει να μου καταβάλλεις σε αυτό το blog πάνω κάτω.


Πάνω είναι, Μανταλενίδιον. ΠΟΛΥ πάνω. Αυτά που ζητάς είναι ένας βασικός μισθός.


Ακριβώς, Σαμάκο. Είναι ΒΑΣΙΚΟ για μένα να εξασφαλίσω αυτά τα λεφτά.



Και από μένα θα τα πάρεις μωρή παραδόπιστη;



Εμ, από ποιον θέλεις να τα πάρω; Από τον Καραμανλή; Διερωτώμαι δηλαδή. Αυτοί δεν έχουν αφήσει τίποτα λέμε.


Δεν έχω χρήματα, Μαντλέν. Και στο κάτω κάτω, πώς μπορείς να μου ζητάς κάτι τέτοιο; Νόμιζα ότι είμαστε φίλοι.


Μα, είμαστε! Τι είναι αυτά που λες, ρε Σάμμυ;



Και τότε πώς μου ζητάς χρήματα για blogονοίκι;



Ε, αν δεν ζητήσει ο φίλος από τον φίλο, από ποιον θα ζητήσει;



...



Ε, ναι. Τι με κοιτάζεις μ' αυτά τα μάτια; Όλα όσα ζήσαμε, σκοτάδι και μας πνίγει.


Να σε ρωτήσω κάτι;





Λέγε, γρήγορα μόνο γιατί κατουριέμαι.



Τα πιστεύεις αυτά που λες;



Φυσικά και τα πιστεύω. Αν δεν τα πίστευα δεν θα με έλεγαν όλοι τρελή και θα είχα περισσότερους φίλους και στα blogz.


Άκου. Αδιαφορώ για τα blogs και τους φίλους σου. Τα έχεις κάνει ρόιδο πάλι απ’ ότι πρόλαβα να παρακολουθήσω. Με τους μισούς έχεις μαλώσει και με τους άλλους μισούς ΘΕΣ να μαλώσεις και δεν προλαβαίνεις. Αυτό που θέλω να σου πω είναι ένα: Δεν έχω τα χρήματα που μου ζητάς. Πάρτο απόφαση.

Κρίμα ρε Σαμ. Δεν το συνειδητοποιείς τώρα γιατί λείπεις καιρό, αλλά έχουν αλλάξει οι τιμές. 700 ευρώ το μήνα είναι τα μίνιμουμ έξοδα για το ευ ζην μας.

Which is?



Χονδρικά: ενοίκιο, φαγητό και ντεζά φου. Το σεξ είναι δωρεάν, προσφορά του καταστήματος.


Τι ντεζά φου;



Ένα μισοκιλάκι, έτσι για οικιακή χρήση.



Πλάκα κάνεις.



Δεν κάνω καθόλου πλάκα. Μόνο τρίφυλλα.