May 22, 2006

Dashboard confessional



Ακολουθεί σεντόνι (μουσκεμένο στα δάκρυα)


Mυστήρια τρένα είμαστε οι άνθρωποι.
Έρχεται μια στιγμή, μια μόνη τόση δα στιγμούλα, που η υπαρξιακή βίδα, παίρνει ανάποδες στροφές και στην καλύτερη μαγκώνει, στη χειρότερη κάνει σμπαράλια τα πάντα γύρω της.
Αυτό-επανακαθοριζόμαστε τότε. Ή τουλάχιστον, έτσι νομίζουμε - μια που ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ μας συμβαίνει αυτό. Απλώς, τη στιγμή εκείνη αποφασίζουμε να δώσουμε λίγη περισσότερη -τη δέουσα;- σημασία.
Θρυμματισμένα τότε τα περιβάλλοντα συστατικά του Είναι μας, διαλύονται σε θραύσματα μιας ζωής ακαθόριστης: Ποια/ποιος είμαι; Που πάω; Τι στο τεραμπάιτ γυρεύω εγώ στα blogs;
Αυτό πιστεύω (αυθαίρετα) ότι μπορεί να συμβαίνει στον Λαμπρούκο. Στον Μακ Μάνους. Στον γάτο του Νίκου Δήμου. Στο Νίκο Δήμου himself. Ακόμη και στον Πιτσιρίκο που τα κείμενά του έχουν μικρύνει επικίνδυνα. Στην Κουρούνα που έκανε τόσον καιρό να γράψει -πάντα στα blogs αναφέρομαι- τις αξιαγάπητες λέξεις της. Στον κύριο Φώλιο. Σε σένα και σε μένα αύριο.

Φυσικά, όλα αυτά, δεν είναι παρά εικασίες. Στην τελική, μπορεί τα πράγματα να είναι πολύ πολύ απλά: οι άνθρωποι κουράζονται. Βαριούνται. Ειδικά όταν ριζώνουν –ακόμη κι αν αυτό είναι εκείνο που ήθελαν πάντα. Δεν είναι δέντρα για να μιλάνε για «ρίζες» ή για «παράδοση» (στα blogs). Αυτά είναι αμείλικτα πράγματα. Και σε συν-θλίβουν περισσότερο αμείλικτα από το σπαραξικάρδιο html:

This user has elected to delete their account and the content is no longer available.
(Να μεταφράσω; Elect = διαλέγω, προκρίνω, προτιμώ)

Δεν τρέχει κάτι.
Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα της προσωπικής μας data. Δικός μας ο κώδικας (πότε και πώς θα κάνω τι και γιατί), δικός μας και ο αποκωδικοποιητής. Δεν είναι απαραίτητο οι άλλοι να καταλάβουν (οι αγαπημένοι «άλλοι» ή οι άπληστοι «άλλοι»). Ποτέ δεν ήταν.
Μερικές φορές σκοτώνεις αυτό που αγαπάς, γιατί μόνο η μοναξιά μπορεί να σου δώσει τη δύναμη. Να σε κάνει να νιώσεις και πάλι ζωντανός. Ανακουφιστικά μόνος και υπέροχα ολοζώντανος, damned! Κι αντίστροφα: μόνο αυτή μπορεί να σε κάνει να πέσεις και πάλι στο ναδίρ, για να ξαναβρείς μετά τον εαυτό σου υπέρτατο και ιλιγγιώδη.

Κάθε φορά που αισθάνομαι εγκαταλειμμένη, μόνη ή μετέωρη θέλω να σκέφτομαι το comeback – όχι το δικό μου εννοείται.
Αν και αντίχριστη, η αγαπημένη μου παραβολή ήταν πάντα η επιστροφή του Ασώτου.
Έχει όσο να πεις, μια τρυφερότητα η στιγμή που θα τσουγκρίσεις ξανά ένα μεθυστικά εγερτήριο comment, με κάποιον που σου έλειψε και τον οποίο, γαμώτο, δεν είχες ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσεις όσο καλά θα ήθελες.
Mυστήρια τρένα είμαστε οι άνθρωποι…


Sound track: Duncan Sheik "Leaving" (από την ταινία "A Home At The End Of The World")

34 comments:

Mantalena Parianos said...

Κατάτην προσφιλή τακτική του Μακ Μάνους (δάσκαλε!), με το που έχω τελειώσει το post, γράφω κι ένα comment :Ρ
Σοβαρά, τώρα, σκοπός μου σε αυτό το αυθόρμητο post, δεν ήταν ούτε να βάλω τους πάντες στο ίδιο τσουβάλι, ούτε να προσβάλλω κανέναν. Είναι απλά προσωπικές μου εικασίες, που γράφτηκαν με εκτίμηση για όσους αναφέρω σε αυτό. Καλή τύχη άπαντες!

Λύσιππος said...

Ελα λίγο MSN....
















:-)
Πλάκα κάνω. Καλό βράδυ.

Jamella said...

"Μερικές φορές σκοτώνεις αυτό που αγαπάς" κλπ
το εκανα για διαφορους λογους κι εναν ακομα.να δω αν μπορω να τα καταφερω μονη μου.
μπορω :-)
αλλα ..sucks.
δεν θελω να τα καταφερνω μονη μου.
ετσι μετραει κανεις το ποσο και το πως αγαπαει.
το καλο ειναι οτι σε μερικα μπορουμε να ξαναγυρισουμε ανανεωμενοι [τα κους μακ???]
σε ανθρωπους ομως...οχι
φτου
[που ειναι η μουσικη? δεν ακουω]

Mantalena Parianos said...

To έχω απεγκαταστήσει εδώ και ένα χρόνο Λύσιππε...

Mantalena Parianos said...

jamella>>
Περίμενε λίγο για τη μουσική!
"Λίγο" ελπίζω να περιμένουμε και για τον Μακ...

Λύσιππος said...

Αχ δεν έπιασες το χιούμορ μου... :P

Πολλές φορές η εικόνα της επαφής και επικοινωνίας που σχηματίζεται μέσα απο το απρόσωπο Δίκτυο είναι μια ψευδαίσθηση - ιδίως όταν είναι μονόπλευρη.

Η μοναξιά είναι τόσο μεγαλύτερη όσο περισσότερο κάποιος μετατρέπεται σε "ίνδαλμα".

Πχ. αυτή τη στιγμή ο Μακ πίνει σοκολατούχο γάλα και διαβάζει ένα βιβλίο.

Mantalena Parianos said...

Λύσιππε>>
"η εικόνα της επαφής και επικοινωνίας που σχηματίζεται μέσα απο το απρόσωπο Δίκτυο είναι μια ψευδαίσθηση - ιδίως όταν είναι μονόπλευρη"
Και; Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις ψευδαισθήσεις! Μια χαρά είναι!

"Η μοναξιά είναι τόσο μεγαλύτερη όσο περισσότερο κάποιος μετατρέπεται σε "ίνδαλμα". Πχ. αυτή τη στιγμή ο Μακ πίνει σοκολατούχο γάλα και διαβάζει ένα βιβλίο".
Δεν έγραψα πουθενά για "ινδάλματα". Δεν εννοούσα καν. Τι βιβλίο διαβάζει; :-Ρ

ΥΓ. Οι γυναίκες, λένε, δεν έχουν χιούμορ.

Mantalena Parianos said...

Λύσιππε - κάτι ακόμη:
ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ τι κάνει τώρα ο άνθρωπος;

costas said...

Αγριεμένοι ανάπηροι αναχωρούν απο καυτά κλίματα.

Λύσιππος said...

Ο Μακ μόλις τώρα πήγε στην κουζίνα. Τρώει ένα μήλο. Ξύνει το πηγούνι του και σκέφτεται τι ωραία περνάει χωρίς τη ζαλάδα που του δίναμε τόσο καιρό.

Chaca-Khan said...

bollocks!
στην αρχή νόμιζα ότι μίλαγες για τη ζωή σου. μετά κύλησες στα blogs (δσλ αυτόπ ήθελες να πεις)
δλδ θέλω να πω ότι νόμιζα ότι γράφεις αυτό το υπέροχο κείμενο με αληθινά δάκρυα πράγμα που θα το κανε πιο υπέροχο. Παρόλα αυτά, αυτό ήθελα να πω, ότι αυτό ήταν ένα ωραίο κείμενο και ότι μάλιστα συμφωνώ (σε γενικές γραμμές)
[ο ΜΑΚης πουνέντης αυτή τη στιγμή χαριεντίζεται στο σαλόνι του σπιτιού του με έναν ακροατή που νίκησε το πρωί στο διαγωνισμό ένα cd των Lordi]

Mantalena Parianos said...

Costa>>
Σπουδαίο βιβλίο.

Λύσιππε>>
Δεν απάντησες! Που τα ξέρεις όλα αυτά;
:-)

Jamella>>
Που στα κομμάτια να το κοπυπαστάρω το link?

Chaca-Khan>>
Με προσβάλλεις αν κατάλαβα με το bollocks; Με προσβάλλεις... Εγώ πάντως σε εκτιμώ, τρελέ! Που ξέρεις εσύ για τα δάκρυα μου, ορέ?

Chaca-Khan said...

τι λες ρε που σε προσβάλλω;
αφού κ γω σε σμπαθώ, δεν το ξέρεις;
bollocks για τη θεματολογία κ γενικά έτσι μου βγήκε ώχουουου!!
κ μιλάω μετά και λέω τί κ πώς. κ συμφωνώ σου είπα ,απλά δε θα το γραφα. εσύ τα λες ωραία όμως..
ΑΝΤΕ ΡΕ ΠΟΥ ΣΕ ΠΡΟΣΒΑΛΛΑ!!
φτου σου

Mantalena Parianos said...

Φτου μου λοιπόν...:-Ρ

Jamella said...

τι εχουμε εδω? το γκρεμισαμε το μαγαζι?
κατσε να δω τι εκανες ..

Mantalena Parianos said...

Oyf! Έστω και αργά τα κατάφερα να βάλω το κομματι που ήθελα... Goodnight fellow bloggers!
Moyts

Jamella said...

περιμενε γιατι κατι ειχες κανει--δεν εβαλες ολη την tag- μετα το ακουσα, τωρα παλι οχι
δεν ειδοποιησες, κατσε να σε τσεκαρω παλι

Mantalena Parianos said...

Νομίζω ειναι ΟΚ...

Jamella said...

γιουπι
τα καταφερες!
μπραβο νεα μου
[δεν ειχες βαλει ενα <
αρχικα]
^^

Mantalena Parianos said...

ευχαριστώ! καληνύχτούδια

weirdo said...

Πανέμορφο το χαλί..
Καλημέρα

Μαρκησία του Ο. said...

Η χρονική στιγμή που δύο τρένα περνάν το ένα δίπλα στο άλλο με σφοδρότητα χωρίς να συγκρουστούν...

Ο καθένας μπλογκάρει και αντιστοίχως ξεμπλογκάρει για τους δικούς του λόγους. Και φυσικά ο καθείς μπορεί να κουράζεται/ βαριέται/ σιχτιρίζει/ γουατέβερ του έρθει στην κεφαλή.
Δεν χρωστάει σε κανέναν.
Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε μόνο φωνές στο αχανές πεδίο του διαδικτύου. Αυτή την ψευδαίσθηση τη γουστάρουμε όλοι, νομίζω, ή έστω την έχουμε δεχτεί ως έχει για τον προκείμενο τρόπο επικοινωνίας.

Ε όχι και να σε προσβάλλει ο Τσάκα! ο Τσάκα είναι το καλύτερο παιδί :) (φιλάκι στον chaka)

Καλημέρα ΧΧΧ

Chaca-Khan said...

re sy: ΠΩ΅ΜΠΑΙΝΕΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ?????

mindstripper said...

Μπρέινστόρμινγκ από τα ωραία. :-)
Λόγος κι αντίλογος μαζί.

Εμένα τη γνώμη μου για τα μπλογκς και τη ζωή την έχουν κάνει τραγούδι οι Eagles:
Some dance to remember, some dance to forget

Καλημέρες. :-)

Mantalena Parianos said...

ΜΑΡΚΗΣΙΑ>>
Τα τρένα όμως, είναι ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΟ να μην συγκρούονται... για όλους εμάς δεν ξέρω... μουτς

ΤΣΑΚΑ>>
Εμένα ρωτάς την ασχετίδου; Νόμιζα ότι εκεί στο Arxedia Media είστε wizards των PC!

ΜΙNDSTRIPPER
"Some dance to remember, some dance to forget"
Μετά παραγγέλνει κρασί όμως! (pls bring me my wine...) Στην υγειά μας! Με κολακεύει που πέρασες απέ 'δω...
:)

divebomb djingle said...

Chaca-Khan said...
re sy: ΠΩ΅ΜΠΑΙΝΕΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ?????

s' exw ksanadei na rwtas. telika ema8es?

<2body>
<2embed
src="2http://youruploadedfile.mp3"true"LOOP="true">
<2/body> (xwris to 2vevaia)
<<<--- o kwdikas autos uparxei sto blog http://greek-lolita.blogspot.com

<2head>
<2embed src="2http://yourfile.wma" autostart="true" hidden="true" loop=true>
<2/head> <<<---- kwdikas apo to blog tou lamproukou (xwris ta 2)

<2body>
<2bgsound src="2http://yourfile.mp3" loop="3">
<2/body> <<<--- apo raffinata (xwris ta 2)

ara ti kaneis... anevazeis to tragoudi kapou monima, epilegeis an 8eleis na fainetai to player (opws sth selida tou ggl), poses fores 8a kanei loop kai vazeis ton kwdika eite anamesa sta head tags eita anamesa sta body tags.

Mantalena Parianos said...

divebomb djingle>>
Χρήσιμο και για μένα... (αν και ο τρόπος που μου υπέδειξε η Jamella μου φαίνεται πιο εύκολος)... thanx βομβιστή!

Jamella said...

τσακα χαν, ουφ!

Mr.Folios said...

Τι μου καταλογισατε ακριβως, δεν καταλαβα…

Mantalena Parianos said...

κ. ΦΩΛΙΕ>>
"Αυτο-επανακαθορισμό"... και δεν τον καταλόγισα (αν και αυθαίρετα χρησιμοποιώντας ονόματα αγαπημένων μου bloggers), αλλά τον ανέφερα ως ΕΙΚΑΣΙΑ. Δείτε και στο πρώτο comment αυτού του post.

Mr.Folios said...

Καλα ντε.

Mantalena Parianos said...

Όχι τίποτις άλλο, αλλά δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ - κάτι που είναι πολύ εύκολο στα ιστολόγια (σικ)
Οπως λέει κι ο εργοδότης μου "οι γυναίκες, δεν έχουν χιούμορ" - στο τέλος θα το πιστέψω.
καλημέρες

Mr.Folios said...

Οι εργοδοτες δεν εχουν γυναικες.

Mantalena Parianos said...

ΤΙ εννοείς; Είναι ανύπαντροι; Είναι μαλάκες; Τι;