Κάντο όπως η λαπούτα

Μέχρι το τέλος του χρόνου η κυβέρνηση θα αυξήσει το ΦΠΑ μία με δυο μονάδες.
Και τα παιδιά στο σχολείο διδάσκονται φέτος ένα βιβλίο ιστορίας του 1989.

Να συνεχίσω;

- Εσείς, συνειδητοποιημένοι μου, πηγαίνετε να συζητήσετε
σχετικά με "τα προβλήματα των βλοggers" όπως γράφει στη ιστοσελίδα του,
με κάποιον που η ουσιαστική του ιδιότητα αυτή την εποχή έχει να κάνει με το ότι έχει βάλει στο μάτι την αρχηγία του Πασόκ.


Μόνο 'μπράβο' έχω να πω

.

MantalenoΤηλεγραφικά

Ninjas killed my family.
Need money for kung-fu lessons.

Το γράφω στα αγγλικά γιατί είναι παγκόσμιο το μήνυμα και το χρήμα δεν έχει πατρίδα: και γιεν να μου δώσετε, την κάνουν τη δουλειά τους.

_______________________

Ακολουθούν
ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ
(γιατί δεν προλαβαίνω να σχοληθώ - και είναι κρίμα, μια που θα σας έπαιρνε χαλαρά ο γεροδιάολος):

Βενιζέλο, κοντά τα στρουμπουλά χεράκια σου από το MantalenoBlog. Εδώ είμαστε terra ingognita.

Χειραγωγημένοι bloggers από τον Αλαβάνο, αγγαλιάσθε: πλησιάζει η ώρα της κρίσεως που τα Χριστιανικά blogs θα πάρουν την εκδίκησή τους για λογαριασμό σας.

Αντιδραστικοί αντιπολιτευτές, ξυπνήστε ορέ και πάψτε να ασχολείστε με το έρμο το Πασόκ.
Υπάρχει κυβέρνηση και δεν είναι πράσινη, αλλά (πούτσες) μπλε.

Ζήτω η Βιρμανία

Καλό Σ/Κ

μωρό μου σου 'ρχομαι - αν και όχι με το high speed >

.

Πανηγύρι από -και για- όλο τον κόσμο

Το Ελληνικό Κέντρο Προώθησης του Εθελοντισμού anthropos.gr,
σε συνεργασία με κοινότητες μεταναστών, προσφύγων και αιτούντων άσυλο, με την πολύτιμη συνδρομή Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και την υποστήριξη του Δήμου Αμαρουσίου, πρόκειται να πραγματοποιήσει την Πρωτοβουλία «Πολιτισμός των Ανθρώπων» στις 28, 29 και 30 Σεπτεμβρίου 2007 στην Πλατεία Ηρώων στο Μαρούσι.

Ο «Πολιτισμός των Ανθρώπων», θα δημιουργήσει ένα πολυ-πολιτισμικό χωριό,
στο οποίο θα λάβει χώρα πλήθος εκδηλώσεων, δίνοντας τη δυνατότητα στο κοινό να συμμετάσχει σε ένα πολυθέαμα χρωμάτων και γεύσεων από όλον τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει χορό, μουσική, προβολές βίντεο, δημιουργική απασχόληση για παιδιά, εργαστήρια εκμάθησης παραδοσιακών μουσικών οργάνων, ζωγραφικής, κολλάζ και γκράφιτι, καθώς και βιωματικά παιχνίδια από όλο τον κόσμο.


(κλιιιικ να δεις πρόγραμμα)

Η εκδήλωση αποσκοπεί στο να ενδυναμώσει ευπαθείς κοινωνικά ομάδες (μετανάστες, πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο), ευαισθητοποιώντας την τοπική κοινωνία του Αμαρουσίου, αλλά και την ευρύτερη ελληνική κοινωνία σε θέματα που αφορούν στα πολιτιστικά χαρακτηριστικά αλλά και τις ανάγκες των ευπαθών κοινωνικά ομάδων.



(κλικ λέμεεε)

Για να πάρεις και μια ιδέα για το τι σε περιμένει, στο πανηγύρι αυτό για όλο τον κόσμο (κυριολεκτικά!)
συμμετέχουν μεταξύ άλλων οι:

Διεθνής Αμνηστία, PRAKSIS, Κλίμακα, ΆΡΣΙΣ, Ένωση Αφρικανών Γυναικών, Συμμαχία ενάντια στη Φτώχεια, ΚΕΘΕΑ- Mosaic, Fair trade Hellas, Σύλλογος Αλλοδαπών Προσφύγων, Τα Πίσω Θρανία - Πρωτοβουλία για εκπαίδευση χωρίς διακρίσεις, Ash in Art, Community Radios (Πολυπολιτισμικά Μέσα Ενημέρωσης), Πολιτιστικός και Κοινωνικός Σύλλογος Αργεντινών Ελλάδος argentinos.gr, Ρουμανο-Ελληνικός Πολιτιστικός Σύλλογος «Αρμονία», η Αιγυπτιακή Κοινότητα, Ελληνο-Πακιστανικός Σύλλογος Ελλάδος, το Κέντρο Αγωνιστικής & Πολιτιστικής Αλληλεγγύης των Ελλάδας – Τουρκίας, ο Ελληνο-ινδικός Σύλλογος, Κοινότητα Κένυας, σύλλογοι από την Πολωνία, τη Βουλγαρία, την Κένυα, την Τουρκία, την Αρχαία Ασσυρία, το Αφγανιστάν και την Ινδία και μουσικά σύνολα όπως οι Roots n’ Routes, οι Batuca, μουσικό σύνολο από την Πολωνία, το ινδικό συγκρότημα Eastanstar, οι Jesus Generation Brethren, οι Rodina, οι Los Del Sur, ο Di Di Fadul Mohamed, οι Go Jam Group, κ.ά.

Ευχαριστώ το Giramondάκι που μου έστειλε την πρόσκληση αυτή με mail

καραμελομούτς

Performance mix

pERFORMANCE mIX 75.03'/ 48.7 ΚΒ

traxx titles /

Alberto Iglesias – We’ll both be dead by Christmas (the Constant Gardener OST) / Burial – Southern Comfort / Kruder & Dorfmeister – 1^st of tha month – Bone thugs / DJ Shadow – Meets his Maker / Thom Yorke – Black swan / Appliance – Personal stereo / Silver Ray – No need to try now / Robert Plant – The enchanter (UNKLE reconstruction) / Salvatore – Vogel / Tori Amos – Happiness is a warm gun / Robin Guthrie – Fountain / Παύλος Παυλίδης – Δεν είμαι από εδώ / Au Revoir Simone – Sad Song / Delorean – Shibuya crossing / Hidden Cameras – Follow these eyes / Cocorosie – Candyland / Bugge Wesseltoft – You might say

:]

Mojo pins - the Rolling Stones Issue

Στους Rolling Stones, το συγκρότημα που βγάζει τον κύριο χυλό απ’ τα ρούχα του κάνοντάς τον να εύχεται το θάνατό τους, είναι αφιερωμένο το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Μοjo – ένα περιοδικό το οποίο όπως έχει γράψει ο ίδιος δημοσιογράφος στο παρελθόν "είναι για τα μπάζα".

Στο τεύχος ωστόσο αυτού του πανάθλιου περιοδικού, αυτό το μήνα γράφουν για τα αγαπημένα τους Rolling-Stones-tracks οι πάντες,
από την Joan As A Police Woman μέχρι τον Brian Wilson
(ξέρω, ξέρω, άγνωστη λέξη).
Όσο για το cd “Stoned” που συνοδεύει δε το σιχαμένο αυτό περιοδικό, συναντάμε covers, παλιά και νέα, από θρυλικά tracks των Stones και μη…
και από καλλιτέχνες όπως οι Stereophonics (που ερμηνεύουν το Angie) ή οι αγαπημένοι μου Turin Brakes (το Moonlight Mile), που ευτυχώς δεν εύχονται «να ψοφήσουν» οι Stones ή «να πέσει το αεροπλάνο που τους μεταφέρει», όπως ευχόταν ο κύριος χυλό στις ανύπαρκτες μέρες του ("nothing days" - sic) και στον οποίο θα μπορούσε να απαντά αποστομωτικά η ίδια η συνέντευξη ενός πραγματικού survivor όπως ο Keith Richards, στο εν λόγω τεύχος:
"Ο γιατρός μου είπε ότι αν συνεχίσω έτσι, δεν θα έχω καλή κατάληξη. Πήγα στην κηδεία του".

Ανεβάζω δυο traxx όχι τόσο για τη σπανιότητα όσο για το ότι είναι εξαιρετικές oι διασκευές τους… (κλικ στον τίτλο τους)


The Temptations - Ain't Too Proud To Beg
(1966)
Η version είναι ΠΡΙΝ το πουν οι STones, αλλά όταν το ερμήνευσαν οι Temptations σε αυτή την εκτέλεση δεν ξεχώρισε, γιατί δεν το πίστευαν στη Motown και δεν το προώθησε ιδιαίτερα κανείς...


Sandie Shaw - Sympathy For The Devil
(1974)
H βρετανιδούλα που ήταν η πρώτη που κέρδισε τη Eurovision για τη χώρα της το 1967, αλλά γουστάριζε πιο underground κομμάτια...

Enjoy

Dot Allison

Tο καινούριο της album είναι ένα πουπουλένιο συρματόπλεγμα από επώδυνες κάβλeς. Δικές της. Αρχικά.
Mετά δικές σου.
Meta +.
Χουζουρεύει ανάμεσα στις μελωδίες αλλά δεν χαϊδεύεται, αψηφά την καταλληλότητα ή μη των στιγμών και χαπακώνεται την dream pop της. Εννοείται πως σε κερνάει αβέρτα.
H ηλεκτρακουστική ζεστασιά του, χαίνει μέσα από γλυκιά σκωτσέζικη ομίχλη, βγαλμένη από τη γενέθλια γη της που στοιχειώνεται από το σταμάτα-ξεκίνα της καριέρας της όταν - εκεί κοντά στα 30 της, το 1999, έφτιαχνε το πρώτο της συγκρότημα, τους One Dove.
Σταμάτα – ξεκίνα, σταμάτα – ξεκίνα, ο τίτλος του cd είναι “Exaltation of Larks”. Ναι. Λεξικό. Ψάξε.


Απωθημένο αν-ολοκλήρωσης ή ταντρική κάβλα; Βασικά στ’ αρχίδια της. Είναι πολύ όμορφη για να έχει ανάγκη να μάθει.
Όπως στ’ αρχίδια της είναι και το γεγονός ότι το νέο της cd θα απογοητεύσει όσους περιμένουν να ακούσουν κάτι σαν «dream pop + dance = το αποψινό μου tripάκι», όπως στο παρελθόν.
Με τέτοιο δίσκο - έκπληξη, η υπέροχη αυτή γυναίκα είναι πιο αναπόφευκτη από ποτέ.
Ακουστική ψυχεδέλεια; Ο όρος θα την αδικούσε. Πες ότι παίζει πλέον
p - regressive rock, να συνεννοηθούμε.
(R U totally deranged?)
Σα να άκουσε τόσο Leonard Cohen που αποφάσισε να μετασχηματιστεί σε αιθέρια μέθεξη από το DNA του.



Αν τη συναντούσα, θα της έλεγα να μη συνερίζεται τους μαλακοπίτουρες fans που αποζητούν να ξαναζήσουν με ‘κείνην, την aural-auteur μιας πρόσφατα απωλεσθήσας νιότης, ένα master and commander της φτηνής ζωούλας τους, με όχημα το ambient tripout ή το ανοργασμικό electroclash του παρελθόντος.
Fuck stylish trip – hop, honey. Αυτά είναι για τους κάγκουρες του lifo και όχι για το Fused.
Aν ακούγοντας αυτό το cd δεν καταλάβεις ότι η γυναίκα αυτή χύνει, δεν πρόκειται να καταλάβεις ούτε τί κάνει την καρδιά σου να σταματάει που και που.


Οfiicial website

MySpace

Wiki (καλό, παραδόξως)

Free downloads
.

Ξέρει ποιος

Ψιτ

Σύμφωνοι. Οι απόψεις είναι σαν τις κwλοτρυπίδες και όλοι έχουν από μια. Αλλά για τη δική μου θα πρέπει να πληρώσεις.

Και επειδή άλλο τζάμπα, άλλο δωρεάν, μάθε ότι "δωρεάν διάθεση" μπορεί να υπάρξει μόνο όταν ο άλλος σε εμπνέει.
.

XJHHG-fly55

Oκτώ χρόνια τώρα είναι κάτι παράξενα πουλιά που έρχονται στην αγαπημένη αίθουσα-θεατράκι κάθε φθινόπωρο. Εκείνος, με ποτό - τσιγάρο, ένα διατρητικό πιάνο, ένα ελατηριακό ακορντεόν και ορισμένα νέα πρόσωπα στην ομάδα, κάνει πρόβες ενώ τα πουλιά αυτά, που κανένας δεν ξέρει τι είναι –δεν είναι ψαρόνια- και που Εκείνου του αρέσει να λέει ότι «είναι μαύρα σαν το χρέος», κουρνιάζουν στα παράπετα, γουργουρίζουν ή αναπουπουλιάζουν έτσι και φυσήξει λιγάκι παραπάνω.
Ο Δάσκαλος είναι ηθικός αυτουργός στο έργο. Είναι Εκείνος που κάθε σεζόν φέρει και την ιδέα - διδασκαλία του θεάματος, με ρομαντική πίστη σε μια περιπέτεια που γίνεται κάθε χρόνο και πιο συναρπαστική.

Απόφαση της τελευταίας στιγμής, μια χρονιά ο Δάσκαλος αποφάσισε να βάλει και τα πουλιά να παίξουν στο έργο. Θα τα χρησιμοποιούσε, είπε, τι στο καλό τα τάιζε τόσα χρόνια και τους έδινε στέγη; Καιρός ήταν να κάνουν κι αυτά κάτι για την Τέχνη, πρόσθεσε αστειευόμενος. Τα κορίτσια ενθουσιάστηκαν γιατί αυτομάτως σήμαινε ότι θα έπαυαν να τα έχουν υπό την επίβλεψή τους και να τα παίρνουν το βράδυ στα δωμάτιά τους – μια απόφαση του Δασκάλου που όταν είχε κοινοποιηθεί είχε προκαλέσει δυσθυμία.


Δεν ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσουμε με αυτό το έργο, το προορίζαμε για δεύτερο έργο στη σεζόν, αλλά ήταν γνωστό από καιρό ότι ο Δάσκαλος δούλευε πάνω σε μια σύνθεση με μελοποιήσεις Αγκιταίων ποιητριών από το 2050 και μετά, που δεν είχαν μελοποιηθεί ποτέ ως τότε.
Σκέφτηκε λοιπόν, αφού είχε ψάξει στο θέατρο και τη λογοτεχνία των γήινων, τα ποίηματα και τα τραγούδια, για να βρει στοιχεία της ζωής των πουλιών, γιατί να μην έβαζε να παίξουν και οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, ή τέλος πάντων αυτοί που θεωρούνταν απόγονοί τους;

Ζήτησε τη βοήθεια Πανεπιστημιακών μελετητών, που πρόθυμα ήρθαν να βοηθήσουν και να εκπαιδεύουν το κοινό στα γουργουρίσματα και τις συνήθειες των πτηνών (γιατί στην εποχή που αναφερόμαστε, πριν πάει στο θέατρο, το κοινό έκανε επίσης πρόβες προκειμένου να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απληστείες της έμπνευσης των δημιουργών).
Εκεί λιγάκι τα χρειαστήκαμε, γιατί τα προγονικά αυτά πλάσματα αφοδεύουν παντού και σε αντίθεση με μας, δεν κάνουν πολύ συχνά τη γενετήσια πράξη, συνεπώς δεν ξέραμε πώς να τους φερθούμε όταν εκνευρίζονταν ή αισθάνονταν εγκλωβισμένα.
Μια λύση, πρόσκαιρη όπως αποδείχθηκε, ήταν να τους βάζουμε να ακούν μουσική. Είχαν αδυναμία σε ένα μυθικό συγκρότημα ονόματι Durutti Column από μια αρχαία δισκογραφική εταιρία ονόματι Sporadic Recordings, την οποία είχε ανακαλύψει ο Δάσκαλος σε μια εξωσωματική του εμπειρία.

Πέρα από αυτό, οι συμπρωταγωνιστές μας, αποδείχθηκαν ανυπόφορα οικείοι, θα μπορούσα να πω. Όταν άρχισαν να φτάνουν τα πρώτα κομμάτια από τα έργα και τα κείμενα, από διάφορες ατάκες και από διαφορετικούς συγγραφείς και χρονολογίες, διαβάζοντας, συνειδητοποιούσα ότι οι ήρωες μας, είχαν αυτομολήσει στα έργα… Ήταν έξω. Και ήταν εδώ. Ανάμεσά μας.
Απλά οι συγγραφείς τους είχαν χρησιμοποιήσει.Τα πουλιά αυτά ήταν τα ίδια πάντα, πλάσματα της καθημερινότητας. Με αυτή τη λογική προχωρήσαμε και αρχίσαμε να δουλεύουμε τη συνθήκη αυτή – γιατί όσο ερχόντουσαν στο στόμα των τωρινών πτηνών τα παλιά λόγια, έπαιρναν μια άλλη δύναμη.


Δημιουργικά πάλι, στην ομάδα τα πράγματα άλλαζαν πιο γρήγορα κι από τις διαθέσεις του Δασκάλου. Κάποιοι έφυγαν , κάποιοι άλλοι έρχονταν… Ήταν μια πάρα πολύ ωραία περιπέτεια. Ήταν η πιο συντονισμένη μας ενεργειακά προσπάθεια, με επίγνωση του στόχου. Ήταν σαφής ο στόχος του τι θέλαμε να πούμε σε αυτή την παράσταση: όσο μπορεί ο καθένας μας, πρέπει να πετάξει.
Ο τρόπος π.χ. που δινόταν άφεση στην πράξη του φόνου μέσα στην παράσταση ήταν συνταρακτικός. Μας έκανε όλες να θέλουμε να εγκληματίσουμε, εγώ μάλιστα είχα βρει και ποιον ήθελα να σκοτώσω, αλλά δεν το ομολογούσα από φόβο μην με προλάβει κάποια άλλη. Θα με τσάκιζε αυτό.
Η ιστορία των πουλιών ήταν η ιστορία της σκόνης. Και είχε πολύ αίμα. Θυμάμαι τον εαυτό μου στις πρόβες να λέει συνέχεια «ελάφρώστε το, Δάσκαλε. Δώστε μου ένα άλλοθι ελαφρότητας… όλη αυτή η κατάσταση…» και άλλα τέτοια μισόλογα, γιατί Εκείνος ερχόταν και έχωνε το χέρι του ανάμεσα στα πόδια μου για να μου δείξει με ποιο τρόπο πρέπει να γουργουρίζω όπως τα πουλιά.

Η πρεμιέρα ήταν απόλυτη επιτυχία. Το κοινό, εκπαιδευμένο, το δέχθηκε ιδανικά.
Με πήραν άνθρωποι την επόμενη μέρα και μου έλεγαν «είμαστε καλύτερα σήμερα». Με πήρε μια φίλη μου και μου είπε «με βοηθήσατε να σκοτώσω τρεις ανθρώπους που μου έχουν κάνει πάρα πολύ κακό. Αισθάνομαι εξαίσια!» Κάναμε ιαματική δουλειά στον κόσμο.
Αυτό που με συγκινεί τρομερά σήμερα, που συμπληρώνεται η δεύτερη οκταετία από την μέρα που πρωτοήρθαν τα πουλιά στο θεατράκι μας, είναι η προσέλευση του κοινού. Οκτώ χρόνια από την πρεμιέρα, ομολογώ ότι φοβόμουν ότι η παρουσία τους θα μειωνόταν λόγω και της θνητής τους υπόστασης αφού δεν ζουν 200 χρόνια όπως εμείς. Ωστόσο, με κάποιο μαγικό τρόπο έχουν καταφέρει να αναπαράγονται χωρίς να τα βλέπουμε και χωρίς να ζητούν τη βοήθειά μας.
Όσο για το έργο, κακά τα ψέματα… Όσο βαστάει η έρευνα και το ψάξιμο και το διάβασμα, τόσο αναβαθμίζεται συνεχώς η απαίτηση. Και κατά πρώτο λόγο η δικιά μας. Του κάθε συνεργάτη, του κάθε μέλους της ομάδας μας.
Δεν είναι εύκολο. Πρόπερσι όταν ανακοίνωσα στο Δάσκαλο πως δεν θα ήθελα να συμμετέχω στην επόμενη παράσταση, η κριτική και ο εξευτελισμός που υπέστην ήταν απόλυτος ενώπιον όλων.
Για να ανταπεξέλθω χρειάστηκαν κάμποσες γερές δόσεις παραισθησιογόνων, αλλά τελικά τα κατάφερα να έχω σταθερές προμήθειες από XJHHG-fly55 κάθε βράδυ λίγο πριν το τρίτο καμπανάκι. Τα τελευταία χρόνια, είναι o μόνος τρόπος για να ανταποκρίνομαι στις απαιτήσεις του έργου, πείθωντας τον εαυτό μου ότι πετάω.


Seonna Hong, Retreat (2006)
Photo #3: Nathan Hammilton cover art
.

Το καβλιτζέκι της χλιδής

Αυτή είναι η νέα Mercedes Benz SCL600.
Αυτό το αυτοκίνητο είναι πραγματικά διαφορετικό.
(και ναι ρε φούστη μου, αυτό είναι ένα σαφώς διαφημιστικό post, τι λέμε τώρα έγινα πλούσια και οδηγώ και Mercedes ενώ εσείς μόνο Audi)


Είναι διαφορετικό στο σχεδιασμό.
Έχει διαφορετικό στο εξοπλισμό.
(καλά τα πάω; καλά τα πάω με τη διαφήμιση; είναι αρκετά έμμεση ώστε να μη με μυριστεί κανείς; συνεχίζω!)


Όμως η πραγματική διαφορά βρίσκεται εδώ...
(πώς το πλάσαρα η πουτάνα όμως, ε; Marketing director στο Ιράν θα έπρεπε να είμαι)


Δεν έχει τιμόνι δεν έχει πετάλια,
το οδηγείς με joystick! (fuck yeah)



Μπορείς να οδηγήσεις με joystick παπουλόγερα;
(αντίο διαφήμιση, τα πήρα στο κρανίο)

Μάθε ότι τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου μπορούν, χάρη στα videogames.
Kαι όχι μόνο μπορούν να το οδηγήσουν καλύτερα από σένα, γαμώ το Need 4 Speed μου, αλλά το οκτάχρονο θα σου πάρει τη limo και θα στη φέρει σπίτι από το παράθυρο.
Βούιν ννν Βούιιιιν

Πιάσε ένα γεμιστό μπουρίτο τώρα να κουλάρουμε, γιατί έκανα μια απότομη κίνηση με το joystick της ηλεκτρική σκούπας στην πίστα του σαλονιού μου και κοψομεσιάστηκα.


.

Ανθελληνική προπαγάνδα - κρύβουν την Ελλάδα μας!

Έως που θα φτάσει επιτέλους η ανθελληνική προπαγάνδα των ßαρßάρων?

Αν δεν ενωθούµε επιτέλους και µε δύναµη να φωνάξουµε,
σε λίγο καιρό δε θα υπάρχουµε ούτε στα ßιßλία.

Κοιτάξτε τον παραπάνω χάρτη (αναρωτιέμαι ΤΙ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ να είναι) και παρατηρείστε πώς τεχνηέντως έχουν κρύψει τη χώρα µας!

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΕΟ;

"Κρύβουν την Ελλάδα μας"
ή "εξαφανίζουν την Ελλαδίτσα μας";
Διερωτώμαι δηλαδή.

Ο ήλιος δύει στο Χονγκ Κονγκ

κλικ εδώ

.

Αυτούς ψηφίσατε - το blog του νέου Υπουργού Παιδείας

Η Μαριέτα φεύγει ο Στυλιανίδης έρχεται...
και μάλιστα με ένα ολιγόλογο αλλά εύγλωττο post όπου εύχεται στο Πασόκ
"να πάει να γαμηθεί".

Γαμάει (και) η Νέα Διακυβέρνηση.

Εδώ ένα παλιότερο άρθρο του indymedia για το ποιόν του λεγάμενου.


.

Πώς θα στείλει η ΝΔ τη φλόγα απ' την Ολυμπία στο Πεκίνο?

Από δέντρο σε δέντρο.
.

HELLas

Εκδόθηκε ψήφισμα που υπογράφηκε από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης
ότι οι χώρες που επλήγησαν από τις πυρκαγιές πρέπει να δεσμευτούν ότι θα προστατεύσουν
και θα αναδασώσουν τις καμένες περιοχές.

Ξέρετε ποιός δεν υπέγραψε;
Μα ποιός άλλος.... Η Ελλάδα!!!

Μπείτε στο www.petitiononline.com/forestgr/ και υπογράψτε!

Πρέπει να μαζέψουμε χιλιάδες υπογραφές!
Στείλτε το μήνυμα σε φίλους!
Όλοι να συμβάλλουμε αν δεν θέλουμε να δούμε τσιμεντοποιημένες τις καμένες περιοχές!


.

Με λένε Mantalena και ΔΕΝ είμαι καλά

Μανταλενααάκι! I’m baaack!



Hey baby.



Tι υποδοχή είναι αυτή; Δε χαίρεσαι που με βλέπεις;



Hey ho, λέμε.



Πώς πάει;



Κ’λά.



Τι σου συμβαίνει, κούκλα;



Τίπ’τα. Εσύ καλά είσαι;



Καλά είμαι εγώ. Τι έγινες εσύ όμως; Κάνας γκόμενος σε έριξε πάλι;



Αυτό το «πάλι» δεν το κατάλαβα.



Έλα τώρα. Μην ξεσπάσεις πάνω μου.



Αν ήταν να ξεσπάσω πάνω σου, θα σου έπαιρνα ήδη τσιμπούκι, Sum. Είμαι φρικτή στο τσιμπούκι. Ρώτα όποιον θες. Είμαι η πίπα η φακιδομύτα, μπου χουυυ...


Τι έγινε πάλι, μωρέ; Είσαι με τα καλά σου;



Όχι - όπως βλέπεις, φοράω κάτι πρόχειρο. Εκτός αν νομίζεις ότι αυτή η σκισμένη πιτζάμα που αφήνει να φαίνεται ο κ…


Ουφ, ρε Μαντλέν, ουφ. Προς στιγμή, ανησύχησα ότι δεν ήσουν καλά.



Δεν είμαι που να σε πάρει ο Aθανασάκης, δεν είμαι ρε Sum.



Αυτός δεν είναι λόγος να βρίζεις.



Είναι και παραείναι. Θέλω να destroy Athens. Όπως αυτοί destroyed Zacharo. Έχω Ζαχαρώσει για καταστρόφα. Θέλω να τα κάψω όλα. Να τα σπάσω και να τα αποδομήσω.

Ώπα, ώπα! Με το μαλακό. Θες να μου εξηγήσεις πρώτα; Έρχομαι στο σπίτι μετά από τόσο καιρό, και σε βρίσκω σε έξαλλη κατάσταση. Γιατί;


Θα σου απαντήσω με ερώτηση:




Τι ψήφισες, ρε τσόγλανε;


Χμφ. Η ψήφος είναι μυστική.



Και η κηδεία σου μυστική θα είναι. Λέγε.



Δε λέω.



Για άκυρο σε κόβω.



Και γιατί όχι λευκό; Ή αποχή; 2.5 εκατ. ψηφοφόροι δεν μπήκαν καν στην διαδικασία να πάνε να ψηφίσουν, τι μας λέει αυτό;


Mούμπλε μούμπλε... Τι μας λέει… τι μας λέει… Μας λέει «Βοήθεια»;
Λευκό δεν παίζει μωρό μου, γιατί με τόση μπίχλα που έχεις στα δάχτυλα από την κιθάρα, θα άφηνες δαχτυλιές στο ψηφοδέλτιο. Η αποχή πάλι, δεν είναι και το φόρτε σου – δύσκολα κρατιέσαι να μην κάνεις κάτι. Ειδικά όταν αυτό είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις. Λέγε λοιπόν. Τι ψήφισες, το ΛΑ.ΟΣ. μου μέσα;

Θα σου πω, Μανταλένα, αν και δε νομίζω ότι έχει πια σημασία. Ό,τι και να ψηφίσουμε εμείς, αυτοί θα βγούνε. Ψήφισα Οικολόγους – Πράσινους.


:)



Τι;



…




Λέγε, μωρή γκαγκά. Τι έπαθες πάλι;



Θέλεις να φάς; Να κάνεις ένα μπανάκι; Καφέ; Ice tea; Να βάλω μουσικούλα – έχεις καμιά προτίμηση;


Α, εσύ είσαι τελείως τρελή. Τόσο πολύ χάρηκες που ψήφισα πράσινους;



Εσωτερικευμένη υστερία, είπε ότι έχω ο ψυχαναλυτής.



Αμάν…



Να μη σε νοιάζει.



Μα δε ρώτησα τίποτα. Αλλά... τι να μη με νοιάζει ομορφούλα μου; Εσύ δεν είσαι καλά. Είναι σίγουρο ότι έχεις αυτό που είπες;


Έτσι λέει ο ψυχαναλύτής Σααααμ! Μου ‘ρχεται να σπαράξω, μιλάμε. Έχω ψυχοσωματικά. Πονάω παντού και θέλω να σπάσω κάποιον στο ξύλο. Φάση Fight Club, μιλάμε.

Εξήγήσου μωρή ανώφελη.



ΟΚ. Εσύ το ζήτησες. Δώσε βάση λοιπόν, γιατί δεν είναι απλό: Βρήκε ο άνθρωπος ότι δεν είμαι λέει και πολύ καλά μετά τα εκλογικά αποτελέσματα. Που μπορεί να μην/δεν είμαι καλά, αλλά εμένα μου φαίνονται ΠΟΛΥ ΕΥΟΙΩΝΑ λέμε.
Τη διάγνωση την έκανε πολύ εύκολα γιατί εγώ περίμενα ΆΛΛΑ να βγουν κι άλλα βγήκανε, σα να λέμε δηλαδή ότι πήγαμε να ψηφίσουμε όλοι μαζί αλλά τελικά ήμουν ολομόναχη σε αυτό που ονειρευόμουν να βγει και ό,τι ήθελα να βγει στις πρώτες θέσεις βγήκε μεσοτελευταίο πάνω κάτω και τώρα έχω άγχος του φαλλού επειδή από αυριομεθαύριο θα χάσω όλες τις ελευθερίες μου – και όχι μόνο την πολιτική μου ελευθερία, την ατομική μου αυτοδιάθεση φονιάδες των Μανταλένων, παλιορουφιάνοι, αλλά θα χάσω και την Ελευθερία Αρβανιτάκη και την άλλη, τη συμπαθητική εκείνη διευθύντριά μου που με έβαζε της κάνω γλυφομούνι και επίσης τη λένε Ελευθερία, για να μη σου πω ότι δεν θα μπορώ πλέον να βγάζω το παπούτσι μου όταν καθόμαστε να πιούμε καφέ στα Εξάρχεια, και να χαϊδεύω το πόδι μου, γιατί έτσι και μας την πέσουν οι μπάτσοι στα καλά καθούμενα θα πρέπει να αρχίσω να τρέχω σαν τη μονοσάνδαλη και δεν είναι καθοοόλου πρακτικό, άσε που μετά μπορεί να βρουν το παπούτσι μου οι μυστικοί και να αρχίσουν να ψάχνουν για την αναρχική Σταχτοπούτα που θα της κάνει το μποτάκι να τη μπουζουριάσουν σε καμιά κλούβα να την πηδάνε όλοι μαζί και να τη γυρίζουν βίντεο όπως σε εκείνη την ταινία από το βιβλίο της Αλιέντε που έπαιζε η Wynona και την είχανε ξεκωλιάσει τη μικρούλα …

ΌΝΤΩΣ, δεν είσαι καλά…



…ή στο ‘Επάγγελμα: Πόρνη’ της Λιλής Ζωγράφου που την έχουν δεμένη στο κρεβάτι…


Ηρέμησε κοριτσάκι, ηρέμησε.



Και όλο κλαίω μετά απ’ αυτό και έχω εφιάλτες, βλέπω στον ύπνο μου τον Βενιζέλο, τον Πάγκαλο και τον Καραμανλή να τρώνε πατσά…


Ήσυχα τώρα, ήσυχα..



…ή να κάνουν ποδήλατο και να κλάνουν εν χορώ στις ορθοπεταλιές, ενώ η Ντόρα ταΐζει μιλούπα τον Κυριάκο που γκρινιάζει επειδή δεν θέλει λέει μιλούπα αλλά φετούς…

Έλα να σε αγκαλιάσω μικρούλα.



Δεν είμαι καλά, Σαμάκιο… τρελαίνομαι, αλήθεια σου λέω.



Σσσ… σώπα τώρα. Χαλάρωσε. Ο Sum είναι εδώ.



Δεν θα φύγεις αμέσως, ε;



¨Όχι μωρό μου, όχι. Θα κάτσω για λίγο καιρό πάλι. Μέχρι να γίνεις καλά.



Σ’ ευχαριστώ ρε Sum, σ’ ευχαριστώ. Αλήθεια λες, ε;



Εε… ναι.



Θέλεις να κάνεις ένα μπανάκι;



Όχι. Θέλεις εσύ; Να χαλαρώσεις και μετά να ξαπλώσεις να ξεκουραστείς…



Δε θέλω μπανάκι εγώ Sum. Εγώ θέλω να κάνω spa. Στη Βουλή. Μες τη μέση. Να βάλουνε ένα τζακούζι να μπω μέσα γυμνή και να με παίρνουν μάτι όλοι αυτοί που δεν πατάνε ποτέ, μπας και χτυπήσουνε ποτέ καμιά ολομέλεια…

Σταμάτα πια μωρή!



…ή μπας και δεήσει ο πορθυπουργός και εμφανιστεί ποτέ στην ‘Ωρα του Πρωθυπουργού όταν του κάνουν επερωτήσεις οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης για να απαντήσει επιτέλους σε αυτά που τον ρωτάνε, γαμώ το debate μου γαμώ. Ποιους ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ;

Χαλάρωσε, λέμε. Ήρεμααα.



Ήρεμη είμαι. Απλώς, λιγάκι έξω φρενών.



Έλεος.



Ποιος τους ψηφίζει ρε; Ποιος τα καρατζαφέρνει έτσι τα αποτελέσματα ώστε να οπισθοδρομούμε συνεχώς;


Το 42μισι τοις εκατό, Μανταλενάκι. Τι διαμαρτύρεσαι. Αυτά θέλει ο κόσμος.



Έχω βαρεθεί ρε να ακούω «αυτά θέλει ο κόσμος». Ο κόσμος ΆΛΛΑ θέλει, αυτοί τον κάνουν ό,τι θέλουν. Να κλάψω ή να ξεφωνίσω η νεράιδα;



Ομμμ… Ομμμ…



Τώρα μάλιστα. Ήρθε ο Summertime να μας μάθει διαχείριση άγχους.



Όχι διαχείριση άγχους, dear, διαχείριση θυμού. Αν μάθεις να διοχετεύεις το θυμό σου σε κάτι δημιουργικό, θα γίνει καλλιτέχνης, όπως εγώ, αντί να είσαι μια μικρή αντάρτισσα με κάβλες. Και για αρχή, σου προτείνω να βγεις έξω καμιά βόλτα αντί να κάθεσαι εδώ μέσα και να καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή, γιατί η Αθήνα μέχρι την Κυριακή, θα ζήσει μια συνεχή έκθεση έργων τέχνης στους δρόμους της πόλης.

Νιαμ… Ωραία τα λες, δε πας να γράψεις σε κανένα περιοδικό; Ρε, ξουτ από ‘δω.



Καλά, λέγε εσύ. Η έκθεση έχει τίτλο «Where is the art?»…



Χα χα χαααα… Που είναι η Τέχνη; Που είναι ο Πουτσίνι; Αν είναι τέτοιος ο τίτλος, έπρεπε να λάβω επίτιμη Mantalenoπρόσκληση λέμε. Να δεις αυτά που φτιάχνω και να αναρωτιέσαι «που είναι η Τέχνη;» Για μια τέχνη ζούμε, ρε γαμώτο.

Ξεκόλλα και διάβασε εδώ μωρή, που όλη μέρα διαβάζεις μόνο Corto Malteze.



Μπα; Με παρακολουθείς κιόλας τώρα, βονταφονιά; Αν θες να ξες, αυνανίζομαι κιόλας με Corto Malteze. Θα ‘θελα πολύ να υπήρχε αυτός ο τυπάς και στην πραγματικότητα, τι μου το θύμισες τώρα… θα με πιάσει μελαγχολία…

Μωρή σαχλή, που όλα τα κρίνεις από την άποψη του μουνιού σου, δες αυτό που σου δείχνω εδώ πέρα: 47 Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων της 1ης Μπιενάλε της Αθήνας έχουν φτιάξει έργα γλυπτικής, ζωγραφικής, βίντεο, φωτογραφίας και αφίσες και τα έχουν τοποθετήσει στους δρόμους της Αθήνας.

Όφου! Σοβαρά; Για δώσε να δω…



Ε, τι σου λέω τόσην ώρα; Ορίστε.



«Οι περαστικοί μπορούν να θαυμάσουν γουρούνια στην Κυψέλη, αφίσες στην οδό Πειραιώς και τα Εξάρχεια, ένα περίπτερο-γλυπτό στον Κεραμεικό, μια μισάνοιχτη πόρτα στην πλατεία Κουμουνδούρου». Τι λε ρε μεγάλε. Κόπηκα, λέμε. Δεν έχω πιο.

Γιατί; Δεν σου κάνουν;



Όχι ρε. Έχουμε πόλεμο στους δρόμους, όχι ομορφάδες. Να τα αφήσουν αυτά που ξέρουν και να στήσουν καμιά γκιλοτίνα έξω απ’ τη Βουλή να τους πεις.


Ε, δεν τρώγεσαι.



Το έχεις ξαναπεί αυτό και το έχεις μετανιώσει. Και τότε, είχες φύγει και έκανες ένα χρόνο να ξαναεμφανιστείς, αν θυμάσαι.


Θυμάμαι. Και; Ένας άντρας πρέπει να ξέρει να φεύγει και σαν άντρας.



Αυτά να πας τα πεις στον Παπανδρέου.



Σοβαρά; Και στον Καραμανλή τι να πω;



Να καταθέσει όσο πιο γρήγορα γίνεται τον προϋπολογισμό και τα σχέδια για το ασφαλιστικό και το περιβάλλον (my ass), μπας και προλάβουμε τις εκπτώσεις. Δε θέλω να βγάλω δεύτερο χειμώνα φορώντας τα ίδια ρούχα στις πορείες.


.