Jul 9, 2007

H μελωδία της ευτυχίας

Ξεκινάω δια της ατόπου απαγωγής – ή και οποιασδήποτε άλλης αν προτιμάτε: όποιος απήγαγε την Ευτυχία, παρακαλώ να μου γνωστοποιήσει τα λύτρα.

Ψιτ



Ευτυχία δεν είναι να έχεις ξυπνήσει νωρίς το πρωί, να έχεις κάνει σεξ, να έχεις ψήσει καφέ, και να πρέπει να γράψεις ένα άρθρο για την ευτυχία. Το συνειδητοποίησα μόλις σήμερα.
Το ευ ζην και η ευτυχία στην ανθρώπινη ζωή, είναι κάτι σχετικό, λέμε (και λένε όλοι).

Σε ορισμένες φυλές της Αφρικής, οι άντρες βάφονται με ζωηρά χρώματα, καλλωπίζονται με φτερά και βγαίνουν στην ετήσια τελετουργική «δημοπρασία» όπου θα τους διαλέξουν οι νύφες του χωριού.
Για κάποιους απ’ αυτούς που θα επιλεγούν, αυτός είναι ο ορισμός της ευτυχίας.
Στη δική μας Δυτική αντίληψη, δεν θα μπορούσε να υπάρχει χειρότερος εφιάλτης από το να υποβληθούμε σε crash test προκειμένου να μας επιλέξει μια γυναίκα, right boys? (Ωστόσο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλοι το κάνουμε.)

Μια πρόχειρη σκέψη λέει ότι ευτυχία δεν σημαίνει να είναι όλα τέλεια, αλλά ότι για να γίνεις ευτυχισμένος πρέπει μάλλον να παραβλέψεις τις ατέλειες.
Της ζωής, της συγκυρίας ή και της συμβίας σου. Χιιιι.

Χμ. Χμ και χμ. Μπορείς να παραπονιέσαι που τα τριαντάφυλλα έχουν αγκάθια, ή μπορείς να επιχαίρεσαι που παρόλο που έχουν αγκάθια, τα τριαντάφυλλα είναι τόσο όμορφα. Ή που υπάρχουν ακόμα, γαμώτο.

Για τους Βουδιστές, λόγου χάρη, η υπέρτατη ευτυχία με την οποία ορίζουν το ευ ζην τους, είναι η παραίτηση από κάθε εγκόσμια ανθρώπινη ανάγκη. Το γεγονός πάντως ότι δεν υπάρχουν βουδίστριες γυναίκες-μοναχοί μάλλον θα πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις.
Μόνο ‘μπράβο’ έχω να πω, κορίτσια.

Οι Ινδουιστές πάλι, πρεσβεύουν ότι η συμφωνία αυτών που λες, σκέφτεσαι και πράττεις, οδηγεί στην αρμονία, την εσωτερική γαλήνη και την ευτυχία (Σιχαμάτζικα και λοιπές πλαπούτες, λουλού φαν κραξ, νΆγκο, ίσιδες και κουλουβάχατα, χάσατε από χέρι σα να λέμε).
Δεν είναι εύκολο να βρεις την ευτυχία μέσα σου και είναι αδύνατον να τη βρεις κάπου άλλου εκτός από εκεί.
(τι γράφω η γυναίκα)
Κάπου εδώ, οι Χριστιανοί, θα μπορούσαν να κουνούν το κεφάλι επιδοκιμαστικά (ξουτ).

Ωστόσο, αν στραφούμε προς τον Επίκουρο, που είναι και πατριωτάκι κι ίσως μας εκφράζει περισσότερο, θα μπορέσουμε να διακρίνουμε δυο οδούς ευζωίας που ίσως, ίσως λέμε, οδηγούν στην ευτυχία:
την στωική και την ηδονιστική.
Περιττό να πω ποια διαλέγω.
Συμπερασματικά, ο πρόγονός μας αναφέρει ότι η επίτευξη της ευτυχίας έχει να κάνει με τον περιορισμό της οδύνης και την κατάκτηση της ηδονής ή της γαλήνης.


Διαλέγεις και παίρνεις, αν και ο Επίκουρος δείχνει το δρόμο της γαλήνης - κάτι που αιώνες αργότερα επιβεβαιώνει και η σύγχρονη εξελικτική ψυχολογία, στέλνοντας κάθε ιδέα περί «αμερικανικού ονείρου» που στοχεύει πρωτίστως στην ικανοποίηση των αναγκών (να οδηγούμε γρήγορα αυτοκίνητα, να έχουμε γκόμενες ρέπλικες, να κερδίζει πάντα η ομάδα και να τρώμε συνέχεια κρέας) στο καλάθι των αχρήστων:
η ευτυχία δεν είναι κάτι που αγοράζεται, όσο κι αν συχνά δίνει την εντύπωση ότι αν έχεις χρήματα μπορείς να τη νοικιάσεις πολύ εύκολα.
(Ο Sum λέει πως γράφω μαλακίες κι ότι αν είναι έτσι,
«γιατί τότε είναι κάτι που το πληρώνουμε πάντα πολύ ακριβά;»)

Είναι πονεμένος άνθρωπος, αλλά θα μπω στον κόπο να του απαντήσω :
Αυτό συμβαίνει επειδή
στην ουσία της, η ευδαιμονία έχει να κάνει με πανάρχαια βασικά συστατικά της ανθρώπινης ύπαρξης:
την τροφή, το νερό, το σεξ και το καταφύγιο,
με το τελευταίο να μην είναι παρά το αίσθημα ασφάλειας που όλοι αποζητούμε, είτε αυτό έχει να κάνει με την πρωτόγονη κοινωνία μιας αφρικανικής φυλής είτε μιας παρέας που παρακολουθεί ματς στην τηλεόραση πίνοντας μπίρες (ο Sum ρεύεται).

Από τον πρωτόγονο άνθρωπο των φυλών του Αμαζονίου, μέχρι τον Ροκφέλερ, και από τον Αριστοτέλη που υπογράμμισε ότι ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ον που μπορεί να καθίσει τον κώλο του σε ένα ανάκλιντρο και να θαυμάσει την πραγματικότητα (σε πολυυυύ ελεύθερη Mantaleno-απόδοση, για να μας καταλαβαίνουν και οι φίλοι μας τα ζώα - οι ρουφιάνοι) μέχρι τις πρόσφατες έρευνες του καθηγητή Ψυχολογίας στο Χάρβαρντ Daniel Gilbert που απέδειξε με μετρήσεις ότι αυτά που θεωρούμε συστατικά της ευτυχίας μας (η οικογένεια, τα χρήματα κ.ο.κ.) έχουν ελάχιστη επιρροή στην πραγματική ευτυχία της ζωής μας, όλοι έχουν δίκιο!

[όχι δεν αρχίζω να τρελαίνομαι]


Το αίσθημα της ευτυχίας είναι μια καθαρά υποκειμενική συναισθηματική κατάσταση. Οι εμπειρίες ζωής, όταν σχετίζονται με το ευ ζειν, την ευχαρίστηση ή την σεξουαλική ικανοποίηση, την απόλαυση, τον πλούτο, την υγεία, την ασφάλεια και την αγάπη, μπορούν να οριστούν ως ευτυχία.
Μια προαγωγή – το να γίνεις αρχηγός της αγέλης, το να αποκτήσεις ένα υπέροχο αυτοκίνητο – να φτιάξεις ένα ανθεκτικό κανό, ή το να παντρευτείς την πιο όμορφη γυναίκα της φυλής (διαχρονικό το γκομενάκι σε όλους τους πολιτισμούς λέμε), επίσης.

Αυτό που απέδειξε ο κύριος Gilbert όμως, καταδεικνύει ότι
κανένα αίσθημα ευτυχίας δεν διαρκεί ή χαρακτηρίζει εσαεί τη ζωή μας.
Λόγου χάρη, τίποτε δεν αποδεικνύει πως το ιδεατό πρότυπο μιας οικογένειας όπου όλοι είναι υγιείς ή δεν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, μας εξασφαλίζει και την ευτυχία.
Με τον ίδιο τρόπο δεν διαρκεί και η ενδεχόμενη έλλειψή της, λέει η πανεπιστημόνισσα Mantalena.
Yeaaaaah!
Πιστεύεις ότι το να σε απορρίψει μια γυναίκα, το αφεντικό σου, ή το να χάσει η ομάδα σου, θα σε κάνει δυστυχισμένο;
Διερωτώμαι δηλαδή.
-Φυσικά και το πιστεύεις, απαντά ο δόκτωρ Gilbert. Αλλά δεν είναι αυτά που θα χαρακτηρίσουν τη ζωή σου.



.

19 comments:

Bonnie said...

μωρό μου.

Τόσα χρόνια προσπαθούσα να κρύψω από τον εαυτό μου πόσο ευτυχισμένη είμαι και μου χάλασες την πίτα. Ναι, εχω κάνει τις κουρτίνες φον τραπ, φραμπαλάδες, τρέχω στο λιβάδι και ούτε λόγος να ξαναγυρίσω στο μοναστήρι. And this takes us back to Do.

rvagos said...

Το πρωί αυτή μπορεί ενώ εγώ κούκου.Λες να'μαι δυστυχής .Όμως παραβλέπω τις ατέλειες της.Σωστά?

Κολοκύθι said...

Καλημέρα :-)

The Motorcycle boy said...

Happiness is a warm gun που έλεγε κι ο γυαλάκιας, πράγμα που μας κάνει να σκεφτούμε πως τα όπλα αφήνουν μόνιμα αποτελέσματα, αν ευστοχήσουν -και να αναρωτηθούμε γιατί εμείς το λέμε "καλή τύχη (ευτυχία)" και οι ευρωπαϊστές το λένε "χαρουμενότητα".
Πάντως, συμφωνώ, το να τρως συνέχεια κρέας δεν είναι ευτυχία -υπάρχουν και οι τηγανητές πατάτες με κιμά.

Anonymous said...

happiness is overrated and meat is murder.-

Balidor said...

Λάθ0ς (κι εσυ μωτοσακέ) ...
ευτυχία είναι η ποικιλία ...

σαν τον μουσακά (ή το σουβλάκι)
τα έχει όλα..
και συμφέρει !

Queerdom said...

Θα έλεγα ότι η ευτυχία είναι στιγμές..στιγμές διαύγειας, που οι ατέλειες είναι εκεί αλλά ομορφαίνουν, εξανθρωπίζουν, την κάνουν πιο υποφερτή..γιατί η ευτυχία είναι τόσο τρομακτική, τόσο δυσεύρετη, τόσο μικρή σε διάρκεια..κ δεν έχει να κάνει με τα διάφορα που τελικά απλά διευκολύνουν.

Mantalena Parianos said...

BONNIE >>
Aναθεμα κι αν κατάλαβα τι θες να πεις.
Και να έγραφες πάντως ότι "δηλώνεις υπερήφανα πως δεν μπορείς πλέον να ξεχωρίσεις το καλό από το κακό", πάλι η προσφώνηση "μωρό μου" θα ηχούσε στα αυτιά μου σαν απειλή.
;)

Τις επιτυχίες μας, τις πληρώνουμε το ίδιοο ακριβά με τις αποτυχίες μας, σύμφωνα με τη λογική του Sum. Το ίδιο και την (όποια) ευτυχία μας, λέω εγώ.


ΡΕ ΒΑΓΚΟ >>
Πλάκα κάνεις! Τι "κούκου"; Κούκου-ε;


ΚΟΛΟΚΥΘΙΤΣΑ >>
Καλησπέρα, νοστιμούλα

:D


ΜΟΤΟΣΑΚΕ >>
Παραβλέπω το διατροφικό σου χιούμορ (ο Στομάχης πιθανόν να είχε περισσότερα να πει επ' αυτού, λόγω τίτλου blog και μόνο)
και μπαίνω απ' ευθείας στο ΨΗΤΟ:

(πάλι στο φαϊ καταλήξαμε)

Το "Happiness is a warm gun" είναι μεταφορικά ερωτικό. Επικίνδυνο και καβλωτικό, ειδικά εκεί που ο McCartney ουρλιάζει "when I hold you in my hands / and I pull my finger on your trigger /"
;)

"I know, nobody can do me no harm
because hapiness is a warm gun "

oh 'ma

άουτς, λέμε


COMFORTAQBLY RAZZ >>
Αυτά να τα πεις στη Bjork όχι σε μας. Τρελή, ε τρελή.


ΜΠΑΛΙΝΤΟΡ >>
Ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει, σύμφωνα με τον φιλόσοφο Φάμελλο της Βορείου Ελλάδος.
:)


QWUEERDOME >>
Η ευτυχία δεν υπάρχει. Εμείς υπάρχουμε και την έχουμε ανάγκη τόσο ώστε να την επινοούμε. ορισμένοι, κάποιες τέτοιες στιγμές (ευτυχίας) αρχίζουν να πιστεύουν στο θεό.


αααα

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Μπα, ας μην είμεθα τόσο σύνθετοι. Άσε μου εμένα την πρώτη εικονιζόμενη Renee και αν θέλει και η ίδια, βρίσκομε τι είναι η ευτυχία. Εάν δεν θέλει, πάμε παρακάτω. Σ' αυτό το «πάμε παρακάτω» έγκειται η στωϊκότης του πατριωτακίου...

Anonymous said...

Ωραίο!!! :)

Anonymous said...

Μου άρεσε το θεματακι σου και το blog.
Ευτυχία είναι κατι που όταν το έχεις δεν το ξέρεις κι όταν δεν το έχεις ψαχνεις να βρεις τι είναι!
Εκτος κι αν αποφασισεις να αποδεχτεις τα παντα και αρχίσεις να παρατηρεις ποσο ευτυχισμενος είσαι καθε στιγμή
Ευτυχισμενος γιατι ξύπνησες
Ευτυχισμένος γιατί βγαινοντας από το σπίτι να πας στη δουλεια σου ανακαλυψες ότι η γαρδενια σου ανοιξε αλλο ένα λουλουδακι..
Απλα πραγματα, δηλαδή
Ετσι κι αλλιώς όλα τα άλλα σε κανουν παροδικά ευτυχισμένο, μετα θελεις κι αλλο...

Mantalena Parianos said...

SKYLE THS ΒΑΛΙΑΣ ΚΑΛΝΤΑ >>
Η εικονιζόμενη ΔΕΝ είναι η Renee Zelwegger αλλά η Joss Stone!
:)

Πάμε παρακάτω... σύμφωνοι. Αυτό ακριβώς κάνω αυτή την εποχή (τρεις φορές τη μέρα).

:]


ΚΟΝΦΙΟΥΖΕΝΤ >>
*Ωραίο* είναι το αβαταράκι σου με τον Ναυτίλο... τι ωραίο δηλαδή... υπέροχο και καλοκαιρινότατο.

μουτς


ΕΡΙΕΘΕΛ >>
Ωραία ακούγεται η απλότητα, αλλά η δική μου ζωή είναι (πλέον) συντριπτικά περίπλοκη.
Δεν έχω γαρδένιες, αλλά λουίζα, τριαντάφυλλα, υδρόβιο, και κάτι αλλόκοτους "ήλιους" (για την ώρα).

Και ναι, είναι ωραίο να ξυπνάς το πρωί - στο λέει ένας άνθρωπος που μέχρι πριν ένα χρόνο οδηγούσε το μηχανάκι και τραγούδαγε πηγαίνοντας στη δουλειά του (moi).

Ε, κάποια στιγμή υθα έπρεπε να το πληρώσω. Οι θεοί ήταν πολύ καλοί μαζί μου και αυτό θα έπρεπε να με έχει βάλει σε υποψίες.
:)

Για την ώρα, είμαι μες την τρελή χαρά. Γιατί; Γιατί; Γιατί;
Γιατί μπήκε το καλοκαίρι, δεν είμαι έρμαιο της μοναξιάς μου πια, και γιατί μέχρι αυτή τη στιγμή κανείς δεν με δολοφόνησε.

Χαμένο κορμί said...

Αγαπητή τρελοκαμπέρω!

Δε θα μπώ στον κόπο να συμπλερώσω αυτά που είπες... ούτε καν να εκφέρω γνώμη περι σωστού ή λάθους (παρόλο που θα είχε και γαμώ τα βάρη)...

Χαίρομαι που μπήκες στον κόπο να τα γράψεις ολα τούτα :D

Πές του Sum, εκτός απ' το να ρεύεται, να πάει να κουρεύεται...

(Δε ξέρω να πώ με λόγια τί είναι ευτυχία... πάντως ευτυχισμένος, ήταν ο Sum σήμερα το πρωϊ ;) )

Χαμένο κορμί said...

Α... και που 'σαι... το mail που έλαβες απο κάποιο emprime_portatif δεν ήταν spam... ΕΓΩ ΕΙΜΟΥΝ

MåvяiÐåliå said...

Άσχετο αλλά μια που έχεις λουΐζα, πάρε μια συνταγή να φτιάξεις λικεράκι:

Ένα μπουκάλι Gin
60 φύλλα λουΐζας
60 κύβους ζάχαρη

Τα βάζεις σε γυάλινο (διάφανο) δοχείο, να κλείνει καλά και τα έχεις έξω κάτω από τον ήλιο για δύο μήνες.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα said...

Ναι, ε; Η Joss Stone; Μάλλον την εμπέρδεψα ένεκα τα μαγουλάκια και τα ματάκια κουμπότρυπες... Καλά, δεν θα τσακωθούμε. Χαίρομαι που κάτι έμαθα και σήμερις. Πάμε ακόμη πιο παρακάτω...

Mantalena Parianos said...

ΧΑΜΕΝΟ Κόρμιε >>
ΚΑνένας κόπος. Όταν δεν γράφω, mantalenoγράφω.

:}


ΜΑΥΡΗ ΝΤΑΛΙΑ >>
Ευχαριστώωω ρε συ. Θα κάνω κάτι, αλλά θέλει ποσότητες μάλλον, ε;


ΣΚΥΛΕ ΤΗΣ ΒΑΛΙΑΣ ΚΑΛΝΤΑ >>
Ούτε η Joss δεν έχει όσες φωτογραφίες της έχω εγώ!
:D

Anonymous said...

¿
m
a
n
t
i

e
i
s
a
i

p
a
r
8
e
n
a
?

Anonymous said...

Τι λε ρε παπάρα, γαμώ την κωλοκλίκα σας γαμώ που μια μέρα θα χτυπήσετε και εσείς τον ανεμιστήρα και θα λουστείτε τα σκατά σας τα ίδια!

Να ρε μαλάκες, πάρτε τα για να μη σας τα χρωστάω, να! Είστε όλοι σκατόψυχοι ορέ, μ'ακούτε; παλιοχαρακτήρες όλοι σας, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, από τον πατερούλη μέχρι τον ερμαφρόδιτο γυμνοσάλιαγκα! Ακούτε ορέ, όλοι σας; Γι'αυτό και «τρώτε» καλά τώρα, γι'αυτό και σας έπιασε ο βαθύς ο περισυλλογισμός και το γυρίσατε στην παπαρολογία. Γι'αυτό και έχετε πάθει ένα ταράκουλο, γι'αυτό και επινοείτε διαρκώς περσόνες, γι'αυτό και πετάτε 'καλιαρντά' που θα'λεγε και ο φτωχοκαμπινές. Είδατε τι ωραία που είναι όταν παίρνετε μια γεύση από το δικό σας δηλητήριο; είδατε τι καλά που είναι όταν σας φέρονται όπως ακριβώς φέρεστε και εσείς; Δε σας άρεσε ε; σας πόνεσε και τώρα σκούζετε και κλωτσάτε; Καλά να πάθετε ρε, έτσι-έτσι να σας τσούξει κι'άλλο, παλιομουνιά! Ποιοί είστε ορέ; ό,τι να'ναι γράφετε, λέτε και ξε-λέτε, ξαναγράφετε την ιστορία μιας παρέας που σπάσατε στα πέντε όπως σας βολεύει -μάλλον στο υπουργείο της «αλήθειας» θα δουλεύετε, δεν εξηξείται αλλιώς. Ε λοιπόν, ό,τι θέλω γράφω και εγώ, λέω και ξε-λέω, πέφτω στο επίπεδό σας (anti-ascension), κυλιέμαι στο δικό σας βόρβορο, μιλάω τη δική σας γλώσσα πανίβλακες, γιατί εσείς μόνο έτσι καταλαβαίνετε και όχι 'πρόσωπο με πρόσωπο' (thanks for the free lesson), γι'αυτό και τώρα γρυλίζετε σαν γουρούνια!

Μην αμφιβάλλεις καθόλου, σκατόψυχε, έτσι ακριβώς είναι. Αν ήσασταν άνθρωποι θα νοιαζόσασταν για όσα περνάει ένας φίλος που κάποτε πίναμε όλοι μαζί παρέα και θα τον βοηθούσατε να ξεμπλέξει, αλλά είπαμε για εσάς υπάρχει μόνο η κλίκα, η σπείρα, το συνδικάτο, το μουλωχτό, το κρυφό, το ύπουλο, το στημένο, το δήθεν, οι εξυπνάδες, τα νεύρα, τα μπινελίκια, το μεθύσι... απλά πράγματα -σήμερα είναι, αύριο διαλύεται. Και υπάρχει γιατί είστε ανίκανοι για κάτι παραπάνω, το αποδεικνύουν άλλωστε και τα κατορθώματά σας ή μάλλον τα όσα δεν καταφέρατε στη χαμοζωή σας. Περασμένη ηλικία, κουρασμένα παλικάρια, αποτυχημένες καριέρες, χωρισμένες ζωές, ματαιωμένα όνειρα, ανύπαρκοι φίλοι, με άλλα λόγια τελειωμένοι σκατοχαρακτήρες με άποψη ή όπως θα έλεγε και ο φτωχοκαμπινές «μπιλοζήρια που οριοθετούν το περιθώριο της κοινωνίας».

Από ποιον να αρχίσω και με ποιον να τελειώσω, βγάζοντας ή μάλλον βάζοντας τα άπλυτα του καθενός στον κώλο του:
- Από τον «γίγαντα» το θανασάκι; το νευρόσπαστο με το κόλλημα στα κακάδια του, τον κρυφο-ομοφυλόφιλο, τον παραπονεμένο κακομοίρη που ποτέ δεν είχε φίλους, τον μαζοχιστή που γουστάρει να τον βρίζουν (και καλά αυτό, όπως την βρίσκει κανείς, αφού σ'αρέσουν οι πασόκες δυνάστρες...), τον χωρισμένο και ξαναπαντρεμένο, τον οπαδό του μάρκου (του Βαμβακάρη;), τον στρατευμένο «αριστερό» που δε ζήτησε, αλλά παρόλα αυτά δέχτηκε τη θεσούλα του 'καλοπληρωμένου' δημοσίου υπαλλήλου και είπε και ένα τραγούδι από πάνω, τον «συγγραφέα», τον υποδεικτικό, τον κάλπη, τον γκεμπελίσκο, τον φαιοκόκκινο μου(σολί)νι, τον αληταρά -με την έννοια που σε συμφέρει πάντα! Τι λε ρε «γίγαντα» καβα/θανα-σάκι που περίμενες το ίντερνετ στα σαράντα σου για να κάνεις «φίλους» (άμα έχω τέτοιους φίλους...), που σε χτύπησε κατακούτελα και αποφάσισες να γίνεις όψιμος «επαναστάτης» και «μέγας» εκπορθητής τώρα (!), που ανακάλυψες τον επίγειο παράδεισο στη δικτατορία του φρουντέλ 'the zombie' γκάστρο, αλλά αυτό δε σε εμπόδισε καθόλου μετά να θάψεις το καθεστώς του κανονικά, που προμοτάρεις τους αναρχοαυτόνομους και συγρόνως μιλάς για περισσότερο κράτος («ο νόμος είναι το κράτος»), που βοηθάς τους ξένους στου διαόλου τη μάνα και αγνοείς τους διπλανούς σου (για ρίξε μια ματιά, να δεις πόσους μπορείς να βοηθήσεις δίπλα σου), που μασάς τα σάπια φρούτα στο μαγαζάκι του ξεκόκκαλι και τη βρίσκεις με 'football manager', που γράφεις επιτηδευμένα, περιθωριακά, με ύφος χασικλή, που (κατα)κρίνεις όλους τους άλλους και μετά λες ότι εσύ δεν ξέρεις και δεν κρίνεις! Ώπα ρε «γίγαντα», είσαι φάουλ -τι άλλο θες για να το καταλάβεις! Για θυμήσου το πρόσφατο παρελθόν -σε αυτό δώσε βάση! Κάποτε ο γούτης ήταν σωστός κι ωραίος και του 'λεγες και καλημέρα στο μαγαζί του, μέχρι που μας έκανε πουστιά και τον ξεχέσαμε (btw, ακόμα περιμένουμε τα κείμενά μας, κωλόγερε...). Κάποτε είχες χιούμορ, δεν ησουν απόλυτος, δεν μιλούσες για οαχάκα και μαλακίες (hasta la vista victoria siempre), είχες λιγότερα νεύρα, δεν έγραφες βιπεράκια της πλάκας και δε γαμοσταύριζες κόσμο, 'ούτε έκανες πουστιές'. Αυτός ήταν ο άνθρωπος που γνώρισα εγώ και όχι ο σημερινός πούστης -πώς άλλαξες έτσι, μου λες; Δεν άλλαξες, έτσι ήσουν πάντα, αλλά χρειάστηκε χρόνος για να πέσει η μάσκα των προσδοκιών σου -κατά βάθος κακομοίρη μου ήλπιζες ότι αυτή τη φορά όλα θα σου πάνε καλά, αλλά δεν! Η ελευθεροστομία/αναρχία του μέσου σε έφτασε στα όριά σου, δεν υπέμεινες άλλο τη βάσανο της κριτικής (με ή χωρίς εισαγωγικά), δεν άντεξες τη γιούχα από δυο τσουτσέκια, ένα θεατρώνι και τον μέγα loser προάγγελο και πήρες ανάποδες, έτσι έπαίξες το ρόλο του εφιάλτη και έβαλες τον γυμνοσάλιαγκα να «κάψει» το bloghood στο δάσος του blogspot. Δυστυχώς για σένα, ο παπάρας καρφώθηκε, όταν η IQ φυστικιού θεά μιτσάρας έκανε φασαρία με αφορμή τα δήθεν προσωπικά στοιχεία ενός gay χριστόπιστου και αφού κατάλαβε ότι πάτησε μπανανόφλουδα, πήγε στη συναυλία της Μαντόνας, για να ξεπεράσει το σοκ! Βλέπεις, η αλήθεια θανασάκι είναι ότι ήθελες μια κλειστή ομάδα, για να την ελέγχεις και να νιώθεις ασφαλής, γι'αυτό έγιναν όσα έγιναν -γέλα, αλλά μέσα σου ξέρεις ότι έτσι είναι! Και μετά το μεγάλο 'μπαμ' και τη σιωπή των μουνιών, ήρθαν οι προβοκάτσιες (θυμάσαι τότε που έσβηνες τα comments και τα ξανάγραφες, αλλάζοντας τις αντωνυμίες -τα έχω print screen), το βρισίδι (καλά, αυτά είναι συνηθισμένα πράγματα για σένα, κάνε ένα google search και θα δεις το τι βρισίδι έχεις ρίξει μέχρι σήμερα), τα «θανατερά» σχόλια από τα ανθυποκλικίδια (που είστε τώρα, «τσακαλάκια»;), τα μεταξύ σας συνθηματικά (καλά τώρα, σας μάθαμε), τα emails (αχ, αυτά τα ip!), το ανταποδοτικό νταβατζιλίκι (θυμάσαι τότε που τα έχωνες στον Nada, χωρίς να σου έχει κάνει τίποτα, μέχρι που κατάφερες και του το 'κλεισες το blog -χασοδίκη του γυμνοσάλιαγκα;), στη συνέχεια οι «κουλτουριάρικες» ερμηνείες (τι εστί ανώνυμος και ποιες οι κατηγορίες του -αξέχαστη ερμηνεία, χεχε!), οι «μεγάλες» δηλώσεις («οι παρέες γράφουν ιστορία», «δεν ανέχομαι να βρίζουν την οικογένειά μου», «σταματάω το bloging», «ντρέπομαι που είμαι blogger», κ.α. -προφανώς για τον εαυτό σου δεν ντρέπεσαι και όλα τα ανέχεσαι!), οι δικαιολογίες/εξηγήσεις της πλάκας (θυμάσαι τι έλεγες αρχικά, πως όταν το απ' έξω συμφωνεί με το από μέσα, δεν τρέχει κάστανο, δηλαδή μοτόρος=θανασάκης, έλεγες επίσης ότι δεν θέλεις να βγούνε προσωπικά σου στοιχεία στη φόρα, αν όμως μοτόρος=θανασάκης, τότε τι είχες να κρύψεις; όπως βλέπεις, τα προσωπικά σου βγήκαν όλα στη φόρα, συμπεριλαμβανομένης και της σκατόφατσάς σου και επιτέλους λύθηκε και το ακατανόητο «μυστήριο», με άλλα λόγια, το ότι είχες περσόνα γιατί δεν ήθελες να εκτεθείς, καθώς μεταξύ των άλλων σου άρεσε να κοροϊδεύεις/θάβεις την πρώην γυναίκα σου και αρκετούς συναδέλφους σου χωρίς να το ξέρουν οι ίδιοι, δηλαδή χωρίς να μπορούν να σε βρούνε και να σε πλακώσουν στο ξύλο -αυτό φοβόσουνα εξ'αρχής, θανασάκι!!! Ε, αυτό λέγεται διπροσωπία και δείχνει την κατινίστικη πουστιά σου που εσύ ονομάζεις ελευθερία έκφρασης, γιατί δεν έχεις τ'αρχίδια να τους τα πεις κατάμουτρα! Έννοια σου όμως και πλησιάζει η μέρα που θα τα μάθουν όλα αυτοί που έθαψες, το φροντίζω προσωπικά, και τότε θέλω να σε δω τι θα κάνεις, όταν θα προσπαθείς μάταια να καλύψεις τον κώλο σου!), έπειτα τα «μεγάλα» μέσα (θυμάσαι πόσες φορές ζήτησες από τους «φίλους» σου να φτιάξουν καινούργια ID για προβοκάτσιες -θες να στα θυμήσω, αρμεγογελαδόμουτρο;), τα αδμινιστορικά κόλπα (θυμάσαι το «ταξιδάκι» στην ιαπωνία; βουλωμένο γράμμα διαβάσε ο «κουμπάρος» σου, ευτυχώς το βρήκε αμέσως -κακομοίρηδες, ούτε σε αυτό δεν ήταν άξιος!) οι «απειλές» (θυμάσαι τότε που μου έλεγες να καλύψω τον κώλο μου ή τότε που κλάφτηκες τζάπα και βερεσέ στην διαδικτυακή πολυεθνική του «τρισκατάρατου» καπιταλισμού που κατά τα άλλα «πολεμάς», τότε που έψαχνες και δεν έβρισκες ούτε το email τους; -αξεπέραστο, όλα τα λεφτά, χεχε!), και τόσα άλλα... φευ, μάταια! Σαν να λέμε, η πουστιά σε όλο της το μεγαλείο! Και εκεί ακριβώς ήταν που νόμισες ότι είσαι κάποιος και έχασες τη μπάλα -κακομοίρη μου! Εκεί την πάτησες! Όσο για το τι πίστευα εγώ τότε για το bloghood, αυτό δεν αναιρεί καθόλου τη βρωμιά σου σκατιάρη -είπες τίποτα, όχι βέβαια! Γιατί, άμα είσαι μάγκας και το λέει η καρδιά σου, πήγαινε ζήσε με τους τσιάπας μερικά χρόνια, γίνε ένα με αυτούς και έλα μετά να μας διηγηθείς τις εμπειρίες σου -αυτά είναι, όχι μαλακίες και πράσινα άλογα! Και στο κάτω-κάτω, τι νομίζεις ότι θα σε φοβηθώ, σιγά ρε παπάρα ποιος είσαι, ο μπάμπης ο σουγιάς -έχω χεστεί πάνω μου! θανασάκι κοίτα, αν έχεις cojones -μα τι λέω τώρα, έχουν αρχίδια οι πουστάντρηδες τζούφια είναι, μη στείλεις ταχυδρομικό 'Περιστέρι', λέγοντάς μου να καλύψω τον κώλο μου, καβάλα το σαράβαλο -η μηχανή σε μάρανε, γεροξούρα! και έλα να με βρεις μόλις πάρω άδεια -ξέρεις που μένω! Μόνο να θυμάσαι ότι μόλις ανοίξω την πόρτα θα σε περιμένει και μια μεγάλη έκπληξη... Τι λες λοιπόν, θα'ρθεις; -δε νομίζω! Άντε λοιπόν, πρώτα στη μικρή σου να κλαφτείς (ακόμα με την ίδια γκόμενα είσαι;) και μετά βουρ στην οθόνη σου, και κοίτα να ασχοληθείς και λίγο με τη μικρούλα σου που αντί να την μαθαίνεις τα διδάγματα της ζωής σου, κάθεσαι 5 ώρες τη φορά και γράφεις παρλαπίπες, άντε μπράβο μοτοσκατό! Και πού 'σαι ε, ό,τι δεν ταιριάζει στην αισθητική του φασιστικού σου μυαλού, να το κοψείς πάραυτα -αν και είμαι σίγουρος ότι η πρώην σου θα σου 'λεγε να κόψεις και το γερασμένο σου μικρό πουλάκι που χαλάει τη συμμετρία του αντρικού σώματος (όσο για 'μένα για spam με κόβω, χεχεχε)! ΥΓ. Είδες όμως αυτοί οι ανώνυμοι ρε αδερφάκι μου, μπερεκέτια! Θες π.χ. μια αυτοκριτική, την κάνουν αυτοί για σένα στο λεπτό!
- Από τη δούλα και κυρά/ αγοροκόριτσα παχιά/ που του σκατόψυχου μοιάζει/ και γι'αυτό και του ταιριάζει; Την τόσο «ταλαντούχα» στο photoshop! Αλήθεια, έτσι μιλάς στον κωλόγερό σου κάθε φορά που πας να τον δεις, βρωμόστομο γύναιο, ή εκεί κάνεις μόκο; Άντε μωρή στην κουζίνα σου, να πλύνεις κανένα πιάτο, να φας καμιά light πάστα (ναι, υπάρχουν!), και μετά να βγάλεις τα μάτια σου με τον «κουμπάρο»! Κατά τα άλλα, οι επεμβάσεις αισθητικής στο κωλονήσι σε μάραναν -νεόπλουτη που έχεις πνίγει σε ένα κουτάλι νερό!
- Από τον τρελό 'βόρεια-βορειοανατολικά' μάνο; τον φτωχό του θεούλη σαμάνο, τον άνθρωπο που 'έχει-πάθει-μια-ταύτιση', τον επιτηδευμένο, τον ψευτο-διανοούμενο, αυτόν που δεν μπορεί ούτε να εκφραστεί στα ίσα, 'κυριολεκτώντας', και μιλάει με δανεικές πολυεθνίκ-λέξεις σατανιστών-τραγουδιστών, το πουστράκι της κρήτης (το μούσι να το κόψεις, είναι ο φερεντζές του πούστη), τον λογο-moderation κριτή! Από πότε έχεις να γαμίσεις 'πλουσιοπάροχα', φτωχομπινέ -από πότε; τσούζει, ε; Για πες μου ορέ, που πήγε η μαγκιά σου τώρα, που είναι οι εξυπνάδες σου και οι λέξεις οι δανεικές, τις πήρε το εύρηκα, ε; Έτσι-έτσι, σβήσε (σβήσε και τις άλλες τις περσόνες σου που μόλις τις ανακαλύψαμε, θυμήθηκες τον go. -παπάρα)! Τι κοιτάς ρε μούτσε, μίλα ρε, μπορείς; μίλα ορέ, τι φοβάσαι, πες αυτό που σκέφτεσαι στα ίσα, δε θα σε κάνουμε ντα! Πώς είπες; «Ρε συ. Μπας και ότι δεν ζούμε το μπλογκάρουμε τελικά;», γειά σου ορέ «ψυχολόγε» της πλάκας, είχες δεν είχες, το έλυσες κι αυτό το θέμα! Ποιος είσαι ρε «μεγάλε», ο godoμάνικος μπλουζάκιας; 'Χτωχομάνος Γκεμπελάκης': γιατί ακόμα και στο πιο extra small σκορποχώρι, υπάρχει πάντοτε ένας τρελός! ΥΓ. How about a nice glass of STFU?
- Από την 'μαλακιασμένη', μαρία με-τα-παρδαλά-ποιον-αγαπάς-καλύτερα; την χειρότερη απ'όλους μέσα στην κλίκα, την ψευτοκουλτουριάρα, την κρητσικιά με το φτυαράτσι στον κώλο, την αποτυχυμένη του συστήματος, την ανήθικη, την τσούλα που πηδιέται με τον ερωμένο της, τον πρωτομάστορα πατερούλη! Έτσι-έτσι, μπράβο τσουλίτσα μου, οι Τζεντάι υπάρχουν μόνο για να τους χρησιμοποιούμε, αφήνοντας υποσχέσεις να πλανιούνται στο υπερδιάστημα! Είπαμε, το ψέμα έχει πολλές περσόνες, πάρα πολλές -το ίδιο και η εκδίκηση (nemesis)! ΥΓ. Obi Wan Kenobi is dead -it's war time!
- Από την ασχημόφατσα του κλαψομούνη «ποιητή» που κάνει το διδακτορικό του στο αποτυχημένο social networking της ζωής του; τον ζωντοχήρο, τον από πολύ καιρό αγάμητο (εκτός αν πας στις πουτάνες -χρηστός και αποστόλης!), τον άνθρωπο που δε δουλεύει τίποτα στη ζωή του ή μάλλον που μόνο το τίποτα δουλεύει, τον γελοίο που όταν είχε την ευκαιρία να ορθώσει ανάστημα και να δείξει ότι δεν είναι μουνί, το έπαιζε -σε δυο ταμπλό- «ουδέτερος», ποστάροντας στιχάκια; Για ποιο ανάστημα μιλάς ρε καραγκιόζη, έχεις εσύ ανάστημα; Παπάρα, γι'αυτό σε κράζει μέχρι και η κλίκα σου -γκούγκλισον! Ξύπνααα χασούρη, ούτε η ίδια σου η κόρη «η σπουδαγμένη» δε σε γουστάρει! ΥΓ. Ουδέν!
- Από την Όλγα «πουτσιολίνα» Jameson που στο μυαλό της ο πούτσος και ο καρατζαφέρης πάνε χέρι-χέρι; την εύκολη, τη φαντασμένη, την «καλλιεργημένη», τη φασίστρω που μέχρι και ο Γιάννης, ο οποίος δεν τσακώνεται ποτέ, στα είχε χώσει μωρή! Άντε τώρα που προλαβαίνεις, τράβα να πεις τα κατορθώματά σου στον μπαμπάκα, παρανταντεμένη μοναχοψώλα. Όχι, δε σε λυπάμαι καθόλου, ορέ! Μόνο τους πελάτες σου λυπάμαι γι'αυτό και σου εύχομαι φέτος να σε βρει ο οκτώβρης (ξέρεις εσύ, τι εννοώ)! Και μη ξεχάσεις μετά να κλάψεις, λέγοντας ότι θέλεις να αυτοκτονήσεις! ΥΓ. Αμάν πια με αυτά τα ζακετάκια, δε σου πάνε καθόλου, ανανέωσε και λίγο την γκαρναρόμπα σου -προλαβαίνεις ακόμα, χεχε!
- Από τα «ΑΜΕΑ» της κλίκας που πάνε όπου τα φυσάει ο άνεμος και τα έχετε υπό την προστασία σας, για ενδόμυχο άλλοθι;
- Από τις επιτηδευμένες περσόνες που ήρθαν από το πουθενά και «επανεμφανίζονται», όταν τις χρειάζεστε;
- Από τις διεγραμμένες περσόνες που στείλατε με τη μία στη σιβηρία, μετά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις;
- Από τις περισσόνες τις αργυρένιας που κάνει συλλογή από μάσκες (100+);
- Από τις μετανοημένες περσόνες που έχουν εξαφανιστεί;
- Ή μήπως από τον ερμαφρόδιτο γυμνοσάλιαγκα; Ναι, για 'σένα μιλάω μιχάλη ή mantalena ή summertime ή bloghood girl ή jamella ή charlie alexandra ή bird on a wire ή crazy bubblez ή druna ή bitch girl ή bonnie ή razzmatazz ή weirdo ή αι δύο ορφαναί ή olatasfazo ή giorgosmixos ή rez_nor ή kouperti ή babiskylosgap ή σκάσε ηλίθια ή φασιστοειδές κομμούνι ή deuced ή ψυχανώνυμο troll,... and the list goes on! Για 'σένα ορέ που κρύβεσαι πίσω από όλες αυτές και από πολλές άλλες περσόνες, νομίζοντας ότι δε σε καταλαβαίνουμε, γιατί είσαι «έξυπνος» και δε σε φτάνει μόνο η μια -ναι εσένα, επιτέλους πότε θα το παραδεχτείς! Για 'σένα που διαβάζεις αυτό το comment και έχεις σοβαρές πιθανότητες να κλείσεις το blog σου! Για 'σένα το άμοιρο που δεν ξέρεις τι είσαι και συγχρόνως είσαι όλα όσα κατηγορείς στους άλλους και άλλα τόσα! Για σένα που είσαι big brother, τσούλα, συναισθηματικούλι, νάρ-κισσος (ξεκόλλα!), επιδειξίας, εισαγγελάτος, δημοσιογραφίσκος, wannabe writer και «πρωτοπόρος» μαζί! Για σένα που δεν έμαθες ποτέ να αγαπάς τον κατακερματισμένο σου εαυτό και να σε δέχεσαι όπως είσαι και κατ'επέκταση όλους τους άλλους γύρω σου! Για σένα που δεν ξέρεις να επικοινωνείς, παρά μόνο να παραπονιέσαι και να φωνασκείς! Για 'σένα που άν ο λόγος είναι μόνο η αφορμή, αλήθεια εσύ τι ουσιαστικό έχεις να μας πεις -άσε εμένα, εσένα ρωτάω; Για 'σένα που σε νοιάζει μόνο να απασχολείς διαρκώς την επικαιρότητα και όλοι να ασχολούμαστε μαζί σου! Για 'σένα που είσαι ακόμα παρθένος και αυνανίζεσαι συστηματικά -όταν προλαβαίνεις! Για σένα που η ζωή σου όλη είναι το ίντερνετ -με adsl, βεβαίως-βεβαίως! Για σένα που βασικά είσαι ακόμα ψιλοάνεργος! Για 'σένα που είσαι ο μεγαλύτερος loser της 'Papadopoulos Ο.Ε. & C.I.A.' και το δείχνεις! Για σένα που όσο συνεχίζεις να «ανεβαίνεις» 'αποκαλύπτεσαι', όπως η μαϊμού στο δέντρο (χεχε, τώρα που είπα μαϊμού, έχω μια ωραία ιδέα, σου προτείνω να φτιάξεις άλλο ένα αλλόκοτο profile με παραδοξολογίες και επιτηδευμένες αρλούμπες που μόνο εσύ θα καταλαβαίνεις και να το ονομάσεις my-moo!) και φαίνεσαι πόσο fucked up είσαι! Για 'σένα που τα αρνείσαι όλα, δηλαδή αρνείσαι τον ίδιο σου τον κατακερματισμένο εαυτό (WTF?)! Για σένα που χρειάζεσαι έναν νταβά, να σε «προστατεύει» -γεια σου, θανασάκι! Για 'σένα που είσαι δυστυχισμένος και μίζερος! Για 'σένα, παπάρα μου, που κάνεις τη ζωή μας δύσκολη, που μας μπερδεύεις συνεχώς και μας ανεβάζεις το αίμα στο κεφάλι, ώστε να νιώθεις εσύ καλύτερα, βλέποντας μας αγανακτισμένους! Για 'σένα που δεν έχεις μάθει ακόμη να συγχωρείς! Για 'σένα που δεν αλλάζεις ούτε με κανόνια! Για 'σένα που σε λυπάμαι! Για 'σένα που σε όλα αυτά απαντάς ότι 'δε-θα-φύγεις-αν-πρώτα-δε-σου-μείνει-τίποτα'! Κι όμως, θα φύγεις, κλωτσηδόν! Τόσο ψέμα έχεις μέσα σου που μια μέρα θα βουλιάξεις σε αυτό και θα σε πετάξουμε στα «σκουπίδια της μπλογκολήθης»! Γιατί εσένα blogoβλάκα μου, ούτε ατομικό πυροτέχνημα δε σε σώζει, μόνο αν πέσεις μέσα στην μαύρη τρύπα του κώλου σου θα γλυτώσουμε από 'σένα -και πάλι, έχω τις αμφιβολίες μου! ΥΓ. Τώρα μπορείς να 'φ ρ ί ξ ε ι ς' ελεύθερα και μετά να κλάψεις μόνος στα κρυφά -as usual!

Κατάλαβες λοιπόν θανασάκι; Πάψε να κρίνεις τους άλλους -δεν είσαι καλύτερος, το ακριβώς αντίθετο μάλιστα! Άσε τις κοινότητες, τα blogs, τα forums, τις ασκήσεις συντακτικού και τους επιπόλαιους ορισμούς (κοινωνιολόγος είσαι, όχι ο πολύξερος πολυξέρου -ναι ρε αρχιπαπάρα, σε κάποιους αρέσει ο Σεφερλής!) και κοίτα τον επόμενο αύγουστο να κάνεις κάτι πιο «θανατερό», όπως το να παίξεις με την κόρη σου την παραμελημένη, να πάτε μαζί μια εκδρομή, να επικοινωνήσετε! Άκου λέει τον ενόχλησε η στήλη ενός δημοσιοκάφρου σε μια κωλοφυλλάδα -αυτά τα νεύρα σου δεν παλεύονται με τίποτα! Όχι ορέ πες μου, από πότε έγινες εσύ δημοσιογράφος για να ξέρεις και να τους κρίνεις αυτούς και το συνάφι τους που σε όλα έχεις γνώμη και σε όλα βγάζεις γλώσσα, αλλά ποτέ δεν το παραδέχεσαι; Λίγη σεμνότητα και ταπεινοφροσύνη δε βλάπτει ξέρεις -θα μου πεις, ποιος την έχασε για να την βρεις εσύ! Κι όμως, κάποια μέρα θα βάλεις μυαλό και θα κόψεις τις μαλακίες -άκου που σου λέω, θα μάθεις να φέρεσαι και θα λες πιο λίγα! Άντε μπράβο, γιατί σου 'χω πολύ μεγάλο άχτι, έχουν μαζευτεί πάρα πολλά και αυτό συμβαίνει μόνο με 'σένα, αρχιπαπάρα! Ανάθεμα την ώρα που σε γνώρισα και 'σένα και τους άλλους τους συνένοχους στο έγκλημα που κάνουν τώρα ότι δεν καταλαβαίνουν, τα μουνιά! Εγώ ανοίχτηκα και σε έκανα παρέα, σου μίλησα ωραία, ήπιαμε μαζί, και εσύ 'ξηγήθηκες και συνεχίζεις να 'ξηγιέσαι με πουστιές -'ντάξει! Αλλά κάποια μέρα θα στρώσεις και εσύ, να το θυμάσαι -περίμενε και θα δεις!

Μήπως θέλετε τώρα να μάθετε και πότε θα σταματήσω να σας ταΐζω το δικό σας το σκαλιμέντο, ενόσω εσείς γράφετε την ένδοξη ιστο(σελιδο)ρία σας δυνατά και ευρωπαϊκά; ...όταν οι ζαπα(τα)τίστας θα γίνουν κυβέρνηση, παλιοπαπάρες, χεχε! Μη κάνετε έτσι σκατόψυχα μουνιά, δεν ήρθε ακόμα το τέλος του κόσμου (γι'αυτό θα πρέπει να περιμένετε τουλάχιστον μέχρι το 2012), μια μικρή επίδειξη ενός μαθητευόμενου μάγου είναι μόνο. Με λίγη μεσκαλίνη θα σας περάσει αμέσως το τρέμουλο και θα βρεθείτε σε άλλο γαλαξία!

Και τώρα, ανοίξτε το το κουτί με τη μαλακία που σας δέρνει και ξεράστε! Τι περιμένετε ορέ, τον godot; ξεράστε, είπα -διαταγή! Μη βλέπετε τι σας σας δείχνουν, κοιτάτε το δάχτυλο -ναι, το μεσαίο! Βρείτε ορθογραφικά και συντακτικά λάθη -ο σολοικισμός σας μάρανε- και γελάστε με την παιγνιώδη σας βλακεία -παίξτε τους έξυπνους, ξέρετε εσείς! Βγάλτε όλους τους άλλους τρελούς, παρανοϊκούς, τρεμέλ victims, βαρετούς, ανίκανους να καταλάβουν όσα εσείς οι γράφοντες «ιστορία» καταλαβαίνετε -μη χέσω! Μην αλλάζετε τροπάρι, μην ακούτε κανέναν, μην σκέφτεστε -δε χρειάζεται! Αγνοείστε τους πάντες! Τα είπαμε αυτά, εσείς δεν έχετε καμπούρα -οι ευθείες είναι λοξές! Εσείς δεν αρμενίζετε στραβά -ο γιαλός φταίει! Εσείς δεν κάνετε λάθη -είστε 'άσφαλτοι'! Εσείς-εσείς-εσείς... μόνο εσείς που μέχρι αύριο δεν αποκλείεται να έχετε γίνει από 'εσείς' ο καθένας 'μόνος' του -γιατί «οι παρέες γράφουν ιστορία»! Ζήτω λοιπόν οι ψεύτες, ζήτω οι περσόνες, ζήτω οι καλιφορνέζικοι σέρβερς, ζήτω τα νευρόσπαστα, ζήτω οι πουστιές, ζήτω οι νόμοι, ζήτω ο ξεκόκκαλις, ζήτω οι τρομοεπαναστάτες, ζήτω τα spam... ΖΗΤΩ!!! Ζητώ επισήμως το χέρι της «πανωραίας» μοτομοναχοκόρης σου -έχω «καλό» σκοπό, fuck yeah!

ΟΥΡΤΑΤΑ!

ΥΓ. Για καλό και για κακό κάντε και μια διαθήκη, γιατί δυστυχώς για σας ο Chuck Noris ζει! Άντε ορέ κουνηθείτε, το παρόν σχόλιο θα αυτοκαταστραφεί εντός ολίγων ωρών λέμε -καταραμένε inspector, χεχεχε!

SPAZITS Φ.Α.Κ. BONUS - ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (όχι δεν είναι το άλλο με τον Τοτό): Και ομίλησε ο 'γενιοφόρος' γερο-σκατόψυχους την ώρα που τελείωνε το 666ο άρλεκιν και είπε στην οθόνη του ομπρός (με ηχώ), «...και έκανα φίλους κανονικούς -από αυτούς που δε χρειάζεται να κοιτάξεις δίπλα σου στη δυσκολία -το ξέρεις ότι θα είναι εκεί. Πόσοι είναι αυτοί; Πολλοί πάρα πολλοί!», και έπειτα ακούσθει ήχος γνώριμος από το pontium XP Professional SP2 να λέγει, 'your voice search is complete, 0 results found on search item friends'! (Γένεσις, κεφ. 66, εδάφ. 6). - ΠΡΟΣΕΧΩΣ: 'Βίπερκομεντς' από τις εκδόσεις Μαραθιά!

'Γιατί οι άνθρωποι είμαστε αδύναμοι και βαριεστημένοι, χωρίς γενναιότητα ή πνευματικότητα, συμπόνια ή τιμή, δικαιοσύνη ή αυτοθυσία, ούτε καν τιμιότητα ή ταπεινοφροσύνη. Γιατί έχουμε χάσει το δρόμο μας!'

anti-anonymous said...
;-PPP