H μελωδία της ευτυχίας

Ξεκινάω δια της ατόπου απαγωγής – ή και οποιασδήποτε άλλης αν προτιμάτε: όποιος απήγαγε την Ευτυχία, παρακαλώ να μου γνωστοποιήσει τα λύτρα.

Ψιτ


Ευτυχία δεν είναι να έχεις ξυπνήσει νωρίς το πρωί, να έχεις κάνει σεξ, να έχεις ψήσει καφέ, και να πρέπει να γράψεις ένα άρθρο για την ευτυχία. Το συνειδητοποίησα μόλις σήμερα.
Το ευ ζην και η ευτυχία στην ανθρώπινη ζωή, είναι κάτι σχετικό, λέμε (και λένε όλοι).

Σε ορισμένες φυλές της Αφρικής, οι άντρες βάφονται με ζωηρά χρώματα, καλλωπίζονται με φτερά και βγαίνουν στην ετήσια τελετουργική «δημοπρασία» όπου θα τους διαλέξουν οι νύφες του χωριού.
Για κάποιους απ’ αυτούς που θα επιλεγούν, αυτός είναι ο ορισμός της ευτυχίας.
Στη δική μας Δυτική αντίληψη, δεν θα μπορούσε να υπάρχει χειρότερος εφιάλτης από το να υποβληθούμε σε crash test προκειμένου να μας επιλέξει μια γυναίκα, right boys? (Ωστόσο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλοι το κάνουμε.)

Μια πρόχειρη σκέψη λέει ότι ευτυχία δεν σημαίνει να είναι όλα τέλεια, αλλά ότι για να γίνεις ευτυχισμένος πρέπει μάλλον να παραβλέψεις τις ατέλειες.
Της ζωής, της συγκυρίας ή και της συμβίας σου. Χιιιι.

Χμ. Χμ και χμ. Μπορείς να παραπονιέσαι που τα τριαντάφυλλα έχουν αγκάθια, ή μπορείς να επιχαίρεσαι που παρόλο που έχουν αγκάθια, τα τριαντάφυλλα είναι τόσο όμορφα. Ή που υπάρχουν ακόμα, γαμώτο.

Για τους Βουδιστές, λόγου χάρη, η υπέρτατη ευτυχία με την οποία ορίζουν το ευ ζην τους, είναι η παραίτηση από κάθε εγκόσμια ανθρώπινη ανάγκη. Το γεγονός πάντως ότι δεν υπάρχουν βουδίστριες γυναίκες-μοναχοί μάλλον θα πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις.
Μόνο ‘μπράβο’ έχω να πω, κορίτσια.

Οι Ινδουιστές πάλι, πρεσβεύουν ότι η συμφωνία αυτών που λες, σκέφτεσαι και πράττεις, οδηγεί στην αρμονία, την εσωτερική γαλήνη και την ευτυχία (Σιχαμάτζικα και λοιπές πλαπούτες, λουλού φαν κραξ, νΆγκο, ίσιδες και κουλουβάχατα, χάσατε από χέρι σα να λέμε).
Δεν είναι εύκολο να βρεις την ευτυχία μέσα σου και είναι αδύνατον να τη βρεις κάπου άλλου εκτός από εκεί.
(τι γράφω η γυναίκα)
Κάπου εδώ, οι Χριστιανοί, θα μπορούσαν να κουνούν το κεφάλι επιδοκιμαστικά (ξουτ).

Ωστόσο, αν στραφούμε προς τον Επίκουρο, που είναι και πατριωτάκι κι ίσως μας εκφράζει περισσότερο, θα μπορέσουμε να διακρίνουμε δυο οδούς ευζωίας που ίσως, ίσως λέμε, οδηγούν στην ευτυχία: την στωική και την ηδονιστική.
Περιττό να πω ποια διαλέγω.
Συμπερασματικά, ο πρόγονός μας αναφέρει ότι η επίτευξη της ευτυχίας έχει να κάνει με τον περιορισμό της οδύνης και την κατάκτηση της ηδονής ή της γαλήνης.


Διαλέγεις και παίρνεις, αν και ο Επίκουρος δείχνει το δρόμο της γαλήνης - κάτι που αιώνες αργότερα επιβεβαιώνει και η σύγχρονη εξελικτική ψυχολογία, στέλνοντας κάθε ιδέα περί «αμερικανικού ονείρου» που στοχεύει πρωτίστως στην ικανοποίηση των αναγκών (να οδηγούμε γρήγορα αυτοκίνητα, να έχουμε γκόμενες ρέπλικες, να κερδίζει πάντα η ομάδα και να τρώμε συνέχεια κρέας) στο καλάθι των αχρήστων:
η ευτυχία δεν είναι κάτι που αγοράζεται, όσο κι αν συχνά δίνει την εντύπωση ότι αν έχεις χρήματα μπορείς να τη νοικιάσεις πολύ εύκολα.
(Ο Sum λέει πως γράφω μαλακίες κι ότι αν είναι έτσι, «γιατί τότε είναι κάτι που το πληρώνουμε πάντα πολύ ακριβά;»)

Είναι πονεμένος άνθρωπος, αλλά θα μπω στον κόπο να του απαντήσω :
Αυτό συμβαίνει επειδή στην ουσία της, η ευδαιμονία έχει να κάνει με πανάρχαια βασικά συστατικά της ανθρώπινης ύπαρξης:
την τροφή, το νερό, το σεξ και το καταφύγιο, με το τελευταίο να μην είναι παρά το αίσθημα ασφάλειας που όλοι αποζητούμε, είτε αυτό έχει να κάνει με την πρωτόγονη κοινωνία μιας αφρικανικής φυλής είτε μιας παρέας που παρακολουθεί ματς στην τηλεόραση πίνοντας μπίρες (ο Sum ρεύεται).

Από τον πρωτόγονο άνθρωπο των φυλών του Αμαζονίου, μέχρι τον Ροκφέλερ, και από τον Αριστοτέλη που υπογράμμισε ότι ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ον που μπορεί να καθίσει τον κώλο του σε ένα ανάκλιντρο και να θαυμάσει την πραγματικότητα (σε πολυυυύ ελεύθερη Mantaleno-απόδοση, για να μας καταλαβαίνουν και οι φίλοι μας τα ζώα - οι ρουφιάνοι) μέχρι τις πρόσφατες έρευνες του καθηγητή Ψυχολογίας στο Χάρβαρντ Daniel Gilbert που απέδειξε με μετρήσεις ότι αυτά που θεωρούμε συστατικά της ευτυχίας μας (η οικογένεια, τα χρήματα κ.ο.κ.) έχουν ελάχιστη επιρροή στην πραγματική ευτυχία της ζωής μας, όλοι έχουν δίκιο!

[όχι δεν αρχίζω να τρελαίνομαι]


Το αίσθημα της ευτυχίας είναι μια καθαρά υποκειμενική συναισθηματική κατάσταση. Οι εμπειρίες ζωής, όταν σχετίζονται με το ευ ζειν, την ευχαρίστηση ή την σεξουαλική ικανοποίηση, την απόλαυση, τον πλούτο, την υγεία, την ασφάλεια και την αγάπη, μπορούν να οριστούν ως ευτυχία.
Μια προαγωγή – το να γίνεις αρχηγός της αγέλης, το να αποκτήσεις ένα υπέροχο αυτοκίνητο – να φτιάξεις ένα ανθεκτικό κανό, ή το να παντρευτείς την πιο όμορφη γυναίκα της φυλής (διαχρονικό το γκομενάκι σε όλους τους πολιτισμούς λέμε), επίσης.

Αυτό που απέδειξε ο κύριος Gilbert όμως, καταδεικνύει ότι κανένα αίσθημα ευτυχίας δεν διαρκεί ή χαρακτηρίζει εσαεί τη ζωή μας.
Λόγου χάρη, τίποτε δεν αποδεικνύει πως το ιδεατό πρότυπο μιας οικογένειας όπου όλοι είναι υγιείς ή δεν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, μας εξασφαλίζει και την ευτυχία.
Με τον ίδιο τρόπο δεν διαρκεί και η ενδεχόμενη έλλειψή της, λέει η πανεπιστημόνισσα Mantalena.
Yeaaaaah!
Πιστεύεις ότι το να σε απορρίψει μια γυναίκα, το αφεντικό σου, ή το να χάσει η ομάδα σου, θα σε κάνει δυστυχισμένο;
Διερωτώμαι δηλαδή.
-Φυσικά και το πιστεύεις, απαντά ο δόκτωρ Gilbert. Αλλά δεν είναι αυτά που θα χαρακτηρίσουν τη ζωή σου.



.