Dec 2, 2006

Δεν είμαι από εδώ


[Μantalenoβρουυυμ βρουυυμ]
Φύγαμε.. . . .


[«Να φτάνω σε πόλεις που μόλις να έχουν ανάψει τα φώτα
/ και μια μουσική να φωτίζει απαλά τις ψυχές των ανθρώπων
/ και μες τη ματιά τους να βλέπω νερό
/ να ρωτάω πώς λέγεται η πόλη και όλοι να λένε ‘Δεν ξέρω, δεν είμαι από εδώ’»…
Παύλος Παυλίδης]



[Κοίτα τώρα…]


Μπήκε ένας ήλιος μες το σπίτι και με ξύπνησε
Πρώτα με οδήγησε σε κάτι έρημες ακτές
Έκαψε όλα μου τα ρούχα και με τύφλωσε
Άπλωσε γύρω μου κάτι παράξενες σκιές

Μετά μου κόλλησε στα μάτια τηλεσκόπια
Κι είδα ηλιοτρόπια σε κάμπους μακρινούς
Να στρέφονται στο φως σαν περισκόπια
Γι’ αυτούς που θάφτηκαν από ασήκωτους καιρούς





[Το φυλαχτό από το Θιβέτ που μου έφερε ο Μichael Lake. Είναι από κόκκαλο γιακ και το φορούσε ένας μοναχός που προσευχόταν σε στάση λωτού και "δεν είχε ίχνος λίπους πάνω του" όπως είπε ο Mιχαλάκος. Από τότε, προσέχει τη διατροφή του και έχει γεμίσει το κορμί του τατουάζ - στην πλάτη πρέπει να έχει ένα μεγάλο με το "ομ μάνι πάντμε ομ", απ' όσο με άφησε να καταλάβω. Το φυλαχτό, έχει από τη μια αυτή την προσευχή που πιστεύουν ότι σε οδηγεί στον Παράδεισο και από την άλλη το γιν-γιανγκ]

Για όλους αυτούς που ονειρεύτηκαν να ζήσουν
ένα ταξίδι μακρινό / Μα δεν προλάβανε αυτούς,
αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν
απ’ το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς...

Ήρθε ένας άνεμος απόγευμα και φύσηξε
Κάπου μακριά μουγκρίζαν κάτι μηχανές
Κι όπως κυλούσε το τραγούδι τους με κοίμιζε
Κάτι μου θύμιζε εικόνες απ’ το χτες...


[Θέα από τα γραφεία του εντύπου όπου θα φιλοξενείται από την επόμενη εβδομάδα η Mantalenoστήλη. Βλέπουμε ηλιοβασίλεμα!]

Κάτι ανθρώπους που με κρύψαν όταν έβρεχε
αίμα και δάκρυα πάνω στις σκεπές
Κάτι κορίτσια που με κοίμισαν στα σύννεφα
Όταν πατάγανε στη γη με τα δρεπάνια οι θεριστές


[Για ζεστό απογευματικό καφέ με το σκυλούνιο που ακούει (;) στο όνομα ‘Μπάρκος’, τον Απατεών, την ΤomBoy, τον Motorcycle και την Pastaflora…]

[…έξω, κάποιος έχει χτυπήσει graffiti τον σκελετούλη από τον Χριστουγεννιάτικο (μου) Εφιάλτη στις γελοίες αντιπάρκινγκ μπάλες των Εξαθλίων]

Όσοι κρυφτήκαν στα τριαντάφυλλα γλυτώσαν
Άλλοι πληρώσαν για κάθε αύριο με ένα χτες
Μα οι θεριστές ποτέ κανέναν δεν προδώσαν
Ξήλωσαν τα αγκάθια από όλες τις καρδιές


[Θυμάσαι;]

Ήρθε ένα σύννεφο το βράδυ και με τύλιξε
Πριν να προλάβω να σκεφτώ γέμισε η νύχτα αστραπές
Ώσπου να βρω κάτι να πιω η νύχτα μίλησε
Η νύχτα είπε πως απόψε είναι νύχτα για ευχές...


[Η νύχτα είπε…]

Τα πλάσματα τριγύρω ησύχασαν
Μόνο το δέντρο της σιωπής, το δέντρο της σιωπής
Άπλωσε λίγο τα κλαδιά του και με έφτασαν
Κι είχαν τα λόγια που θα πω - μέσα στα φύλλα τους, φωλιές
Θέλω έναν ήλιο το πρωί πάνω απ’ τη θάλασσα
Θέλω ένα όνειρο το απόγευμα να διώχνει τις σκιές...


[Θέλω έναν ήλιο πάνω από τη θάλασσα…]

Ένα σύννεφο το βράδυ, ένα σύννεφο
Που κεραυνοί του να φωτίζουν στα βράχια τις μορφές
Όλων αυτών που ονειρεύτηκαν να ζήσουν ένα ταξίδι μακρινό μα δεν προλάβανε αυτούς…
Αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν απ’ το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς



[Σε δυο μέρες έχουμε πανσέληνο. Δεν θα είναι βέβαια σαν εκείνη του Αυγούστου, αλλά το ίδιο θα μεγαλώσουν τα δοντάκια μου.]

Αυτά είχα να πω αλλά δεν μίλησα
Μου άρεσε όπως την κοίταζαν οι λύκοι από μακριά
Αγκάλιασα τη νύχτα και τη φίλησα
Κι ήταν ωραία τα φιλιά
Ήταν ωραία τα φιλιά


...

Παύλος Παυλίδης και οι B-Movies στον εξαιρετικό καινούριο του δίσκο «Άλλη Μια Μέρα»]

Παύλος Παυλίδης Mix
1. Δεν Είμαι Από Εδώ, 2. Θεριστές*, 3. Άλλη Μια Μέρα
13:11' /
10 ΜΒ
*οι στίχοι που παρεμβάλλονται είναι από αυτό το track

19 comments:

numb said...

Tαξιδιάρικο ποστ. Ο Μπάρκος, όλα τα λεφτά

AsGoodAsItGets said...

Να΄σαι καλά, και το ΄ψαχνα αυτό το κομματάκι, το "Δεν είμαι από εδώ".

Ίσως γιατί κι εγώ δεν είμαι από εδώ. Πουθενά όμως.

ZissisPap said...

Μπάρκος, ναι όλη η απλότητα της ζωής!
Απλά ανταλλάγματα χωρίς ιδιοτέλεια!
Καλημέρα! Απλά και όμορφα μετά από...!

mc said...

Θέλω κι εγώ ένα όνειρο το απόγευμα να διώχνει τις σκιές!

Mantalena Parianos said...

NUMB>>
Έτσι κι αλλιώς ταξιδιάρικο... Ζηλεύω Μπάρκο, λέμε! Ξέρεις πόσα χάδια παίρνει;
:)


ΦΡΟΣΟΥΛΑ>>
ΤΑ bold γράμματα του post ενωμένα, είναι οι στίχοι από το δεύτερο τραγούδι του μυξ ("Θεριστές").

Μπήκε ένας ήλιος μες το σπίτι και με ξύπνησε
Πρώτα με οδήγησε σε κάτι έρημες ακτές
Έκαψε όλα μου τα ρούχα και με τύφλωσε
Άπλωσε γύρω μου κάτι παράξενες σκιές

Μετά μου κόλλησε στα μάτια τηλεσκόπια
Κι είδα ηλιοτρόπια σε κάμπους μακρινούς
Να στρέφονται στο φως σαν περισκόπια
Γι’ αυτούς που θάφτηκαν από ασήκωτους καιρούς

Για όλους αυτούς που ονειρεύτηκαν να ζήσουν
ένα ταξίδι μακρινό / Μα δεν προλάβανε αυτούς,
αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν
απ’ το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς...

Ήρθε ένας άνεμος απόγευμα και φύσηξε
Κάπου μακριά μουγκρίζαν κάτι μηχανές
Κι όπως κυλούσε το τραγούδι τους με κοίμιζε
Κάτι μου θύμιζε εικόνες απ’ το χτες...


Κάτι ανθρώπους που με κρύψαν όταν έβρεχε
αίμα και δάκρυα πάνω στις σκεπές
Κάτι κορίτσια που με κοίμισαν στα σύννεφα
Όταν πατάγανε στη γη με τα δρεπάνια οι θεριστές

Όσοι κρυφτήκαν στα τριαντάφυλλα γλυτώσαν
Άλλοι πληρώσαν για κάθε αύριο με ένα χτες
Μα οι θεριστές ποτέ κανέναν δεν προδώσαν
Ξήλωσαν τα αγκάθια από όλες τις καρδιές


Ήρθε ένα σύννεφο το βράδυ και με τύλιξε
Πριν να προλάβω να σκεφτώ γέμισε η νύχτα αστραπές
Ώσπου να βρω κάτι να πιω η νύχτα μίλησε
Η νύχτα είπε πως απόψε είναι νύχτα για ευχές...


Τα πλάσματα τριγύρω ησύχασαν
Μόνο το δέντρο της σιωπής, το δέντρο της σιωπής
Άπλωσε λίγο τα κλαδιά του και με έφτασαν
Κι είχαν τα λόγια που θα πω - μέσα στα φύλλα τους, φωλιές
Θέλω έναν ήλιο το πρωί πάνω απ’ τη θάλασσα
Θέλω ένα όνειρο το απόγευμα να διώχνει τις σκιές...

Ένα σύννεφο το βράδυ, ένα σύννεφο
Που κεραυνοί του να φωτίζουν στα βράχια τις μορφές
Όλων αυτών που ονειρεύτηκαν να ζήσουν ένα ταξίδι μακρινό μα δεν προλάβανε αυτούς…
Αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν απ’ το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς

Αυτά είχα να πω αλλά δεν μίλησα
Μου άρεσε όπως την κοίταζαν οι λύκοι από μακριά
Αγκάλιασα τη νύχτα και τη φίλησα
Κι ήταν ωραία τα φιλιά
Ήταν ωραία τα φιλιά

[Δεν είναι αριστούργημα?]


ΑΖ ΓΚΟΥΝΤ ΑΖ ΙΤ ΓΚΕΤΣ>>
Ναι, αλλά αφού *έχουμε* ο ένας τον άλλον, δεν είμαστε και τόσο μόνοι, ε?
Όταν συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι ο μόνος εξωγήινος στη γη, βρίσκεις σημεία επαφής με άλλα πλάσματα που σε συντροφεύουν (ανθρώπους, σκυλάκια, θηρία ή και άλλους εξωγήινους) και κάτι τέτοιο κάνει την εμπειρία πιο ανεκτή, έτσι δεν είναι;

μανταλενομουτς


ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ01>>
Αυτή τη φωτογραφία του Μπάρκου, την τράβηξα την προηγούμενη φορά... Δυο συναντήσεις για καφέ μετράω με το χαρωπόσκυλο.
:)


ΑΜΠΟΤ>>
Ααα... νομίζω ότι τα όνειρα πάνε πακέτο με τη δυνατότητά και την επιθυμία μας να τα ζούμε...
Στα εύχομαι ολόψυχα!
(και μη με ξεχάσεις, ε; Στην Κίνα, αδέλφια, στην Κίνα!)

Αυτό είναι που λένε: "μαζί σου και μέχρι το τέλος του κόσμου;")
:ΡΡρρρρρρΡΡΡρρ

The Motorcycle boy said...

Μ΄εστειλες μουλτιμίντια σήμερα. Λέμε!

Anonymous said...

eftiaxa valitsa... ;)

Anonymous said...

http://polyviosnet.blogspot.com/2006/06/blog-post_19.html

καλό μήνα

Anonymous said...

Βρε Μανταλένα,

δε λέω, από μουσική καλά τα πάει ο Παυλίδης, αλλά... οι σοκολάτες του είναι ΣΚΑΤΑ....

:-ppppppppppppp


Sniper

Anonymous said...

...και ποιο είναι το έντυπο μέσα από το οποίο θα σας διαβάζουμε αγαπητή Ινδιανο-Μανταλένα...?

Καπετάνισσα said...

Φιλιά στα κύματα.

(Μωρέ μένουν στο κύμα τα φιλιά;
Αμή! Πως δε μένουν...)

Μανταλενοπούλι, όλα καλά με το έντυπον; Να σκίσεις.

Φυλαχτά ζωής να σε φυλάνε.

Mantalena Parianos said...

Motorcycle Boy>>
Έβαλα να το ακούσω περιμένωντας ότι δεν θα μ' αρέσει. Και το άκουσα, δυο φορές σερί όλο το album...
Με κάποιο τρόπο μαγικό, όταν κάτι είναι σημαντικό, το καταλαβαίνεις ότι κι αν έχεις ακούσει ή σου έχουν πει γι' αυτό... Σαν τα blogz ένα πράγμα. ;)

Soulmates>>
¨Οταν φτάσεις... ρίξε mail. Μπορεί να είμαστε περισσότερο κοντά απ' όσο νομίζεις!
;)

ΠΟΛΥΒΙΕ>>
Το ίδιο... Τελικά ίσως είμαστε και περισσότεροι και περισσότερο κοντά απ' όσο νομίζουμε.
:D


ΣΝΑΪΠΕΡ>>
Νομίζω ότι μόνο η επωνυμία είναι πλέον του "Παυλίδη". Ανήκουν στη Nestle.
As 4 me, μ' αρέσουν όλες οι σοκολάτες που δεν είναι λευκές.
:)

ΧΑΡΗ>>
Μέχρι το άλλο Σάββατο, θα ρίξω τα πυροτεχνήματα για να μην περάσω απαρατήρητη, don't worry!

Θα κάνω και διαγωνισμούς λέμε
χιιιι



ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ>>
Τελικά θα φύγεις το ταξιδάκι πυο έλεγες;
(ελπίζω ναι!)

Με συγκινείς, νεραϊδένια μου

Anonymous said...

Γειά σοοοουυυυ. Όμορφα όλα? χε χε.

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Mantalena Parianos said...

"Πίκρα" is your middle name?
χιιιι

Mantalenoστήλη, λέμε!

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Apateon said...

Αχ, αυτός ο Μπάρκος!Πάλιέκλεψε την παράσταση.
"Ζηλεύω Μπάρκο, λέμε! Ξέρεις πόσα χάδια παίρνει;" Ξέρεις πόσες φορές το έχω ακούσει αυτό???

Mantalena Parianos said...

SEΞ+ΠΥΡ>>
Το παλεύω, άνθρωπε. Το ίδιο ελπίζω κι εσύ!


ΑΠΑΤΕΩΝ>>
Ε, αφού ο ΜΠάρκος είναι αξιολάτρευτο πλάσματίδιο - πράγμα το οποίο δεν θα μπορούσες να πεις εύκολα και για μένα.
:(
και