Δεν είμαι από εδώ

[Μantalenoβρουυυμ βρουυυμ]
Φύγαμε.. . . .


[«Να φτάνω σε πόλεις που μόλις να έχουν ανάψει τα φώτα
/ και μια μουσική να φωτίζει απαλά τις ψυχές των ανθρώπων
/ και μες τη ματιά τους να βλέπω νερό
/ να ρωτάω πώς λέγεται η πόλη και όλοι να λένε ‘Δεν ξέρω, δεν είμαι από εδώ’»…
Παύλος Παυλίδης]



[Κοίτα τώρα…]


Μπήκε ένας ήλιος μες το σπίτι και με ξύπνησε
Πρώτα με οδήγησε σε κάτι έρημες ακτές
Έκαψε όλα μου τα ρούχα και με τύφλωσε
Άπλωσε γύρω μου κάτι παράξενες σκιές

Μετά μου κόλλησε στα μάτια τηλεσκόπια
Κι είδα ηλιοτρόπια σε κάμπους μακρινούς
Να στρέφονται στο φως σαν περισκόπια
Γι’ αυτούς που θάφτηκαν από ασήκωτους καιρούς





[Το φυλαχτό από το Θιβέτ που μου έφερε ο Μichael Lake. Είναι από κόκκαλο γιακ και το φορούσε ένας μοναχός που προσευχόταν σε στάση λωτού και "δεν είχε ίχνος λίπους πάνω του" όπως είπε ο Mιχαλάκος. Από τότε, προσέχει τη διατροφή του και έχει γεμίσει το κορμί του τατουάζ - στην πλάτη πρέπει να έχει ένα μεγάλο με το "ομ μάνι πάντμε ομ", απ' όσο με άφησε να καταλάβω. Το φυλαχτό, έχει από τη μια αυτή την προσευχή που πιστεύουν ότι σε οδηγεί στον Παράδεισο και από την άλλη το γιν-γιανγκ]

Για όλους αυτούς που ονειρεύτηκαν να ζήσουν
ένα ταξίδι μακρινό / Μα δεν προλάβανε αυτούς,
αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν
απ’ το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς...

Ήρθε ένας άνεμος απόγευμα και φύσηξε
Κάπου μακριά μουγκρίζαν κάτι μηχανές
Κι όπως κυλούσε το τραγούδι τους με κοίμιζε
Κάτι μου θύμιζε εικόνες απ’ το χτες...


[Θέα από τα γραφεία του εντύπου όπου θα φιλοξενείται από την επόμενη εβδομάδα η Mantalenoστήλη. Βλέπουμε ηλιοβασίλεμα!]

Κάτι ανθρώπους που με κρύψαν όταν έβρεχε
αίμα και δάκρυα πάνω στις σκεπές
Κάτι κορίτσια που με κοίμισαν στα σύννεφα
Όταν πατάγανε στη γη με τα δρεπάνια οι θεριστές


[Για ζεστό απογευματικό καφέ με το σκυλούνιο που ακούει (;) στο όνομα ‘Μπάρκος’, τον Απατεών, την ΤomBoy, τον Motorcycle και την Pastaflora…]

[…έξω, κάποιος έχει χτυπήσει graffiti τον σκελετούλη από τον Χριστουγεννιάτικο (μου) Εφιάλτη στις γελοίες αντιπάρκινγκ μπάλες των Εξαθλίων]

Όσοι κρυφτήκαν στα τριαντάφυλλα γλυτώσαν
Άλλοι πληρώσαν για κάθε αύριο με ένα χτες
Μα οι θεριστές ποτέ κανέναν δεν προδώσαν
Ξήλωσαν τα αγκάθια από όλες τις καρδιές


[Θυμάσαι;]

Ήρθε ένα σύννεφο το βράδυ και με τύλιξε
Πριν να προλάβω να σκεφτώ γέμισε η νύχτα αστραπές
Ώσπου να βρω κάτι να πιω η νύχτα μίλησε
Η νύχτα είπε πως απόψε είναι νύχτα για ευχές...


[Η νύχτα είπε…]

Τα πλάσματα τριγύρω ησύχασαν
Μόνο το δέντρο της σιωπής, το δέντρο της σιωπής
Άπλωσε λίγο τα κλαδιά του και με έφτασαν
Κι είχαν τα λόγια που θα πω - μέσα στα φύλλα τους, φωλιές
Θέλω έναν ήλιο το πρωί πάνω απ’ τη θάλασσα
Θέλω ένα όνειρο το απόγευμα να διώχνει τις σκιές...


[Θέλω έναν ήλιο πάνω από τη θάλασσα…]

Ένα σύννεφο το βράδυ, ένα σύννεφο
Που κεραυνοί του να φωτίζουν στα βράχια τις μορφές
Όλων αυτών που ονειρεύτηκαν να ζήσουν ένα ταξίδι μακρινό μα δεν προλάβανε αυτούς…
Αυτούς που δεν προλάβαν να γυρίσουν απ’ το ταξίδι που οι άλλοι ονειρεύτηκαν απλώς


[Σε δυο μέρες έχουμε πανσέληνο. Δεν θα είναι βέβαια σαν εκείνη του Αυγούστου, αλλά το ίδιο θα μεγαλώσουν τα δοντάκια μου.]

Αυτά είχα να πω αλλά δεν μίλησα
Μου άρεσε όπως την κοίταζαν οι λύκοι από μακριά
Αγκάλιασα τη νύχτα και τη φίλησα
Κι ήταν ωραία τα φιλιά
Ήταν ωραία τα φιλιά

...

[Ο Παύλος Παυλίδης και οι B-Movies στον εξαιρετικό καινούριο του δίσκο «Άλλη Μια Μέρα»]

Παύλος Παυλίδης Mix
1. Δεν Είμαι Από Εδώ, 2. Θεριστές*, 3. Άλλη Μια Μέρα
13:11' / 10 ΜΒ
*οι στίχοι που παρεμβάλλονται είναι από αυτό το track