Γνωρίζετε δεν είμαι καλά

Επιτέλους!
Το Google translator έχει πλέον και ελληνική μετάφραση προς μεγάλη χαρά του ποιητή - troll David Santos αλλά και των απλών σουρεαλιστών - μη ποιητών, όπως η Mantalena και η παρέα της.
Δώσαμε τους αγαπημένους μας στίχους από το You Know I'm No Good της αγαπημένης μας αλήτισσας και το αποτέλεσμα ήταν αυτό ακριβώς που περιμέναμε. Αγαπημένο.
Ρίξτο στα favorites, λέμε.
:)


(κλικ)
"""""""""""""""""""""""""

Meet σας κατω στο μπαρ και ακουσα
Ελασης μεχρι μανικια σας και σας κρανιο, το μπλουζακι
Σας πω τι κανατε κανουμε μαζι του σημερα;
Και sniff μου σαν ημουν Tanqueray

Προκαλεσει ειστε fella μου, μου τυπο
Stella σας χερι μου και να φερουν
Μεχρι τη στιγμη που ειμαι απο την πορτα
Ειστε δακρυων ανδρες οπως προβλεπεται Roger Moore

Ι εξαπατουσαν τον εαυτο μου
Οπως θα ηθελα να ηξερα
Ya ειπα, ημουν κοπο
Ξερετε οτι δεν ειμαι καλη




Πανω στο κρεβατι, με το πρωην αγορι μου
Ηδη στη χωρα, αλλα δεν μπορω να εχω χαρα
Σκεφτομουν στην τελικη throes, αυτο ειναι αυτονοητο, οταν μου buzzer

Ξεμεινουμε να ανταποκριθει στις προσδοκιες σας τσιπς και pitter
Λετε οτι εμεις παντρεμενοι, "αιτια δεν ειστε πικρη"
Θα πρεπει να υπαρχει δεν τον οχι περισσοτερο

I cried για σας στο πατωμα της κουζινας

Ι εξαπατουσαν τον εαυτο μου
Οπως θα ηθελα να ηξερα
Ya ειπα, ημουν κοπο
Ξερετε οτι δεν ειμαι καλη

Γλυκο επανενωση, την Τζαμαικα και την Ισπανια
Ειμαστε οπως και το πως θα ηταν και παλι
Ειμαι στην tub σας για το νεροχυτη
Lick χειλη μου οπως σας μουλιαστε τα ποδια μου

Τοτε ξερετε αυτο το χαλι λιγο καινε
Σταγονα yeah στομαχι μου και μου κουραγιο churn
Μπορειτε απαλλαγουν και προκειται για το χειροτερο
Ποιος πραγματικα κολλησει το μαχαιρι στην πρωτη

Θα ηθελα και εγω αδικημενες Θα ηθελα να ηξερα
Ειπα εγω ya υπηρχε προβλημα, γνωριζετε οτι δεν ειμαι καλη
Ι αδικημενες εγω, θα ηθελα να ηξερα
Ειπα εγω ya υπηρχε προβλημα, γνωριζετε οτι δεν ειμαι καλη

.

Zoniana Kinder

Σύνταξη στα 70

Η φρίκη των περιοδικών

κλικ - απομακρύνετε τα μικρά παιδιά από την οθόνη και οι συναισθηματικά ευαίσθητοι, αποφύγετε να μεγενθύνετε αυτή τη φωτογραφία. Fake ή όχι;



Μου ήρθε με mail. Μπορεί να είναι αλήθεια; Θέλω να πω... ένα ρετούς γίνεται πάντα, αλλά ΤΟΣΟ πολύ;

.

Η καταστροφή της Δευτέρας

Καλημέρα

Jesus Shaves (το απεργοσπαστικό post)

Η blogger που αποκαλεί τα blog "ευλόγ"
Η χριστιανούλα πατριώτισσα που βλέπει τους ιπτάμενους ναζί σαν αγγέλους εξ ουρανού
και τη θρησκεία ως αποδεικτικό του ότι υπάρχουν εξωγήινοι
(άι άι άι)
που πριν ένα χρόνο και βάλε, απείλησε ότι θα στείλει επιστολή στο παιδί του αδικοχαμένου πιλότου Ηλιάκη
και που με το χριστεπώνυμο θράσος της έδωσε άθελά της ανάδελφη 'ώθηση' στον VryPan να κλείσει το Monitor,
ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΔΡΙΜΥΤΕΡΗ.

Αυτοί που την ξέρουν της φέρονται με το γάντι ("είσαι φάουλ", "μα που βρίσκεις την όρεξη" κ.ο.κ.)
Εμείς που την ξέρουμε δικτυακά την ΚΡΑΖΟΥΜΕ στο Ελευθεροσκοπευτάδικο όπως κάναμε από την πρώτη στιγμή που η θλιβερή της δικτυακή παρουσία μας έκανε να αισθανόμαστε ότι δεν υπάρχει ελπίδα καμιά σε αυτόν τον πλανήτη.

Αφού έβγαλε στη φόρα προσωπικά δεδομένα ενός άτυχου που έκανε το λάθος να της στείλει e-mail,
η λάβρα γερόντισσα με την ποιμαντορική ράβδο της χριστιανικής επανάστασης τα έβαλε με 'σενα φίλε αναγνώστη του MantalenoBlog.
Τι πα να πει "από που κι ως που"; Έτσι ρε φιλαρούδι μου. Έτσι της ήρθε ένα βράδυ στον επσερινό και είπε η γυνή, "αφού θα απεργήσουν οι δημοσιογράφοι στους οποίους (θέλω να) ανήκω κι εγώ, όσοι bloggers -δημοσιογράφοι και μη- ανεβάσουν ανάρτηση εκeίνη τη μέρα της απεργίας, τους θεωρώ απεργοσπάστες".

μη γελάς λέμε



Κάποιοι αμετανόητοι επέμειναν και πάλι να της αφήσουν σχόλιο, στα οποία απάντησε ως συνήθως τον τελευταίο καιρό (δεν ήσουν τόσο χαχόλη τις παλιές μέρες, παιδί μου εσύ!) ερίζοντας, εξατομικεύοντας το διάλογο για το παίδί της και λοιπούς αξιοθρήνητους καρβέλειους προβληματισμούς.

Έχουμε και λέμε λοιπόν

Από σήμερον, Κυριακή,
το MantalenoBlog κυρήσσει ΝΕΟ ΚΙΝΗΜΑ

Δεν σου ζητάμε τίποτα
Ούτε post Ούτε λυνκ Ούτε δήλωση μετανοίας Ούτε κατηχητικό να πας Ούτε τίποτα γαμώτο σου
ΜΟΝΟ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
στις κυρίες με κλιμακτήριο, άντρες με μερική κώφωση, θαυμαστές του Καρβέλα, αριστερίζοντες φασίστες, εξωγήινους φιλότεχνους, δημοσιογραφούντες "δημοσιογράφους",
κι όλα αυτά,
με ενα απλό χαμογελάκι κατανόησης.

Ζήτω οι αντίχριστοι απεργοσπάστες bloggers


Φίλε θεατή... ε-έξοδος

The Great Gonzo's Ridiculously Dangerous & Downright Foolish Stunt Game

The Great Gonzo's Ridiculously Dangerous & Downright Foolish Stunt Game
(κλικ για download)

Απίστευτο κόλλημα!

.

Έχουμε πόλεμο, μη το γελάς μωρό μου

Παραιτήθηκαν οι ανεξάρτητοι, αυτό σημαίνει ότι τώρα μας έμειναν οι εξαρτημένοι; Πάσης φύσεως;

Κύριε μου εσείς με τα Μπαϊρακτουροσούβλακα, δεν νομίζετε ότι πρέπει κάποια στιγμή να αισθανθείτε υποχρεωμένος να πάρετε αποφάσεις; Να κυβερνήσετε; Έστω και λόγω ανωτέρας βίας;

Γράφτηκαν σελίδες επί σελίδων για την αντισυνταγματικότητα της παρακολούθησης με κάμερες. Δεν θα τα επαναλάβω - όποιος δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο οι κάμερες παρακολούθησης σε δημόσιους χώρους καταπατούν βάναυσα τα ατομικά δικαιώματα, ας διαβάσει τα δυο post του Chaca στα Arxedia Media 1, 2 και αυτή την ανάλυση του Motorcycle Boy.



Δεν ξέρω αν θα πρέπει να ελπίζουμε έστω σε κάτι ελάχιστο από αυτή την κυβέρνηση, παιδιά. Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που καταπατά το Σύνταγμα.

Συνέβη με την εξαγγελία των εκλογών: σύμφωνα με το καταστατικό ο Καρμανλής θα έπρεπε πρώτα να συναντήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και μετά να τις εξαγγείλει, συνέβη όμως το αντίθετο.

Συνέβη με την παρακολούθηση των κινητών τηλεφώνων από τη Vodaphone που δεν άνοιξε ρουθούνι - εκτός από εκείνου του μακαρίτη που αυτοκτόνησε – πού ακούστηκε να παρακολουθείται αποδεδειγμένα το τηλέφωνο του πρωθυπουργού μέσω ιδιωτικής εταιρίας, και αυτή όχι μόν να μην κλείνει αλλά και να είναι *μέγας χορηγός* του Δήμου Αθηναίων;

Συνέβη με τις παράνομες προσλήψεις βάσει «προφορικής συνέντευξης».

Συνέβη με την κάλυψη αστυνομικών εγκλημάτων κατά της ζωής και ασφάλειας πολιτών όπως εκείνου του Κύπριου φοιτητή ή του άτυχου που φορούσε πράσινα παπούτσια.

Και εν τέλει, ξανασυμβαίνει τώρα, με την συνεχιζόμενη αλητεία αυτών που αδιαφορούν για τους νόμους και το Σύνταγμα στο οποίο στο φινάλε έχουν ορκιστεί και το οποίο επικαλούνται με τη μόνιμη επωδό «κανείς δεν είναι υπεράνω των νόμων».
Σύμφωνοι, λοιπόν.
Παραιτηθείτε τώρα.


Όποιος πιστεύει πως η αστυνομία -μπλε, πράσινη ή κόκκινη- θα μαγνητοσκοπεί με σκοπό την αποτροπή, σύλληψη και δεν ξέρω ‘γω τι άλλο, επεισοδίων και βανδαλισμών, θα πρέπει πρώτα να απαντήσει ενώπιον όλων μας που (θα έπρεπε να) μας ζητά να μας παρακολουθήσει:

=== Γιατί οι υπεράριθμοι μπάτσοι δεν έκαναν τίποτα απέναντι στους 10 ανθρώπους που πέταξαν μολότοφ και έκαψαν τη σκοπιά στον Άγνωστο Στρατιώτη - οι κάμερες τους μάραναν;

=== Στα γήπεδα που υπάρχουν κάμερες, έχει παταχθεί το πρόβλημα της βίας;
Μήπως οι κάμερες από μόνες τους - εκτός από παράνομες και αντισυνταγματικές, δεν λύνουν τίποτα αν δεν υπάρχει πολιτική βούληση;

=== Πώς εξηγείται το γεγονός ότι παρόλο που η Αμερικανική Πρεσβεία είναι ζωσμένη κάμερες, δεν έχουν ούτε μισό στιγμιότυπο από την επιχείρηση εναντίον της με ρουκέτα;

=== Τι τους κάνει να πιστεύουν ότι ένα από τα πολυπληθέστερα στυνομικά σώματα στην Ευρώπη όπως είναι αυτό που συντηρεί ο Έλληνας φορολογούμενος χρειάζεται κάμερες για να κάνει σωστά τη δουλειά του, αντί για καλύτερους μισθούς, εκπαίδευση και πολιτική βούληση;



Άι στο διάλογο τώρα, να δώσετε καμιά αύξηση στις βουλευτικές αποζημιώσεις σας, σπεκουλαδόροι.

.

Γεια σου Κιλτίδη, παίχτουρα

[Παίδες, η πληροφόρηση, η ανάλυση, ή η άποψη χωρίς αντίδραση δεν έχει αξία. Στο τέλος καταντάει κουβέντα καφενείου, μια ψευτο-ψυχανάλυση, όπου όλοι μας αισθανόμαστε θαυμάσια που συμφωνούμε μεταξύ μας, πιστεύουμε ότι κάναμε ότι μπορούσαμε, ενώ στη πραγματικότητα είμαστε ανώδυνοι και γραφικοί.

Via DeMasameRe


ΔEIΓMΑ EΠIΣTOΛHΣ ΠΡOΣ TON κ. ΠΡΩΘΥΠOΥΡΓO

Υπόψιν:

Προέδρου ΠΑΣOK κ. Γιώργου Παπανδρέου
Γενικής Γραμματέας του KKE, κ. Αλέκας Παπαρήγας
Προέδρου του ΣΥΡIZΑ, κ. Αλέκου Αλαβάνου
Υφυπουργού κ. Kιλτίδη

Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ:

Σας παρακαλώ να ζητήσετε από τον Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων κ. Kιλτίδη να ανακαλέσει την απόφαση που εξέδωσε με την οποία επιτρέπει το κυνήγι για την τρέχουσα κυνηγητική περίοδο. Και μάλιστα παρακάμπτοντας πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Eπικρατείας η οποία το απαγόρευε λόγω των ολέθριων επιπτώσεων που είχαν οι φωτιές του καλοκαιριού στην πανίδα και χλωρίδα της χώρας.

Kύριε Πρωθυπουργέ η απόφασή σας αυτή γύρω από το θέμα της φετινής κυνηγετικής περιόδου αποτελεί σοβαρό ζήτημα για πολλούς από τους συμπολίτες μας και η απόφασή σας έχει μεγάλη σημασία για εμάς.

Mε εκτίμηση,

'Oνομα – Eπώνυμο …


ΥΓ. Tην πιο πάνω επιστολή μπορείτε και να την αναρτήσετε στο μπλογ σας. Δε χρειάζομαι σύνδεσμο εδώ. Xρειάζεται μόνο να ταξιδεύει.

Εν το κουνάω απ' επαέ

Zoniana - explore your senses

Κρητικός στο αεροδρόμιο - τον σταματούν στο τελωνείο.
- Τι έχετε μέσα στην τσάντα;, τον ρωτάει ο τελωνειακός.
- Κομπιουτεράτσα..., απαντάει ο Κρητικός.
- "Κομπιουτεράτσα"; Μπορείτε να μου τα δείξετε;
- "Αμέσως", λέει ο Κρητικός.
Ανοίγει την τσάντα και μέσα υπάρχουν όπλα, μαχαίρια, σφαίρες, χειροβομβίδες κ.λπ.
- Αυτή η τσάντα είναι γεμάτη όπλα, κύριε!, του λέει ο τελωνειακός.
Κι ο Κρητικός:
- Στην Κρήτση ε με αυτά κρατούμε τση λογαριασμούς.

Της πουτ@ν@ς το κάγκελο

Προτίμησα να βάλω αυτό, γιατί το ακριβώς απέναντί του απεικονίζει une pipe και δεν ήθελα να αποκαλύψω το πρόσωπό μου ούτε σε καγκελαρία.

.

Οι Ζωνιανοί με τους Ζωνιανούς και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους

Φυτρώνει παντού
το άτιμο.

Ακόμα και εκεί
που δεν το σπέρνουν.

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί

Μωρό μου, σύρε αγόρασε μια βαλίτσα με διπλό πάτο να τη φορτώσουμε ευρώ. Φύγαμε για τον Ψηλορείτη.
Ναι, Κρήτη, ένα νησί στα νότια που οι κάτοικοί του κατατρύχονται από την αστήριχτη κατηγορία ότι όλοι είναι εναντίον τους.

Θέλω να πάμε ‘κει δα κάτου να κοκαλώσουμε από τo stuff.
Να γίνω μούμια χειρότερη κι απ΄την Isis ανβέιλντ απ’ τις φούντες και τις σκόνες και τις μυζηθρούλες (φτιάχνετε ακόμα μυζήθρες έτσι; Δεν τις κόψατε ελπίζω, ένεκα το παρεμπόριο!).
Να κατεβώ τον ομαλο, η ανωμάλω, και να μένω κόκκαλο επιτόπου στις πλατείες και να χαϊδεύω τα κάστανα και να χαζεύω τα σύννεφα η μαστούρω. Αααααχ, οι μυρωδιές της υπαίθρου.

Έχω ανάγκη μια εκδρομή με μεγάλες διαδρομές, να ανοίγεις το γκάζι και να ξεχνάς να το κλείσεις, όχι όπως στην Αθήνα που το κλείνω για να μην εκραγει ο αγωγός του Πούτιν (άσχετο).

Ψιτ ! δώσε κι εμένα μπάρμπα που κοντέυεις να γίνεις σαν τον Μπάμπη τον Σφουγγαράτση (Κρητικός ήρως) από το ρούφηγμα ---------->

Θέλω να τρέχουμε λοιπόν. Να ρολάρουν οι ερπυστριο-ζάντες του κλεμένου GTI με τα 12 καρμπιρατέρ και την αεροτομή του Μπαρικέλο στα στροφιλίκια έξω απ΄' το σπίτι τση Νεκταρίας, να βγαίνει η γόησσα να με θωρεί και να της κολλάει το φαγητό απ' τη φούντωση.
Όφου μωρέ.

Έτσι θέλω. Γρήγορες γραμμές. Σνιιιιφ. Να μη μένει τίποτα. Το έπος του Χιλγραμμές.
Όχι σαν τις μαλακίες εδώ, που έλεγες ότι με ταξίδευες στην Αθήνα, σαν τότε που είχαμε κολλήσει με τα πιαχά και κάναμε κύκλους με το ντεσεβώ σου γύρω απ’ την πλατεία Αγίας Σοφίας νομίζοντας ότι πηγαίνουμε και πηγαίνουμε και πηγαίνουμε.

Μας παραπληροφορέι η αστυνομία ότι βρήκε λέει πολλά drugs στο Ζωνιανά.
Περισσότερα αγάπη μου έχω στο Mantalenoταρατσάκι μου
και μου βγαίνει και ο κώλος (πειστήριο η φωτό) να τα ποτίσω κάθε μέρα. ---------->


Πάρε και τα πτυοσκάπανα να σκαλίσουμε τα φουντομπόστανα γαμώ την επιχορήγησή μου. Ξεκουβάλα, λέμε.

Στο λέω να το ξέρεις. Αν δεν φύγουμε θα πάθω κανένα cold turkey και θα φταις εσύ, που εχεις κολλήσει στα ντιλέρια των Εxαρχείων, λες και δεν έχει κι αλλούς μπάτσους ο κόσμος να κάνεις τα ψώνια σου.



Πάμε μια βόλτα στα ξένα, σου λέω! Στην Κίνα, στα Ζωνιανά, στην Κολομβία και την Αργεντινή. Κι αν δεν γουστάρεις τον Ψηλορείτη, υπάρχει και η φουντοσκέπαστη Βενεζουέλα. (Αν και στους πρόποδες των βουνών της λεβεντομάνας, μου έχουν πει ότι η χλωρίδα οργιάζει, μαζί με τους λεβέντες και τη μάνα τους).

Μαρή χουάνα!

Θέλω και αλλιώτικο καιρό, μ’ ακούς ορέ κοπέλι;
Να ανεβούμε το βουνό μια βροχερή μέρα, να κατεβούμε τον ομαλό –άντε πάλι, σύνδρομο ντεσεβώ μου μυρίζει- και τη στράτα των ουζούρων όπου έχω φυτέψχει (χικ) ακτινίδια, μια μπανανιά και δυο καναβούρια ίσαμε το Μητσοτάκη έχουνε γίνει σε ύψος (τον μεγάλο και εφιαλτικό εννοώ, όχι τον άλλο, το ευπροσήγορο cry baby).
Να πα να τα κορφολογήσουμε λέω.

Έχω και κάνα δυο αυτοκίνητα βάλει στο μάτι να πα να τα κάψουμε,
ένα ATM που θα ταιριάζει τέλεια στο σαλόνι μου και θέλω βοήθεια γιατί δεν μπορώ να το μεταφέρω μόνη μου, μια σταλιά γκομενάκι.
Κάτι τέτοια σκέφτομαι και με πιάνει το ποιητικό μου, να γαμήσω.

Αχ, μωρέ. Πάμε να φύγουμε σου λέω, να γίνουμε ταξιδευτές φευγάτοι. Μας περιμένουν δουλειές με φούντες.

Δουλειά τώρα!



ΥΓ.
Όοοοχι, φίλε μου, όοοχι.
(ΕΠΡΕΠΕ να το γράψω αυτό - κλικ)

Snapshot memories

Παιδικό παιχνίδι του 1700

Αν βρεις χώρο, κάτσε

Αρχαίον φως

-Μου χτυπάει την πόρτα ο αέρας.

-Και θα του ανοίξεις;

Ζωγραφιστό χερούλι (ημιτελές)

.

Η μεγαλύτερη ιστορία που ειπώθηκε ποτέ

1 ώρα και 55'
Η γνωστή (;) ταινία - φάντασμα "Zeitgeist" που δεν θα βρείτε πια σε κανένα wiki,
τώρα και με ελληνικούς υπότιτλους...

Από το Jungle Report

via a great post from Arxedia Media

"Τ' αρχίδια μου θα πάρεις" (είπε ο καλλιτέχνης)

Gay άσμα ασμάτων

(κλικ)

Ζωντανά δολώματα

Το κρύο νερό την συνέφερε. Μετά το μεγαλειώδες πλαφ χάρη στο οποίο αποκατάστησε επαφή με την πραγματικότητα, τώρα βυθιζόταν αργά. Έμοιαζε με γέννηση, αλλά απ’ την ανάποδη.
Στην αρχή ανατρίχιασε, μετά άρχισε να κινεί προσεκτικά τα χέρια πρώτα, μετά τα πόδια, αιωρήθηκε για λίγο μεσόβυθα.
Μετά άνοιξε τα μάτια.

Είδε κι άλλες σαν αυτή. Κάποιες ζούσαν ακόμη. Το στόμα της έβγαλε μια κραυγή αλλά ήταν βουβή αφού ήταν κάτω από την επιφάνεια. Κολύμπησε γρήγορα προς τα πάνω. Γρήγορα… Γρήγορα, σκέφτηκε με αγωνία. Πρέπει να δω που βρίσκομαι. Που με έριξαν. Ποιος.

Βγαίνοντας πάνω, είδε ανθρώπους ψηλά. Σκαρφαλωμένους σε έδρανα, προεξοχές, ένας μάλιστα βρισκόταν στο πόντιουμ και κάτι έλεγε για τη Βουλή των Ελλήνων που είναι χριστιανοί και κάτι άλλο, που ο ορισμός της λέξης τής ήταν άγνωστος.
Οι άνθρωποι αυτοί φορούσαν κοστούμια και κρατούσαν καλάμια ψαρέματος, που όταν εκείνη βγήκε στην επιφάνεια, τους είδε να σκύβουν πάνω απ’ τα έδρανα και κοιτώντας κάτω προς τη μεγάλη δεξαμενή με νερό μέσα στην οποία κολυμπούσε, τα έριξαν πιο βαθειά
Ήταν γυμνή και ο κώλος της έτσουζε. Χαμηλώνοντας το χέρι έπιασε κάτι που ξεκινούσε από την τρυπούλα της και ανέβαινε προς την επιφάνεια. Έμοιαζε με πετονιά, αλλά ήταν σαν χοντρό σχοινί και γερά αρπαγμένη εκεί που δεν θα έπρεπε να είναι. Κατέληγε σε ένα αγκίστρι.

Τρόμαξε. Κινήθηκε απότομα και πόνεσε. Αφέθηκε για λίγο χωρίς να κάνει την παραμικρή κίνηση, λαχανιασμένη απ’ το φόβο. Κατέβασε πάλι το χέρι της προσπαθώντας να να βρει πώς θα μπορούσε να το ξαγκιστρώσει.
Κάτι γινόταν. Πονούσε και έτσουζε αλλά το νερό ευκόλυνε τις κινήσεις της. Άρχιζε να το τραβάει αργά αργά.

Η προσεκτική ακινησία της είχε κάνει τα πάντα γύρω να αναδεύουν σιωπηλά, σαν να φυσούσε βουβός άνεμος. Απορούσε ακόμη γιατί και ποιος ήθελε να τη χρησιμοποιήσει με τέτοιο τρόπο.
Υποψιασμένοι απ’ την γαλήνη που επικρατούσε τα τελευταία λεπτά, οι θύτες της τράβηξαν απότομα το σχοινί.

Το αίμα της, μαύρισε το νερό.


.
Photo by PixelVolta
Επιμέλεια: Mantalena

Η ζωή υπό βροχή

Περνάω από μέρη που έχουν ήδη ανάψει τζάκια.
Μυρίζει χωριό βγαίνοντας έξω απ’ την πόλη, αν και η πόλη τα τελευταία χρόνια βγαίνει κι αυτή έξω, με ακολουθεί στα Μεσόγεια, στο Λιόπεσι και στην πίσω πλευρά του Υμηττού όπου παίζαμε με τις χελώνες και τις λάσπες, κρύβαμε τα σκατζοχοιράκια και κάναμε ανάβαση στο βουνό με τα ξαδέλφια μου.
Ντύνομαι, ξεντύνομαι στις στάσεις σαν τον Κλαρκ Κεντ, κάθε που πιάνει ξαφνική βροχή. Όπως χτες. Όπως σήμερα.

Και είναι κάτι στάσεις, στη μέση του πουθενά. Έξω απ’ το Κορωπί, λόγου χάρη, μπροστά από αγροκτήματα που δεν είναι πια αγροκτήματα, αλλά που τα σκυλιά μέσα από τους φράχτες γαυγίζουν σα να βλέπουν άνθρωπο πρώτη φορά. Μπορεί να φταίει και το μακιγιάζ μου που όταν βρέχεται γίνεται διωχτικό και πιο τρομαχτικό κι από το χαμόγελο του Βουλγαράκη.

Σήμερα πάντως, φρενάρω στα νερά σε μια στάση όπου δυο
–κομματάκι περισσότερο απελπισμένοι από μένα εικάζω- άνθρωποι, στέκονταν σαν playmobil κολλημένοι ο ένας δίπλας στον άλλον για να μην τους χτυπά η βροχή: μια γιαγιά και ένα παππούδι.

-Ρίχνει ε; λέω και το παίζω άνετα, ανοίγοντας την μπαγκαζιέρα, βρίσκω την ολόσωμη φόρμα, μετά βγάζω το μπουφάν μου που το διπλώνω όπως όπως εκεί μέσα και με τη φόρμα υπό μάλλης μπουκάρω κάτω από το σκέπαστρο. Τα γερόντια μου κάνουν αμέσως χώρο.
-Κρατάς λίγο σε παρακαλώ; λέω στη γιαγιούλα και της δίνω το κατακαίνουριο, μαύρο-ματ κράνος μου, που το παίρνει αμέσως αμήχανη.
Στηρίζομαι στο ένα πόδι και έχοντας μαζέψει το πανταλόνι της φόρμας το περνάω στην μπότα. Τρεκλίζω λίγο, η γιαγιά περιεργάζεται το κράνος, αλλά μόλις με βλέπει το πασάρει αμέσως στον παππού για να με στηρίξει. Δεν πιστεύω στα μάτια μου.
Της χαμογελάω, λέω: μην ανησυχείτε, μου συμβαίνει συνέχεια ακόμη κι όταν δεν πίνω.
Γελάνε.
-Μπορώ να το δοκιμάσω; Λέει ο παππούς δείχνοντάς μου το κράνος.
-Παρακαλώ.
Εν τω μεταξύ φοράω τη φόρμα, ανεβάζω τα φερμουάρ, κλείνω τα στραπς, σαν το Μίκαελ Σουμάχερ ένα πράγμα. Αλλά με πιο τουρλωτό ποπό.
Ο γέρος φοράει το κράνος μου και μιλάει από μέσα χωρίς να καταλαβαίνω τι λέει. Ελπίζω να έχει πλύνει τα δόντια του και να έχει λουστεί, σκέφτομαι, διαφορετικά με βλέπω να το πετάω στον κάδο απλύτων με το που θα γυρίσω σπίτι.
-Παπούδι, βιάζομαι, του λέω. Και ρίζνει κατσαβίδια, δεν θα μπορώ να τρέξω.
-Εσείς οι νέοι όλο βιάζεστε, μου απαντάει, βγάζοντας το κρανάκι μου. Που βιάζεσαι να πας; Στην ίδια στάση με μας στέκεσαι.

Επιτόπου σταματάω να γελάω. Και ευτυχώς δεν φαίνεται γιατί συγχρόνως φοράω το full face κράνος.
-Ευχαριστώ, ουρλιάζω για να μ' ακούσουν από μέσα πριν κατεβάσω τη ζελατίνα. Τους σφίγγω τα χέρια με τα σκληρόπετσα γάντια μου.

Το κράνος μυρίζει λεβάντα.

Βγαίνοντας ξανά στο δρόμο, τα αυτοκίνητα μοιάζουν ναυάγια με ρόδες.
Ο μόνος λόγος που δεν βουλιάζουμε είναι επειδή βρισκόμαστε πάνω απ' τη γη.
Ακόμα.

.

Photo by Dave Beckerman

"Στάσου ανάμεσα στη βροχή και τον ουρανό"

Παίζει κιθάρα, είναι 21 χρονών, Βραζιλιάνα, ζει στο Λονδίνο και της αρέσει ο Tom Waits.

Εδώ, θα βρεις περισσότερα βίδεό της και μουσική.

Α song by Τom Waits, vocals, production and percussion by cibelle, harp by serafina steer, male vocals by spleen.

.

.

Η μητρική αγάπη της χαϊδεύει ακόμη το χνούδι στα μάγουλα

Πήγα σήμερα
κι ίσως να ξαναπάω αύριο

Αλλά η μουσική πεθαίνει γι’ αυτό μου φαίνεται τόσο οικεία

Μοιάζει σαν την περιστρεφόμενη κούκλα στο λούνα παρκ
μόνο που αυτή έχει σπάσει λίγο
και στο κούτελο έχει ένα μεγάλο γδάρσιμο
που στεγνώνει στον ήλιο
σήμερα
μου είπε ότι κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου, υπάρχει ένας τάφος που διηγείται πάντα την αλήθεια.

Καλή πίστη, εμπιστοσύνη, προδοσία, θάνατος. Όλοι περάσαμε από εκεί εκτός από εσένα, της λέω. Έκαψες το δωμάτιό σου και μετά μας άνοιξες την πόρτα να μας καλωσορίσεις.
Το πρόσωπό της είναι τόσο χλωμό και τα χέρια της τόσο σφιχτά

Κοιτάζει τη θάλασσα
και μου λέει ότι θα ήθελε να χαθεί εκεί όπου τα πάντα θα βρίσκονται και πριν και μετά και γύρω της.
Μα, πάντα εκεί ήταν, της λέω με τα μάτια. Είναι μια τέλεια μέρα, ε. Να τραγουδάς σα να τραγουδούσες.

Έλα τώρα.

Μην κλαις.


Sigmatropic - White
(κλικ)
το καινούριο τους album Dark Outside είναι το καλύτερό τους μέχρι σήμερα
see/hear @ ΜySpace

To σχέδιο με κάρβουνο είναι από το ατελιέ της DespinaK