Xmas spirit (χικ)

ΜantaClaus is coming
(to town)

Όλο με φτύνω στον καθρέφτη αυτές τις μέρες. Πρέπει να είμαι περισσότερο Χριστιανή απ’ όσο πιστεύω τελικά: με βλέπω με τα χριστουγεννιάτικα μου σέξυ εσώρουχα και όλο λέω «Χριστέ μου!»


Λίγο πριν έρθουν τα Χριστούγεννα, πάντα γράφω.
Τι γράφω;
Κατ’ αρχάς έναν κατάλογο για τα ψώνια.
Συνήθως ξεκινάω με εκείνο το ψώνιο, τον πρώην μου. Που με παράτησε πάνω που θα άρχιζα γίνομαι διάσημη και να εκδίδομαι (μην προτρέχεις κυριούλη μου, μετατέθηκε για το νέο έτος).
Συμπληρώνω όλες τις βρισιές που δεν του είπα ποτέ, και ξεθυμαίνω. Όλα τα άλλα ψώνια της ζωής μου, έπονται: ο συνάδελφός μου στο γραφείο που κοιτάζει συνεχώς τα βυζάκια μου όταν του ζητάω το συραπτικό,
οι «αξιόλογοι ιστολόγοι» που δεν βρίσκουν ούτε μια αξιόλογη βρισιά να μου απευθύνουν,
η σπιτονοικοκυρά μου που νομίζει ότι οι φωνές και τα βογκητά που ακούγονται από το διαμέρισμά μου είναι επειδή έχω δυνατά την τηλεόραση,
η σιχαμάτζικα και το καινούριο της εύρημα να μιμείται το απαράμιλλο Mantalenoστυλάκι μου γράφοντας δήθεν σαν ανώνυμη "εγώ" (μα για τόσο χαζή με έχουν ορισμένοι;) και
ο φούρναρης της γειτονιάς, που με αποκαλεί «μανάρι του» και όλο θέλει να με κερνάει τουλουμπάκια.
χιιι




Μετά τα μπινελίκια, όπως κάθε χρόνο, γράφω γράμμα στον Άι Βασίλη.
Αλλά επειδή έχω μπερδευτεί και δεν ξέρω αν ο Άι Βασίλης είναι ένας ή δυο, στέλνω πάντα δύο γράμματα. Και γιατί έχω μπερδευτεί;
Γιατί ο πρώτος Αι Βασίλης, αν και είναι ο original, δεν είναι κίτρινος, όπως άλλοι originals που ξέρω. Είναι κόκκινος. Kι επιπλέον, όχι μόνο φοράει κόκκινα αλλά δεν είναι καν από το Πασαλιμάνι, είναι από την Καισαρεία.
Κόκκινα όμως φοράει και ο άλλος που ζει κάπου στα βόρεια του Ελσίνκι. Μεγάλο μπλέξιμο.


Συνήθως μου παίρνει δυο-τρεις μέρες να τελειώσω τις επιστολές μου στους Αγιοβασίληδες, γιατί όλο κάτι ξεχνάω ή αφαιρούμαι.
Άσε που υπάρχουν δωράκια που θέλω και τα οποία είμαι βέβαιη ότι ο Άι Βασίλης από το Ελσίνκι θα μου τα βρει στα σίγουρα - π.χ. ένα ψηλό, γαλανομάτικο παλικάρι που να παίζει κιθάρα σε goth συγκρότημα και να κάνει καλό σεξ (Ι want HIM, λέμε), ενώ ο άλλος, στην έρημο της μέσης Ανατολής, μάλλον θα δυσκολευτεί να μου βρει κανέναν μακρυμάλλη φρίκο που να μην είναι στο χρώμα της καμένης πατάτας και να μην τον λένε Αχμέτ.
Έτσι, γράφω, σβήνω, ξαναματαγράφω, αλλά πάντα καταλήγω, σε λίγα και καλά.

ΝιάουChristmas


Για φέτος, ζήτησα:
-Το παλικάρι που λέγαμε
-Ειρήνη σε όλο τον κόσμο
-Έναν καινούριο ψηφιακό δονητή με έξτρα δόνηση που είδα σε μια βιτρίνα και πολύ μου άρεσε – αν και μοιάζει με οβίδα από άρμα μάχης


-Μια χρωμοβαφή μαλλιών με στρας για να στραφταλίζω στο σκοτάδι
-Να έρθει καμία άλλη κυβέρνηση που δεν θα αφήνει την αστυνομία να μας δέρνει τόσο πολύ.

Δεν θέλω πολλά. Οι φίλοι μου λένε ότι ονειροβατώ, αλλά έστω και ένα από όλα αυτά να γίνει, θα μου κλείσει καλά το 200σέξι.


Στο τέλος, γράφω κι ένα κατάλογο με όσα θα αγοράσω ΜΟΝΗ μου και δεν θα περιμένω κανέναν Άη Βασίλη να μου τα βρει.
Ε, αυτός ο κατάλογος δεν μου παίρνει και πάρα πολύ, γιατί δεν έχω και πολλά χρήματα.
Τι θέλω; Ένα εισιτηριάκι για καμιά συναυλία, κάνα μελομακάρονο, καρτούλες της Unicef για φίλους και γνωστούς, αρωματάκια και λάδια μπάνιου. Α, και καινούρια λαμπάκια. Όχι για το δέντρο, για μένα τα θέλω. Κι αυτό γιατί όποτε βλέπω τον Αλογοσκούφη στην τηλεόραση, μου ανάβουν τα λαμπάκια και από την υπερχρήση που τους κάνω, καίγονται πολύ γρήγορα πια.


Αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Μαντλέν

Σημείωσις της συντάκτριας:
[μου κόψανε τα πόδια, αδέλφια]

το κειμενίδιον ούτο, επροορίζετο για το (αμήν και πότε) πρώτο τεύχος του εντύπου όπου θα φιλοξενείται η Μantalenoστήλη. Το τεύχος τελικά ήταν το «τεύχος μηδέν» κι έτσι, το βλέπετε τώρα αναρτημένο στο μπλογκάκι μου.


ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ!!!
Λάβε τώρα και εντελώς ΔΩΡΕΑΝ στο σπίτι σου, το εορταστικό MantaClaus Mix που ακούμε [tracklisting σε αυτό το παλιό postάκιο]
στέλνοντας απλώς ένα mail εδώ!
Συμμετοχές περιορισμένες!

Καλές γιορτές, λέμε