Xmas lurker (random scenes)

Είναι σκούρο το δέρμα του και κλαίει στην άκρη του δρόμου. Ένα αδέσποτο τον πλησιάζει και του κουνάει την ουρά. Είναι ντυμένος Άη Βασίλης.

Το σπίτι τους μοσχοβολάει μελομακάρονο και ανάγκη για τρυφερότητα.
-Έλα εδώ μικρή μου, της λέω.
Αντί για εκείνην όμως, είναι η ανιψιά μου που τρέχει και πέφτει στην αγκαλιά μου με χάχανα.

O Χριστούλης δεν βγήκε από μήτρα, αφού η Παναγία ήταν Παρθένος. Γεννήθηκε με καισαρική;
Γι’ αυτό δεν ήμουν ποτέ καλός στα θρησκευτικά.

Έχω να ακούσω ένα σκασμό cd. Ευτυχώς.


Δεν πήρα πολλά δώρα φέτος, έλεγα στο κορίτσι-μπομπονιέρα στο τηλέφωνο. No job, no money.
-Πρέπει να πάρεις στα μικρά όμως, μου είπε.
-Θα πάρω, της απάντησα. Αλλά μου τη δίνει – άλλες χρονιές έπαιρνα για όλους και από δυο δόσεις.
Φέτος παίρνω μόνο μια δόση κι αυτή δεν έχει να κάνει με δώρα.

Η εγκαταλειμένη Μπιούικ του Δ. στη Βαρυμπόμπη θα πνιγεί από τα αγριόχορτα. Μακάρι να έβρεχε τώρα.

Πϊσω από το προπέτασμα των ψιχάλων θα μισόκλεινα τα μάτια και πριν κατεβάσω τη ζελατίνα στο κράνος, θα σε σκεφτόμουν με συμπάθεια.

Η μητέρα σου θα φτιάξει πάλι εκείνα τα υπέροχα φαγητά στη γιορτή της.

Η αδελφή σου θα πάρει δώρο για τον αλμπίνο νωθροπίθηκο σας και θα τον καθίσει μπροστά στο τζάκι όπου παίζαμε Ko. Θα λυσσάξει να βάλει χέρι στα σακουλάκια με τα πούλια.


Θα δοκιμάσουμε επιτέλους εκείνη τη σαλάτα στο Εις την Πόλιν; Ο μάγειρας είναι Κωνσταντινουπολίτης και θα σου γράψει cd.
Θα μου πάρεις εκείνο το ονειράκι που βρήκες στο Σκίτσο στη Γρηγορίου Παλαμά; Δεν το θέλω. Δεν το θέλεις.

Έχασες το καπελάκι που σου πήρα. Εγώ όμως δεν έχασα το φουλάρι σου.

Στο Electra Palace, έχεις κλείσει δωμάτιο. 400τόσα ευρώ το βράδυ. Για την πρωτοχρονιά. Θέλω να μη βγούμε στη μπουζουκόπολη παρά όταν όλοι θα έχουν μεθύσει πολύ για να μας ευχηθούν «καλή χρονιά». Θέλω να κρυώνουμε και να κάνουμε έρωτα με όλα τα κεριά αναμμένα και το Τρίτο πρόγραμμα στα ηχεία την ώρα που αλλάζει ο χρόνος.


Μετά θα πάμε βόλτα. Να κατέβεις στο λόμπυ να καλέσεις ταξί και να φλερτάρεις τις ομορφονιές της ρεσεψιόν. Να σε πάω στα Λαδάδικα και στα παρακμιακά ροκάδικα που πάει η σιχαμάτζικα και οι ανάπηροι φίλοι της. Θα φοράς το μαύρο σου μακρύ φουστάνι και θα έχεις τα μαλλιά σου λυτά και όλοι θα σε κοιτούν.

Θα καθίσουμε στο bar μπροστά στους δυο μακρυμάλληδες ιδιοκτήτες, πατέρα και γιο, μέχρι να ακούσουμε το Ain’t No Love In The Heart Of The City από Whitesnake. Μόνο τότε θα φύγουμε, σπάζοντας και κανένα μπουκάλι.

Εκεί που πρέπει.

Άσε με να σε πάω εγώ στο σπίτι.
Και κράτα μου το χέρι. Γιατί μπορεί να κάνω κανένα κακό.