Blog me, I’m famous

Αγάπη μου,
όταν σε βάζει σε τραγούδι του ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, τι άλλο να ζητήσεις;
Και το λέω αυτό γιατί είμαι fan του Θανάση (κι όχι του Βασίλη που κάνει δίσκους εξέδρας για να φωνάζουν τα 20χρονα «χρόοοονια πολλά» και να βγαίνει εκείνος να λέει μόνο το «σε σένααα» για να μην κουράζεται).

Ο Θανάσης λοιπόν, που στα ιδρωμένα απ’ τα ακουστικά του DJ αυτάκια μου ακούγεται σαν «ο Έλληνας Calexico», σαν ο «ακούγομαι σα να μην είμαι από ‘δω – την ίδια στιγμή που αυτό που κάνω έχει ταυτότητα γιατί είναι πηγαίο, αυθεντικό και ειλικρινές», έχει καινούριο δίσκο.
Σε αυτό το δίσκο – που δεν θα πω περισσότερα μέχρι να τον ακούσω στη Mantalenoστερεο-φονική εγκατάσταση
[μια πολυόροφη κατασκευή με γρανάζια, ηχεία και αναλογικούς ταλαντωτές που μεταφράζουν σε αναλογικό ήχο τα KHz, χιιι], υπάρχει ένα instrumental κομμάτι, όπου ο Μπαντούκ απαγγέλλει ονόματα από bloggers.

Ναι, μωρό μου. Bloggers. Σαν και την Mantalenoαφεντιά μου, σωστά διαβάζεις, ψοφοδεές ανθρωπίδιο.
Εδώ είναι το λυνκ – που ανακάλυψα και αναφέρει αλφαβητικώς κάποια names…

Περισσότερα μόλις πάρουμε το ψι-δί, λέμε.
χιιιι


YΓ.
Ζηλιαροζαμπόν a.k.a. Dizzy: Άσε ήσυχους τους παραπληγικούς και περιορίσου στους διανοητικά καθυστερημένους που σε διαβάζουν.

YΓ 2.
Το παραπάνω post είναι φυσικά χιουμοριστικό – αφού η όποια δημοσιότητά μου κάθε άλλο παρά εξαργυρώσιμη είναι: όλοι γνωρίζουν πως είμαι άντρας, πολλά βαρύς και όχι. Με καράφλο και ασύστολο κεφάλι, έτοιμο για κουτουλιές. Με μια λέξη, χούλιγκαν.

Μουτς τώρα, λέμε

Πάω να τραβήξω τις κοτσίδες μου από χαρά
[τα μαλλιά μου μεγάλωσαν βρε κουτά]


Όχι τπτ άλλο, αλλά επόμενος στόχος είναι να με βάλει σε τραγoύδι του ο Bon Jovi. Να βγούμε κι απ' τα σύνορα, ανώνυμε ματζικοσουφροεαυτέ μου.

Μπλιαξ και χαιρετισμούς


.