Postitute #7 - Baby, you 're Niaou Madonna

Ψιτ. Κοίτα να δεις φιλαράκο, γιατί ο Δάντης άνοιξε τις πύλες της Κολάσεως με αυτό το τραγούδι του. Και αφού το απαίδευτο μουσικά κοινό της χώρας μας, που είναι πολύ Yassou λέμε, δεν θα το στείλει τελικά στη Γιουροβύζιον να τους πάρει τα μυαλά, ας γίνει στη MantalenoΣτήλη μου η Κόλαση του Δάντη, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Λοιπόοοον. Παίρνω φόρα.
Αν είναι κάθε φορά που μας χωρίζει ένα αρσενικό, να μας πετάει κατάμουτρα και ένα «ε, δεν είσαι και η Μαντόνα», να τα σκίσω τα πτυχία μου και να βάψω ξανθό μαλλί μπας και παντρευτώ σκηνοθέτη. Κι όχι Βρετανό, Έλληνα. Mα το φαντάζεσαι; Κατάντια, λέμε.


Και θα μπω αμέσως στο θέμα μου και χωρίς πολλές περιστροφές, γιατί οι περιστροφές με ζαλίζουν και «δεν είμαι και η Μαντόνα» σωστά; Άκου να δεις και βλέπε ν’ ακούσεις λοιπόν, κύριε πρώην μου: δεν είμαι ΕΓΩ που «δεν είμαι σαν την Μαντόνα», αλλά ΑΥΤΗ που δεν είναι σαν κι εμένα. Με παρακολουθείς; Διερωτώμαι δηλαδή, γιατί αν με παρακολουθείς και μου έχεις βάλει ντεντέκτιβ on my sexy back, θα καταλήξουμε σε δράματα.
Συνεχίζω: η μαντάμ Μαντόνα, λοιπόν, δεν είναι σαν κι εμένα γιατί εγώ, όποτε φιλάω άνθρωπο γίνομαι Φιλουμένα Μορτουράνο, ενώ αυτή, είναι σαν τον Ιούδα: όποιον φιλάει, καταστρέφεται. Βλέπε την καραφλή τραγουδίστρια, Britney Spears, που πάσχει από αμνησία πλέον (ξεχνάει τα εσώρουχά του αυτό το κορίτσισυ-νε-χώς) και είναι και ένα βήμα πριν την καταστρόφα. Βλέπε και την Aguilera, που επίσης εφιλήθη από την ακατανόμαστη και σήμερα, τα δισκάκια απ’ το καινούριο της διπλό cd τα έχουμε δέσει στο μπαλκόνι για να τρομάζουν τα περιστέρια και να μη μας κουτσουλάνε.


Θα μου πεις βέβαια και θα έχεις δίκιο ότι εδώ κοτζάμ επιτροπάρα και τόσος υπέροχος κόσμος δεν έκρινε αυτό το τραγούδι να μας εκπροσωπήσει, ποια είμαι εγώ να ασκήσω κριτική στους στίχους του. Σωστά. Δεν είμαι και η Μαντόνα. Εικάζω πάντως ότι το κοινό στον άνω μαχαλά της Κάτω Ραχούλας δεν ξέρει καθόλου καλά αγγλικά, γι’ αυτό δεν μπόρεσε να πιάσει τα λεπτά νοήματα και την υποβόσκουσα ειρωνία που έχει ένας πρώην σου όταν χωρίζοντάς σε, σου πετάει και ένα «Εlvis has left the building».
Στα 30 με 40 χιλιόμετρα από την Αθήνα, στα χωριά της ακριτικής Ελλάδας που βλέπουν Γιουροβύζιον δεν έχουν ούτε buildings ούτε Elvis ούτε επεισοδιακούς χωρισμούς – παντρεύτηκες; Αυτό ήταν και eίναι για πάντα. Στη σκάφη σου τώρα.


Και μπορεί ο Δάντης να έβαλε στο ασματάκιο και μια αρχαίoελληνική λέξη για να πιάσει τον υποψιασμένο ακροατή, αλλά έπεσε στο κενό. Ούτε εγώ που έχω τελειώσει και το πρώτο εξάμηνο της Παντείου δεν το κατάλαβα! Το τραγούδι αυτό, λοιπόν, κάτι λέει και για τους Όναρ, απ’ όσο μπορώ να αντιληφθώ με τα χάλια αγγλικά μου (τα ελληνικά μου δεν είναι καλύτερα, το έχουν γράψει και οι εφημερίδες).
Τραγουδάει λοιπόν σε κάποια στιγμή: «γιου χαντ δε τάιμ, γιου χαντ δι όναρ». Και προβληματίζομαι, η αφέλω: είναι δυναμόν να εννοάει το γνωστό και μη εξαιρετέο συγκρότημα-κλώνο των Πυξ Λαξ; Αν ναι, respect.


Και για να επιστρέψω - πριν φύγω, θέλω να επισημάνω ότι το μόνο κοινό που έχω με τη Madonnίτσα, είναι το πρώτο γράμμα του ονόματός μας. Και το ότι κάνουμε και οι δυο pilates. Δεν γεννήθηκε ακόμη το αρσενικό που θα με αποκαλέσει «Madonna» και δεν θα φάει τα άπαντα του John Coltrane στο κεφάλι, γιατί στο Mantalenoσπιτικό, δεν ακούμε φθηνή pop για την ελίτ, εντάξει; Και τα τριο, τα κουαρτέτα και τα κουνιντέτα, με τους φίλους μας τα ΑΚΟΥΜΕ, δεν τα ΚΑΝΟΥΜΕ. Άντε μπράβο.
Μantalena has left the building.


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Το Άρθρο της Κυριακής", στις 4/3/2007.
.