Postitute #6 - SS 300

ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΥ TOYΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΗΣΑΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΣ-300, ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ; ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ;

Έκανα συμβόλαιο με το Διάβολο να γίνω πλούσια, διάσημη και ευτυχισμένη για να ζουλεύουν οι οχτροί μου. Για το τελευταίο είχε κάποιες αντιρρήσεις, αλλά τελικά τα βρήκαμε. Συμφωνήσαμε λοιπόν: εγώ να τον συνοδεύσω στα τρία επόμενα πάρτι που θα γίνουν στην Κόλαση - γιατί όπως μου είπε θέλει να μπει στο μάτι της αρχιδιαβόλισσας (δέχτηκα δύσκολα, και φυσικά δεν του είπα ότι για μένα αυτό δεν είναι και καμιά σπουδαία παραχώρηση, αφού περιμένω να περάσω καλά μια και πολλοί φίλοι μου θα είναι εκεί) και εκείνος απ’ την πλευρά του, υποσχέθηκε ότι θα κάνει ότι περνάει από το σατανικό του μυαλό για να ζηλεύουν όσοι ούτως ή άλλως με ζήλευαν για την παπίσια κορμοστασιά και την εξυπνάδα μου. Με ρίχνει άσχημα στο παζάρι τώρα που το ξανασκέφτομαι.

Για να τον τεστάρω, λοιπόν, αν μπορεί να με κάνει ευτυχισμένη, το πρώτο πράγμα που του ζήτησα ήταν να βρει έναν τρόπο να δω τη νέα ταινία του αγαπημένου μου Frank Miller, «300», πριν την επίσημη πρεμιέρα.
-Κανείς δεν με κάλεσε σε δημοσιογραφική προβολή και δεν αντέχω να περιμένω και μέχρι τις 8 Μαρτίου που θα προβληθεί στην Αθήνα, κλαψούρισα. Εξάλλου, στις 8 Μαρτίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, συνέχισα μουτρωμένη πιάνοντάς τον απ’ τα κέρατα. Συνήθως έχω πολύ σοβαρές ασχολίες εκείνη τη μέρα, αν θες να ξες.

Χααα! Μιλάμε τσακίστηκε ο κοκκινούλης να μου βρει κόπια. Τηλεφώνησε σε κάτι κολλητούς του στον Λευκό Οίκο που έχουν τα μέσα και μέχρι να πεις «Ιράκ», ένας τύπος που έμοιαζε στον Τομ Κρουζ, μας χτυπούσε την πόρτα και μας παρέδιδε μέσα σε μεταλλικό κουτί (special delivery) μια κόπια της νέας ταινίας!
Την έριξα στο ντι-βι-δι και στρωθήκαμε.

***

Το τι παρακολούθησα δεν περιγράφεται. Χαμός στο ίσιωμα, λέμε. Θα προσπαθήσω να σας το διηγηθώ με δικά μου λόγια κι ας θυσιάσω λίγη από την αληθοφάνεια της ταινίας. Χμ.
Λοιπόν, στην αρχή, είναι αυτός ο βασιλιάς της Σπάρτης, ο Λεωνίδας από το Λεωνίδιο. Αυτός είναι ο καλός. Ο κακός είναι ο Ξέρξης, γιος του Δαρείου και εκείνης της αρχαίας, της Ελίζαμπεθ Τέηλορ, που έρχεται να κατακτήσει την Ελλάδα με 5 εκατομμύρια στρατό - δεν το λέω εγώ, ο Ηρόδοτος το λέει.
Εγώ λέω μόνο αυτό που είδα: ο στρατός είναι περισσότερος. Και απαρτίζεται από Όρκ, Κέρβερους, Άλιεν, Γκρίζους Λύκους, Μπλε Ρινόκερους και Μαύρους Μαύρους. Τον Σάρουμαν δεν τον είδα πουθενά.


Απ’ την άλλη, ο Λεωνίδας Ντα Σίλβα Χα Ολιβέιρα, όπως ήταν το πλήρες όνομά του όσο έπαιζε στην Καλαμάτα πριν γίνει βασιλιάς, έχει να αντιτάξει μόλις SS 300 μαχητές. Βέβαια, μιλάμε ότι οι τύποι είναι κανονικοί πύραυλοι έτσι όπως πετάνε με τις κόκκινες μπέρτες τους. Ποιος Μπάτμαν και ποιος Σούπερμαν, τώρα.
Πριν τη μάχη, λούζονται, χτενίζονται, ακούνε μουσική απ’ τα i-pod τους, και τρώνε στις ψησταριές "Λεωνίδας" που έχουν ανοίξει εκεί κοντά υποκατάστημα, θρέφοντας γενιές και γενιές.

Βλέποντας την ταινία πάντως, αναρωτήθηκα πολλές φορές αν είναι όντως ιστορικό γεγονός και όχι μυθοπλασία, γιατί είναι πολύ ρεαλιστικό, ρε παιδί μου.
Ειδικά εκεί που οι εξωγήινοι επιτίθενται με αλυσίδες από κρυπτονίτη και τα υποβρύχια που τα χειρίζονται κάτι Κύκλωπες βρίσκουν τον μπελά τους μετά την επιδρομή των Απάτσι και του Άνουβι που έχουν κάτι τρυπάνια ναπάλμ και δεν ξέρουν προς τα πού να σκάψουν για να φτάσουν στην πόλη όπου ζει ο Nίο.


Ακούγονται δε ανατριχιαστικές ατάκες, όπως:
-«Μώλον λάβε» (σε μια περίπτωση που ένα Έλφ πνίγεται στα ρηχά και ο Ποπάυ το βοηθάει να πιαστεί από το μώλο),
-«ού γαρίδα. Συ, τι ποιούσι, ρε;» (ένα μεσημέρι που οι γαρίδες δεν ήταν καλοβρασμένες στο Leonidas Plaza Hotel)
και φυσικά, η αγαπημένη μου, εκεί που ο κακός λέει:
-«Θα πέσουν τόσα βέλη που θα κρυφτεί ο ήλιος» (στη μουσική υπόκρουση ακούγεται το «Ασερεχέ»).
Εν τω μεταξύ, οι 300 είναι τόσο ηλιοκαμένοι που στα 300dpi ανάλυση δεν τους αναγνωρίζει ούτε ο Λεωνίδας.
Τότε είναι που αυτός απαντάει στον κακό με την ιστορική φράση: «Έν Λεωνίδα ότι ουδέν Λεωνείδα. Ε μα, πια, θα πολεμήσουμε στη σκιά. Και καλύτερα εδώ που τα λέμε, γιατί μας έχει τελειώσει το αντηλιακό και έχουμε γίνει σαν ιρακινοί αιχμάλωτοι».
(MantalenoΣημείωση: από εκεί προέκυψε και το θρυλικό Ή tan έπί τας, που αφορούσε στο ομοιόμορφο μαύρισμα).

-This is madness! φωνάζει ένας πρεσβευτής.
-NO, this is Spartaaaaa! του απαντούν εν χορώ και τον χορεύουν κι ένα καλαματιανό.
Για να μη σας πολυλογώ, τη λύση δίνει ένας υπουργός της Νέας Δημοκρατίας ονόματι Εφιάλτης που απαντά με μια αναθεώρηση του Συντάγματος και την θεϊκή ατάκα κάποιου Jerry Lee Lewis: Some call it madness, I call it shoo-be-doo-bah.

***

Το τέλος του «300» δεν θα σας το αποκαλύψω, γιατί είναι πολύ αναπάντεχο, αλλά όχι, δεν έχει να κάνει με τους 300 της ελληνικής Βουλής. Πότε ήταν η τελευταία φορά που τους είδατε αυτούς να μας σώζουν από κάτι, ε;


____________________________________________


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Το Άρθρο" την Κυριακή 25/2/2007

.