Μάθε παιδί μου γράμματα

Βρε μήπως θα πρέπει ο πρωθυπουργός μας να ανακηρυχθεί τάχιστα «Φαραώ»; Oι πληγές είναι επτά: πάρε χαρτί και μολύβι και σημείωνε, να τις θυμάσαι αύριο που θα πας να ψηφίσεις:
1) Ξηρασία. 2) Ματ. 3) Ζαρντινιέρες. 4) Στρατός από τα 18 σου. 5) Σύνταξη από τα 67 σου. 6) Κουκουλοφόροι. 7) Δικαστόσημο.
Super extra bonus: Τούρκοι στο Αιγαίο.
Και θα μου πεις: ρε Μανταλένα, μέχρι και για την ξηρασία η κυβέρνηση φταίει; Και θα σου πω: εννοείται πως ναι. Γιατί αν είχαν φροντίσει να φτιάξουν μικρά φράγματα στην κεντρική Ελλάδα ή την Πελοπόννησο, αυτή τη στιγμή θα είχα να κεράσω ένα νεράκι τους τουρίστες μας στην Πάρο το καλοκαίρι.
Τώρα όχι νεράκι, ούτε Θοδωράκι δεν θα τολμήσω να τους βάλω - «διψάσαμε το μεσημέρι, μα το νερό γλυφό» (με αφαλάτωση) – μια που τόσα χρόνια ούτε μια εγκατάσταση για αφαλάτωση θαλασσινού νερού δεν φρόντισαν να φτιάξουν οι κυβερνήσεις μας. Η Κύπρος που επίσης πάσχει φέτος από λειψυδρία, γιατί δεν θα αντιμετωπίσει τόσο έντονο πρόβλημα όσο εμείς, ξέρεις;


Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Γιατί το έργο με τις επτά (+ μία bonus) πληγές μπορεί να το έχεις ξαναδεί κύριέ μου, αλλά 50 χιλιάδες νέους στα συλλαλητήρια και στο κέντρο της Αθήνας, θα πρέπει να έχει να δει αυτή η χώρα από το έπος του ’40, όταν έφευγαν οι παππούδες μας τραγουδώντας για το μέτωπο. Στα προπύργια του λαϊκού ξεσηκωμού, στην μαρτυρική Πάντειο, την ορεινή Πολυτεχνειούπολη, το στρατηγικής σημασίας Πανεπιστήμιο Πειραιά και τα απόρθητα ΤΕΙ, χιλιάδες νέοι δίνουν καθημερινά το «παρών» αναγκασμένοι να κρατούν ομήρους τους καθηγητές τους, να πληρώνουν κοντά 1 ευρώ το λίτρο τη βενζίνη σούπερ για τις μολότωφ τους (χώρια τα μπουκάλια από τις βότκες που αναγκάζονται να καταναλώνουν), και να λύνουν διαφορικές εξισώσεις με πολλούς γνωστούς - αγνώστους.


Εδώ θα πρέπει να σε πληροφορήσω αγαπητέ αναγνώστη, ότι οι γνωστοί – άγνωστοι, έχουν πλέον αντικατασταθεί από μια νέα φατρία της αγωνιστικής δράσης, τους διαβόητους «κουκουλοφόρους», οι οποίοι διαβάζουν Μπακούνιν και κάτι άλλα που ο Λόρδος Βύρων ούτε τα υποψιάζεται όπως Γκρέγκορυ Κόρσο, Ντον Ρόσα και Mantalen Parianos, και καπνίζουν κάτι πολύ χοντρά τσιγάρα με μεγάλη κάφτρα, που προκαλούν παρενέργειες και σε κάνουν να συμπεριφέρεσαι σαν τους 300 του Λεωνίδα στην καινούρια ταινία του Frank Miller, εν ολίγοις να ουρλιάζεις ασταμάτητα και να θέλεις να καθαρίσεις τους κακομούτσουνους.


Οι δυνάμεις των Ματ βέβαια, «αμυνόμενες» (η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση) απέναντι στη νέα λαίλαπα, επιτέθηκαν με τις γνωστές – άγνωστες ζαρντινιέρες τους, σιδηρογροθιές και χημικά που δεν καταστρέφουν το όζον. Από το Σύνταγμα μέχρι τις αίθουσες των δικαστηρίων, η χώρα άρχισε να παραπατάει ζαλισμένη από μια δακρυγόνα αιθαλομίχλη.


The Great Pretenderis έλεγε στην TV ότι «αυτή η κατάσταση μας εκθέτει διεθνώς» και ότι φθάνοντας τις προάλλες στο Μεγάλη Βρετάνια, αντίκρυσε τον Πλατινί και τους άλλους ανθρώπους της Ουέφα δακρυσμένους εξαιτίας των χημικών που έριχναν οι κρανοφόροι στους κουκουλοφόρους έξω από τη Βουλή.
Ε, κι αν δάκρυσε ο Πλατινί, τι έγινε κύριε μου; Εδώ κοτζάμ Παναγία η Εκατονταπυλιανή δακρύζει χρόνο-παραχρόνο στην Πάρο και κανένας μας δεν συγκινείται. Αφήστε δε, που οι αγρότες και οι απολυμένοι της Βόρειας Ελλάδας δακρύζουν καθημερινά και χωρίς την ανάγκη δακρυγόνων – απλώς κοιτώντας το περιεχόμενο του πορτοφολιού τους.


Εγώ πάλι δακρύζω κάθε που βλέπω τον Γιακουμάτο στην τηλεόραση. Απ’ τα γέλια. Όλα καλά του φαίνονται αυτού του ανθρώπου και όλα συναινετικά και όλοι έχουν δίκιο – ωραία πολιτική: σεβασμός και αλληλοκατανόηση στην ΤV – το ξύλο της Μαριέτας στις πορείες.


Και όχι μόνο: την τελευταία φορά που δάκρυσα, ήταν που διάβασα ότι μελετάται σχέδιο να πηγαίνουν οι νέοι στρατό (υποχρεωτικά) από τα 18 και οι γέροι να βγαίνουν στη σύνταξη (υποχρεωτικά, too) από τα 67. Από το θρανίο στη σκοπιά, και να πηγαίνουν εθελοντικά και τα κορίτσια. Σωστό μου φαίνεται, με την προϋπόθεση όμως ότι θα πρέπει μετά να εισβάλλουμε κι εμείς σε καμιά Παλαιστίνη.

Στο προσωπικό μου σύστημα αξιών πάντως, και με βάση ένα πρωτότυπο ποιοτητόμετρο που έφτιαξα για να μετράω την πχιότητα, πρώτα έρχονται τα μανιτάρια πλευρώτους, τα μαρούλια και οι ντομάτες - που λόγω της φετινής ανομβρίας θα λυπάμαι ακόμη και σάπιες να τις πετάξω στα μούτρα κανενός, παρά οι κυβερνητικές εξαγγελίες.
«Αληταριό» τους χαρακτήρισαν τους φοιτητές στην κυβέρνηση και ύστερα συζήτησαν ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ να βάλουν «Δικαστόσημο», φορολογικό χαράτσι ύψους 1,5 δις ευρώ σε όλους μας (μη γκρινιάζεις κύριέ μου, αναλογούν γύρω στα 273 ευρώ έξτρα φόρος για τον καθένα μας), προκειμένου να πληρώσουν τα αναδρομικά των δικαστικών.

Ο φερόμενος και ως πρωθυπουργός πάντως, για την ώρα δεν ασχολείται με αυτά και θα σε γελάσω με τι ασχολείται, μια που οι Τούρκοι, μετά τον Άη Στράτη, χαρακτήρισαν ως γκρίζα ζώνη και το καφενείον «Η Ωραία Ελλάς» στο Παγκράτι.
Είμαι βέβαιη όμως, ότι ο Κώστας θα ξέρει ότι το άλλο Σάββατο, στις 24 του μήνα, παίζουμε φιλικό με τους Τούρκους στο Καραϊσκάκη και θα πρέπει να τους κερδίσουμε πάση θυσία αν δεν θέλουμε να ξεφτιλιστούμε εντελώς πια.

___________________________________

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Το Άρθρο της Κυριακής", στις 18/3/2007, με τίτλο "Επτά Πληγές".
H εικονογράφηση είναι από το indy.gr
.