Άντε στα air condition σου, άνθρωπέ μου

-Αουχμ.



-Καλημέρα.



-Κα’.





-Κοιμήθηκες καλά;.



-Αουχμ.



-Κοιμάσαι όρθια ακόμη. Θες καφέ;



-Άουχμ.





-Τι είναι αυτό το «άουχμ» πάλι; Καινούριο κόλπο;



-Ω, μα πάψε πια! Σαπούνια μάσησες πρωί πρωί; Άουχμ, λέμε.



-Θα κάνει καύσωνα σήμερα πάλι.



-Μη μου το λες. Λες και χτες έβρεξε ανεμιστηράκια. Κάθε μέρα καύσωνα έχει. Πάω να βραχώ.


-Μην τα κάνεις χάλια με τα νερά πάλι, ε;



-Μπα; Από πότε μας προέκυψες Ταξίαρχος εδώ μέσα; Θα κάνω ότι γουστάρω. Υλίκη θα το κάνω το σαλόνι. Να μαζέψεις τις κιθάρες σου απ’ το πάτωμα.


-Μα…



-Και φτιάξε καφέ. Επιστρέφω βροχερή σαν καταιγίδα.





[λίγο αργότερα]


-Θα μπορούσες πάντως να σκουπιστείς λιγάκι. Στάζεις νερά στο ξύλινο πάτωμα και αν γλιστρήσει κανένας θα τσακιστεί.


-Χεστήκαμαν. Κι εγώ γλιστράω σα κύβος κνορ απ’ τη ζέστη. Αν δοκιμάσεις να με πιάσεις θα ζεματιστείς. Και αυτά που στάζουν δεν είναι νερά. Είναι ιδρώτας. Έχω λυώσει, ξαναμανταλέμε.

-Μπλιαχ, ρε Μαντώ. Μπλιάχ γαμώτο σου.



-Γιατί «μπλιάχ», ρε πιουρίστα της κακιάς ώρας; Καθαρός, τίμιος, μυρωδάτος, καβλωτικός ιδρωτάκος είναι. Τι ζόρι τραβάς; Δε λες που στέγνωσα με το που βγήκα από τη μπανιέρα; Σα να με φύσηξε ο Κινγκ Κονγκ είμαι. Τα μαλλιά μου στέγνωσαν με τη μια και πήραν αυτό το αηδιαστικό look Tina Turner. So ‘80s, γαμώτο. Δε βάζεις να ακούσοιυμε καμία καινούρια κυκλοφορία για αντιπερισπασμό;

-Να.



-Στα μούτρα σου.




-Όχι μωρή τρελή, «να» το λέω για να σου δείξω αυτό το cdάκι.



-Ωραίο φαίνεται, βάλτο επιτέλους!



-Είναι το καινούριο Manic Street Preachers.



-Τα σπάει;





-Όχι ακριβώς, αλλά βαράει αρκετά.



-Αααα. Είναι αυτό που έχει και το ντουέτο με τη Nina των Cardigans;



-Σι.



-Κι ένα ντο κι ένα φα. Μαντζόρε. Αμφότερα.




-Δεν τρώγεσαι. Το βάζω να το ακούσουμε.



-Φυσικά και δεν τρώγομαι, αν δεν δροσίσει σύντομα, με βλέπω να γίνομαι ζελεδάκι.


-Τα παραλές. Χτες ήταν χειρότερα. Να μην πίνεις μόνο νερά, να τρως και τίποτα
άλλο εκτός από φρούτα.


-Σαν τι να τρώω ρε Σαμάκο; Πολυδημητριακά σαν κι αυτά που μασουλάς κάθε πρωί; Για δώσε το κουτί.


-Ε! Είναι θρεπτικότατα.



-Χιιι. Άκου «πολυδημητριακά»! Εμένα μου θυμίζουν πολύ-σουγιά. Πολύ-μίξερ. Πολύ-τικι κουζίνα.


-Τι είναι πάλι αυτό το τελευταίο;



-Η πολύ-τικι κουζίνα;



-Σι.




-Κι ένα σολ. Μη σου πω και Lol. «Πολύ-τικι κουζίνα» είναι η κουζίνα που εγεύοντο εις το σκάφος Κον-Τίκι κατά τη διάρκεια του διάπλου προς τον Ειρηνικό.


-Α, καλά. Ξέφυγες πάλι.



-Είμαι στο τσακ. Πιάσε ένα ξι. Φαλτσόρε. Η απλοΪκότατη αυτή κουζίνα, λοιπόν, περιελάμβανε γαλέτα, αντίδωρο πετρωμένο (μαγάλη η χάρη του) και αποξηραμένα φρούτα. Σαν τα πολυδημητριακά σου ένα πράγμα – χωρίς το ασβέστιο γάλατος.

-Ωχ!



-Τι έπαθες πάλι;



-Δεν ακούς;



-Όχι. Είμαι κουφή γκόμενα. Λέγε.



-Αυτό είναι το Working Class Hero του Lennon.



-Kαι;



-Και το έχουν βάλει ως hidden track οι Manics στο album τους.



-Ε, εντάξει, δε θα σκίσουμε και το μαγιό μας. Μια σταλιά κομμάτι είναι. Και δεν έχει και σόλο. Και η φωνή του είναι και κλαψιάρα, όπως πάντα.


-Ώχου, ρε Μαντλέν. Πάψε πια με τις μιζέριες. Το κομμάτι αυτό είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ.



-Σιγά μην είναι και ομόλογο της «Ακρόπολις», ρε.



-Εννοώ ότι είναι σπουδαίο.



-Καλά, καλά. Επειδή βρίζει λίγο στο τέλος, το βρίσκεις και σπουδαίο, τρομάρα σου. Κι εγώ βρίζω όλη μέρα. Ό-λη μέ-ρα. Αλλά δεν είπες ποτέ ότι είμαι σπουδαία. Να άκου με να βρίζω να δεις τι σπουδαία είμαι: Φύσα λίγο ρε γαμημένε. Φύσαααα. Αλήθεια, τι κάνει αυτό το παλικαράκι; Παίζει ακόμη;

-Ποιο παλικαράκι;



-Ο Φύσσας.



-Πιες τον καφέ σου και σταμάτα, μου καις τον εγκέφαλο.



-ΟΚ. Ξαναβάλε όμως το Your Love Alone Is Not Enough με τη Νina Persson, ναι;



-Ο,τιδήποτε, αρκεί να το βουλώσεις για λίγο.



-Μμμμουτς.





>>
Μην το κάνεις πιο δύσκολο, λέμε


[23 δευτερόλεπτα μετά]


-Ουφ…



-…



-Όφου…



-…





-Άουχμ, λέμε.



-Τι ckata έπαθες πάλι και ξεφυσάς; Δεν είπαμε να πάψεις για λίγο;



-Χμ, χμ και χμ.





-Έλα ρε Μανταλενάκι. Κι εγώ υποφέρω απ’ τη ζέστη, δεν είσαι η μόνη. Πώς κάνεις έτσι;


-Να σου ζητήσω μια χάρη;



-Λέγε.



-Χτες που έλειπες, άδειασα το ψυγείο...




-Αχά! Γι’ αυτό όταν ήρθα βρήκα όλα τα φρούτα λιπόθυμα; Ήθελα να φτιάξω μπανανούλο-γιαουρτο-μέλι…


-… και έκανα μια δοκιμή.



-Τι είδους δοκιμή; Πυρηνική; Σχάση;




>>
Ακόμη μια δοκιμή της Mανταλένας; Jesus.<<



-Μην κάνεις πλάκα pls. Μπήκα μέσα στο ψυγείο να δω αν χωράω.



-!!!



-Εε… I got news for you. Χωράω.



-Και; Τι θες τώρα;




-Να μπω πάλι, αλλά αυτή τη φορά να κλείσεις την πόρτα και να έρθεις να με βγάλεις μετά από κανένα μισάωρο*.



*Mantalenoσυμβουλή: Μην το δοκιμάσετε σπίτι χωρίς μάσκα θαλάσσης και αναπνευστήρα που να βγαίνει εκτός ψυγείου τροφοδοτώντας σας με καθαρό αέρα.


-Τρελάθηκες κορίτσι μου; Τι είναι αυτά που λες;



-Σεπαρακαλώπολύπολύπολύ.



-Δεν υπάρχει περίπτωση. Έχουμε τόσα πράγματα εκεί μέσα. Τι θα τα κάνουμε; Θα τα πετάξουμε;


-Ε, με ένα μισαωράκι, δεν παθαίνουν τίποτα ρε Σαμμάκο… Άσε που αν μας ξανακόψει η ΔΕΗ το ρεύμα, θα τα πετάξουμε ούτως ή άλλως.


-Ή θα τα φάμε.



-Έστω. Εσύ τι προτιμάς; Να πετάξουμε τα φρούτα και τα λαχανικά μας ή εμένα; Θα αφυδατωθώ η καημένη. Εγώ είμαι πλάσμα της θάλασσας, γλιστερό και κυματόμορφο και από την ξηρασία κοντεύω να γίνω Μούμια – the Return. Λυπήσουμεσεικετεύωπάραπολύπολύπολύ.

-Πάψε να γκρινιάζεις σε παρακαλώ, μου ανεβάζεις την πίεση.



-Ναι, καλά. Εσύ μια χαρά την έχεις στις δουλειές που πηγαίνεις. Όλες έχουν air condition. Στο τέλος θα πάθεις ιδρυματισμό και δεν θα το κουνάς από εκεί – έρχεσαι σπίτι μας μόνο το βράδι και σκουντουφλάς από τα μοχίτο. Θέλω κι εγώ μια τέτοια δουλειά – τι λέω;- ΠΟΛΛΕΣ τέτοιες δουλειές! Δεν με πειράζει να γαμιέμαι στη δουλειά σε τέτοιες δουλειές. Ας με γαμήσουν όλοι αν είναι να τον τρώω και να δροσίζομαι.

-Μπα; Μπλέκουμε και τα επαγγελματικά μου τώρα στο κόλπο; Ξέχνα το. Στο ψυγείο ΔΕΝ μπαίνεις.


-Εγώ θα μπω! Μόλις φύγεις, θα μπω, θα μπω, θα μπω. With or without you.



-Θα το κλειδώσω με λουκέτο.



-Όοοοχι.



-Ω, ναι.





-Κι αν θελήσω να πιω λίγο νερό; Αν έρθει ο ξάδελφος να μας βάλει τα ράφια, καμιά φίλη για λεσβιακό, το ντιλέρι μας ή ο ταχυδρόμος, να μην του βάλω μια βυσινάδα; Δεν είναι σωστό Σαμάκιο, χε. Δεν ΜΠΟΡΕΙΣ και δεν ΠΡΕΠΕΙ να κλειδώσεις το ψυγείο.

-Δίκιο έχεις, ειδικά όταν είπες αυτό με το ντηλέρι με προβλημάτισες. Αλλά στο λέω να το ξέρεις: αν έρθω και βρω πράγματα έξω απ’ το ψυγείο, θα στις βρέξω.


-Άκαρδε. Σου είπε κανείς ότι συντηρούμαι εγώ εκτός ψυγείου; Κωλόπαιδο.



-Σκάσε.



-Αν σκάσω θα είναι απ' τη ζέστη. Θα τα βγάλω όλα. Ράφια, παγάκια, νερά, αγγούρια, πιπεριές, κρασιά, γιαούρτια, γάλατα ΚΑΙ τα ρούχα μου. Μόνο εμένα και την μυρωδάτη αλόη μου θα βρεις στο ψυγείο σου. Θεόγυμνη και δροσερή σα κατεψυγμένη πέρκα φιλετάκι.

-Κάνε ό,τι θες, εγώ σε προειδοποίησα πάντως. Έτσι και πέσει στην αντίληψή μου το παραμικρό, θα στις βρέξω όπως δεν στις έχει βρέξει κανείς.


-Σιγά και μας τρόμαξες τώρα. Το να λες σε κάποιον που σκάει απ’ τη ζέστη «θα στις βρέξω» νομίζεις ότι ΔΕΝ είναι very promising;


-Ε… θα…



-Αν είναι και με ΒΡΕΓΜΕΝΗ ΣΑΝΙΔΑ ακόμη καλύτερα.



Γρηγορείτε - Το τέλος πλησιάζει
Γδυθείτε και μπείτε στη θάλασσα (αν δεν έχει πολύ κόσμο). Ή έστω στον διπλανό σας (αν πάλι δεν έχει πολυ΄κόσμο).

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ
(και είναι γαμώ τις γκόμενες, που να στα λέω)
.