Mar 25, 2007

Βίβα λα ρεβολουθιόν

Διεν ξεύρω τι μο γίνεται, αλλά ακριβώς γι' αυτόι, σι τούτο ‘δω του μπλόγκι γράφουμ’ ιστουρία, πιδάκι μ’.

Mπουζούκι, φουστανέλα, γνέσιμο. Παράδοση. Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, η παράδοση, αυτή η αμείλικτη συνήθεια από το παρελθόν, επιτάσσει τον εορτασμό της εθνικοαπελευθερωτικής επετείου της 25ης Μαρτίου 1821. Αν έγραφα σε lifestyle περιοδικό, ίσως απαριθμούσα τους «1820 + 1 λόγους για να επανασταστατήσει κανείς» (και σήμερα). Εύκολα.
Επειδή όμως, είδα με έκπληξη ότι τα βιβλία της Έκτης Δημοτικού ξαναγράφουν την ιστορία αποφάσισα να γράψω κι εγώ τη δική μου. Που να πάρει. Την Έκτη Δημοτικού την έχω τελειώσει κι εγώ. Ξέρω ιστορία, λέμε.
Έτσι, αποφάσισα να σας αφηγηθώ ένα σύντομο ιστοριάκι για τη Μαντώ Μαυρογένους, να μάθετε και το κάτι τις σας καλά μου παιδιά, πριν φορέσετε το αισθησιακό συνολάκι σας και ξεκινήσετε να πάτε στη πασαρέλαση για περαιτέρω δραστηριότητες. Πάμε γερά.


Στο βραχάκι του Αιγαίου απ’ όπου κατάγομαι, την Πάρο, δεν πάτησε το πόδι του Τούρκος. Μας άλλαξαν τον αδόξαστο όμως οι Φράγκοι, οι Ιταλοί, ο Μπαρμπαρόσσα ο πειρατής, καθώς και ο γιός του Μίνωα - αλλά αυτή είναι πολύ παλιά ιστορία και τα ‘χουμε βρει με τους Κρητικούς. Τι γυρεύει λοιπόν, μια προτομή της Μαντώς στην Παροικιά; Έλα μου ντε.
Όταν λοιπόν, η Μαντώ Μαγδαληνή Μαυρογένους όπως ήταν το πλήρες ονοματάκι της, κόρη του εγκατεστημένου στην Τεργέστη Έλληνα μεγαλέμπορου Νικόλαου Μαυρογένους, ήρθε να εγκατασταθεί στην Πάρο λίγο πριν την επανάσταση, τα Παριανά παλικάρια έπεσαν πάνω στη νέα, ανύπαντρη πριγκηποπούλα, σαν τη σμέρνα στο χταπόδι: όλοι ήθελαν να την κάμουν νύφη κόβωντας ένα κομμάτι απ’ την περιουσία της (ορίστε, άρχισα να μιλάω σαν τη γιαγιά μου).


[Η Μαντώ ως γκομενάκι, με μικρό βυζί, διάδημα και βοστρύχους. Στο βάθος ο κόλπος της Παρκιάς.]

Εκείνη την εποχή, τα καλόπαιδα τα ατίθασα βέβαια, ήταν συνηθισμένα σε προίκες που θα τις ζήλευε και η Χρίστινούλα Ωνάση. Παντρευόταν π.χ. ο Νικηφόρος τη Ραλλού και έπαιρνε για προίκα του ολόκληρη την Αντίπαρο – και τότε να σκεφτείς δεν υπήρχαν και αυθαίρετα. Οι φήμες, λοιπόν, έλεγαν ότι η Μαντώ εκτός από διαόλου κάλτσα και πολύ πρώτο γκομενάκι, ήταν και πολύ δύστροπο κορίτσι.
Γεννημένη το 1796 ή το 7, το 1820 λογικά θα ήταν 23-24 χρονών, εκτός αν έκρυβε χρόνια.
Μεγαλωμένη σε άνετο αστικό περιβάλλον στην Τεργέστη, σπουδαγμένη με τις ιδέες του Διαφωτισμού και μορφωμένη βρε αδελφέ, σιγά μη δεχόταν για άντρα της το προπροπάππο μου το Μιχάλη που μύριζε ψαρίλα, κυκλοφορούσε ξυπόλητος και το μόνο που θα είχε να την κεράσει θα ήταν κανένα κρασάκι μπρούσκο και λιαστή γούνα στον Κάτω Γυαλό (ακόμη τα ίδια σερβίρουμε, μη νομίζετε). Χικ.
Εδώ λέμε το κορίτσι είχε εκρηκτικό χαρακτήρα. Η Μαντώ ήταν τσαούσα και επαναστάτρια ΠΡΙΝ ξεσπάσει η επανάσταση.


Με την έναρξη του 1821 να φανταστείς, και μια και οι Παριανοί ήταν αρκούντως λαμόγια και όλο κάτι δικαιολογίες του στυλ «γιατί να συνεισφέρουμε στον Αγώνα, εμείς δεν έχουμε Τούρκους», η τρελίδου σηκώνεται και φεύγει, πάει στη Μύκονο και τους αφήνει με την τιμονιέρα στο χέρι. Εκεί ξεσηκώνει τους Μυκονιάτες, που ήδη από εκείνη την εποχή, έδειχναν να εκτιμούν τους stars απ’ όποιο χώρο κι αν προέρχονταν.
Και μιλάμε ότι η Μαντώ ήταν αστέρι από μόνη της: με τα καράβια που εξόπλισε κάνοντας την προίκα της στάχτη και μπούρμπερη, όχι μόνο συμμετείχε στο ναυτικό αγώνα εναντίον του τουρκικού στόλου, αλλά ξεκαθάρισε και την ευρύτερη περιοχή από τους πειρατές. Η Μπουμπουλίνα δε λέω, σωστά ξηγήθηκε και εκείνη, αλλά εδώ μιλάμε για τον θηλυκό Τσε Γκεβάρα: για ένα 25χρονο κορίτσι που ήρθε από μια ξένη χώρα και εκτός από τα πλοία και τα πληρώματα, συντηρούσε επιπλέον με δικά της έξοδα και ένα ολόκληρο σώμα πεζικού (!) ενώ πολέμησε κιόλας η ίδια στις μάχες του Πηλίου, της Φθιώτιδας και της Λειβαδιάς.
Οέο, Μαντώ rulez.


[Δεν έμεινε ρουθούνι. Που 'ναι ο Ρεχάγκελ να με βάλει σέντερ φορ, το Καραϊσκάκη μου μέσα]

Ορισμένα πράγματα όμως, σε αυτή τη χώρα, δεν αλλάζουν ποτέ: η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της ωμά και το ίδιο έκανε και με τη Μαντώ. Η γαλλομαθής πιτσιρίκα που είχε γίνει πια σωστή Λάρα Κροφτ (μιλούσε και γαλλικά, ξαναμανταλέμε, και ήταν εκείνη που συνέταξε τη συγκινητική έκκληση προς τις γυναίκες της Γαλλίας, ζητώντας τη συμπαράστασή τους στον αγώνα), μπορεί να τιμήθηκε με το βαθμό του Αντιστρατήγου από τον Καποδίστρια –μια τιμή μοναδική σε γυναίκα της εποχής- και να της παραχωρήθηκε σπίτι στο Ναύπλιο, αλλά οι πολιτικές ίντριγκες του Κωλέττη της έκαναν το βίο αβίωτο.
Η Μαντώ έπεσε σε βαριά μελαγχολία λόγω της άτυχης ερωτικής περιπέτειάς της με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη (μα τί του βρήκε; διερωτώμαι δηλαδή) ------------->
είχε και τον Ιωάννη Κωλέττη να τη διώκει για πολιτικούς λόγους.

[UPDATE:
Ο Δημήτριος Υψηλάντης ---------->
Οι διαφορές με τον αδελφό του είναι ΠΡΟΦΑΝΕΙΣ νομίζω]





Το 1840, το κορίτσι επέστρεψε στην Πάρο
φτωχό και λησμονημένο και μόνο οι Παριανοί της συμπαραστάθηκαν στα τελευταία της. Έκλεισε τα υπέροχα μάτια της που είχαν δει πολλά, σε ηλικία 44 χρονών σε ένα σπιτάκι πάνω από ένα ρεματάκι που τρέχει μέσα στην αγορά της Παροικιάς.


Στον έρωτα και στον πόλεμο, ποτέ δεν ησυχάζεις.


---------------------------------------------------------

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Το Άρθρο της Κυριακής" στις 24/3/2007.

15 comments:

fevis said...

44 ε? Την κακομοίρα την Μαντώ... Την φάγανε οι έρωτες και οι πόλεμοι... Αλλοίμονο σε μας που έτσι όπως πάμε , μας βλέπω να τα πατάμε τα...150...

Anonymous said...

Άνοιξε και καμια Βικιπαίδεια...
Δεν ερωτεύτηκε κανένα Αλέξανδρο Υψηλάντη. Τον αδελφό του τον ΔΗΜΗΤΡΙΟ Υψηλάντη ερωτεύτηκε.
Ρόμπα έγινες πάλι!

the BluElephant said...

"να γράψω κι εγώ τη δική μου."

:]

Anonymous said...

why not.
μπράβο για άρθρο και την ελαφράδα του!

Τι Αλέξανδρος τι Δημήτριος, βλογ είναι... Έλεος φίλε Κοκκινογένης (που τό'γραψες και μ' ένα "κ" επειδή εσύ "ξέρεις")

Mantalena Parianos said...

FEVIS >>
Κι εσείς veteran of the psyhic wars (που έλεγαν και οι B.O.C.);

44, ναι. Τότες εν ζούσαν πολύ οι άνθρωποι με τόσες κακουχίες...


ΚΟΚΚΙΝΟΓΕΝΗ >>
Και άντε πες ότι έγινα ρόμπα (εγώ ΞΕΡΩ ότι τα είχε και με τα 2 αδέλφια), το "πάλι" που κολλάει;

Η πλάκα είναι ότι στο Άρθρο το έχω γράψει ΣΩΣΤΑ, Δημήτριος.
:)


ΜΠΛΕ ΕΛΕΦΑΝΤΑ >>
Βρε! Να γράψω τη δική μου εκδοχή για τα ιστορικά γεγονότα εννούσα!
Νομίζω τα κατάφερα - αν και η Μαντώ (οι φίλοι τη φώναζαν M&M), ήταν κάτι σαν την πρωταγωνίστρια του Kill Bill αλλά με χατζάρι.

ΡΟΪΔΗ >>
Thanx. O Άλεξ Υψηλάντης δεν ήταν τόσο κουτέλας όσο ο Δημήτριος.
;)

Σοβαρά τώρα, ως παιδιά του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας, και οι δυο Υψηλάντηδες θυσίασαν αξιώματα και πλούτη για τον Αγώνα, όπως και η Μαντώ. ο ΤΖίμης μάλιστα, ήταν εξίσου ανένταχτο πνεύμα όσο εκείνη, με το ζωνάρι λυμένο όλη την ώρα. Θα πρέπει να έκαναν καλό σεξ.


καλημέρεεες

The Motorcycle boy said...

Χαχα, μπράβο Ροϊδη! Άνοιξε μια Βικιπαίδεια λέει ο άλλος! Την είχα ανοίξει μια φορά και διάβασα πως ο Σιδηρόπουλος ήταν κολλητός της Κατερίνας Γώγου και πρώτος ξάδερφος του Μπολιβάρ ή κάτι τέτοιο, χεχε.
Ωραίο ποστάκι Μανταλένα -και το λέω εγώ που για να διαβάσω ιστορία πρέπει να είναι σε κόμιξ του Φράνκ Μίλλερ.
Αλλά για τον Υψηλάντη το ήξερα -το είχα δει με την Καρέζη στον Αντ1 και τον Δημήτριο Υψηλάντη τον έπαιζε ο (Γιάγκος Δράκος) Πολίτης. Ενώ είναι γνωστό πως τον Αλέξανδρο Υψηλάντη τον παίζει μονίμως ο Μάκης Ρευματάς. Ε; Τι σου λέει η κατάρτισή μου;

Mantalena Parianos said...

ΜΟΤΟΣΑΚΕ >>
"διάβασα πως ο Σιδηρόπουλος ήταν κολλητός της Κατερίνας Γώγου"

Εε! Το θυμάμαι. Αυτό το είχε γράψει η σιχαμάτζικα, γι' αυτό είναι τόσο ΑΚΡΙΒΕΣ.
χιιι

Πιστεύω ότι θα έπρεπε να διδάσκουν κάπως αλλιώς την ιτσορία στα παιδιά των videogames - όχι με εθνικιστικές φανφάρες, αλλά "φέρνοντάς την" ει δυνατόν, στον κόσμο που αυτά τα παιδιά ζούν σήμερα... Ένα κρας τεστ με τη Λάρα Κροφτ θα βοηθούσε, I may say.

Επίσης ένας παραλληλισμός του WOW με την εκστρατεία του Ιμπραήμ και του Κιουταχή, θα ήταν επίσης δόκιμος - οι τύποι έκαναν φρικτά πράγματα.

:/

Mantalena Parianos said...

Για τον Τουνσάι μονο μη μας πούνε και για τον Γιαννακόπουλο τον -παραλίγο Τουρκοφάγο.
:]

the BluElephant said...

μανταλενα π το κατάλαβα τι έκανες. προς αυτού το τεράστιο χαμόγελο.
θα περιμένω 364 μέρες να διαβάσω την full kill bill βερσιον!

παράλληλος said...

'Ετσι θα έπρεπε να γραφόταν το περιβόητο βιβλίο της ιστορίας!

B.O.C. (?) Δεν σε πιστεύω!
Αυτά είναι της ηλικίας μου!

Pan said...

Γερή γκόμενα σε όλα της η Μ.Μ. Σήμερα είδα την απάντησή σου στην ερώτησή μου. Το mail μου είναι fidlleofthepan@yahoo.com
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Anonymous said...

Έτσι μάλιστα! Έτσι που τα είπες θα τα θυμάμαι! Όχι σαν τα βιβλία του σχολείου που τα μαθαίνουμε απέξω για να γράψουμε στις εξετάσεις και την επόμενη στιγμή ξεχνάμε τα πάντα!
btw τι είναι η λιαστή γούνα;;

Mantalena Parianos said...

BluElephant >>

"θα περιμένω 364 μέρες να διαβάσω την full kill bill βερσιον"

-Eχμ... Κάτσε πρώτα να ξαναγραφτούν τα βιβλία της ιστορίας. Έχω τη φριχτή υποψία ότι θα με καλέσουν να τους δώσω τα φώτα μου σχετικά με μια σειρά από γεγονότα που θέλουν να τα γράψουν όπως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΓΙΝΑΝ, όπως τη Μάχη στα Γαυγάμηλα το 1940, την Ανταρσία του Bounty για την Ωραία Ελένη και την πολιορκία της Ιεριχούς από τον Γιοσεφ Στάλιν, αυτόν τον άγιο άνθρωπο που ήθελε να μπει να προσκυνήσει τον τάφο του Ιησού και δεν τον άφηνε ο Βαβύλης με τον Ντε Γκωλ που είχαν πιάσει όλα τα στασίδια (νεότερη ιστορία αυτό).
Και φυσικά και την απόβαση των Συμμάχων την D-Day στη Μέση Γη όταν και κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τον Σάρουμαν και τις δυνάμεις του κακού, στις οποίες ηγείτο ο Τσιτουρίδης.


παράλληλος >>

B.O.C.
Χμ, χμ, και χμ. Οι τύποι βάραγαν κανονικά, λέμε. Ωραίο group.
:)


Pan >>

Σήμερα είδα την απάντησή σου στην ερώτησή μου.
Ρε συ Pan, θύμισε μου όμως γιατί από την εποχή που έχω να μπω στο blog μου, έχω ξεχάσει!...
Είχα πει ότι θα σε βοηθήσω σε κάτι, αλλά σε τι?
:]


παπί >>

Η "λιαστή γούνα" είναι κάτι φρικιαστικό. Κολιός καθαρισμένος, που τον ανοίγουν στα δυο, τον αλατίζουν , του βάζουν και ρίγανη και τον κρεμάνε στο σχοινί να λιαστεί στον ήλιο. Φεύγουν τα υγρά του, γίνεται σαν παστό σα να λέμε, μαυρίζει και βρωμάει από χιλιόμετρα μακριά.

Μετά λοιπόν κατεβαίνει η Μανταλένα στον κάτω γυαλό με τους φίλους της, που τους φιλοξενεί στην Πάρο, οι οποίοι βλέπουν τα πτώματα των ψαριώνε να κρέμονται δίπλα σε εκείνα των χταποδιώνε, και την ρωτούν:
-Τι είναι αυτά τα μαύρα πράγματα, ρε Ματούλα;
-Α, πολύ νόστιμα, τους απαντά εκείνη. Τα ψήνουμε στα κάρβουνα.
-Γιατί; Δεν είναι αρκετά μαύρα από μόνα τους;

Δοκιμάζουσι λοιπόν, γούνα ψητή στα κάρβουνα (ο αλατισμενο-ριγανισμένος κολιός που λέγαμε), και είναι πολυ΄νόστιμο, αν και έχει ένα σοβαρότατο default:
βρωμάει από χιλιόμετρα μακριά ψαρίλα και επιπλέον, έτσι και κάνεις το λάθος να το πιάσεις με το χέρι (το ψημένο ψάρι λέμε, έτσι;) η μυρωδιά αυτή δεν φεύγει από τα χέρια σου παρά ύστερα από δυο τρεις μέρες, με αποτέλεσμα, έτσι και παίζεις dj ας πούμε σε μπαράκι της ΠΑροικιάς, τα cd σου, το ποτήρι με το μοχιτάκι σου καθώς και το βυζί εκείνης της νόστιμης τουρίστριας που ήρθε να σου ζητήσει ένα τραγούδι, ΝΑ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΨΑΡΙ επίσης.

ελπίζω να βοήθησα
:]

Anonymous said...

Kαι με το παραπάνω!Ψαροπαστουρμάς ένα πράμα δλδ! ;)

Mantalena Parianos said...

Nαι, αλλά το ψήνουμε μετά.

Τώρα που το λες... όμως... παστουρμά ΔΕΝ τρώω όσο σκληρά κι αν με βασανίσουν (τη γούνα όμως την τσακίζω με λεμονάκι)

:)

άντε να καλοκαιριάσει γιατί πέινασα